Ds. Molendijk met emeritaat

[albion]

ds. Molendijk van de oud gereformeerde gemeente te Grafhorst, gaat met emeritaat.

Lees hieronder een bijzonder mooi interview:

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... n_1_699032

Wat spreekt je in dit interview aan? Overigens is er niets mis met het interview.

Maar toen ik het las was het voor mij meer vrij feitelijke weergave hoe dingen in iemands leven zijn gegaan. Na jouw opmerking heb ik het interview nog eens gelezen...maar het roept bij niet iets op van bijzonder mooi.

Het was mooi om te lezen wat zijn geestelijke kost en geestelijke banden zijn. Viel me allezins mee voor een Oud Gereformeerd predikant. Heb wel meer respect voor hem gekregen!

Ik weet niet wat je bedoelt met: Viel me alleszins mee voor een Oud Gereformeerd predikant. Kan je me dat uitleggen? (Overigens vergeet niet dat hij grootgebracht is in de Nederlandse Hervormde Kerk en later de Ger.Gem. Je wordt in je jeugd toch 'gevormd'?

[Gijs83]

ds. Molendijk van de oud gereformeerde gemeente te Grafhorst, gaat met emeritaat.

Lees hieronder een bijzonder mooi interview:

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... n_1_699032

Wat spreekt je in dit interview aan? Overigens is er niets mis met het interview.

Maar toen ik het las was het voor mij meer vrij feitelijke weergave hoe dingen in iemands leven zijn gegaan. Na jouw opmerking heb ik het interview nog eens gelezen...maar het roept bij niet iets op van bijzonder mooi.

Het was mooi om te lezen wat zijn geestelijke kost en geestelijke banden zijn. Viel me allezins mee voor een Oud Gereformeerd predikant. Heb wel meer respect voor hem gekregen!

Ik weet niet wat je bedoelt met: Viel me alleszins mee voor een Oud Gereformeerd predikant. Kan je me dat uitleggen? (Overigens vergeet niet dat hij grootgebracht is in de Nederlandse Hervormde Kerk en later de Ger.Gem. Je wordt in je jeugd toch 'gevormd'?

Klopt zeker, dan krijg wel een bepaalde kijk op zaken.

[refo]

In een weg van „onbegrepen overwegingen” ging Molendijk over naar de Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland, waar hij in 1996 preekconsent kreeg. Ds. T. Klok bevestigde hem op 27 augustus 1997 als lerend ouderling van de gemeente in het Zeeuwse Oosterland. Twee jaar later werd hij in die gemeente predikant. Sinds 2007 staat ds. Molendijk in Grafhorst.

Dit is wel een intrigerende passage.

[freek]

In een weg van „onbegrepen overwegingen” ging Molendijk over naar de Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland, waar hij in 1996 preekconsent kreeg. Ds. T. Klok bevestigde hem op 27 augustus 1997 als lerend ouderling van de gemeente in het Zeeuwse Oosterland. Twee jaar later werd hij in die gemeente predikant. Sinds 2007 staat ds. Molendijk in Grafhorst.

Dit is wel een intrigerende passage.

Met name die onbegrepen overwegingen.

[Erasmiaan]

In Digibron kun je een uitgebreid interview met deze predikant vinden en daar maakt hij duidelijk wat dat waren.

[freek]

In Digibron kun je een uitgebreid interview met deze predikant vinden en daar maakt hij duidelijk wat dat waren.

Bedoel je dat interview in Oude Paden? Daar sprak hij - dacht ik - over leespreken in de GG waar hij beslist niet achter kon staan. Maar dat blijft nog steeds intrigeren.

[Ad Anker]

In Digibron kun je een uitgebreid interview met deze predikant vinden en daar maakt hij duidelijk wat dat waren.

Bedoel je dat interview in Oude Paden? Daar sprak hij - dacht ik - over leespreken in de GG waar hij beslist niet achter kon staan. Maar dat blijft nog steeds intrigeren.

Klopt, een gelezen preek van een huidige GG-dominee was anders dan de preken die hij van ds. Moerkerken hoorde in die gemeente, zelf noemt hij die puur remonstrants. Daarna is hij OGG geworden.

