De hoofdzaak moet de hoofdzaak blijven. Christus en zijn genade, zonde en schuld, verzoening en rechtvaardiging en een heilig en godvrezend leven. Dat zijn de hoofdzaken. Als die uit de prediking gaan verdwijnen of zelfs als die in de prediking niet meer centraal staan, dan houdt men slecht wat takken over zonder boom en wortel; die takken gaan dood. Dan zit er ook geen geest en leven meer in de prediking, de weg gebaand tot een midden- orthodoxe prediking, met al de gevolgen van dien. Schriftuurlijke prediking blijft een opdracht; als zij dat werkelijk is, dan is zij ook bevindelijk. Daar hangt het behoud en toekomst van gemeente vanaf. (K. Exalto)

Delftenaar schreef:Ja. Tegelijk moet dit getoetst worden aan de Bijbel.

Wat ik bedoel is dat bevinding tegenwoordig een eigen leven krijgt. Dan is het niet goed en wordt het mystiek. Of anders gezegd: zweverig

Maar de Bijbelse lijn is dat je ervaringen je dichter bij God brengen. Dat is heel persoonlijk. Iedereen is anders en beleeft situaties daardoor op zijn of haar wijze. God werkt door karakters heen en dat maakt dat iedereen deze zaken op zijn of haar wijze ervaart.
Daar moet ruimte voor zijn.

Zonnebloem schreef:

Delftenaar schreef:Ja. Tegelijk moet dit getoetst worden aan de Bijbel.

Wat ik bedoel is dat bevinding tegenwoordig een eigen leven krijgt. Dan is het niet goed en wordt het mystiek. Of anders gezegd: zweverig

Maar de Bijbelse lijn is dat je ervaringen je dichter bij God brengen. Dat is heel persoonlijk. Iedereen is anders en beleeft situaties daardoor op zijn of haar wijze. God werkt door karakters heen en dat maakt dat iedereen deze zaken op zijn of haar wijze ervaart.
Daar moet ruimte voor zijn.

Op wat voor manier hoort iemands gevoel bij ervaring. Dat is dan ook per persoon verschillend? En als je geen woorden hebt maar wel dat uitzien of vasthouden aan Zijn Woord ... wat is gevoel, wat is geloof?

ejvl schreef:

Zonnebloem schreef:

Delftenaar schreef:Ja. Tegelijk moet dit getoetst worden aan de Bijbel.

Wat ik bedoel is dat bevinding tegenwoordig een eigen leven krijgt. Dan is het niet goed en wordt het mystiek. Of anders gezegd: zweverig

Maar de Bijbelse lijn is dat je ervaringen je dichter bij God brengen. Dat is heel persoonlijk. Iedereen is anders en beleeft situaties daardoor op zijn of haar wijze. God werkt door karakters heen en dat maakt dat iedereen deze zaken op zijn of haar wijze ervaart.
Daar moet ruimte voor zijn.

Op wat voor manier hoort iemands gevoel bij ervaring. Dat is dan ook per persoon verschillend? En als je geen woorden hebt maar wel dat uitzien of vasthouden aan Zijn Woord ... wat is gevoel, wat is geloof?

Precies, voor een autist werkt gevoel bijvoorbeeld heel anders. Die kan z'n hele leven er naar streven maar zal niet hetzelfde voelen als iemand anders.
Daarnaast is bevinding geen doel maar de weg waarlangs God Zijn volk leidt. Het doel is Christus.
God gaat met een ieder Zijn weg, al zijn er kruispunten waar men elkaar tegenkomt las ik ergens.

Zonnebloem schreef:

Delftenaar schreef:Ja. Tegelijk moet dit getoetst worden aan de Bijbel.

Wat ik bedoel is dat bevinding tegenwoordig een eigen leven krijgt. Dan is het niet goed en wordt het mystiek. Of anders gezegd: zweverig

Maar de Bijbelse lijn is dat je ervaringen je dichter bij God brengen. Dat is heel persoonlijk. Iedereen is anders en beleeft situaties daardoor op zijn of haar wijze. God werkt door karakters heen en dat maakt dat iedereen deze zaken op zijn of haar wijze ervaart.
Daar moet ruimte voor zijn.

