Ik heb Hoofdstuk 1, 2 en 3 ff vluchtig gedigitaliseerd en heb NIETS gecorrigeerd. Mocht er iets niet duidelijk zijn, dan hoor ik dat graag. Volgens mij is het wel aardig duidelijk allemaal. Misschien dat je wel smiles ziet, maar dat is er per ongeluk tussen gekomen. Ik vind het trouwens wel sympathiek dat hij zijn mailadres erbij gezet heeft. Mail em gelijk ff dat het boek van zeer slechte kwaliteit is en dat ie geen 22 euro waard is. De eerste 10 bladzijden liggen erbij mij al uit.
Hfstk. 1 MOET IK DIT BOEK PUBLICEREN?
Hfstk. 2 O GOD, WEES ONS, ZONDAARS, GENADIG!
Hfstk. 3 HOE IS DIT BOEK ONTSTAAN?
HOOFDSTUK1
1 MOET IK DIT BOEK PUBLICEREN?
Met die vraag heb ik enige tijd geworsteld. Vanzelfsprekend legde ik die vraag ook aan de Heere voor. En het leek mij goed om ook u, lezer(es), deelgenoot te maken van deze gebedsworsteling. Ik wil namelijk in dit boek een openhartig gesprek met u voeren. Ik meen dat dit ook de bedoeling is van de gemeenschap der heiligen zoals Paulus die aanbeveelt, met name in Efeziërs. 3:18. Daardoor worden bovendien de aard en de bedoeling van mijn boek duidelijker. Het is namelijk niet zo, dat ikzelf op zekere dag besloot tot het schrijven daarvan. Ik meen dat het de Heere was Die mij daartoe leidde. Wat ik aan de Heere voorlegde, was ongeveer het volgende:
0, God
U ziet mijn aarzelingen terwijl ik dit gebed neerschrijf Geeft U mij werkelijk de opdracht om dit boek te publiceren? Ik kom er rond vooruit dat ik ervoor terugschrik. Ik ben bang voor mezelf 'Ik' ken 'ik', althans een beetje. En U kent mij nog veel en veel beter. Uw blik dringt door tot in de donkerste woelingen van mijn onderbewuste zielenleven. U weet dat U in mij nooit iets zult vinden dat helemaal zuiver is. Slierten van 'ik-begeerten' trekken altijd weer door mijn denken heen. Dat gebeurt, ook al hebt U mij een nieuw hart en een vernieuwde wil gegeven waardoor ik in het diepste van mijn herboren ik desondanks U wil, U alleen. Ik geloof en ervaar dat, maar toch komt bij al mijn doen en laten telkens de vraag naar boven: kunt, wilt U, de volstrekt Reine, een onreine gebruiken in Uw dienst?
Op die vraag vind ik wel een algemeen antwoord in Uw Woord. Daarin zie ik dat al Uw profeten terugdeinsden voor hun bediening omdat ze zich onwaardig voelden. Maar als ze eenmaal wisten dat U hen zond, schrokken ze nergens meer voor terug. Bij al hun falen en vallen, bleven ze roemen in de genade, tegen hun zondigheid in.
Maar zendt U ook mij? Ik heb wel Uw gloed gevoeld, toen ik begon te schrijven. Ik weet dat dit vuur niet ontvonkt is aan mijn vlees. Ik weet dat ik door Uw Heilige Geest gedreven werd.
Maar geef ik zuiver weer wat U bedoelt?
Heere, wij danken U dat wij Uw Woord geschreven vóór ons hebben. En Uw Woord is de waarheid. Daarom weten we dat alle profetieën aan dat Woord getoetst moeten worden. U hebt dat duidelijk gezegd. Da geeft mij een veilig gevoel.
U leidt Uw gemeente bovendien door Uw Heilige Geest in alle waarheid. Dat is een belofte van U waarop wij vast mogen vertrouwer Daarom weet ik: Uw heiligen, de gelovigen, zullen mij wel corrigerer als ik onverhoopt in strijd zou zijn met Uw Woord.
Heere, geef mij iets van de nederige zachtmoedigheid én van de vastberadenheid van Uw Zoon, Jezus Christus. Ik wil niemand nodeloos pij i doen, maar ik weet ook dat ik mij niet mag schuldig maken aan he laffe compromis. Hier is immers Uw Naam in het geding en hier gaa het om de schapen van U, de Goede Herder.