Ik begrijp wel wat hij bedoelt.

[huisman]

In Digibron kun je een uitgebreid interview met deze predikant vinden en daar maakt hij duidelijk wat dat waren.

Bedoel je dat interview in Oude Paden? Daar sprak hij - dacht ik - over leespreken in de GG waar hij beslist niet achter kon staan. Maar dat blijft nog steeds intrigeren.

Klopt, een gelezen preek van een huidige GG-dominee was anders dan de preken die hij van ds. Moerkerken hoorde in die gemeente, zelf noemt hij die puur remonstrants. Daarna is hij OGG geworden.

Ik begrijp wel wat hij bedoelt.

Pure remonstrantse GG leespreken en jij begrijpt ook nog wat hij bedoeld ? Dit doet mij denken aan dat verhaal van een man die zeer de "oude waarheid" was toegedaan. Hij gaf zijn zoon een Bijbel maar had daar eerst de-in zijn ogen- remonstrantse teksten in doorgekrast. Wat een deel van onze gezindte tegenwoordig remonstrants noemt is gewoon gereformeerd en Schriftuurlijk.

[J.C. Philpot]

Pure remonstrantse GG leespreken en jij begrijpt ook nog wat hij bedoeld ? Dit doet mij denken aan dat verhaal van een man die zeer de "oude waarheid" was toegedaan. Hij gaf zijn zoon een Bijbel maar had daar eerst de-in zijn ogen- remonstrantse teksten in doorgekrast. Wat een deel van onze gezindte tegenwoordig remonstrants noemt is gewoon gereformeerd en Schriftuurlijk.

Ik begrijp denk ik ook wel wat ds. Molendijk bedoelt, maar ik ben het wat dat betreft niet met hem eens.

En je laatste zin is volgens mij helemaal waar!

[SecorDabar]

Pure remonstrantse GG leespreken en jij begrijpt ook nog wat hij bedoeld ? Dit doet mij denken aan dat verhaal van een man die zeer de "oude waarheid" was toegedaan. Hij gaf zijn zoon een Bijbel maar had daar eerst de-in zijn ogen- remonstrantse teksten in doorgekrast. Wat een deel van onze gezindte tegenwoordig remonstrants noemt is gewoon gereformeerd en Schriftuurlijk.

Ik begrijp denk ik ook wel wat ds. Molendijk bedoelt, maar ik ben het wat dat betreft niet met hem eens.

En je laatste zin is volgens mij helemaal waar!

Dominee woont nu weer in Nieuw-Beijerland.

Misschien had ds.Molendijk het gevoel dat het "enigzins remonstrants"
was, dat er in die nieuwere GG-preken minder benadrukt werd:

Johannes 3:27 Johannes antwoordde en zeide: Een mens kan geen ding aannemen,
zo het hem uit den hemel niet gegeven zij.

en Johannes 15:5 Ik ben de Wijnstok, en gij de ranken; die in Mij blijft, en Ik in hem,
die draagt veel vrucht; want zonder Mij kunt gij niets doen.

Dat wil overigens niet zeggen dat die nieuwere preken remonstrants zijn,
maar dat die nieuwere preken meer de verantwoordelijkheid van de mens
benadrukken, waardoor het gevaar er in sluipt, dat er toch nog iets
van de mens verwacht wordt, dat gedaan moet worden.
Het is de vraag of dat terecht is.

[DDD]

Maar dat heeft niets met nieuwer en ouder te maken, want die "nieuwere" preken waren er rond 1930 ook al.

