Belofte voor allen of alleen voor de uitverkorenen?

[Wouter28]

Volgens de leeruitspraken van de Ger.gem in 1931 geldt de belofte alleen voor de uitverkorenen.

Het Verbond der Genade staat onder de beheersing van de uitverkiezing
Het wezen des verbonds geldt den uitverkoornen Gods en kan nooit gelden voor het natuurlijk zaad.

De Christelijk Gereformeerden spreken dit tegen.
Zij stellen dit als een onschriftuurlijke prediking.

Nu heb ik een vraag over de volgende tekst, betreft Gen.17:21 hier staat:
Maar Mijn verbond(39) zal Ik met Izak oprichten, die u Sara op dezen gezetten tijd in het andere jaar(40) baren zal.

Bij kantekening 39 staat:
Merk dit onderscheid aan: Aan Ismael worden lichamelijke goederen beloofd, maar aan Izak het verbond, begrijpende niet alleen lichamelijke, maar ook geestelijken zegen

Mijn vraag is wat word met geestelijken zegen bedoeld?
Hoe kan ik dit rijmen met dat de belofte allen geldt, Ismael is hier tot uitgesloten van de geestelijke zegen?

Verder
Romeinen 9 vers 6 en 7 hier staat:
vers 6: Doch ik zeg dit niet alsof het woord Gods ware uitgevallen. Wnat die zijn niet allen Israel, die uit Israel zijn;
Vers 7: Noch omdat zij Abrahams zaad zijn, zijn zij allen kinderen, maar: In Izak zal u het zaad genoemd worden.
vers 8: Dat is, niet de kinderen des vleses, die zijn kinderen GOds; maar de kinderen der beloftenis worden voor het zaad gerekend.

Bij de kantekening van vers 7 staat:
Dat is, het rechte zaad, dat een erfgenaam zal zijn der beloften; en niet Ismael, die van de beloofde erve uitgesloten is, hoewel hij ook van Abraham vleselijk geboren was.

Hoe moet is dit zien m.b.t de belofte voor allen geldt?

Ikzelf ben opgegroeit in de GergemNed waar er sterk vanuit de uitverkiezing worden gepreekt.
Ikzelf zit momenteel in de Christelijk gereformeerde kerk waar sterk vanuit de belofte en het verbond en een ruime evangelie voor allen wordt gepredikt.

Bij mij leeft sterk de vraag voor wie gelden nu de beloften?
Hoe is dit bijbels te funderen? Hoe hebben de oudvaders gedacht?
Ik kan dit niet uit de bovenstaande teksten uitleggen.

Alvast bedankt voor jullie reactie!

[freek]

Misschien lees je even honderd eerdere topics over dit onderwerp?

[huisman]

Volgens de leeruitspraken van de Ger.gem in 1931 geldt de belofte alleen voor de uitverkorenen.

Het Verbond der Genade staat onder de beheersing van de uitverkiezing
Het wezen des verbonds geldt den uitverkoornen Gods en kan nooit gelden voor het natuurlijk zaad.

De Christelijk Gereformeerden spreken dit tegen.
Zij stellen dit als een onschriftuurlijke prediking.

Nu heb ik een vraag over de volgende tekst, betreft Gen.17:21 hier staat:
Maar Mijn verbond(39) zal Ik met Izak oprichten, die u Sara op dezen gezetten tijd in het andere jaar(40) baren zal.

Bij kantekening 39 staat:
Merk dit onderscheid aan: Aan Ismael worden lichamelijke goederen beloofd, maar aan Izak het verbond, begrijpende niet alleen lichamelijke, maar ook geestelijken zegen

Mijn vraag is wat word met geestelijken zegen bedoeld?
Hoe kan ik dit rijmen met dat de belofte allen geldt, Ismael is hier tot uitgesloten van de geestelijke zegen?

Verder
Romeinen 9 vers 6 en 7 hier staat:
vers 6: Doch ik zeg dit niet alsof het woord Gods ware uitgevallen. Wnat die zijn niet allen Israel, die uit Israel zijn;
Vers 7: Noch omdat zij Abrahams zaad zijn, zijn zij allen kinderen, maar: In Izak zal u het zaad genoemd worden.
vers 8: Dat is, niet de kinderen des vleses, die zijn kinderen GOds; maar de kinderen der beloftenis worden voor het zaad gerekend.

