Verontrustende berichten

[-DIA-]

Een uitspraak van iemand die de verontrustende zaken wel degelijk waarneemt en voor gewenning waarschuwt:

"Het benauwde is juist hierin gelegen, dat niemand benauwd is".

Het is een uitdrukking die als het ware uit mijn hart is gegrepen, want ik merk dit ook.

Als degene die zich wel benauwd voelen zich daarin maar niet gaan verheffen boven degene die zich volgens hen niet benauwd voelen.

Dat verheffen benauwt dan weer degenen die niet benauwd zijn, bedoel je?

Je verheffen, hoogmoedig zijn is nooit goed.
Maak er geen woordenspelletje van.

Ik begreep je reactie niet.
Het kwam in eerste instantie over als met een opgeheven vingertje.
Dat is soms wel te voelen uit een bepaalde hoek.

Anders is het wanneer het uit een ander bewogenheid spruit,
en dan het wel lijden, mits het niet in het vlees valt, het met de psalmist:
De rechtvaardige sla mij, het zal weldadigheid zijn; en hij bestraffe mij, het zal olie des hoofds zijn,
het zal mijn hoofd niet breken; want nog zal ook mijn gebed voor hen zijn in hun tegenspoeden.

[Isala]

De topictitel is: verontrustende berichten.
Wat mijn inziens echt verontrustend is, is de geestelijke strijd tussen kerken en Gods volk onderling.
Wat een kenmerk van een Christen is (niet wat het moet zijn, maar wat het is) is liefde voor de broeders in het geloof.
Dat de onverdraagzaamheid binnen de kerk(en), en op dit forum zo'n grote rol speelt, is een teken van de macht der duisternis.
Het is geenszins uit God!
In de kerk (en ook op dit forum) zijn er maar weinig mensen samen zoeken naar overeenstemming, samen bidt, of elkaar bemoedigt in de geestelijke strijd.
Eén andere zienswijze kan al maken dat men elkaar loslaat of verkettert, omdat men denkt dat het eigen standpunt Bijbelser is.
Dat vind ik echt verontrustend.
Een teken van verkilling, want ook het toenemende egoïsme gaat onze reformatorische deur niet voorbij.

[-DIA-]

De topictitel is: verontrustende berichten.
Wat mijn inziens echt verontrustend is, is de geestelijke strijd tussen kerken en Gods volk onderling.
Wat een kenmerk van een Christen is (niet wat het moet zijn, maar wat het is) is liefde voor de broeders in het geloof.
Dat de onverdraagzaamheid binnen de kerk(en), en op dit forum zo'n grote rol speelt, is een teken van de macht der duisternis.
Het is geenszins uit God!
In de kerk (en ook op dit forum) zijn er maar weinig mensen samen zoeken naar overeenstemming, samen bidt, of elkaar bemoedigt in de geestelijke strijd.
Eén andere zienswijze kan al maken dat men elkaar loslaat of verkettert, omdat men denkt dat het eigen standpunt Bijbelser is.
Dat vind ik echt verontrustend.
Een teken van verkilling, want ook het toenemende egoïsme gaat onze reformatorische deur niet voorbij.

Precies! Dit topic zelf geeft al in ruime mate reden tot verontrusting. We verstaan elkaar niet meer.

[Mara]

Wat ik verontrustend vind is dat veel christenen op gebeurtenissen schouderophalend reageren, dat het hen niet raakt.
En zelfs voor een deel meegaan met allerlei wereldse opvattingen.
Wie ligt er nog wakker van grote sportevenementen en winkelopening op de zondag?

Trek je dan niet terug in dorpjes op de Veluwe waar nog SGP in de gemeenteraad zit. De opdracht is "lerende en onderwijzende", en hoe meer deze gezindte aangevallen wordt, des te minder men dat zoutend zout is.

Die luxe heb ik nooit gehad, opgegroeid in de goddeloze stad.
Maar toch, waren we nog wel met een grote groep en die groep wordt nu steeds kleiner, totdat....
Dat kan mij wel eens aanvliegen.

[Johann Gottfried Walther]

Als degene die zich wel benauwd voelen zich daarin maar niet gaan verheffen boven degene die zich volgens hen niet benauwd voelen.

Dat verheffen benauwt dan weer degenen die niet benauwd zijn, bedoel je?

Je verheffen, hoogmoedig zijn is nooit goed.
Maak er geen woordenspelletje van.

Ik begreep je reactie niet.
Het kwam in eerste instantie over als met een opgeheven vingertje.
Dat is soms wel te voelen uit een bepaalde hoek.

Anders is het wanneer het uit een ander bewogenheid spruit,
en dan het wel lijden, mits het niet in het vlees valt, het met de psalmist:
De rechtvaardige sla mij, het zal weldadigheid zijn; en hij bestraffe mij, het zal olie des hoofds zijn,
het zal mijn hoofd niet breken; want nog zal ook mijn gebed voor hen zijn in hun tegenspoeden.