[DDD]

Toevallig lees ik net een stukje van ds. P. de Vries in een e-mailnieuwsbrief dat precies dit punt aanraakt:

Een moeder in Israel (ds. P. de Vries)
Lina van de Kolk (1904-1999)

De uitdrukking moeder in Israel komen we tegen in Richteren 5 : 7. Daar gebruikt Debora deze omschrijving voor zichzelf. Met moeders in Israel bedoelen we vrouwen die thuis waren in het Woord van God, die geoefend waren in de kennis van Christus en die zo meer dan eens ver buiten de grenzen van de kerkelijke gemeente waartoe zij behoorden, hun plaats hebben gehad in de opbouw en stichting van Gods kerk.
Het leven van de grote 19e eeuwse theoloog Abraham Kuyper heeft een ingrijpende wending ondergaan mede doordat hij in zijn eerste gemeente Beesd een jonge vrouw ontmoette met de naam Pietje Baltus. Deze eenvoudige boerenvrouw bleek goed thuis in Calvijn en de oudvaders en Kuyper werd diep getroffen door haar geestelijk inzicht in het Woord van God. Zijn leven lang stond op zijn bureau een portret van deze vrouw. Duidelijk is dat hij zich blijvend aan haar en aan de vroomheid die zij vertegenwoordigde, verbonden heeft geweten, ook al heeft hij later een aantal inzichten ontwikkeld waar Pietje Baltus minder verblijd mee moet zijn geweest.
In Bleskensgraaf was er in de 20e eeuw Fijgje Bons. Fijgje Bons is nooit getrouwd geweest, maar geestelijk heeft zij vele kinderen voortgebracht. Predikanten kwamen bij haar en ontvingen van haar geestelijk onderwijs. Zo was Fijgje Bons bijzonder bevriend met de bekende ds. P. Zandt, die vele jaren de SGP in de Tweede Kamer heeft vertegenwoordigd.
Geestelijk leven in Opheusden
In mijn tweede gemeente Opheusden ben ik in contact gekomen met een vrouw die je ook zo’n moeder in Israel zou kunnen noemen. Zij heette Lina van de Kolk. Zij behoorde niet tot de Hervormde Kerk, maar zij bracht wel in de praktijk tot uiting dat zij één heilige, algemene, christelijke kerk geloofde. Toen ik begin 1999 haar overlijdensaankondiging las in het Reformatorisch Dagblad, kwamen de woorden uit Hoséa 14 : 4 ‘Immers zal een wees bij U ontfermd worden’ in mijn gedachte.
Evenals Fijgje Bons is Lina van de Kolk nooit getrouwd geweest. De Heere heeft echter in haar leven in tijdelijk en geestelijk opzicht betoond dat Hij een Vader is der wezen. Lina van de Kolk heeft een hoge leeftijd bereikt. In de leeftijd van 95 jaar heeft de Heere haar tot Zich genomen in Zijn eeuwige heerlijkheid. Zij was geboren en getogen in Opheusden. Vele jaren heeft zij in een huisje aan de Rijnbandijk gewoond. Toen dit voor haar teveel werd, nam zij haar intrek in een bejaardenwoning in het centrum van Opheusden. De laatste periode van haar leven heeft Lina van de Kolk in het zorgcentrum ’t Anker in Kesteren gewoond. Dat was al zo toen ik, nu zo’n 25 jaar geleden, predikant werd in Opheusden. Zo eens in de twee tot vier maanden bracht ik haar daar een bezoek. Het was één van de mensen aan wie ik mij zeer verbonden heb gevoeld. Zij behoorde, zoals ik al schreef, niet tot de Hervormde Kerk, maar dat stond de gemeenschap der heiligen niet in de weg. Lina van de Kolk was een levend lid van de ene heilige algemene christelijke kerk. Zij begeerde ook een vriend en metgezel te zijn van allen die Gods Naam ootmoedig vrezen. Lina van de Kolk is gedoopt en opgegroeid in de Gereformeerde Gemeente van Opheusden, die toen nog niet door scheuring in tweeën was gebroken. Vóór de Tweede Wereldoorlog heeft in de Gereformeerde Gemeenten van Opheusden het geestelijke leven gebloeid. We zouden tegenwoordig van een opleving op plaatselijk niveau spreken. Dat was onder de predikanten Roelofsen, Van Oordt en Van Reenen. Er waren toen in die kring vele leesbare brieven van Christus, die met vrijmoedigheid mochten getuigen van de hoop die in hen was. Van deze generatie was Lina van de Kolk de laatste vertegenwoordiger. Toen ik al weer een aantal jaren geleden Het alwijze Gods bestuur verheerlijkt, de autobiografie van wijlen ds. M. Hofman, een predikant die de Gereformeerde Gemeenten van vóór de Tweede Wereldoorlog heeft gediend, viel mij op hoezeer het geestelijk klimaat dat daaruit sprak overeenstemde met wat ik uit de mond van Lina van de Kolk had gehoord.
Doop en avondmaal