Bij de kantekening van vers 7 staat:
Dat is, het rechte zaad, dat een erfgenaam zal zijn der beloften; en niet Ismael, die van de beloofde erve uitgesloten is, hoewel hij ook van Abraham vleselijk geboren was.

Hoe moet is dit zien m.b.t de belofte voor allen geldt?

Ikzelf ben opgegroeit in de GergemNed waar er sterk vanuit de uitverkiezing worden gepreekt.
Ikzelf zit momenteel in de Christelijk gereformeerde kerk waar sterk vanuit de belofte en het verbond en een ruime evangelie voor allen wordt gepredikt.

Bij mij leeft sterk de vraag voor wie gelden nu de beloften?
Hoe is dit bijbels te funderen? Hoe hebben de oudvaders gedacht?
Ik kan dit niet uit de bovenstaande teksten uitleggen.

Alvast bedankt voor jullie reactie!

Hopelijk een antwoord op jouw vragen.... als CGK'er zeg ik tegen jou "Bewaar het pand"

Eerste tegenwerping: Maar Christus is nu in de hemel en ik hoor vandaar geen stem:
hoe kan ik dan geloven dat Hij Zichzelf aan mij aanbiedt?
Antwoord:
Hoewel Christus in de hemel is, spreekt Hij toch van de hemel tot ons, echter niet met
een stem die door de wolken klinkt, maar met een stem die in het Evangelie klinkt:
"Ziet toe dat gij Dien Die spreekt, niet verwerpt... Die van de hemelen is", Hebr. 12:
25. En niet alleen is Zijn stem in het Woord van het Evangelie, maar Hij is er ook Zelf
door Zijn Heilige Geest in, zoals de apostel leert, Rom. 6-8. Daarom is het een
levendmakend Woord voor dode zielen: "De woorden, die Ik tot u spreek, zijn geest
en zijn leven", Joh. 6: 63. Het is het levende zaad waaruit een nieuw schepsel gemaakt
wordt, 1 Petrus 1: 23. Jezus Christus sprak eenmaal een woord van overtuiging met
een stem die door de wolken klonk, Hand. 9: 4-5. Maar zelfs in dát geval werd het
woord van het aanbod zelf overgebracht in de prediking van het Evangelie door een
daartoe aangestelde boodschapper, vers 6. De stem van Christus die klinkt door Zijn
geschreven Woord, is zekerder dan een stem die door de wolken klinkt, 2 Petrus
1:18-19. Deze stem in het Woord is de vastgestelde grond van het geloof, waarmee het
geloof zich tot zaligheid verenigen moet: "Het Evangelie van Christus ... het is een
kracht Gods tot zaligheid een iegelijk die gelooft... Want de rechtvaardigheid Gods
wordt in hetzelve geopenbaard uit geloof tot geloof", Rom. 1: 16-17. Er is geen waar
zaligmakend geloof, waar dit niet ontvangen wordt als de stem van de Heere Zelf, 1
Thess. 2: 13. Daarom moet u het Woord van het Evangelie ontvangen als het Woord
van Christus Zelf, wat het ook inderdaad is.

Tweede tegenwerping: Maar Christus noemt mij in het Woord van het Evangelie niet
bij name. Hoe kan ik dan geloven dat Hij Zichzelf, Zijn gerechtigheid en zaligheid aan
mij in het bijzonder aanbiedt?
Antwoord:
Hij noemt u óók niet bij name in het woord van de Wet, of het nu is in de geboden of
in de vloek ervan. Hoe bent u er dan toe gekomen te geloven dat u een zondaar bent?
Is het niet omdat de geboden van de Wet tot alle mensen gericht zijn, omdat u de
conclusie trekt en gelooft dat zij - omdat u één uit het getal van de mensheid bent - tot
u in het bijzonder gericht zijn, evengoed als tot de anderen? En hoe komt u ertoe te
geloven dat u in het bijzonder onder de vloek ligt van de verbroken Wet? Is het niet
omdat de Wet zijn vloek afkondigt tegen een ieder die er onder is maar hem breekt,
Gal. 3: 10; Rom. 3: 19 en omdat u concludeert en gelooft dat de Wet u vervloekt
omdat u één van de verbrekers ervan bent? Welnu, u hebt een even genoegzame grond
om te geloven dat het Evangelieaanbod aan u in het bijzonder gedaan wordt, omdat
het zonder onderscheid aan allen gedaan wordt tot wie het Evangelie komt, Openb.
22: 17; Jesaja 55: 1. Het is geordend om aangeboden te worden aan alle schepsels
onder de hemel, Markus 16: 15 en hoe zondig u ook bent, u bent één van deze
schepsels. Christus' stem komt tot mensen, tot mensenkinderen, en wat u ook bent, u
bent één van de zondaren uit de mensheid en daarom wordt het aanbod aan u in het
bijzonder gedaan, Spr. 8: 4. Daarom hebben wij volmacht om het algemene aanbod
aan een ieder in het bijzonder toe te passen en een ieder heeft volmacht om het op
zichzelf toe te passen: "Geloof in den Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden",

