Wat me opvalt aan veel preken, is dat ze erg evenwichtig zijn. Bijv. in een preek over

Mattheus 11:28 schreef:Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven.

wordt dan gezegd 'van nature kunnen we dat niet'. Of in een preek over

2 Tim. 3:14 schreef:Maar zoals Hij Die u geroepen heeft, heilig is,word zo ook zelf heilig in heel uw levenswandel

wordt er direct bijgezegd 'de oude mens wil dat niet'. Dit heeft als gevolg dat de boodschap van eigenlijk alle preken en meditaties ongeveer op hetzelfde neerkomt: 'we moeten ons bekeren/een heilig leven leiden, we kunnen/willen dat van nature niet, God moet het doen, bidt er maar veel om'. Dit is niet alleen een beetje... saai (je weet van te voren precies wat er gezegd gaat worden), maar ik ben bang dat het de luisteraars/lezers op den duur ook niet meer prikkelt, dat de waarheden in deze preken/meditaties (want dat zijn het!) verworden tot een reeks bekende klanken, die het hart niet meer raken.

Ik vraag me dan ook af: is deze evenwichtigheid een goede zaak? Sommige bijbelgedeelten lijken erg dicht tegen - wat wij dan zouden noemen - activisme aan te schurken (werk je eigen bekering!), terwijl andere gedeelten juist richting passivisme neigen (wacht tot God het doet!). Moeten preken ook over eenzijdige gedeelten ook niet eenzijdig zijn? De preken worden er een stuk prikkelender, sprankelender door. Bovendien blijf je dicht bij de tekst. Door de hele bijbel te preken, ontstaat er ook een bijbelse evenwichtigheid, maar op een hoger niveau.

Wat vinden jullie?

Antwoord op de topicvraag....Bijbels evenwichtig.

rekcor schreef:Wat me opvalt aan veel preken, is dat ze erg evenwichtig zijn. Bijv. in een preek over

Mattheus 11:28 schreef:Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven.

wordt dan gezegd 'van nature kunnen we dat niet'. Of in een preek over

2 Tim. 3:14 schreef:Maar zoals Hij Die u geroepen heeft, heilig is,word zo ook zelf heilig in heel uw levenswandel

wordt er direct bijgezegd 'de oude mens wil dat niet'. Dit heeft als gevolg dat de boodschap van eigenlijk alle preken en meditaties ongeveer op hetzelfde neerkomt: 'we moeten ons bekeren/een heilig leven leiden, we kunnen/willen dat van nature niet, God moet het doen, bidt er maar veel om'. Dit is niet alleen een beetje... saai (je weet van te voren precies wat er gezegd gaat worden), maar ik ben bang dat het de luisteraars/lezers op den duur ook niet meer prikkelt, dat de waarheden in deze preken/meditaties (want dat zijn het!) verworden tot een reeks bekende klanken, die het hart niet meer raken.

Ik vraag me dan ook af: is deze evenwichtigheid een goede zaak? Sommige bijbelgedeelten lijken erg dicht tegen - wat wij dan zouden noemen - activisme aan te schurken (werk je eigen bekering!), terwijl andere gedeelten juist richting passivisme neigen (wacht tot God het doet!). Moeten preken ook over eenzijdige gedeelten ook niet eenzijdig zijn? De preken worden er een stuk prikkelender, sprankelender door. Bovendien blijf je dicht bij de tekst. Door de hele bijbel te preken, ontstaat er ook een bijbelse evenwichtigheid, maar op een hoger niveau.

Wat vinden jullie?

Als het Evangelie recht gepreekt wordt hoeft dat ook veel minder gezegd te worden. Als de Geest erin meekomt leer je zelf wel wat de oude mens is en wat je van nature bent. Als zulke dingen te vaak gezegd worden kan de mening post vatten dat we (zoals al vaker gebeurt) in een systeem zitten. Eventueel een vastgeroest systeem.

Mijn mening is dat er in een preek wel evenwichtigheid moet zijn, ja. Een preek duurt daar ook lang genoeg voor. Maar je kunt in een preek wel accenten op het ene aspect laten vallen wat in de tekst meer naar voren komt. Een preek over Zacheüs kan naar mijn mening niet de nadruk leggen op de ellendekennis. Dat ligt bij een preek over Manasse al weer anders, etc.

eilander schreef:Mijn mening is dat er in een preek wel evenwichtigheid moet zijn, ja. Een preek duurt daar ook lang genoeg voor. Maar je kunt in een preek wel accenten op het ene aspect laten vallen wat in de tekst meer naar voren komt. Een preek over Zacheüs kan naar mijn mening niet de nadruk leggen op de ellendekennis. Dat ligt bij een preek over Manasse al weer anders, etc.

Kohlbrugge zei: In elke preek trek je de dogmatiek een beetje scheef. Laat de dogmatiek niet de exegese overheersen. Ik bedoel daar mee dat je niet elke tekst van zo'n exegese moet voorzien zodat die tekst dogmatisch klopt.

Wijlen ds. A. Vergunst schreef behartigenswaardige woorden over 'voor bepaalde groepen karakteristieke eenzijdigheden' en neemt daarbij als voorbeeld 'de leer van de verantwoordelijkheid van de mens'. Hij merkt op: 'Wanneer men deze leer eenzijdig benadrukt en de juiste plaats, die deze leer in het geheel van de verkondiging van de waarheid Gods moet hebben, uit het oog verliest, verkeert men in groot gevaar tot een werkheilig activisme en praktisch remonstrantisme te vervallen. Alleen in de nauwe samenhang met de leer van de volstrekte soevereiniteit Gods en met de volledige erkenning van het totale onvermogen ten goede van de gevallen mens, zal de juiste prediking van de verantwoordelijkheid moeten plaats vinden.'
(Uit: Neem de wacht des Heeren waar - Hdst. 2.2 Quis non fleret? of Wie zou niet wenen?)

eilander schreef:Mijn mening is dat er in een preek wel evenwichtigheid moet zijn, ja. Een preek duurt daar ook lang genoeg voor. Maar je kunt in een preek wel accenten op het ene aspect laten vallen wat in de tekst meer naar voren komt. Een preek over Zacheüs kan naar mijn mening niet de nadruk leggen op de ellendekennis. Dat ligt bij een preek over Manasse al weer anders, etc.