Veel heeft Lina mij verteld over het geestelijk leven dat vroeger in de Gereformeerde Gemeenten van Opheusden werd gevonden en ook over datgene wat de Heere in haar eigen leven had gedaan. Al jong verloor zij haar moeder. Dat heeft de Heere aan haar hart willen heiligen. Zij werd niet alleen letterlijk wees, maar zij werd ook wees bij God. Lina was nog maar ongeveer 1 jaar oud toen ds. Roelofsen Opheusden verliet. In de gesprekken die ik met haar had, heeft zij echter zijn naam veel genoemd. Blijkbaar heeft ze van de ouderen veel over hem gehoord. Ik neem ook aan dat ds. Roelofsen ook na zijn vertrek uit Opheusden nog wel eens een zondag is voorgegaan. In ieder geval heeft Lina me vaak verteld hoe ds. Roelofsen op de catechisatielessen zei: ‘Kinderen, laat de Heere je gedoopte voorhoofd zien’. Ds. Roelofsen wekte de jongelui op om de doop als pleitgrond te gebruiken. Wij hebben immers geen rechter, maar met de doop onderstreept God dat Hij rechtelozen genade wil bewijzen, opdat een wederhorig kroost altijd bij Hem zou wonen. Onder ds. Van Oordt mocht Lina voor het eerst het avondmaal gebruiken. Ds. Van Oordt was daarover zeer verblijd. Hij had er al langere tijd naar uitgezien dat zij openlijk de Naam des Heeren zou belijden. Lina zelf heeft echter op die eerste avondmaalsgang veel strijd gehad. De Heere kwam echter niet lang daarna over en gaf haar meer zekerheid. De bekeringsweg die de Heere met haar is gegaan, was eigenlijk heel eenvoudig. Ook Lina zelf was zowel in natuurlijk als in geestelijk opzicht de eenvoud zelf. Toen ik haar leerde kennen, was zij een geoefende christin aan wie je kon bemerken dat zij veel zelfkennis en veel kennis van Christus bezat. Zij verwachtte echter niet dat je hoog tegen haar op zag. Zij zag graag dat mensen hoog tegen de Heere opzagen en het van Hem alleen verwachten. Onder andere uit deze houding bleek dat zij werkelijk een geoefende christin was. Lina van de Kolk beschikte over een grote dosis mensenkennis. Ik heb in de contacten met haar veel mogen leren. Er zijn tal van uitspraken die ik mij van haar herinner.
Aan de kant van Christus
Lina van de Kolk heeft veel geleden onder de geestelijke neergang in kring waarin zij opgegroeid was. Na de Tweede Wereldoorlog begon in de Gereformeerde Gemeente van Opheusden het geestelijk leven te tanen. In eerste instantie ging de scheuring van 1953 de gemeente van Opheusden voorbij, maar in 1956 koos de kerkenraad van de Gereformeerde Gemeente van Opheusden de zijde van de uitgetredenen. Een aantal gezinnen kon zich hier niet mee verenigen en zo ontstond er ook een synodale Gereformeerde Gemeente. Lina heeft zich nooit onttrokken aan de oorspronkelijke gemeente, maar zij hield zich volledig buiten de kerkstrijd, die gezinnen verscheurde en zo verwoestend was voor het geestelijk leven. Leden van de Gereformeerde Gemeente synodaal en uitgetreden hebben wel gestreden over de vraag aan welke kant Lina stond. Als het aan haarzelf werd gevraagd, zei ze heel eenvoudig: ‘Aan de kant van Christus’ en daar liet zij het bij.
Gezien haar zwakke gezondheid ging zij in die jaren al niet meer naar de kerk.
Haar geestelijke voedsel vond ze in de oudvaders. Zij was in het bijzonder gesteld op de geschriften van Thomas Boston. De wijze waarop deze sprak over wet en evangelie, veroordeling en vrijspraak, schuld en vergeving, vertolkte de diepste gevoelens van haar hart. In de kring waarin zij in Opheusden was opgegroeid, voelde zij zich geestelijk steeds meer een eenling. Bij het ouder worden vielen haar geestelijke vrienden meer en meer weg. Zij miste ook de prediking en het geestelijke leven zoals die voor de Tweede Wereldoorlog in Opheusden in de Gereformeerde Gemeente werd gevonden. Dat was een prediking die zowel ernstig, onderscheidend en ook gunnend was. Dat laatste element miste zij later maar al te zeer. Met het strijden voor eigen kerk en partij heeft zij zich nooit kunnen verenigen. Zij heeft mij meer dan eens gezegd: ‘Ds. de Vries, zal ik het eens zeggen: Ds. Roelofsen, Van Oordt en Van Reenen spraken gunnend. Zij bedoelden je zaligheid. Zij hadden het niet zoveel over de kerk, maar des te meer over Christus. Toen zijn er vele mensen tot bekering gekomen. Nu is het rechtzinnigheid, hardheid en strijden voor de kerk, maar van bekering tot God horen we niet meer’.
Dat laatste was natuurlijk niet helemaal waar en dat heb ik haar ook meer dan eens gezegd, maar ik haar wel helemaal volgen in datgene waarover zij verdrietig was.
Een metgezellin van allen die Gods Naam ootmoedig vrezen.
Lina van de Kolk had vrienden en bekenden in het gehele land. Toen zij nog aan de Rijnbandijk woonde, werden er in haar huisje regelmatig gezelschappen gehouden. Zij betuigde mij dat dan vaak op wonderlijke wijze de tegenwoordigheid van de Heere werd gevoeld. Ook in het ’t Anker in Kesteren kreeg zij veel bezoek. Er kwamen niet alleen mensen uit de Gereformeerde Gemeente in Nederland, de kerk waartoe zij zelf officieel behoorde, maar ook uit de Gereformeerde Gemeenten synodaal, de Hervormde Kerk, Christelijke Gereformeerde Kerken en daarnaast verschillende soorten oudgereformeerden en tenslotte thuislezers van allerlei signatuur, onder wie volgelingen van wijlen ds. J.P. Paauwe. Lina zei me eens: ‘Ds. de Vries, ik doe maar net als Paulus, ik ontvang allen die tot mij komen’. Humoristisch voegde zij er dan aan toe: ‘Al zie ik de één wel liever komen dan de ander’. Dan ging het haar niet om de kerk, maar om datgene wat er in mensen leefde en waaruit zij spraken.
‘Voor mij is er maar één richting’, zei ze dan, ‘en dat is door U, door U alleen om het eeuwig welbehagen’.

