De belijdenis van Ruth

[Zita]

Was de belijdenis van Ruth een uiterlijke belijdenis, of was het een ware geloofsbelijdenis?

[Johann Gottfried Walther]

Volgens de SV niet een loze, maar een werkelijke belijdenis:

Ruth1v16 Maar Ruth zeide: Val mij niet tegen, dat ik u zou verlaten, om van achter u weder te keren; want waar gij zult heengaan, zal ik ook heengaan, en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten; uw volk is mijn volk, en uw God mijn God. (30)

30) uw volk is mijn volk, en uw God is mijn God.
Hiermede toont zij haar bekering tot den waren God en de gemeenschap zijner kerk, waarin het schijnt dat Naomi haar met de voorgaande redenen, met het exempel harer zwagerin, had willen beproeven.


MAtthew Henry bij vers 16:
Zij wil zich in de Godsdienst met haar verenigen, zo besluit zij om de hare te wezen "usque ad
aras-tot zelfs aan de altaren." Uw God is mijn God, vaartwel dus alle goden van Moab, die
ijdelheid en een leugen zijn. Ik zal de God Israëls aanbidden de enig levenden en waren God, op
Hem alleen zal ik vertrouwen,Hem zal ik dienen, en in alles wil ik mij door Hem laten regeren," dit is
de Heere tot onze God aan te nemen.
e. Zij wil gaarne in hetzelfde bed met haar sterven: waar gij zult sterven, zal ik sterven. Zij neemt
aan dat zij beide moeten sterven, en dat Naomi, als de oudste, waarschijnlijk het eerst zal sterven,
en zij besluit in hetzelfde huis te blijven, indien het zijn kan, totdat ook haar dagen vervuld zullen zijn,
hiermede ook haar wens te kennen gevende, omin haar zaligheid te delen bij het sterven, zij wenst
in dezelfde plaats te sterven, ten teken van op dezelfde wijze en in dezelfde gezindheid te sterven.
"Mijne ziel sterve de dood van de oprechte Godvrezende Naomi, en mijn einde zij gelijk aan het
hare." J: Zij wenst begraven te worden in hetzelfde graf, dat haar gebeente bij het gebeente harer
schoonmoeder zal rusten: aldaar zal ik begraven worden, niet wensende dat zelfs haar dood
lichaam naar Moab teruggevoerd zal worden ten teken van enigerlei overgebleven gehechtheid er
aan. Daar Naomi’s ziel met de hare samengevoegd is, wenst zij dat ook beider stof vermengd zal
worden, in de hope van tezamen te zullen opstaan, en voor eeuwig in de andere wereld tezamen te
zijn.
C. Zij bevestigde zich in haar besluit omNaomi te blijven aankleven door een plechtigen eed: alzo
doe mij de Heere, en alzo doe Hij daartoe (dit was een aloude formule van eedzwering) zo niet
de dood alleen zal scheiding maken tussen mij en tussen u! Een eed tot bevestiging maakte een
einde aan dit tegenspreken, en liet haar onder de altijddurende verplichting, om nooit de goeden weg
te verlaten, die zij nu gekozen had.
a. Er ligt in opgesloten, dat de dood voor een tijd scheiding tussen haar zal maken. Zij kon beloven
in dezelfde plaats te sterven en begraven te worden, maar niet op dezelfde tijd, het zou kunnen
gebeuren dat zij het eerst stierf, en dat zou dan scheiding tussen haar maken. De dood maakt
scheiding tussen hen, die door niets anders gescheiden kunnen worden. De stervensure is een ure
van scheiding, en moet als zodanig door ons beschouwd worden, en wij behoren ons er op te
bereiden.
b. Het besluit staat vast, dat niets anders haar zal scheiden, geen vriendelijkheid van haar eigen
familie of haar eigen volk, geen hoop om onder hen tot eer en aanzien te komen, geen
onvriendelijkheid van Israël, geen vrees voor armoede of versmaadheid onder hen. "Neen, ik zal u
nooit verlaten."
Dit nu is een voorbeeld van een oprecht bekeerling tot God en Godsdienst. Daartoe moet het met
ons komen.
Ten eerste. Wij moeten de Heere aannemen tot onze God. "Deze God is mijn God eeuwiglijk en
altoos, ik heb Hem als de mijne erkend en aangenomen.
Ten tweede. Als wij God aannemen tot onze God dan moeten wij in alle omstandigheden Zijn volk
aan nemen als ons volk, al zijn zij ook een armen geminacht volk, zo zijde Zijnen zijn moeten zij ook
de onze wezen.
Ten derde. Onder hen gekomen zijnde, moeten wij lotgemeen met hen willen wezen, tevreden zijn
als het ons gaat, zoals het hun gaat. Wij moeten ons onderwerpen aan hetzelfde juk, het getrouw en
standvastig dragen, hetzelfde kruis opnemen en het blijmoedig dragen, gaan waar God wil dat wij
gaan zullen, alzou het ook in ballingschap wezen, verblijvenwaar Hij wil dat wij verblijven zullen, al
was het ook in een gevangenis, sterven waar Hij wil dat wij zullen sterven, en ons gebeente
nederleggen in de grafsteden van de oprechten, die in vrede heengaan en rusten, al zouden het ook
de graven zijn van de kinderen des volks.
Ten vierde. Wij moeten besluiten voort te gaan en te volharden, en hierin moet ons aankleven aan
Christus inniger zijn, dan dat van Ruth aan Naomi, zij besloot dat niets dan de dood haar zou
scheiden, maar wij moeten besluiten, dat zelfs de dood ons niet zal scheiden van de liefde van
Christus, en dan kunnen wij er zeker van zijn, dat zelfs de dood ons niet zal kennen scheiden van
onze gelukzaligheid in Christus.
Tenvijfde. Wij moeten onze zielonder de verbintenis brengen om nooit deze Godvruchtige besluiten
te verbreken, en de Heere zweren dat wij Hem zullen aankleven. Hij, die dit eerlijk en oprecht
meent, zal voor die eed niet terugdeinzen