U hebt in jakobus. 1:5 beloofd: 'Indien iemand van u wijsheid ont breekt, dat hij ze van God begere, Die een ieder mild geeft en niet ver wijt; en zij zal hem gegeven worden.' Heere, ik vraag U om die wijsheid Als U niet wilt dat dit boek verschijnt, dan weet U wel wegen om da te verhinderen. Ik leg alles neer in Uw Vaderhanden. En Uw milde han den druipen van genade. Want Uw Zoon heeft Zich in Uw handel bevolen, toen Hij verzoenend voor ons stierf aan het kruis.
'Hem die op de troon zit en het Lam zij de dankzegging en de eer ei de heerlijkheid en de kracht in alle eeuwigheid' (Op. 5:13)
Nadat ik dit gebed uitgesproken en neergeschreven had, probeerde ij mij concreet in te denken dat de Heere tot mij zou zeggen: 'Herman, j, moet dat boek toch maar niet publiceren.' Dan zou al die tijd en ener gie die ik er enkele weken aan heb besteed, vergeefs zijn geweest. Tocl probeerde ik tegen de Heere te zeggen: Als U niet wilt dat ik dit manu script naar een uitgever stuur, zál ik gehoorzamen. Maar ondertussel merkte ik dat mijn 'ik' bezig was om te zoeken naar redenen waaron de Heere dat niet zou opdragen.
Degenen die de verborgen omgang met God kennen en beleven, en di, daarom voortdurend in gesprek met Hem zijn, begrijpen wat ik bedoel Ook zij staan telkens voor die vraag: Wat is de stem van God en wat 1 de stem van mijn vlees?
Even daarna opende ik de e-mailbox. Wéér een brief van een onbekende aan wie men blijkbaar iets van dit boek had geë-maild. 'Beste dominee Hegger, houd goede moed! U bent in veel gezinnen in Nederland bekend en bemind. Hoewel wij u niet kunnen horen of zien, worden uw geschriften toch verspreid in onze dorpen. En mij zijn gevallen bekend van bekeringen die erdoor gewerkt zijn. En dat zullen er vast meer zijn dan ik weet. Strijd de goede strijd des geloofs, en u zult de kroon behalen!!!'
Ik heb intussen ruim dertig van dergelijke bemoedigende brieven gekregen. En toch kon ik ook deze brief niet beleven als een bevestiging zonder meer, dat ik het boek zou moeten uitgeven. Vreemd was dat, want soms weet ik na zo'n teken ineens met alle zekerheid: ik moet dit of dat wel of niet doen. Gelovigen begrijpen ook dát.
Wij beschikken nu eenmaal niet over een hot line naar Boven; even het nummer draaien, en dan weet ik waar ik aan toe ben. Bidden is vaak een aftasten, een eerbiedig luisteren, een aandringen op een antwoord, een pleiten en nog eens pleiten dat kan uitlopen op een hevige gebedsworsteling.
Of dit boek zal verschijnen, zult u dus wel merken. Als de Heere het niet wil, zal Hij er wel op een of andere manier een stokje voor steken.
HOOFDSTUK 2
2 0 GOD, WEES ONS, ZONDAARS, GENADIG!
De paus zegt: Vertrouw maar op mij! Vroom - en in zijn bewustzijn meent hij dat oprecht - voegt hij er meteen aan toe: Ik zal ie de weg wij zen naar Christus, Diejou alleen redden kan.
De dominee zegt: Vertrouw maar op mij! Vroom - en in zijn bewustzijn meent hij dat oprecht - voegt hij er meteen aan toe: Ik zal ie wel de weg wijzen naar Christus, Die jou alleen redden kan.
De paus verschuilt zich achter de wil van het vrome volk omdat die de uitdrukking is van de wil van God. De r.k- kerk heeft het volgen van wat de massa wil, tot een soort geloofsregel gemaakt. De r.k. theologen formuleerden dat zo: Vox popu li vox Dei = de stem van het volk is de stem van God. De paus is slechts de onfeilbare vertolker van de stem van het volk en dus van de stem van God.
