Genade door recht

[Maanenschijn]

@Maanenschijn, ik zie helemaal geen voorwaarden in citaten. De enige voorwaarde is m.i de wedergeboorte (=rechtvaardigmaking), die God zonder jou in jou werkt. Of ben je het met deze voorwaarde niet eens?

Zeker, helemaal eens.

[Thea]

Dank!

[Maanenschijn]

@Maanenschijn, ik zie helemaal geen voorwaarden in citaten. De enige voorwaarde is m.i de wedergeboorte (=rechtvaardigmaking), die God zonder jou in jou werkt. Of ben je het met deze voorwaarde niet eens?

Zeker, helemaal eens.

Ik wil er graag wat aan verduidelijken. Omdat het woord 'voorwaarden' mogelijk tot een verkeerde conclusie kan leiden. Ik doe het zonder namen, of kerken te noemen. Daar wordt ik altijd een beetje verdrietig van. Ik boedel onderstaande (delen) uit citaten:

'Hoe weet ik of ik wederom geboren ben? en met het zaligmakend geloof bedeeld ben? Dat weet je hieruit dat je in en door dat geloof dat ingeplant wordt in de wedergeboorte en geoefend wordt door Gods Geest, God leert kennen. De eerste Persoon in het aanbiddelijke drie-enige Godswezen, en jezelf leert kennen. Laat ik het maar kort zeggen: Dan krijg je met God te doen. Daar begint het hoor! Dat is het begin hoor! Dat we dus echt ervaren dat God aan Zijn recht moet komen in ons leven. Bij een ieder die tot waarachtige bekering komt. In de zin van de eerste bekering als vrucht van wederbarende genade gaat dat leven in het hart: God moet aan Zijn recht komen.'

'God moet aan Zijn recht komen. Aan Zijn gerechtigheid moet voldoening geschieden, en vanuit de diepe val in Adam is dat vanuit de mens gans en al onmogelijk. En dan gaat God je leren in de weg van de wedergeboorte: Je hart wordt geopend en je verduisterd verstand wordt verlicht.'

'Nee echt niet de Heere weet het. We hebben nodig dat we door elkaar geschud worden. We worden veel te zoetsappig behandelt in de prediking tegenwoordig. En zachte heelmeesters maken stinkende wonden hoor! Echt, het mes moet erin hoor. Ja, eerst het mes, en dan het bloed. Zul je het onthouden?'

'Dan kom je verloren onder de wet te liggen, verloren, verloren, verloren. U hebt gevoeld in de wedergeboorte dat God aan Zijn recht moet komen, dan ben je je gaan proberen te bekeren, en je hebt je bekeringspogingen getracht aan de wet te voldoen.'

De Heere is vrijmachtig hoe hij Zijn Volk bekeert. De één met een donderslag, de ander door het ruisen in een zachte stilte. Ik ben er van overtuigd dat Gods Kinderen bovenstaande in meer of mindere mate leren kennen. Dat is namelijk de vrucht van de wedergeboorte. De droefheid naar God, die een onberouwelijke bekering werkt. Het is ook goed dat deze zaken als onderwijs in de prediking naar voren komen. Maar, een klein- of pas gelovige, die niet zo geoefend is kan bovenstaande citaten ook lezen als voorwaardelijk: als ik dat allemaal niet diep genoeg heb meegemaakt, dan is het allemaal maar zelf ingebeeld. Begrijp me goed, ook dan kan de Heere doortrekken, Hij laat Zijn werk niet varen. Vader Brakel schijft hier helder onderwijs over. Recent las ik een heel heldere preek van Johannes Teelinck over deze zaken. Het is ook de achtergrond van de openingspost: hebben we de begrippen die klinken nog wel goed in beeld, of verwarren ze ons? En hoe komt dat tot uiting in de prediking.

[Thea]

Ja, ik begrijp wel wat je bedoelt. Het is een beetje reactionair preken. Dat is niet zo verbindend. Hoewel er soms denk ik wel iets van gezegd mag worden, moet je er wel voor oppassen dat je geen strijdstoel maakt van de preekstoel. Het meest verbindend is dat je Gods Woord preekt. En vruchten van de Geest zijn ootmoed en nederigheid. Dat verbreekt je hart meer dan hardheid. En ik las ook wat dingen, die ik niet helemaal kon plaatsen.

[Herman]

Ik boedel onderstaande (delen) uit citaten:

'Hoe weet ik of ik wederom geboren ben? en met het zaligmakend geloof bedeeld ben? Dat weet je hieruit dat je in en door dat geloof dat ingeplant wordt in de wedergeboorte en geoefend wordt door Gods Geest, God leert kennen.