[ejvl]

Het is bij Ruth geen belijdenis van het hart, of anders gezegd: Ruth had daar nog geen kennis aan de Middelaar, laat staan voor de noodzaak ervan. Nee het is een uiterlijke belijdenis, maar daarmee niet onzinnig.

Dit is in tegenspraak tot de post van JGW. Ruth had wel degelijk kennis aan de middelaar en deed de belijdenis van zondag 7.

[eilander]

Het is bij Ruth geen belijdenis van het hart, of anders gezegd: Ruth had daar nog geen kennis aan de Middelaar, laat staan voor de noodzaak ervan. Nee het is een uiterlijke belijdenis, maar daarmee niet onzinnig.

Dit is in tegenspraak tot de post van JGW. Ruth had wel degelijk kennis aan de middelaar en deed de belijdenis van zondag 7.

Ik geloof er ook helemaal niets van dat Ruth geen kennis had aan de Middelaar. Waar is te lezen dat ze deze kennis dan wel kreeg?

Dat uit deze geschiedenis geestelijke lessen getrokken worden door er meer een allegorie van te maken, staat naar mijn mening los van de historische gebeurtenis die het boek Ruth beschrijft. Je kunt je dus wel afvragen of dit een juiste omgang met de Bijbelse gegevens is; lees b.v. het boek van ds. Van der Poel. Er staan hele mooie dingen in, die zeker ook de beleving van Gods volk beschrijven. Maar het is geen verklaring van het boek Ruth, naar mijn mening.

[samanthi]

Het is bij Ruth geen belijdenis van het hart, of anders gezegd: Ruth had daar nog geen kennis aan de Middelaar, laat staan voor de noodzaak ervan. Nee het is een uiterlijke belijdenis, maar daarmee niet onzinnig.

Dit is in tegenspraak tot de post van JGW. Ruth had wel degelijk kennis aan de middelaar en deed de belijdenis van zondag 7.

Ik geloof er ook helemaal niets van dat Ruth geen kennis had aan de Middelaar. Waar is te lezen dat ze deze kennis dan wel kreeg?