Maar ook in het protestantisme heb ik eenzelfde beginsel aangetroffen. In sommige bevindelijke kringen is de stem van het volk Gods tot beslissende norm verheven. je kunt je beroepen op de Schrift, maar dat helpt niet want steevast is het antwoord: 'Gods volk leert het anders.'
Dat heeft mij zeer verbaasd. Ik had het daar allerminst verwacht. In de eerste plaats omdat deze protestanten het reformatorische beginsel Sola Scriptura aanhangen en elke Schriftkritiek beslist afwijzen. Maar vervolgens ook omdat juist zij zich fel keren tegen de afdwalingen van de r.k. kerk.
Via dat beginsel zijn allerlei dwalingen de r.k. kerk binnengeslopen. Het volk wil alles zoveel mogelijk zichtbaar en tastbaar voor zich hebben. Daarom was er al heel spoedig de roep om de beeldenverering, en de pausen stonden dat toe.
Daarna volgden de mariale dogma's. Net zoals de heidenen hun Magna Mater (= de Grote Moeder) hadden die ze vereerden, wilde ook het rooms-katholieke vrome volk een moederfiguur als centrum van hun godsdienst. Ze gaven daarmee gehoor aan een oersentiment, de behoefte aan een moederfiguur die een mens nooit helemaal kwijt raakt.3
Het volk schrikt terug voor een rechtstreekse ontmoeting, met God en wil mensen als middelaars tussen God en hen. Dat gebeurde al bij de Sinai. De mensen waren zo bang geworden voor het bliksemen en donderen rondom de berg, dat ze 'tot Mozes zeiden: Spreek gij met ons en wij zullen horen; en dat God niet met ons spreke opdat wij niet sterven' (Ex. 20:19).
Maar God verscheen ons in Jezus Christus en kwam zo ons zichtbaar en tastbaar nabij. Toch voltrok zich in latere eeuwen eenzelfde verwording. Het volk durfde ook niet rechtstreeks tot Christus te naderen. Ze vroegen om Zijn moeder als middelares. De pausen wezen daarom Maria aan als de weg naar Christus. De paus prijst haar aan als moeder van God, middelares van alle genaden, koningin van hemel en aarde, van engelen en mensen.
De dominee4 wijst een heel diep zondebesef aan als de weg naar Christus. En als een vertroosting (die volgens mij geen grond heeft in een belofte van Christus) voegt hij eraan toe: 'De bekommerde en twij felende mens die nog steeds niet met zijn hart zijn vertrouwen in Christus heeft uitgesproken, is al op de weg.' Hij is daarmee duideli k in strijd met Christus, Die gezegd heeft dat Hij alleen de Weg is en dat er buiten Hem alleen dwaalwegen zijn. Toch verklaart de dominee hen alvast zalig, alleen omdat ze zozeer bezig zijn met de vraag hoe ze een genadig God vinden. Daarmee verlaat hij de leer van het solafide (we worden alleen zalig door het geloof in Christus). En dat omdat hij tegemoet wil komen aan de onbijbelse - ik kan het niet anders zien - verlangens van deze betrekkelijk grote groep kerkleden, en omdat het volk Gods dat ook zo wil.
3 Daarom zullen er in de toekomst, naar mijn stellige overtuiging, nog meer mariaIe dogma's bijkomen. Nu al wordt door velen geijverd voor het dogma van Maria als medeverlosseres. Hoe lang zullen de pausen nog weerstand kunnen bieden aan die druk van onder op?
4 Natuurlijk mag en wil ik niet generaliseren. Ik heb in dit boek een bepaalde richting op het oog. Wie ik bedoel zal u langzamerhand wel duidelijk worden.)
Men stelt dan - niet bewust, maar wel in feite - de mens centraal. Nu moeten we niet meteen de beschuldigende vinger laten wijzen in de richting van de paus of van een dergelijke dominee. Het is beter eerst ons hoofd te buigen en te belijden dat dit een trek is die bij ons allen diep geworteld is. Wij willen graag bewijzen dat wij, mensen, iets te betekenen hebben. We schuiven Maria naar voren als een soort 'Nobelprijswinnares'van de mensheid. Zij is de volstrekt zondeloze, de onbevlekte, de koningin van alle heiligen. Kijk eens naar wat zij gepresteerd heeft! Het valt dus echt wel mee met ons, mensen. Kijk maar naar haar!