Maar waarom draag je dit fragment aan? De openingszin cirkelt rondom het begrip wedergeboorte. Daar hangen wat mij betreft heel andere aspecten aan vast dan de vrijspraak van zonden als we denken vanuit de definitie van wedergeboorten of rechtvaardiging?

[Maanenschijn]

Ik boedel onderstaande (delen) uit citaten:

'Hoe weet ik of ik wederom geboren ben? en met het zaligmakend geloof bedeeld ben? Dat weet je hieruit dat je in en door dat geloof dat ingeplant wordt in de wedergeboorte en geoefend wordt door Gods Geest, God leert kennen.

Maar waarom draag je dit fragment aan? De openingszin cirkelt rondom het begrip wedergeboorte. Daar hangen wat mij betreft heel andere aspecten aan vast dan de vrijspraak van zonden als we denken vanuit de definitie van wedergeboorten of rechtvaardiging?

In reactie op Thea, die zich afvroeg welke citaten ik bedoelde. Je pakt nu een deel van de geciteerde alinea, het tweede deel brengt de relatie aan met het topic onderwerp.

Daar begint het hoor! Dat is het begin hoor! Dat we dus echt ervaren dat God aan Zijn recht moet komen in ons leven. Bij een ieder die tot waarachtige bekering komt. In de zin van de eerste bekering als vrucht van wederbarende genade gaat dat leven in het hart: God moet aan Zijn recht komen.'

[Thea]

@Herman, maar wat jij aandraagt raakt denk ik wel de kern van de discussie. Want welke definitie geef je aan wedergeboorte en welke aan rechtvaardigmaking? En is dat hetzelfde?

[Ad Anker]

De Heere is vrijmachtig hoe hij Zijn Volk bekeert. De één met een donderslag, de ander door het ruisen in een zachte stilte. Ik ben er van overtuigd dat Gods Kinderen bovenstaande in meer of mindere mate leren kennen. Dat is namelijk de vrucht van de wedergeboorte. De droefheid naar God, die een onberouwelijke bekering werkt. Het is ook goed dat deze zaken als onderwijs in de prediking naar voren komen. Maar, een klein- of pas gelovige, die niet zo geoefend is kan bovenstaande citaten ook lezen als voorwaardelijk: als ik dat allemaal niet diep genoeg heb meegemaakt, dan is het allemaal maar zelf ingebeeld. Begrijp me goed, ook dan kan de Heere doortrekken, Hij laat Zijn werk niet varen. Vader Brakel schijft hier helder onderwijs over. Recent las ik een heel heldere preek van Johannes Teelinck over deze zaken. Het is ook de achtergrond van de openingspost: hebben we de begrippen die klinken nog wel goed in beeld, of verwarren ze ons? En hoe komt dat tot uiting in de prediking.

Het is des Vaders wil en welbehagen, dat de zondaar terstond in Jezus zal geloven, terstond volkomen vergeving zal vinden en onmiddellijk tot rust zal komen. Indien iemand uwer tot Jezus zou komen, zonder dat tijdperk van angst en verschrikkingen door te maken, dat zo veelvuldig voorkomt, dan bid ik u, niet te denken, dat uw bekering twijfelachtig is; zij is er, in plaats van minder, juist meer echt om, als zij veeleer het zegel draagt van het evangelie dan het zegel van de wet.

Het wenen van Petrus, dat binnen weinige dagen in blijdschap verkeert, is veel beter dan het afgrijzen van Judas, dat in zelfmoord eindigt. Bekeringen, die in de Schrift vermeld staan hebben meestal een zeer snel verloop. Op het Pinksterfeest waren zij verslagen in het hart en op dezelfde dag werden zij gedoopt en tot de gemeente toegevoegd, omdat zij door Jezus Christus vrede hadden gevonden bij God. Paulus was terneer geworpen door overtuiging van zonde, en binnen drie dagen een gedoopt gelovige.