[refo]

Hier is nog een mooi stukje uit een artikel dat ds Kersten in 1931 in De Saambinder plaatste:

Eindelijk, wij prediken Christus zoowel aan verworpelingen als uitverkorenen om verschillende redenen; neem eens omdat onze last medebrengt „het Evangelie aan alle creaturen te prediken", omdat wij ook in Gods verborgen raad niet hebben ingezien, noch volmacht gekregen hebben om Christus aan de menschen eerst aan te bieden als zij naar onzen zin diep genoeg vernederd zijn of wij eenige waarschijnlijkheden ontdekken, dat ze onder het zegel der verkiezing liggen. Wij stellen eenvoudig den weg voor om op Gods aanbieding en bevel in Zijn verbond, in den Middelaar des verbonds, den tweeden Adam, in te treden en er door een levendig geloof de voordeelen van te trekken. Die deze welmeenende aanbiedingen verwerpt, heeft het voor zijn rekening. Daar tegenover staat de heilrijke vrucht, in allen die door Gods genade tot het geloof in Christus gebracht worden, in welke ook van achteren blijkt dat zij in dat verbond van God met Christus waarlijk begrepen waren. En deze manier van prediken strijdt zoomin tegen de waarheid van Gods eeuwig verbond in Christus, als de leer der bijzondere verkiezing de algemeene plichtprediking wegneemt.

[Tiberius]

Bij mij leeft sterk de vraag voor wie gelden nu de beloften?
Hoe is dit bijbels te funderen? Hoe hebben de oudvaders gedacht?
Ik kan dit niet uit de bovenstaande teksten uitleggen.

Alvast bedankt voor jullie reactie!

Het beste kan je hiervoor de Dordtse Leerregels doorlezen. Daarin lees je hoe onze vaderen hier op grond van Gods Woord over dachten.

[hervormde]

Genesis 25:8
En Abraham gaf den geest en stierf, in goeden ouderdom, oud en des levens zat, en hij werd tot zijn volken verzameld.

Genesis 25:17
En dit zijn de jaren des levens van Ismael, honderd zeven en dertig jaren; en hij gaf den geest, en stierf, en hij werd verzameld tot zijn volken.

Genesis 35:29
En Izak gaf den geest en stierf, en werd verzameld tot zijn volken, oud en zat van dagen; en zijn zonen Ezau en Jakob begroeven hem.

Genesis 49:33
Als Jakob voleind had aan zijn zonen bevelen te geven, zo leide hij zijn voeten samen op het bed, en hij gaf den geest, en hij werd verzameld tot zijn volken.

Numeri 20:24
Aaron zal tot zijn volken verzameld worden; want hij zal niet komen in het land, hetwelk Ik aan de kinderen Israëls gegeven heb, omdat gijlieden Mijn mond wederspannig geweest zijt bij de wateren van Meriba.

Deuteronomium 32:50
En sterf op dien berg, waarheen gij opklimmen zult, en word vergaderd tot uw volken; gelijk als uw broeder Aaron stierf op den berg Hor, en werd tot zijn volken vergaderd.

Opmerkelijk, dat ook Ismaël werd verzameld tot zijn volken. Net als Abraham, Izak, Jakob en Aäron.

[Eppo Gremdaat]

Gaan we het weer moeilijk maken?
Lees Joh. 3vs16 waar het zo duidelijk in staat (ik schrijf de tekst niet uit, iedereen kent deze(hopelijk) toch.

[huisman]

Gaan we het weer moeilijk maken?
Lees Joh. 3vs16 waar het zo duidelijk in staat (ik schrijf de tekst niet uit, iedereen kent deze(hopelijk) toch.