[-DIA-]

Toevallig lees ik net een stukje van ds. P. de Vries in een e-mailnieuwsbrief dat precies dit punt aanraakt:

Een moeder in Israel (ds. P. de Vries)
Lina van de Kolk (1904-1999)

De uitdrukking moeder in Israel komen we tegen in Richteren 5 : 7. Daar gebruikt Debora deze omschrijving voor zichzelf. Met moeders in Israel bedoelen we vrouwen die thuis waren in het Woord van God, die geoefend waren in de kennis van Christus en die zo meer dan eens ver buiten de grenzen van de kerkelijke gemeente waartoe zij behoorden, hun plaats hebben gehad in de opbouw en stichting van Gods kerk.
Het leven van de grote 19e eeuwse theoloog Abraham Kuyper heeft een ingrijpende wending ondergaan mede doordat hij in zijn eerste gemeente Beesd een jonge vrouw ontmoette met de naam Pietje Baltus. Deze eenvoudige boerenvrouw bleek goed thuis in Calvijn en de oudvaders en Kuyper werd diep getroffen door haar geestelijk inzicht in het Woord van God. Zijn leven lang stond op zijn bureau een portret van deze vrouw. Duidelijk is dat hij zich blijvend aan haar en aan de vroomheid die zij vertegenwoordigde, verbonden heeft geweten, ook al heeft hij later een aantal inzichten ontwikkeld waar Pietje Baltus minder verblijd mee moet zijn geweest.
In Bleskensgraaf was er in de 20e eeuw Fijgje Bons. Fijgje Bons is nooit getrouwd geweest, maar geestelijk heeft zij vele kinderen voortgebracht. Predikanten kwamen bij haar en ontvingen van haar geestelijk onderwijs. Zo was Fijgje Bons bijzonder bevriend met de bekende ds. P. Zandt, die vele jaren de SGP in de Tweede Kamer heeft vertegenwoordigd.
Geestelijk leven in Opheusden
In mijn tweede gemeente Opheusden ben ik in contact gekomen met een vrouw die je ook zo’n moeder in Israel zou kunnen noemen. Zij heette Lina van de Kolk. Zij behoorde niet tot de Hervormde Kerk, maar zij bracht wel in de praktijk tot uiting dat zij één heilige, algemene, christelijke kerk geloofde. Toen ik begin 1999 haar overlijdensaankondiging las in het Reformatorisch Dagblad, kwamen de woorden uit Hoséa 14 : 4 ‘Immers zal een wees bij U ontfermd worden’ in mijn gedachte.
Evenals Fijgje Bons is Lina van de Kolk nooit getrouwd geweest. De Heere heeft echter in haar leven in tijdelijk en geestelijk opzicht betoond dat Hij een Vader is der wezen. Lina van de Kolk heeft een hoge leeftijd bereikt. In de leeftijd van 95 jaar heeft de Heere haar tot Zich genomen in Zijn eeuwige heerlijkheid. Zij was geboren en getogen in Opheusden. Vele jaren heeft zij in een huisje aan de Rijnbandijk gewoond. Toen dit voor haar teveel werd, nam zij haar intrek in een bejaardenwoning in het centrum van Opheusden. De laatste periode van haar leven heeft Lina van de Kolk in het zorgcentrum ’t Anker in Kesteren gewoond. Dat was al zo toen ik, nu zo’n 25 jaar geleden, predikant werd in Opheusden. Zo eens in de twee tot vier maanden bracht ik haar daar een bezoek. Het was één van de mensen aan wie ik mij zeer verbonden heb gevoeld. Zij behoorde, zoals ik al schreef, niet tot de Hervormde Kerk, maar dat stond de gemeenschap der heiligen niet in de weg. Lina van de Kolk was een levend lid van de ene heilige algemene christelijke kerk. Zij begeerde ook een vriend en metgezel te zijn van allen die Gods Naam ootmoedig vrezen. Lina van de Kolk is gedoopt