Probleem is dat men weer allerlei kenmerken bijmaakt, ik ben bezorgd dus ik ben een ware gelovige.
Of in ieder geval rechtvaardiger dan die ander.
Of wat slecht en fout en onchristelijk dat die ander zich niet zo benauwt voelt, ik gelukkig wel.
En dan krijg je die zelfverheffing.

Gods woord zegt: “En ook allen, die godzalig willen leven in Christus Jezus, die zullen vervolgd worden”
Maar christen zijn, binnen Christelijk dorp is het anders dan in een onchristelijke of zoals hier Roomse omgeving.

[-DIA-]

Probleem is dat men weer allerlei kenmerken bijmaakt, ik ben bezorgd dus ik ben een ware gelovige.
Of in ieder geval rechtvaardiger dan die ander.
Of wat slecht en fout en onchristelijk dat die ander zich niet zo benauwt voelt, ik gelukkig wel.
En dan krijg je die zelfverheffing.

Dat is vanzelf waar, maar merk ik hier niet weer een insinuatie? Bovenstaande is een geen vrucht van Boven,
maar dat is de mens in zijn val.
Een mens van nature kan en wil nooit onderdoen. En wordt hij mistrouwd in wat hij meent te hebben
dan is het te bemerken in zijn reactie: Ik noemde de woorden van de psalmist.
Maar het kan bij de natuurlijke mens niet lijden, dan voelt hij zich aangevallen en miskent in zijn godsdienst.
Daar ligt het grote onderscheid.
En ik moet er ook nog iets bij zeggen: ook bij Gods volk kan het wel eens een keer verkeerd vallen, als het
'in het vlees' valt.

[Isala]

Precies! Dit topic zelf geeft al in ruime mate reden tot verontrusting. We verstaan elkaar niet meer.

Ja Dia, maar toch is de vraag wat het met ons doet.
Het toestemmen van de realiteit is nog wat anders dan het werkelijk ervaren van schuld daaraan.
De boetedag was een voorzichtige opzet, maar o wat kwam daar weer een strijd en nijd op af, van kerkenraden en kerkgangers, van wie dan ook.
De één vond het wel zinvol, en de ander vond van niet, en de derde haalde de schouders op, en de vierde trompetterde mee in het koor van cynisme en klacht. En zo ging men de boetedag tegemoet.

Maar de Heere heeft gezien in welk hart de vrucht van verootmoediging was.
De kerken hebben de uitstorting van Gods Geest nodig, die stromen uitgiet op de droge, lauwe, egoïstische kerkganger.
De 120 in de bovenzaal waren ééndrachtig bijeen, bidden en smekend, voordat de Geest werd uitgestort.
Er moet gesmeekt worden, er zijn bidders nodig voor (kerkelijk) Nederland.
En ook nu zijn er in alle kerken bidders, daar ben ik van overtuigd. Maar ze zijn niet ééndrachtig! En daarom kunnen ze niet met elkaar samen bidden smeken.

[-DIA-]

Precies! Dit topic zelf geeft al in ruime mate reden tot verontrusting. We verstaan elkaar niet meer.

Ja Dia, maar toch is de vraag wat het met ons doet.
Het toestemmen van de realiteit is nog wat anders dan het werkelijk ervaren van schuld daaraan.
De boetedag was een voorzichtige opzet, maar o wat kwam daar weer een strijd en nijd op af, van kerkenraden en kerkgangers, van wie dan ook.
De één vond het wel zinvol, en de ander vond van niet, en de derde haalde de schouders op, en de vierde trompetterde mee in het koor van cynisme en klacht. En zo ging men de boetedag tegemoet.

Maar de Heere heeft gezien in welk hart de vrucht van verootmoediging was.
De kerken hebben de uitstorting van Gods Geest nodig, die stromen uitgiet op de droge, lauwe, egoïstische kerkganger.
De 120 in de bovenzaal waren ééndrachtig bijeen, bidden en smekend, voordat de Geest werd uitgestort.
Er moet gesmeekt worden, er zijn bidders nodig voor (kerkelijk) Nederland.
En ook nu zijn er in alle kerken bidders, daar ben ik van overtuigd. Maar ze zijn niet ééndrachtig! En daarom kunnen ze niet met elkaar samen bidden smeken.

Zou het geen oordeel zijn, dat we niet in de schuld komen? Er is inderdaad een hemelsbreed verschil om over de schuld te praten en het recht buigen onder de schuld. En nu niet om daarmee iets schoon te praten, juist niet, maar lettende op alles wat er rond ons gebeurt. Misschien moeten we wel vrezen, temeer daar we het oordeel der verharding overal om ons heen zien, en zouden wij het dan ontvlieden, of enigszins beter zijn?

[Mara]

Ja Dia, maar toch is de vraag wat het met ons doet.
Het toestemmen van de realiteit is nog wat anders dan het werkelijk ervaren van schuld daaraan.
De boetedag was een voorzichtige opzet, maar o wat kwam daar weer een strijd en nijd op af, van kerkenraden en kerkgangers, van wie dan ook.
De één vond het wel zinvol, en de ander vond van niet, en de derde haalde de schouders op, en de vierde trompetterde mee in het koor van cynisme en klacht. En zo ging men de boetedag tegemoet.