Of we wijzen op hen die zich tot een heel, heel diep zondebesef hebben opgewerkt, en we zijn van mening dat de Heere daar echt niet zo maar aan kan voorbijgaan.5
Die vrome smoes om de wil van de massa te zien als de wil van God, komen we voortdurend tegen in de geschiedenis van Israël. We treffen dat al meteen aan na de verbondssluiting en de afkondiging van de tien geboden, in het verhaal over de verering van het gouden kalf (Ex. 32). 'Toen het volk zag dat Mozes vertoefde van de berg af te komen, zo verzamelde zich het volk tot Aäron en zij zelden tot hem: Maak ons goden die voor ons aangezicht gaan.' Aäron geeft aan hun zondige verlangen toe. Hij maakt van hun gouden versierselen een kalf en dan zegt hij: 'Morgen zal de HEERE een feest zijn.' Het klinkt heel vroom: een feest voor de HEERE = de God van Israël, dus niet voor de afgoden. Maar de Heere wilde niet dat men Hem in een beeld zou vereren.
Als Mozes daarna Aäron verwijt dat hij dat heeft toegestaan, krijgt hij als antwoord: 'Gij kent dit volk dat het in het boze ligt.' Aäron wil dus zijn eigen slapheid niet als zonde belijden, maar schuift de schuld af op het volk.
5 Ze zullen dat zo heel zeker niet formuleren. integendeel, met woorden verklaren ze dat zo'ii diep zondebesef slechts bewerkt kan worden door de Heilige Geest. Maar wij, mensen, zijn in staat om onze eigenlijke bedoelingen achter veel vrome en ingewikkelde woorden te verbergen.
Vele valse profeten uit later tijden zijn Aäron daarin nagevolgd. Sommigen gaven toe aan de wensen van het volk uit angst voor de dreiging van de menigte. Anderen praatten de massa naar de mond om daardoor een populaire bink te worden of gewoon omdat ze dan op een flink salaris konden rekenen.
Tegenover hen stonden (en staan nog altijd) de ware profeten die trouw willen zijn aan het Woord van God. Maar hun opdracht was (en is) geen retje Meestal werden ze vervolgd en soms zelfs gestenigd.
De massa had geen zin om zelf de Schrift diepgaand te onderzoeken en liet dat graag aan anderen over. En die anderen, de kerkleiders, beaamden dat maar wat graag. Alleen het geschreven Woord van God, Sola ,Scriptura? Nee, de Schrift is zo onduidelijk dat we de kern ervan niet kunnen vatten, tenzij wij verduidelijken wat God ermee bedoelt. In de r.k. kerk is dat de paus, in het protestantisme is dat de dominee, en in sommige kringen is dat'het volk Gods'waarmee men dan bedoelt: het groepje van de 'echte' bekeerden.
Maar hoe men het ook formuleert, altijd is het de mens die zichzelf in het middelpunt plaatst en naar wie de anderen moeten en willen opzien.
Het solagratia, solafide, solo Christo is voor ons blijkbaar heel erg moeilijk. Niets meer van onszelf en alles van Iemand anders verwachten, gaat blijkbaar al te zeer in tegen onze menselijke natuur. Maar er is één uitweg uit onze onwil en ons onvermogen; dat is het ootmoedige gebed. 'Heere, U ziet het: ik kan het niet; doet U het dan!' En... Hij doet het!!! 'Barmhartig en genadig is de HEERE, lankmoedig en groot van goedertierenheid' (Ps. 103:8). Halleluja!
Het is erg dat wij telkens, soms op geraffineerde manier, roemen in de mens als iemand die echt wel iets voor elkaar kan krijgen. Maar veel erger is het dat wij daardoor God afwijzen als de Vader der barmhartigheid, Die Zijn Zoon gegeven heeft om als een Lam onze zonde op Zich te nemen en ons te redden van de eeuwige dood. En we wijzen dan tevens de Zoon af als de Middelaar tot Wie wij rechtstreeks en in alle vertrouwen mogen naderen.