en opgegroeid in de Gereformeerde Gemeente van Opheusden, die toen nog niet door scheuring in tweeën was gebroken. Vóór de Tweede Wereldoorlog heeft in de Gereformeerde Gemeenten van Opheusden het geestelijke leven gebloeid. We zouden tegenwoordig van een opleving op plaatselijk niveau spreken. Dat was onder de predikanten Roelofsen, Van Oordt en Van Reenen. Er waren toen in die kring vele leesbare brieven van Christus, die met vrijmoedigheid mochten getuigen van de hoop die in hen was. Van deze generatie was Lina van de Kolk de laatste vertegenwoordiger. Toen ik al weer een aantal jaren geleden Het alwijze Gods bestuur verheerlijkt, de autobiografie van wijlen ds. M. Hofman, een predikant die de Gereformeerde Gemeenten van vóór de Tweede Wereldoorlog heeft gediend, viel mij op hoezeer het geestelijk klimaat dat daaruit sprak overeenstemde met wat ik uit de mond van Lina van de Kolk had gehoord.
Doop en avondmaal
Veel heeft Lina mij verteld over het geestelijk leven dat vroeger in de Gereformeerde Gemeenten van Opheusden werd gevonden en ook over datgene wat de Heere in haar eigen leven had gedaan. Al jong verloor zij haar moeder. Dat heeft de Heere aan haar hart willen heiligen. Zij werd niet alleen letterlijk wees, maar zij werd ook wees bij God. Lina was nog maar ongeveer 1 jaar oud toen ds. Roelofsen Opheusden verliet. In de gesprekken die ik met haar had, heeft zij echter zijn naam veel genoemd. Blijkbaar heeft ze van de ouderen veel over hem gehoord. Ik neem ook aan dat ds. Roelofsen ook na zijn vertrek uit Opheusden nog wel eens een zondag is voorgegaan. In ieder geval heeft Lina me vaak verteld hoe ds. Roelofsen op de catechisatielessen zei: ‘Kinderen, laat de Heere je gedoopte voorhoofd zien’. Ds. Roelofsen wekte de jongelui op om de doop als pleitgrond te gebruiken. Wij hebben immers geen rechter, maar met de doop onderstreept God dat Hij rechtelozen genade wil bewijzen, opdat een wederhorig kroost altijd bij Hem zou wonen. Onder ds. Van Oordt mocht Lina voor het eerst het avondmaal gebruiken. Ds. Van Oordt was daarover zeer verblijd. Hij had er al langere tijd naar uitgezien dat zij openlijk de Naam des Heeren zou belijden. Lina zelf heeft echter op die eerste avondmaalsgang veel strijd gehad. De Heere kwam echter niet lang daarna over en gaf haar meer zekerheid. De bekeringsweg die de Heere met haar is gegaan, was eigenlijk heel eenvoudig. Ook Lina zelf was zowel in natuurlijk als in geestelijk opzicht de eenvoud zelf. Toen ik haar leerde kennen, was zij een geoefende christin aan wie je kon bemerken dat zij veel zelfkennis en veel kennis van Christus bezat. Zij verwachtte echter niet dat je hoog tegen haar op zag. Zij zag graag dat mensen hoog tegen de Heere opzagen en het van Hem alleen verwachten. Onder andere uit deze houding bleek dat zij werkelijk een geoefende christin was. Lina van de Kolk beschikte over een grote dosis mensenkennis. Ik heb in de contacten met haar veel mogen leren. Er zijn tal van uitspraken die ik mij van haar herinner.
Aan de kant van Christus