Dat uit deze geschiedenis geestelijke lessen getrokken worden door er meer een allegorie van te maken, staat naar mijn mening los van de historische gebeurtenis die het boek Ruth beschrijft. Je kunt je dus wel afvragen of dit een juiste omgang met de Bijbelse gegevens is; lees b.v. het boek van ds. Van der Poel. Er staan hele mooie dingen in, die zeker ook de beleving van Gods volk beschrijven. Maar het is geen verklaring van het boek Ruth, naar mijn mening.

Precies

[Tiberius]

Het is bij Ruth geen belijdenis van het hart, of anders gezegd: Ruth had daar nog geen kennis aan de Middelaar, laat staan voor de noodzaak ervan. Nee het is een uiterlijke belijdenis, maar daarmee niet onzinnig.

Dit is in tegenspraak tot de post van JGW. Ruth had wel degelijk kennis aan de middelaar en deed de belijdenis van zondag 7.

Wel ben ik het met je eens, dat Ruth een waar geloof had toen ze de belijdenis aflegde; inderdaad geen uiterlijke belijdenis alleen.
Maar of ze al kennis had aan de Middelaar, staat niet in de Bijbel. Dus dat is eveneens inlegkunde.

[ejvl]

Wel ben ik het met je eens, dat Ruth een waar geloof had toen ze de belijdenis aflegde; inderdaad geen uiterlijke belijdenis alleen.
Maar of ze al kennis had aan de Middelaar, staat niet in de Bijbel. Dus dat is eveneens inlegkunde.

Dat ligt eraan wat je precies verstaat onder "kennis aan de Middelaar". Als je er vanuit gaat dat Ruth een waar geloof had toen ze de belijdenis aflegde, zal ze ook (in beginsel) kennis moeten hebben aan de Middelaar als zijnde vergeven zonde en schuld, immers een geloof zonder dat is volgens mij niet mogelijk. (vanuit de mens gezien).

[Tiberius]

Wel ben ik het met je eens, dat Ruth een waar geloof had toen ze de belijdenis aflegde; inderdaad geen uiterlijke belijdenis alleen.
Maar of ze al kennis had aan de Middelaar, staat niet in de Bijbel. Dus dat is eveneens inlegkunde.

Dat ligt eraan wat je precies verstaat onder "kennis aan de Middelaar". Als je er vanuit gaat dat Ruth een waar geloof had toen ze de belijdenis aflegde, zal ze ook (in beginsel) kennis moeten hebben aan de Middelaar als zijnde vergeven zonde en schuld, immers een geloof zonder dat is volgens mij niet mogelijk. (vanuit de mens gezien).

Dat is jouw conclusie. Het staat er in ieder geval niet.

[eilander]

Wel ben ik het met je eens, dat Ruth een waar geloof had toen ze de belijdenis aflegde; inderdaad geen uiterlijke belijdenis alleen.
Maar of ze al kennis had aan de Middelaar, staat niet in de Bijbel. Dus dat is eveneens inlegkunde.

Dat ligt eraan wat je precies verstaat onder "kennis aan de Middelaar". Als je er vanuit gaat dat Ruth een waar geloof had toen ze de belijdenis aflegde, zal ze ook (in beginsel) kennis moeten hebben aan de Middelaar als zijnde vergeven zonde en schuld, immers een geloof zonder dat is volgens mij niet mogelijk. (vanuit de mens gezien).

Dat is jouw conclusie. Het staat er in ieder geval niet.

Het is toch een Bijbels gegeven dat we geloven - en kennis aan de Middelaar dicht bij elkaar moeten houden?
1 Joh 5:12 bijvoorbeeld: Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die den Zoon van God niet heeft, die heeft het leven niet.

[Mannetje]

Het is bij Ruth geen belijdenis van het hart, of anders gezegd: Ruth had daar nog geen kennis aan de Middelaar, laat staan voor de noodzaak ervan. Nee het is een uiterlijke belijdenis, maar daarmee niet onzinnig.

Dit is in tegenspraak tot de post van JGW. Ruth had wel degelijk kennis aan de middelaar en deed de belijdenis van zondag 7.

Ik geloof er ook helemaal niets van dat Ruth geen kennis had aan de Middelaar. Waar is te lezen dat ze deze kennis dan wel kreeg?