De paus zegt: Wij zijn te zondig, daarom hebben wij een Middelares nodig om ons naar Christus te brengen. De dominee: Er moet eerst nog heel wat gebeuren voordat we mogen geloven dat onze zonden door ons vertrouwen in Christus zijn vergeven.
In al die gevallen gaat het om die éne oerzonde die wij telkens weer herhalen: net als Adam en Eva geloven wij eerder wat de machten der duisternis en ons eigen vlees ons influisteren, dan wat de Schepper van het licht en wat Christus, het Licht der wereld, zeggen. moeder, ik klaag u aan; vader, ik klaag u aan! 0 God, wees ons, zondaars, genadig!
Waarschuwingen
1. Jezus wil hen, die de boodschap verbreiden 'dat we niets van onszelf en alles van Hem moeten én mogen verwachten', erop voorbereiden dat ze veel lijden tegemoet gaan. 'Indien de wereld u haat, zo weet dat zij Mij eer dan u gehaat hebben' Goh. 15:18)
En Jezus bedoelt dan met die haters niet slechts hen die zich van God noch gebod iets aantrekken, maar ook de godsdienstige wereld, met name de leiders die misschien een orthodoxe leer over Hem aanhangen, maar Hem persoonlijk niet kennen6. Zij voeren een haatcampagne tegen hen die Christus van harte liefhebben, omdat zij Hem niet kennen, Die Mij gezonden heeft.' 'Doch omdat gij van de wereld niet zijt, maar Ik u uit de wereld heb uitverkoren, daarom haat u de wereld.' 'Indien zij Mij vervolgd hebben, zij zullen ook u vervolgen' Joh. 15:18 20).
Als u ervoor durft uitkomen dat u het niet eens bent met de ingewikkelde systemen die zij in elkaar hebben geflanst, en wanneer u belijdt
6 In Zijn tijd waren het dejoodse godsdienstige leiders, die zich tegen Hem verzetten. jezus noemde hen 'de wereld die Mij haat'. Zij voelden heel goed aan, dat Zijn eenvoudige Evangelie het einde zou betekenen van hun absolute godsdienstige macht. Daarom hebben ze zolang tegen Hem gestookt, tot ze van de heiden Pilatus gedaan kregen dat Hij ter dood werd veroordeeld. in de daarop volgende eeuwen zijn het christelijke kerkelijke leiders geweest die dit Evangelie afwezen. Eenvoudig gered worden door het geloofsvertrouwen in Christus alleen? Dat kan niet want dan zijn zij hun gewichtige plaats van mensen die het precies weten, kwijt.
dat de enige weg naar behoud het eenvoudige geloof injezus Christus is, zullen ze proberen u met hun dodelijke blikken van hun kerkelijke brede baan weg te kijken: 'Hup jij, verdwijn maar naar jouw gemakkelijke paadje, jij evangelische arminiaan 7 met je simpele geloof in Christus!' Ze zullen je monddood maken en als dat niet lukt, zullen ze je doodzwijgen.
Maar Jezus prijst u dan zalig. 'Zalig zijt gij, als u de mensen smaden, en vervolgen, en liegende alle kwaad tegen u spreken, om Mijnentwil Verblijdt en verheugt u; want uw loon is groot in de hemelen' (Matth. 5:11, 12). Ik zal deze zaligspreking ter bemoediging nog vaak aanhalen in dit boek. Wees verzekerd van deze liefde van Christus: in uw grootste Pijn en uw meest intense verdriet, in uw eenzaamheid, als het erop lijkt dat ze u allemaal in de steek hebben gelaten, is Hij u altijd vertroostend en sterkend nabij. Hem zij alle eer!
2. Toch moet daarnaast leder van ons zichzelf steeds weer de vraag stellen: Wat drijft mij eigenlijk? je kunt wel denken datje een geroepen profeet bent, maar onder de profetenmantel kan ook een hoogmoedig hart schuilgaan.