Lina van de Kolk heeft veel geleden onder de geestelijke neergang in kring waarin zij opgegroeid was. Na de Tweede Wereldoorlog begon in de Gereformeerde Gemeente van Opheusden het geestelijk leven te tanen. In eerste instantie ging de scheuring van 1953 de gemeente van Opheusden voorbij, maar in 1956 koos de kerkenraad van de Gereformeerde Gemeente van Opheusden de zijde van de uitgetredenen. Een aantal gezinnen kon zich hier niet mee verenigen en zo ontstond er ook een synodale Gereformeerde Gemeente. Lina heeft zich nooit onttrokken aan de oorspronkelijke gemeente, maar zij hield zich volledig buiten de kerkstrijd, die gezinnen verscheurde en zo verwoestend was voor het geestelijk leven. Leden van de Gereformeerde Gemeente synodaal en uitgetreden hebben wel gestreden over de vraag aan welke kant Lina stond. Als het aan haarzelf werd gevraagd, zei ze heel eenvoudig: ‘Aan de kant van Christus’ en daar liet zij het bij.
Gezien haar zwakke gezondheid ging zij in die jaren al niet meer naar de kerk.
Haar geestelijke voedsel vond ze in de oudvaders. Zij was in het bijzonder gesteld op de geschriften van Thomas Boston. De wijze waarop deze sprak over wet en evangelie, veroordeling en vrijspraak, schuld en vergeving, vertolkte de diepste gevoelens van haar hart. In de kring waarin zij in Opheusden was opgegroeid, voelde zij zich geestelijk steeds meer een eenling. Bij het ouder worden vielen haar geestelijke vrienden meer en meer weg. Zij miste ook de prediking en het geestelijke leven zoals die voor de Tweede Wereldoorlog in Opheusden in de Gereformeerde Gemeente werd gevonden. Dat was een prediking die zowel ernstig, onderscheidend en ook gunnend was. Dat laatste element miste zij later maar al te zeer. Met het strijden voor eigen kerk en partij heeft zij zich nooit kunnen verenigen. Zij heeft mij meer dan eens gezegd: ‘Ds. de Vries, zal ik het eens zeggen: Ds. Roelofsen, Van Oordt en Van Reenen spraken gunnend. Zij bedoelden je zaligheid. Zij hadden het niet zoveel over de kerk, maar des te meer over Christus. Toen zijn er vele mensen tot bekering gekomen. Nu is het rechtzinnigheid, hardheid en strijden voor de kerk, maar van bekering tot God horen we niet meer’.
Dat laatste was natuurlijk niet helemaal waar en dat heb ik haar ook meer dan eens gezegd, maar ik haar wel helemaal volgen in datgene waarover zij verdrietig was.
Een metgezellin van allen die Gods Naam ootmoedig vrezen.
Lina van de Kolk had vrienden en bekenden in het gehele land. Toen zij nog aan de Rijnbandijk woonde, werden er in haar huisje regelmatig gezelschappen gehouden. Zij betuigde mij dat dan vaak op wonderlijke wijze de tegenwoordigheid van de Heere werd gevoeld. Ook in het ’t Anker in Kesteren kreeg zij veel bezoek. Er kwamen niet alleen mensen uit de Gereformeerde Gemeente in Nederland, de kerk waartoe zij zelf officieel behoorde, maar ook uit de Gereformeerde Gemeenten synodaal, de Hervormde Kerk, Christelijke Gereformeerde Kerken en daarnaast verschillende soorten oudgereformeerden en tenslotte thuislezers van allerlei signatuur, onder wie volgelingen van wijlen ds. J.P. Paauwe. Lina zei me eens: ‘Ds. de Vries, ik doe maar net als Paulus, ik ontvang allen die tot mij komen’. Humoristisch voegde zij er dan aan toe: ‘Al zie ik de één wel liever komen dan de ander’. Dan ging het haar niet om de kerk, maar om datgene wat er in mensen leefde en waaruit zij spraken.
‘Voor mij is er maar één richting’, zei ze dan, ‘en dat is door U, door U alleen om het eeuwig welbehagen’.