Maar ja..het woordje "wereld" in deze tekst wordt soms weggemoffeld en vervangen door "uitverkoren wereld". Heel erg kwalijk maar het gebeurd helaas wel.

[Ditbenik]

Gaan we het weer moeilijk maken?
Lees Joh. 3vs16 waar het zo duidelijk in staat (ik schrijf de tekst niet uit, iedereen kent deze(hopelijk) toch.

Maar ja..het woordje "wereld" in deze tekst wordt soms weggemoffeld en vervangen door "uitverkoren wereld". Heel erg kwalijk maar het gebeurd helaas wel.

Nou Huisman, de beloften zijn alleen voor de uitverkorenen dus het kan niet zo zijn dat dat de Heere Jezus met kosmos ook inderdaad kosmos bedoeld wordt, zo zegt men dan. 'Hij bedoelde de uitverkoren'. En zo gooit men de deur van het evangelie weer dicht.

[GJdeBruijn]

Als de (welke bedoel je eigenlijk) belofte voor de uitverkorenen is, wanneer biedt je dan een belofte aan? Als je zeker weet dat zo iemand uitverkoren is, neem ik aan?

[Wouter28]

Misschien lees je even honderd eerdere topics over dit onderwerp?

Bedankt voor jullie reactie.
Natuurlijk staat er genoeg op dit forum over dit onderwerp.
Heb er zelf inmiddels genoeg van gelezen.

Maar ik heb niks kunnen vinden m.b.t. deze teksten.
hier loop ik op vast.

[GJdeBruijn]

Misschien lees je even honderd eerdere topics over dit onderwerp?

Bedankt voor jullie reactie.
Natuurlijk staat er genoeg op dit forum over dit onderwerp.
Heb er zelf inmiddels genoeg van gelezen.

Maar ik heb niks kunnen vinden m.b.t. deze teksten.
hier loop ik op vast.

Ik heb een leestip voor je: http://www.theologienet.nl/theologieind ... #ROTTERDAM Zions Roem en sterkte. Vooral deel 2 handelt over de door jou genoemde zaken.

[huisman]

Gaan we het weer moeilijk maken?
Lees Joh. 3vs16 waar het zo duidelijk in staat (ik schrijf de tekst niet uit, iedereen kent deze(hopelijk) toch.

Maar ja..het woordje "wereld" in deze tekst wordt soms weggemoffeld en vervangen door "uitverkoren wereld". Heel erg kwalijk maar het gebeurd helaas wel.

Nou Huisman, de beloften zijn alleen voor de uitverkorenen dus het kan niet zo zijn dat dat de Heere Jezus met kosmos ook inderdaad kosmos bedoeld wordt, zo zegt men dan. 'Hij bedoelde de uitverkoren'. En zo gooit men de deur van het evangelie weer dicht.

Precies en men scheurt dan ook een blaadje uit de door hen zo geliefde Bijbelverklaring van Matthew Henry.

De wereld van den gevallen mens heeft Hij zo liefgehad, als Hij die der gevallen engelen niet liefhad, Rom. 5: 8; 1 Joh. 4:10. Zie, en verwonder u, dat de grote God zulk een onwaardige wereld liefgehad heeft. Dat de heilige God zulk een boze wereld zou liefhebben met ene liefde van welwillendheid, terwijl Hij haar toch met generlei welbehagen kon aanzien. Dat, voorwaar, was de tijd der minnen, Ezech. 16:6, 8 . De Joden hadden de ijdele, verwaande gedachte, dat de Messias alleen tot hun volk in liefde zou worden gezonden, en hen zou bevoorrechten ten koste van hun naburen, maar Christus zegt hun, dat Hij tot de gehele wereld in liefde is gekomen, tot de heidenen zowel als tot de Joden. Hoewel er velen uit de wereld van het mensdom omkomen, is toch Gods geven van Zijn eniggeboren Zoon een voorbeeld van Zijne liefde voor de gehele wereld, omdat door Hem een algemene aanbieding van leven en zaligheid gedaan is aan allen. Het is liefde jegens de oproerige, in opstand gekomen provincie, om ene proclamatie van vergeving en straffeloosheid uit te vaardigen voor allen, die willen komen, er op gebogen knieën op pleiten en terugkeren tot trouw en gehoorzaamheid. Alzo lief heeft God de afvallige, gevallen wereld gehad, dat Hij Zijn Zoon gezonden heeft met dit prachtige voorstel, dat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet verderve. De zaligheid was uit de Joden, maar nu is Christus tot zaligheid tot aan het uiterste der aarde, een gemene zaligheid.