Helemaal mee eens. En in een preek over Psalm 88 zal de teneur weer anders zijn dan in een preek over Psalm 100. In de Bijbel ligt per Psalm, hoofdstuk, gedeelte, Bijbelboek enzo het accent ook anders.

eilander schreef:Mijn mening is dat er in een preek wel evenwichtigheid moet zijn, ja. Een preek duurt daar ook lang genoeg voor. Maar je kunt in een preek wel accenten op het ene aspect laten vallen wat in de tekst meer naar voren komt. Een preek over Zacheüs kan naar mijn mening niet de nadruk leggen op de ellendekennis. Dat ligt bij een preek over Manasse al weer anders, etc.

Zeker. Dat maakt de prediking ook elke keer nieuw. Omdat de tekst gepreekt wordt, inclusief de nadrukken die in die tekst vallen.

memento schreef:

eilander schreef:Mijn mening is dat er in een preek wel evenwichtigheid moet zijn, ja. Een preek duurt daar ook lang genoeg voor. Maar je kunt in een preek wel accenten op het ene aspect laten vallen wat in de tekst meer naar voren komt. Een preek over Zacheüs kan naar mijn mening niet de nadruk leggen op de ellendekennis. Dat ligt bij een preek over Manasse al weer anders, etc.

Zeker. Dat maakt de prediking ook elke keer nieuw. Omdat de tekst gepreekt wordt, inclusief de nadrukken die in die tekst vallen.

En natuurlijk de toepassing niet vergeten. Elke tekst leent zich voor een persoonlijke toepassing, en daar is ook stof te over voor, mits de prediker er zelf iets van kent.

huisman schreef:Antwoord op de topicvraag....Bijbels evenwichtig.

Maar de bijbel is niet altijd evenwichtig...

eilander schreef:Mijn mening is dat er in een preek wel evenwichtigheid moet zijn, ja. Een preek duurt daar ook lang genoeg voor. Maar je kunt in een preek wel accenten op het ene aspect laten vallen wat in de tekst meer naar voren komt. Een preek over Zacheüs kan naar mijn mening niet de nadruk leggen op de ellendekennis. Dat ligt bij een preek over Manasse al weer anders, etc.

Ik weet niet precies wat je met 'accenten' bedoelt, maar naar mijn smaak is dat wat te zwak. Als in het bijbelgedeelte over Zacheüs niets staat over diens ellendekennis, dan moet dat ook (tenminste, dat is mijn stelling hier) helemaal niet terugkomen in een preek over dat gedeelte. Want kennelijk is de boodschap van dat gedeelte een andere, anders had er wel iets over Zacheüs' ellendekennis gestaan.

Een preek moet te begrijpen zijn voor jong en oud.

Ria schreef:Een preek moet te begrijpen zijn voor jong en oud.

Ja Ria, eens, het Woord is voor jong en oud.

en hoe kan een ds dat bereiken?
Wanneer zeg jij als jongere 'ik begrijp de preek'.

rekcor schreef:Maar de bijbel is niet altijd evenwichtig...

Jawel hoor ....alleen zijn wij het niet ook al denken wij het juiste evenwicht gevonden te hebben. Als de Bijbel aan de ene kant de gevallen mens verantwoordelijk stelt om zich te bekeren dan is dat dezelfde waarheid als de waarheid dat de mens in zijn doodstaat zich niet kan bekeren. Deze Bijbelse waarheden hoeven wij niet in evenwicht te brengen.

huisman schreef:

rekcor schreef:Maar de bijbel is niet altijd evenwichtig...

Jawel hoor ....alleen zijn wij het niet ook al denken wij het juiste evenwicht gevonden te hebben. Als de Bijbel aan de ene kant de gevallen mens verantwoordelijk stelt om zich te bekeren dan is dat dezelfde waarheid als de waarheid dat de mens in zijn doodstaat zich niet kan bekeren. Deze Bijbelse waarheden hoeven wij niet in evenwicht te brengen.

Weet je dat de Bijbel opzichzelf genomen wel evenwichtig is, maar dat wij mensen soms teveel de nadruk leggen op 1 aspect dat genoemd is en het daardoor onevenwichtig lijkt ?
Het echte onevenwichtige komt naar voren wanneer we 1 aspect als absolute regel verklaren.
Op de zevende dag zult gij niet arbeiden, maar Jezus pakte graankorrels van de halm af en at die op.
Als je van mening bent dat graankorrels van de halm halen oogsten is dan is het werk en dan zou het dus niet mogen, maar we mogen wel eten elke dag.
Stel je werkt in de hulpverlening en je gaat op zondag naar de kerkdienst toe en er is een ongeluk ga je dan reannimeren of doe je dat dan niet omdat het je werk is.
Als wij de Bijbel lezen naar de letter en niet naar de geest van tekst dan kunnen we inderdaad zeggen dat de Bijbel onevenwichtig is, maar als we de Bijbel lezen naar de geest van de tekst dan blijkt de Bijbel wel evenwichtig te zijn.