Dat is voor het tegenwicht. Mét bijbelse onderbouwing. Dat mis je inderdaad nog wel eens als een bekeringsweg geschilderd wordt. Nu moet dit natuurlijk geen blauwdruk worden voor hoe het zou moeten, Spurgeon heeft ook geheel andere citaten maar dit is wel eerlijk naar de Schrift luisteren. (Komt uit een preek over de verloren zoon, die ik vanmorgen las: https://charlesspurgeon.nl/de-verloren-zoon/

[HHR]

Boston geeft in de Viervoudige Staat best een systematische beschrijving. Boston houdt wedergeboorte en rechtvaardiging ook bij elkaar.
En tegelijkertijd weet hij dat dit vragen op kan roepen bij gelovigen.
Dan geeft hij dit pastorale antwoord:

"Ik betwijfel of ik wedergeboren ben, omdat ik niet de precieze tijd van mijn bekering weet, en omdat ik ook niet de afzonderlijke stappen kan bespeuren in de wijze waarop ze teweeggebracht werd.
Antwoord. Hoewel het zeer wenselijk is dat men verslag kan doen van het begin en de trapsgewijze vorderingen van het werk des Heeren aan onze ziel, zoals sommige heiligen dat helder kunnen doen - al is de wijze waarop de Geest werkt steeds een verborgenheid - toch is dit niet noodzakelijk om de waarheid van de genade te bewijzen. Gelukkig is hij die in dit geval met de blinde uit het Evangelie mag zeggen: "Eén ding weet ik, dat ik blind was, en nu zie."
Het is zoals wanneer wij een vlam zien: wij weten dat er een vuur is, hoewel wij niet weten hoe het begon en waar het begon. Zo kan de waarheid van de genade in ons waargenomen worden, hoewel wij niet weten hoe of wanneer deze in ons hart uitgestort werd. Als u de gelukkige verandering kunt bemerken die in uw ziel gewrocht is; als u ontdekt dat uw verstand verlicht is en uw wil genegen om te voldoen aan Gods wil in alle dingen, vooral om u te verenigen met het Goddelijke heilsplan door een gekruisigde Verlosser, dan verontrust u zich tevergeefs. Dan weigert u tevergeefs getroost te worden, omdat u niet weet, hoe en op welke wijze deze verandering teweeggebracht is.'
(Boston : Viervoudige staat )

[Thea]

Mooie post, @HHR! Ik ben het hiermee eens.

[Marck]

Boeiend thema.

[Cyrillus]

Boston geeft in de Viervoudige Staat best een systematische beschrijving. Boston houdt wedergeboorte en rechtvaardiging ook bij elkaar.
En tegelijkertijd weet hij dat dit vragen op kan roepen bij gelovigen.
Dan geeft hij dit pastorale antwoord:

"Ik betwijfel of ik wedergeboren ben, omdat ik niet de precieze tijd van mijn bekering weet, en omdat ik ook niet de afzonderlijke stappen kan bespeuren in de wijze waarop ze teweeggebracht werd.
Antwoord. Hoewel het zeer wenselijk is dat men verslag kan doen van het begin en de trapsgewijze vorderingen van het werk des Heeren aan onze ziel, zoals sommige heiligen dat helder kunnen doen - al is de wijze waarop de Geest werkt steeds een verborgenheid - toch is dit niet noodzakelijk om de waarheid van de genade te bewijzen. Gelukkig is hij die in dit geval met de blinde uit het Evangelie mag zeggen: "Eén ding weet ik, dat ik blind was, en nu zie."
Het is zoals wanneer wij een vlam zien: wij weten dat er een vuur is, hoewel wij niet weten hoe het begon en waar het begon. Zo kan de waarheid van de genade in ons waargenomen worden, hoewel wij niet weten hoe of wanneer deze in ons hart uitgestort werd. Als u de gelukkige verandering kunt bemerken die in uw ziel gewrocht is; als u ontdekt dat uw verstand verlicht is en uw wil genegen om te voldoen aan Gods wil in alle dingen, vooral om u te verenigen met het Goddelijke heilsplan door een gekruisigde Verlosser, dan verontrust u zich tevergeefs. Dan weigert u tevergeefs getroost te worden, omdat u niet weet, hoe en op welke wijze deze verandering teweeggebracht is.'
(Boston : Viervoudige staat )

Waarom is dat zo wenselijk om het uur van je bekering te weten en de stappen die erbij horen? Waar in de Bijbel staat dat dit zo belangrijk is? Ik vind het best erg dat de betreffende persoon twijfelt omdat het uur van de bekering niet bekend is. Hoe armzalig wordt er dan gepreekt?

[HHR]

Boston armzalige prediking te verwijten is nog al wat.

[Bertiel]

Dat wordt toch helemaal niet gezegd

[Refojongere]

Cyrillus wijt alle onzekerheid in het geloofsleven aan een armzalige prediking kennelijk. Tja...