[Wouter28]

Bedankt voor jullie reactie
Ik ben er inmiddels na studie uit hoe de teksten kunnen worden bekeken.
Mee eens? Commentaar is ook welkom. Zie hieronder:...

Verklaring Gen.17:21
De Heere zal Ismael wel zegenen, maar zijn verbond oprichten met Isaak, die dan nog geboren moet worden.

Ismael werd door Abraham met alle slaven die Abram gekocht had ook besneden na de geboorte van Izaäk. Dertien jaar lang dacht Abraham dat met Ismaël Gods belofte vervuld was totdat Izaäk geboren werd. Pas toen werd Abraham duidelijk dat God met de voorspelling van “nageslacht” alleen dat geslacht uit Izaäk zou zijn, wat Hij bedoeld had. Maar toch besneed Abraham ook Ismaël. Ismaël is uiteindelijk lichamelijk net zo’n zoon voor Abraham als Izaäk. Alleen geestelijk geldt dit niet voor God!
Wat is nu het geestelijk verschil tussen de zegen van God aan Izaäk en Zijn zegen aan Ismaël gegeven? Dat uit Abraham, Izaäk en Jakob en verdere geslachten, alleen langs die lijn, uiteindelijk de Heere Jezus Christus geboren zal worden.

De Dordste leerregels stellen de uitverkiezing ook niet voorop.
Deze beginnen met artikel II-5 en II-6 het welmenend aanbod tot allen komt.
De leerregels II-8 en II-9 hebben betrekking op de uitverkiezing.
De bondelingen mogen we echter niet vereenzelvigen met de uitverkorenen.
We mogen de oprichting van het genadeverbond niet gelijkschakelen met de inwilliging of sluiting van het verbond.
God richt het genadeverbond op met alle bondelingen onder het zegel van zijn belofte, de uitverkorenen sluiten het verbond.

De Dordse leerregels maken onderscheid tussen Gods verborgen en Gods geobenbaarde wil.
God heeft geopenbaard dat Hij enkel de uitverkorenen zal redden.
Maar God heeft ook geopenbaard dat Hij wenst dat allen tot de zaligmakende kennis van Christus komen.
Deut.29:29 “De verborgen dingen zijn voor den HEERE, onze God; maar de geopenbaarde zijn voor ons en voor onze kinderen, tot in eeuwigheid, om te doen al de woorden dezer wet”.

Verklaring Romeinen 9
Vers 6 Doch ik zeg dit niet alsof het woord Gods ware uitgevallen. Want die zijn niet allen Israel, die uit Israel zijn.
Vers 7 Noch omdat zij Abrahams zaad zijn, zijn zij allen kinderen, maar: In Izak zal u het zaad genoemd worden.
Vers 8 Dat is niet de kinderen des vleses, die zijn kinderen Gods, maar de kinderen der beloftenis worden voor het zaad gerekend.

Kantekening SV vers 7: Dat is, het rechte zaad, dat een erfgenaam zal zijn der beloften, en niet ismael, die van de beloofde erve uitgesloten is, hoewel hij ook van Abraham vleselijk geboren was.

V7-9. In vers 7 wordt in verbinding met de stamvader Abraham hetzelfde gezegd. Niet iedereen die een nakomeling was van Abraham, wordt een kind van Abraham genoemd. Als dat zo was, zou ook Ismaël zo gezien moeten worden en deel aan de zegen moeten hebben. God had echter bepaald dat de zegen via Izak zou lopen. Ismaël is de zoon naar het vlees. Deze zoon werd door Abraham verwekt bij Hagar, de slavin van zijn vrouw Sara. Hij vertrouwde toen niet op God, want God had hem beloofd een zoon te geven die uit Sara geboren zou worden. Uit Sara werd dan ook op Gods tijd de zoon van de belofte, Izak, geboren. Als het gaat om de zegen die God wil geven, moet er dus een verbinding met Abraham zijn door middel van Izak, want ‚de kinderen van de belofte worden als nageslacht gerekend.

Hierbij ook een verklaring van Dr. Van Genderen uit het boekje verkiezing en verbond.