Het is mogelijk dat je alleen maar een zuur type bent, iemand die krachtens zijn aangeboren en aangeleerde vitzucht altijd tegen de draad ingaat. En er zijn ook mensen die gedreven worden door rancune, en tegen hun kerk (die ze misschien verlaten hebben) aanschoppen vanwege het onrecht dat hun kerk hen, naar zij menen, ooit heeft aangedaan. Hebreeën 12:15 waarschuwt uitdrukkelijk dat de bitterheid geen wortels in ons mag schieten omdat anderen door eenzelfde zure geest besmet kunnen worden. Een gemeente kan totaal verzieken door oproerkraaiers die altijd op iedereen wat hebben aan te merken. Ze vinden alleen zichzelf en hun eigen mening de moeite waard.
Maar deze waarheid mag niet door de kerkleiders misbruikt worden om iedereen die het niet met hen eens is, de mond te snoeren. En ook al weten we dat al ons doen en laten doortrokken is van onze zondigheid, dat mag ons er niet van weerhouden om onze roeping als profeet uit te oefenen, wanneer wij ons in het gebed hebben laten doorlichten door de Heilige Geest van Jezus Christus.
7 Soms lanceren ze nog zwaardere projectielen.
HOOFDSTUK 3
3 HOE IS DIT BOEK ONTSTAAN?
Het is goed die vraag te beantwoorden want daardoor valt er een bepaald licht op. Ik hoop in elk geval dat daardoor duidelijk wordt dat het uit liefde is geschreven.
Dit boek is niet een idee van mij geweest dat op een achternamiddag bij inij opkwam. Het is min of meer buiten mij om ontstaan. Ik kan het nog steeds moeilijk anders zien dan dat de Heere het schrijven daarvan op mijn weg heeft geplaatst.
Ik was bezig met een ander boek dat ik de titel hoop mee te geven Naar een nieuw christendom. In die tijd moest ik spreken voor een jongerenavond in Wierden.8 Ik hoorde toen voor het eerst over het felle verzet van kerkleiders tegen deze samenkomsten die door en voor de jeugd georganiseerd werden. Ik dacht: dat is een heel concreet voorbeeld waarmee ik het thema van dat boek waarmee ik bezig ben, kan illustreren.
Dat thema luidde: hetprotestantisme van Nederland is steeds meer verroomst. Dat blijkt o.a. uit het volgende:
Veel kerkleiders hebben zich gaandeweg macht aangematigd die hun niet toekomt. Dat heeft tot gevolg dat het kerkvolk is gedegradeerd tot leken, tot 'kerkvee'. Ze mogen door het invullen van hun stembriefjes de leiders op hun schouders naar de consistorie of naar de synodezaal dragen. Maar wanneer die daar zijn binnengegaan, wordt de deur voor de neus van de eenvoudigen dichtgegooid. Die mogen dan na afloop ootmoedig luisteren naar wat over hen, zonder hen, is beslist.
Dat heeft veel droevige gevolgen. Het ergste is wel dat de leer welke die kerkleiders voorschrijven, is gaan heersen over het levende Woord van God. De Bijbel is daardoor een bij -bel geworden. je mag die bel wel laten meeklinken, mitsje ervoor zorgt dat die precies het geluid weergeeft dat de kerkleiders hebben aangeheven.
Het reformatorische Sola Scriptura is een farce geworden. Bij Rome is de bron waaruit we onze kennis van God putten: de Bijbel zoals die geïnterpreteerd wordt door de paus van Rome; in het protestantisme: de Bijbel zoals die geïnterpreteerd wordt door de protestantse 'pausen en pausjes', de dominees, of door 'het volk Gods'.
Om dat in een concreet voorbeeld duidelijk te maken had ik een hoofdstuk ingelast over de aanvallen van sommige kerkleiders tegen die jongerenavonden.
In Wierden had de kerkenraad van de Gereformeerde Gemeenten vanaf de kansel en in de catechisatielokalen ernstig gewaarschuwd tegen die jongerenavonden. Om die dreigend opgestoken vinger te ondersteunen had de kerkenraad in het plaatselijke kerkblad vier artikelen overgenomen die verschenen waren in De Saambinder, het landelijk kerkblad van de Gereformeerde Gemeenten.
Mijn concepthoofdstuk e-mailde ik naar enkele leden van de Gereformeerde Gemeenten met wie ik bevriend was, met het verzoek om wat ik geschreven had, kritisch te bekijken.