Na de tweede wereldoorlog is de gemeente onverwachts en onverdiend toch weer gezegend met de komst van ds. J. Karens. Deze prediker was er een van de oude stempel, en liet ook van de mens niets overeind. Hij was een man die zeer onderwijzend en separerend preekte, al waren zijn preken niet altijd even ordelijk, of exegetisch 100 % zuiver, maar de ware bevinding van de kerk werd wel verklaard.
Verder vind ik bovenstaand stukje duidelijk. Hier geen kerkstrijd, nee, hiet gaat men ook over onze opgetrokken muren heen. Dat is een aantrekkelijke eigenschap, want het is een bedenkelijke zaak als Gods volk door een kerkmuur wordt gescheiden.

[DDD]

Ik weet niet wat je hiermee bedoelt te zeggen, maar ik geloof niet dat je recht doet aan het punt dat aan de orde was.

[Hendrikus]

Hij was een man die zeer onderwijzend en separerend preekte, al waren zijn preken niet altijd even ordelijk, of exegetisch 100 % zuiver, maar de ware bevinding van de kerk werd wel verklaard.

Merkwaardig uitgangspunt: exegetisch misschien niet helemaal zuiver, ach wat maakt het uit; niet helemaal ordelijk, tja, kan gebeuren. Maar de ware bevinding van de kerk werd wel verklaard. En daar gaat het uiteindelijk om.

O ja? Gaan we naar de kerk om “de ware bevinding van de kerk” te horen verklaren? En als het exegetisch niet klopt, dan maakt dat niet zoveel uit?
Sorry, maar dat lijkt me geen gezonde basis.