In De Valk-Wekerom werd Datheen gezongen tijdens de vrijwillige catechisatie.Hendrikus schreef:Bidner, lees de dissertatie van dr. Jan. R. Luth "Daer wert om 't seerste uytgekreten" [1986], dan zul je zien dat het wel degelijk aan Datheen ligt. Dat de melodienotatie tot in de 19e eeuw ritmisch bleef, is dus een merkwaardige discrepantie, maar men zong echt van meet af aan niet-ritmisch. De berijming (beter: vertaling) van Datheen kun je onmogelijk ritmisch zingen. Bovendien moest men de nieuwe psalmmelodieën aanleren via een voorzanger, die deze melodieën zelf ook amper kende. Het orgel mocht niet gebruikt worden tijdens de erediensten, dus was in feite mission impossible.Bidner schreef:Wat is de oorzaak dat ritmisch isoritmisch werd. Datheen denk ik niet. Want de oude boekjes van Datheen zijn ritmisch afgedrukt. Probeer het verschil maar uit. Bij de meeste coupletten komt het kreupele minder naar voren als je ze ritmisch zingt!. Dat men het ritme niet meer zong kan te maken hebben met geen orgel in de kerk. Dat een voorzanger dat niet goed kon waarmaken. Dat een huis- keuken- en tuinorganist ook geen weg kon met het ritme. Dat het ongelijk zingen in de kerk een rommelte werd. Dat men boekjes af ging drukken (later zelfs niet meer bij het eerste vers) zonder ritme, is ook een oorzaak. Mensen kunnen bij al die coupletten het ritme niet meer zien. Men vergat, dat, als het weliswaar geen noten behoeven te zijn, wel rechte en schuine letter. Dat had ook gekund. Want dat niet kunnen zien, maakt dat mensen ongelijk gaan zingen. Dat is dus echt niet eerbiedig. Dat de praktische kant ingang kreeg heeft het isoritmisch zingen veroorzaakt. Dat velen dit nu als een zwaarder theologisch gehalte bestempelen is jammer. Als men van meet af aan de boekjes met rechte en schuine letter had afgedrukt (sommige boekjes van Jongebloed hebben het ook), was er in dat opzicht niets aan de hand geweest.
Een proef op de som: Zing bij Psalmboek.nl, psalm 37 mee. Één zonder rechte en schuine letter. Twee mét rechte en schuine letter en je zult bemerken dat in het eerste geval het niet lekker gaat. In het tweede geval soupel genoeg. Ik kan niet zeggen bij ps 42, 84 omdat daar het ritme gewoon goed in het gehoor ligt. Bij Psalm 37 en meer psalmen is dat absoluut niet zo. Zie dus hier het praktische van het geheel en het waarom. Met goede afspraken zou het te verbeteren zijn. Maar probeer "halsstarrigen" dan maar te overtuigen. Dus het loopt op een fiasco uit denk ik dan.
Ik ben het volstrekt oneens met je bewering dat het kreupele minder naar voren komt als je ze ritmisch zingt. Dat verSCHE waTER beGEERT, om maar niet meer te noemen, dat verkeerde klemtonen waaien je om de oren... Nee, dat Nederland niet ritmisch heeft leren zingen totdat het in de 20e eeuw eindelijk voorzichtig werd ingevoerd, dat danken we echt aan Datheen.
Erg indrukwekkend en heel eerbiedig. Dan vallen de 'foute' klemtonen ook nog wel mee. Hoewel het dichtwerk wel sporen van haastwerk vertoont... Toch spreekt het nog velen aan.