Maar de Heere heeft gezien in welk hart de vrucht van verootmoediging was.
De kerken hebben de uitstorting van Gods Geest nodig, die stromen uitgiet op de droge, lauwe, egoïstische kerkganger.
De 120 in de bovenzaal waren ééndrachtig bijeen, bidden en smekend, voordat de Geest werd uitgestort.
Er moet gesmeekt worden, er zijn bidders nodig voor (kerkelijk) Nederland.
En ook nu zijn er in alle kerken bidders, daar ben ik van overtuigd. Maar ze zijn niet ééndrachtig! En daarom kunnen ze niet met elkaar samen bidden smeken.

Zou het geen oordeel zijn, dat we niet in de schuld komen? Er is inderdaad een hemelsbreed verschil om over de schuld te praten en het recht buigen onder de schuld. En nu niet om daarmee iets schoon te praten, juist niet, maar lettende op alles wat er rond ons gebeurt. Misschien moeten we wel vrezen, temeer daar we het oordeel der verharding overal om ons heen zien, en zouden wij het dan ontvlieden, of enigszins beter zijn?

DIA, deze taal hoor je niet meer overal, het is ouderwetse kanseltaal en wordt niet alom meer verstaan.
Isala zegt eigenlijk hetzelfde als jij, alleen ze zegt het anders.
De christenen zijn niet eendrachtig zegt ze en dat vind jij dus ook.

En dan is haar terechte vraag: wat doet het met ons?
Een ieder persoonlijk?
En de één reageert gelaten, een volgende ontstemd, weer een ander is tijdelijk verontrust.... en ga zo maar door.
Als het ons maar in de binnenkamer op de knieën brengt DIA, of de Heere ons harde hart wil verbreken.

[Orchidee]

Mooie vrome woorden, maar uiteindelijk is het heel veel geneuzel.
Zolang je er maar over praat en het anderen aanzegt, denk jezelf verschoond te blijven van waar het in dit leven werkelijk om draait.
Ik prik daar tegenwoordig vaak doorheen, het moet ons niet alleen op de knieën brengen, het moet ons naar Christus uitdrijven!

[eilander]

Juist, maar bij Christus leren we niet om een ander te veroordelen. Pas dus op met wat je zegt hier.

[Isala]

Mooie vrome woorden, maar uiteindelijk is het heel veel geneuzel.
Zolang je er maar over praat en het anderen aanzegt, denk jezelf verschoond te blijven van waar het in dit leven werkelijk om draait.
Ik prik daar tegenwoordig vaak doorheen, het moet ons niet alleen op de knieën brengen, het moet ons naar Christus uitdrijven!

Juist, maar bij Christus leren we niet om een ander te veroordelen. Pas dus op met wat je zegt hier.

Gelukkig ziet de Heere het hart aan.
Het ga jullie allen goed.

[Johann Gottfried Walther]

Juist, maar bij Christus leren we niet om een ander te veroordelen. Pas dus op met wat je zegt hier.

Maar het gaat wel om zaken en niet om termen en staande uitdrukkingen (mooie woorden).
Het gaat om de kern niet om het omhulsel. Om geloof, niet om een mooi verhaal.
Geloof leert ootmoedig zijn.

[-DIA-]

Mooie vrome woorden, maar uiteindelijk is het heel veel geneuzel.
Zolang je er maar over praat en het anderen aanzegt, denk jezelf verschoond te blijven van waar het in dit leven werkelijk om draait.
Ik prik daar tegenwoordig vaak doorheen, het moet ons niet alleen op de knieën brengen, het moet ons naar Christus uitdrijven!

Dat is je goed recht als er reden toe is, want het mogen vanzelf geen losse woorden zijn, maar gegronde woorden.
Dus ja, als u mij zou willen aantonen waar u doorheen prikt zouden we daar wijzer van kunnen worden, als het gegrond is, dan zouden onze ogen daar voor geopend kunnen worden.
Ik prik ook wel door vele 'stellingen' hier heen, maar heel jammer dat men als men er verder op doorvraagt geen antwoord meer krijgt. Ergens vind ik dat wel een zwak puntje. Soms kun je wat subtiel laten merken. Maar zoals u het zegt is het bepaald niet subtiel te noemen. De tegenstand spat er gewoon van af. En nee, dat is niet alleen dit ene berichtje hoor, ik heb je al langer gevolgd. Net zoals u mij wellicht met een grote wantrouwende ogen aan het volgen bent.... of niet natuurlijk.

Maar ter zake: De zaak is wel ernstiger dan velen nemen. En daarvan ben ik overtuigd.

[eilander]

Juist, maar bij Christus leren we niet om een ander te veroordelen. Pas dus op met wat je zegt hier.

Maar het gaat wel om zaken en niet om termen en staande uitdrukkingen (mooie woorden).
Het gaat om de kern niet om het omhulsel. Om geloof, niet om een mooi verhaal.
Geloof leert ootmoedig zijn.

Allemaal goed en best, maar aangezien er hier op het forum geen hartenkenners zijn vind ik het vreemd dat je de verdedigt dat de woorden van een ander "vrome woorden" en "geneuzel" genoemd worden.