4. Het onderscheid en de overeenstemming van verbond en verkiezing
Het is gebleken, dat er een sterke tendens is om de samenhang van verbond en verkiezing zo nauw mogelijk te maken. Maar dan bestaat het gevaar, dat de werkelijkheid van het verbond der genade door de hoge druk van eeuwige verkiezing in gedrang raakt. Bij de ene variant die ter sprake kwam, wordt het verbond in wezen beperkt tot de uitverkorenen, al is er ook nog wel een bediening, verschijning of kring van het verbond, die ruimer is. Hiermee is een oudere conceptie vergelijkbaar waarbij men een inwendig of absoluut verbond onderscheidde van een uitwendig of conditioneel verbond een “church covenant” gesteld. Een latere onderscheiding, die op vroegere gedachten teruggaat, is te vinden bij L Berkhof: Het verbond heeft twee aspecten. Het is een levensgemeenschap met God, maar er is ook een zuiver legale verbondsrelatie. Bij de andere variant hebben verkiezing en verbond betrekking op alle mensen. Daardoor komt alles er anders uit te zien. Er verdwijnen problemen, maar er ontstaat tegelijkertijd een nieuwe problematiek. Om noch de enen, noch de andere kant op te gaan, omdat tegen beide opvattingen ernstige bezwaren in te brengen zijn, die op de Schrift gegrond zijn, kan men zich afvragen, of verbond en verkiezing niet van elkaar los te maken zijn. Daarvoor zijn er echter te veel raakvlakken. Het is bijbels, dat het op verkiezing berust, dat mensen opgenomen zijn in het verbond met God en dat zij delen in het heil van het verbond. J.A.Heijns spreekt in het belangrijke hoofdstuk dat hij in zijn dogmatiek aan het verbond wijdt, van overeenstemming en van verschillen. De uitverkorenen zijn wel in het verbond, maar niet allen die in het verbond zijn, zijn uitverkorenen. Wel zou het een in termen van het andere verklaard kunnen worden. De uitverkiezing zou de inwendige grond van het verbond genoemd kunnen worden en het verbond de uitwendige gestalte van de uitverkiezing. Hoe verleidelijk het ook is de verhouding zo te bepalen, we zien de uitverkiezing dan toch weer dominerend worden. Het verbond kan dan omschreven worden als de aardse uitvoering en realisering van de hemelse uitverkiezing, al is het aardse nooit met het hemelse identiek. Omdat de vervulling van de belofte die aan Abraham gedaan is, niet aan al zijn kinderen geschonken is, is het verbond met Abraham en zijn nageslacht volgens Heijns niet aangegaan met Abraham en zijn nageslacht in de letterlijke zin van het woord. Samenvattend zegt hij: (oud nederlands) Nageslag van Abraham dui op almal wat deur God in Christus van ewigheid af uitverkies is, deur Gods Woord voorberei en deur die Heilige Gees lewend gemaak is om as erfgename, al die beloftes van die verbond wat aan Abraham belowe is, en deur Jesus Christus verwerf is, in ontvangs te neem. Dat daar saam met hierdie uitverkorenes ook baie ander rondom die gawes vergader, maar daaraan wesenlik nie deel het nie,verander nie die essensiele karakter van die verbond nie. Dit is een punt van groot belang in de discussie. Heijns beroept zich als gereformeerd theoloog op de Schrift om de Schrift. (Gen.17:9) zo te verklaren. Hij haalt Rom.9:8, Rom4:9 en Gal 3:29 aan. Maar Rom9:8 vormt een geheel met Rom.9:7 Door Izak zal men van nageslacht van u spreken. En dat is een citaat uit Gen.21:12. Daarom mag Rom.9:8 niet zonder meer dienen als een verklaring van Gen.17:9 of Gen.17:7
Wij moeten Gen.17 laten zeggen wat het zeggen wil. Dat doet Calvijn, als hij bij Gen.17.7 in zijn commentaar (1554) opmerkt: Zij vergissen zich die menen, dat hier alleen de uitverkorenen aangeduid worden en dat alle gelovigen zonder onderscheid eronder begrepen worden, van welk volk zij naar het vlees ook maar afstammen. Niets is zekerder dan dat God zijn verbond sluit met de kinderen van Abraham die op natuurlijke wijze uit hem zouden voortkomen. Calvijn wijst er daarna op, dat geloof of ongeloof het beslissende verschil is tussen de echte kinderen van God en de onechte. Dat geloof vloeit weer voort uit de verkiezing.
Wanneer Paulus in Rom 4: 9-17 het vaderschap van Abraham ziet als een geestelijk vaderschap met een beperking tot de gelovige Joden en een uitbreiding tot de gelovigen uit de heidenen omdat het erom gaat uit het geloof van Abraham te zijn (vers16), bedoelt hij, zoals uit het gehele verband blijkt, dat het aankomt op de gerechtigheid die alleen door het geloof ontvangen wordt. Maar dat wil niet zeggen, dat de belofte van het verbond het teken en zegel van het verbond en het behoren tot het verbond zelf afhangen van het geloof. Als de woorden van Gen17:5 in Rom.4:16 en 17 ook op de christenen uit de heidenen worden toegepast, wordt de eigenlijke zin van Gen.17: 4-6 daar niet anders door.
In dezelfde zin is Gal.3:29 te verstaan. Er zijn parallellen tussen de gedachtengang van Paulus in Gal.3 en die in Rom.4, bv tussen Gal.3:18 en 29 en Rom 4:13 en 14. De Apostel schrijft: Want gij zijt allen zonen van God, door het geloof in Christus Jezus. Indien gij nu van Christus zijt, dat zijt gij zaad van Abraham en naar de belofte erfgenamen (Gal.3:26 en 29) Heyns leest in Gal.3:29, dat wanneer God van Abraham en zijn nageslacht gesproken heeft, Hij Christus en hen die in Christus zijn, op het oog heeft. Dat is juist, voor zover dit in heilshistorisch perspectief is. God had Christus en de zijnen toen al op het oog (Gal3:16) Het is niet juist, als met een beroep op Gal.3 Abraham en zijn nageslacht, zoals voorkomt in Gen.17:9 gelijkgesteld wordt met Christus en hen die in Christus zijn. Men kan in het licht van Gal.3 wel staande houden, dat God Christus en de zijnen al gedoeld heeft, toen Hij tot Abraham sprak, maar niet, dat de woorden die Hij toen sprak, alleen zien op Christus en de zijnen Met zijn interpretatie van Gal.3:29 en verwante teksten staat Heijns niet alleen. Mede daarom moest er dieper op ingegaan worden.