Dat uit deze geschiedenis geestelijke lessen getrokken worden door er meer een allegorie van te maken, staat naar mijn mening los van de historische gebeurtenis die het boek Ruth beschrijft. Je kunt je dus wel afvragen of dit een juiste omgang met de Bijbelse gegevens is; lees b.v. het boek van ds. Van der Poel. Er staan hele mooie dingen in, die zeker ook de beleving van Gods volk beschrijven. Maar het is geen verklaring van het boek Ruth, naar mijn mening.

Ds. Moerkerken schrijft (ik meen in zijn boek "zin en mening") over de analogie tussen de geschiedenis van Ruth en Boaz en de leiding van de Heere met Zijn kinderen.
Hij geeft hierbij aan dat je dus niet kunt zeggen dat Ruth de Heere Jezus niet kende toen ze in Bethlehem kwam, want dan verwar je beeld en tegenbeeld. Zoals Ruth Boaz niet kende, zo is er een volk dat het in het geesteloze Moab niet meer kan vinden, maar toch Christus nog niet kent.

Nu kun je discussiëren of een dergelijke analogie getrokken kan worden, maar uitspraken als "Ruth kende de Middelaar niet toen ze haar belijdenis aflegde" ben ik werkelijk nog nooit ergens eerder tegengekomen.

[Johann Gottfried Walther]

Volgens dr. R. van Kooten is de vergeestelijke uitleg van het boek Ruth pas ontstaan met/na de afscheiding.

[-DIA-]

Volgens dr. R. van Kooten is de vergeestelijke uitleg pas ontstaan met/na de afscheiding.

Precies! Dat is toch de 'nieuwe neer"? En wordt deze leer niet tegenwoordig niet door veel modern-reformatorische mensen aangehangen?

[modesto]

Wel ben ik het met je eens, dat Ruth een waar geloof had toen ze de belijdenis aflegde; inderdaad geen uiterlijke belijdenis alleen.
Maar of ze al kennis had aan de Middelaar, staat niet in de Bijbel. Dus dat is eveneens inlegkunde.

Dat ligt eraan wat je precies verstaat onder "kennis aan de Middelaar". Als je er vanuit gaat dat Ruth een waar geloof had toen ze de belijdenis aflegde, zal ze ook (in beginsel) kennis moeten hebben aan de Middelaar als zijnde vergeven zonde en schuld, immers een geloof zonder dat is volgens mij niet mogelijk. (vanuit de mens gezien).

Maar wat weten we eigenlijk van de inhoud van Ruths en Naomi's geloof? Wat geloofden de Joden in die tijd? Ze leefden ver voor de geboorte van Jezus op aarde. Ik denk dat de geloofsopvattingen van toen in zowel tijd als idee ver verwijderd zijn van het begrippenapparaat van de hedendaagse gereformeerde dogmatiek.

[ejvl]

Volgens dr. R. van Kooten is de vergeestelijke uitleg pas ontstaan met/na de afscheiding.

Precies! Dat is toch de 'nieuwe neer"? En wordt deze leer niet tegenwoordig niet door veel modern-reformatorische mensen aangehangen?

Nee juist door ouden als ds vd Poel. Lees het boek Ruth de moabitische van hem maar.

[DDD]

Is het niet een beetje vreemd om te gaan discussiëren over de vraag of mensen die in het OT leefden Christus kenden?

Afgezien van profetieën, waarvan het ook nog maar de vraag is of de profeten zelf altijd goed begrepen wat zij zeiden, was van zijn openbaring toch heel weinig bekend? Ik vind het eerlijk gezegd een tamelijk wonderlijke vraagstelling. Die komt mede door allerlei fantasierijke maar weinig zorgvuldige 'uitleggingen' van het boek Ruth. De wonderlijkste gedachten hoor ik soms langskomen.

Met bijbeluitleg heeft het mijns inziens niets uit te staan. Je ziet ook dat bij een bepaalde categorie mensen de predikers met de grootste fantasie het populairst zijn. Dat heeft volgens mij weinig met uitlegkunde te maken, maar meer met een hang naar het bijzondere.