DDD schreef:
@Mara: niet alle overledenen stellen prijs op een begrafenis in het zwart. Bij het overlijden van mijn oma droeg ik een lichtblauw met groene stropdas, als kleuren van de hoop en van het nieuwe leven, met een stemmig pak. Aan zwarte pakken had zij trouwens ook een hekel. Ik zou zelf ook geen prijs stellen op een begrafenis in zwart. Het is mijns inziens een naargeestige kleur. Overigens is het nog steeds wel de etiquette, want het koninklijk huis gaat ook in zwart naar begrafenissen.
Alhoewel ik me vrij gemakkelijk aan de regels aanpas, ga ik niet in alles mee. Zo is gevraagd allen in het wit te verschijnen en dat heb ik dan gedaan door een wit kort jasje aan te trekken op een blauwe rok. (gelukkig was het een zomerse dag)
Mijn man heeft geen wit pak en gaat dat ook niet aanschaffen, dus hij heeft toen een midden/lichtgrijs kostuum met wit overhemd aan gedaan.
Als er meer bijzondere eisen gesteld worden, zoals: in felle kleuren komen of met een paarse bloem, geef ik er geen gehoor aan, omdat dit over mijn grens gaat.
Eigenlijk vind ik niet dat je kledingeisen moet stellen voor je begrafenis. Als het goed is weten je naasten wat jouw standpunt is in deze en de belangstellenden moet je laten komen zoals zij zelf willen. En dat kan wel eens uit de toon vallen ja.
Enerzijds lijkt kleding heel belangrijk, je kunt geen krant openslaan of de lijsten do en don't staan erin en de mode verandert steeds sneller. Anderzijds zie je een bepaalde nonchalance, één kledingstijl voor alle gelegenheden, feestelijke en verdrietige.
