parsifal schreef:-DIA- schreef:
En de historie leert ook, daar waar God eens rijk Zijn genade heeft verheerlikt, dat, als Hij vertrekt,
Hij dan ook niet weer komt.
Maar de Bijbel leert anders. Kijk naar Israel, lees Zefanja of Jesaja. "Vrede, vrede, geen gevaar" is duivels, maar ook "wee, wee, geen genade mogelijk" is dat.
Israël is en blijft Zijn volk, kijk je naar de heidenen,
dan zie op plaatsen waar de waarheid rijk is verkondigd,
en waar ze zij afgevallen, dat de Heere er niet is teruggekomen.
Wat betreft het drievoudige wee, ik doelde op Openbaring 18
waar gesproken wordt van de weeklachten over Babylons val.
Hier hoorde ik gisteren de preek over.
Kort daarop volgt de bruiloft des Lams,
met daarin een herhaald Hallelujah in de hemel.
De zaligheid
en de heerlijkheid
en de eer
en de kracht
zij den Heere onzen God.
De preek was aangrijpend, zeker voor de onbekeerden.
Maar voor Gods volk troostvol, daar overwinning nabij is.
Dan is het van het allergrootste gewicht om te weten,
en niet op een misschientje te wagen, of ik bij degenen mag zijn
die de ovewinning hebben behaald.
Want dat drievoudige wee... het is niet uit te spreken,
anderzijnds is het niet uit te spreken voor wie God mag aanbidden
met het Hallelujah!
Dan zouden we toch in alles God willen grootmaken als het recht ligt.
Dan is alles te arm om Hem tr roemen en te prijzen.
Maar... de tong der stamelenden zal dan vaardig zijn, om te spreken!
De preek eindigde dan ook met Psalm 150 vers 1.
Dat gaf zo'n weerklank...
Looft Looft God, looft zijn Naam alom!
Looft Hem in Zijn heiligdom!
Looft des HEEREN grote macht!
In den hemel Zijner kracht!
Looft Hem, om Zijn mogendheden!
Looft Hem, naar zo menig blijk
Van Zijn heerlijk koninkrijk,
Zijn troon en hier beneden!