Visie van Dr. Blauwendraad
In de opvatting van de smalstroom is het verbond der genade alleen met de uitverkorenen opgericht. De redenering bij Kersten is als volgt. Christus is Hoofd van het verbond en heeft Zijn ziel tot een schuldoffer gesteld. Als het verbond ook met niet-uitverkorenen zou zijn opgericht, heeft Christus Zijn vloed ook vergoten voor verworpenen. Dat kan niet, zegt Kersten, dus is zo’n verbondsbeschouwing onschriftuurlijk. Het catechismusantwoord dat Christus heeft geleden voor de zonden van het menselijk geslacht heeft in deze redenering geen kracht. En dat andere verbondsopvatting onderscheid maakt tussen “schenken en”deelachtig maken” wordt enigszins smalend afgedaan als een poging om de dingen goed te praten. Kersten brengt het argument in stelling dat Arminius de eerste zou zijn geweest die is begonnen om het genadeverbond tot meerderen uit te breiden dan tot de uitverkorenen. Dat staat nog te bezien. Zoals reeds gezegd, wordt de Galaten-brief gezien als een bewijsgrond voor de opvatting dat het verbond alleen met de uitverkorenen is opgericht. Vers 29 van hoofdstuk 3 zegt: “En indien gij van Christus zijt, zo zijt gij dan Abrahams zaad, en naar de beloftenis erfgenamen”. Laten we deze bewijsplaats eens nauwkeurig bekijken. Heeft Paulus hier in gedachten om een fundament te leggen voor wat wij nu noemen verbonstheologie? Ik meen van niet. Het gaat in hoofdstuk 3 over de tegenstelling of we onze gerechtigheid uit de vervulling van de Wet of uit het rechtvaardigend geloof hopen te verkrijgen. Er is in de jonge kerk iets vervelend gebeurd. Paulus heeft Petrus moeten corrigeren, want die heeft in Antiochie verwarring gezaaid. Eerst at hij samen met heidenen, maar als er christen-joden uit Jeruzalem komen, stopt hij ermee uit vrees voor deze mensen “die uit de besnijdenis waren”.
We kunnen dat lezen in hoofdstuk 2 van Paulus brief “Wie heeft u betoverd”? zo begint Paulus in hoofdstuk 3. We zijn niet Abrahams zaad als we in Christus geloven. We behoren wel allen tot het genadeverbond dat God met Abraham sloot, maar willen we de verbondsweldaden deelachtig worden dan moeten we Christus omhelzen. Dan zijn we echte kinderen van Abraham. Dat wil Paulus zeggen. Sla er ook de verklaring van deze brief van de hand van Luther op na. (De brief aan de Galaten.) Teksten die voorkomen in een discussie tussen Wet en Evangelie zouden de bewijsgrond zijn voor de verbondsopvatting van de smalstroom? Dat kan alleen maar als je ze citeert op de klank af en gelicht uit de context waarin ze voorkomen.