Op wat voor manier hoort iemands gevoel bij ervaring. Dat is dan ook per persoon verschillend? En als je geen woorden hebt maar wel dat uitzien of vasthouden aan Zijn Woord ... wat is gevoel, wat is geloof?

refo schreef:

ejvl schreef:

Zonnebloem schreef:

Delftenaar schreef:Ja. Tegelijk moet dit getoetst worden aan de Bijbel.

Wat ik bedoel is dat bevinding tegenwoordig een eigen leven krijgt. Dan is het niet goed en wordt het mystiek. Of anders gezegd: zweverig

Maar de Bijbelse lijn is dat je ervaringen je dichter bij God brengen. Dat is heel persoonlijk. Iedereen is anders en beleeft situaties daardoor op zijn of haar wijze. God werkt door karakters heen en dat maakt dat iedereen deze zaken op zijn of haar wijze ervaart.
Daar moet ruimte voor zijn.

Op wat voor manier hoort iemands gevoel bij ervaring. Dat is dan ook per persoon verschillend? En als je geen woorden hebt maar wel dat uitzien of vasthouden aan Zijn Woord ... wat is gevoel, wat is geloof?

Precies, voor een autist werkt gevoel bijvoorbeeld heel anders. Die kan z'n hele leven er naar streven maar zal niet hetzelfde voelen als iemand anders.
Daarnaast is bevinding geen doel maar de weg waarlangs God Zijn volk leidt. Het doel is Christus.
God gaat met een ieder Zijn weg, al zijn er kruispunten waar men elkaar tegenkomt las ik ergens.

Een weg, moet je dan zeggen.

-DIA- schreef:

Zonnebloem schreef:

Delftenaar schreef:Ja. Tegelijk moet dit getoetst worden aan de Bijbel.

Wat ik bedoel is dat bevinding tegenwoordig een eigen leven krijgt. Dan is het niet goed en wordt het mystiek. Of anders gezegd: zweverig

Maar de Bijbelse lijn is dat je ervaringen je dichter bij God brengen. Dat is heel persoonlijk. Iedereen is anders en beleeft situaties daardoor op zijn of haar wijze. God werkt door karakters heen en dat maakt dat iedereen deze zaken op zijn of haar wijze ervaart.
Daar moet ruimte voor zijn.

Op wat voor manier hoort iemands gevoel bij ervaring. Dat is dan ook per persoon verschillend? En als je geen woorden hebt maar wel dat uitzien of vasthouden aan Zijn Woord ... wat is gevoel, wat is geloof?

Geloof gaat niet zonder gevoel, maar alle gevoel is echt geen geloof. Je kan bijvoorbeeld diep bewogen onder een preek zitten, en je gaat naar huis, het blijft een dag, paar dagen, en... je gaat weer je oude gang: Er is niets gebeurt, alleen je verantwoordelijkheid wordt groter. Is dat niet een algemene overtuiging, of een tijdgeloof?

-DIA- schreef:

Zonnebloem schreef:

Delftenaar schreef:Ja. Tegelijk moet dit getoetst worden aan de Bijbel.

Wat ik bedoel is dat bevinding tegenwoordig een eigen leven krijgt. Dan is het niet goed en wordt het mystiek. Of anders gezegd: zweverig

Maar de Bijbelse lijn is dat je ervaringen je dichter bij God brengen. Dat is heel persoonlijk. Iedereen is anders en beleeft situaties daardoor op zijn of haar wijze. God werkt door karakters heen en dat maakt dat iedereen deze zaken op zijn of haar wijze ervaart.
Daar moet ruimte voor zijn.

Op wat voor manier hoort iemands gevoel bij ervaring. Dat is dan ook per persoon verschillend? En als je geen woorden hebt maar wel dat uitzien of vasthouden aan Zijn Woord ... wat is gevoel, wat is geloof?

Geloof gaat niet zonder gevoel, maar alle gevoel is echt geen geloof. Je kan bijvoorbeeld diep bewogen onder een preek zitten, en je gaat naar huis, het blijft een dag, paar dagen, en... je gaat weer je oude gang: Er is niets gebeurt, alleen je verantwoordelijkheid wordt groter. Is dat niet een algemene overtuiging, of een tijdgeloof?