Een van hen stuurde mij daarna een kopie van de vier artikelen van De Saambinder. Ik schrok daar zo van, dat ik meende er behoorlijk wat aandacht aan te moeten besteden. Die aanvullingen mailde ik door naar mijn vrienden. Sommigen van hen mailden die weer door naar hun kennissen, die op hun beurt mij hun voorstellen voor correcties en aanvullingen stuurden. Daardoor was dat éne hoofdstuk uitgegroeid tot een waterhoofd van het boek waarmee ik bezig was. Ik wist niet wat ik ermee aan moest.
Drie van mijn kritische meelezers stelden voor om dit hoofdstuk dat intussen was uitgegroeid tot de omvang van een brochure, afzonderlijk te laten drukken en zo te (laten) verspreiden. Ik had daar eerst het volgende bezwaar tegen: Zo'n brochure krijgt al gauw het karakter van een frontale aanval en de schijn van een hetze, met name tegen de Gereformeerde Gemeenten. En dat wilde ik zeer beslist niet. Maar vooral: zo'n brochure is dan voornamelijk afbraak en dat mag volgens mij niet.9
8 Op 17 oktober 2002.
9 Ook in Moeder, ik klaag u aan liet ik op de aanklacht steeds het getuigenis volgen.
.Tòch ben ik tot andere gedachten gekomen. De reden was een telefoongesprek met iemand die tot de initiatiefnemers van die jongerenavonden behoort. Hij zei ongeveer dit (ik zeg het met mijn eigen woorden)
'Als uw boek zo'n grote omvang krijgt, wordt het ook duur. Velen zullen het dan niet kopen. En dat zou jammer zijn want er is zoveel nood onder ons. Velen zuchten onder het harde juk dat hen wordt opgelegd. Ze zoeken, en als ze zich vastklemmen aan iets wat ze in de Bijbel hebben gevonden, worden ze bedreigd door de kerkelijke overheid wanneer dat in strijd is met wat zij als leer of als juiste bevinding hebben voorgeschreven. leder moet keurig met inachtneming van de door hen bepaalde snelheidslimiet, in feite een slakkengangetje, de rechtlijnige asfaltweg berijden die zij hebben aangelegd. Hen wordt voorgehouden dat die weg slechts voor heel, heel weinigen eindigt in het paradijs. Voor de overgrote meerderheid betekent de finish van hun levensbaan: het neergeploft worden in een onuitblusbaar vuur van de hel.
Deze zoekende mensen hebben de vertroosting nodig van de barmhartige God, zoals Die Zich in Jezus Christus openbaart. En uw boek zou hen daarbij van dienst kunnen zijn.
Ik ben het wel met u eens dat zo'n boek niet slechts afbraak mag bevatten. Maar vul het dan aan met de blijde boodschap. Vertel tegelijk wat het Evangelie wél is. Laat de liefde van God in Christus zien. En roep de lezers op om, uit genade alleen en door het geloof in Christus alleen, het Godsgeschenk te aanvaarden waarover we nooit raken uitgezongen: de vergeving van de zonden, het eeuwige leven, het kindschap van God, de toegang tot het Vaderhuis.'
Hoe meer ik zijn betoog op mij liet inwerken, hoe meer ik tot de overtuiging kwam: hij heeft gelijk. Zijn woorden kwamen op mij over alsof er in 2002 een Macedonische man in een droom vroeg (toen aan Paulus, nu aan mij):'Kom over en help ons.'
Het was alsof zich ook aan mij voltrok: 'Zij werden van den Heilige Geest verhinderd het woord in Azië te spreken' (Hand. 16:6, 9). Dat betekende voor mij: Laat nu dat boek Naar een nieuw christendom even rusten en besteed al je aandacht aan dit boek. En alsje denkt zoiets 1O te horen, moetje gehoorzamen. 'Als hij nu gezicht gezien had, zo zochten wij terstond naar Macedonië te reizen’ (Hand. 16:9, 10). Het boek wat u nu in handen heeft is het resultaat van naar ik meen, mijn gehoorzaamheid aan een opdracht van de Heere.
10 Met opzet schrijf ik 'zo iets', want ik wil mij niet op één lijn stellen met zo’n machtige figuur als Paulus.