Nogmaals Galaten
Hetzelfde geldt van de andere bewijstekst die in vers 28 van Hoofdstuk 4 staat: “Maar wij broeders, zijn de kinderen der belofte, als Izak was”. De perikoop waarin dit vers staat, gaat weer over de tegenstelling van Wet en evangelie. Abraham had twee zonen, een uit de dienstmaagd (verwijst naar de Wet) en een uit de vrije (verwijst naar het Evangelie). Jeruzalem, dat Jezus afwijst en blijft zweren bij de Wet, wordt vergeleken met Hagar. En de gemeenten in Galatie en elders worden vergeleken met Sara (de vrije), en zijn de kinderen der belofte. Het Jeruzalem beneden is voor Paulus een afbeelding van de Wet. Het Jeruzalem dat boven is, is voor hem een afbeelding van het Evangelie. Je kunt deze teksten vergeestelijken en ze een plaats geven in de later ontwikkelde verbondsleer, maar mij overtuigt dat niet echt. Ik voel me meer aangesproken door de uitleg die Luther aan deze stof geeft in zijn verklaring van de Galaten brief.
Kersten brengt de woorden “kinderen der belofte” in vers 28 in verband met Genisis 17:21: “Mijn verbond zal Ik met Izak oprichten”. Voor hem staat het vast dat daar wordt bedoeld dat de verkiezing beslist. Maar dat blijkt niet uit het verband waarin de tekst staat. God maakt Abraham in Genesis 17 duidelijk dat het verbond dat Hij heeft gesloten met hem en zijn natuurlijk zaad, zal gaan lopen langs de geslachtslijn van Isaak (dat is: het volk Israel) en niet langs die van Ismael. Niets in die context verwijst naar een verkiezing of een inperking tot het geestelijk zaad. Later zullen de profeten ook klagen dat Israel als volk het verbond heeft verlaten. Ik vrees dat Kersten in vooringenomenheid de verkiezing ziet op plaatsen waar anderen dat onmogelijk kunnen. Ook de toespraak van Petrus legt hij zo uit; “zo velen als er de Heere, onze God, toe roepen zal” duidt dan niet op de uitgestrektheid van de roeping tot de volken buiten Israel, maar juist op inperking. Calvijn doet het bepaald anders.

De Romeinen-brief
Vers 7 van Romeinen 9 sluit nauw aan bij de juist behandelde tekst uit Galaten-brief staat: “In Izak zal u het zaad genoemd worden.” Deze tekst staat in een verband waar Paulus worstelt met de plaats van Israël in Gods plan met de kerk. Ook met de verhouding van het joodse volk en de heidenvolken in het licht van het Evangelie. Eerst belijdt Paulus in vers 4 voor het volk Israël “de aanneming tot kinderen, en de heerlijkheid, en de verbonden, en de wetgeving, en de dienst van God, en de beloftenissen”. Later in het hoofdstuk zal Paulus zeggen dat de heidenen Israël voorgaan omdat zij in Christus geloven, waar de joden nog een eigen gerechtigheid uit de Wet blijven oprichten. Maar hij zegt ook dat Israël toch niet geheel verstoten zal zijn. Het gaat weer om hetzelfde thema: Wet en Evangelie. En in die context staat de tekst “In Izaäk zal u het zaad genoemd worden”. Ik vind daarom wat we voorzichtig moeten zijn om op deze schriftplaats een zware constructie voor het genadeverbond te funderen in de geest van de smalstroom. Paulus is naar mijn mening met iets anders bezet als hij dit hoofdstuk schrijft.