Eens. Het kan voor mensen ook een vrijbrief worden om te denken: als het er dan toch maar weinigen zijn, zal ik er zeker wel niet bij horen of gaan horen.
Dan is zo'n opmerking een self-fulfilling prophecy
Eens. Het kan voor mensen ook een vrijbrief worden om te denken: als het er dan toch maar weinigen zijn, zal ik er zeker wel niet bij horen of gaan horen.
Nou, op je laatste zin is theologisch nog wel wat af te dingen, dunkt me.Bertiel schreef: ↑01 nov 2023, 08:44 bij iedere opmerking die een predikant maakt, moet de gedachten zijn, breng ik hiermee mensen tot Christus, dwing ik ze om in te gaan.
En dat vraag ik me erg af. Ik heb het vaker gehoord, ook door een dominee, die de gemeente waar ik toen lid was nauwelijks kende.
T.O.V. de veelgeprezen, edoch weinig gelezen oudvaders zijn er forse veranderingen in veel hedendaagse prediking op te merken.
Het voorbeeld gisteren van Wulfert Floor is exemplarisch. Zeer veel oude schrijvers noemden expliciet de naar Christus vluchtende daad als zijnde zaligmakend waarin Christus en al zijn weldaden worden ontvangen.
De gevoelige verzekering ervan werd toen als "nadere weldaad" gezien (de verzekering van het geloof zoals dat bij de Schotten wordt genoemd), en is tegenwoordig vaak omgedraaid voor de zaligmakende daad.
Dat geeft dan ook direct gevolg voor de algemene geloofsonzekerheid, die door een predikant als geciteerd door Job, gelijk als zijnde ongeloof wordt bestempeld.
Ik denk dat jouw vermoeden wel juist is. Waarschijnlijk zei de predikant dit op eigen gezag.Job schreef: ↑01 nov 2023, 07:53 Wij hadden recent een hele zondag een predikant die we nooit eerder op onze preekstoel hadden, elders uit het land. Hij zei het zelf ook: "We kennen elkaar niet". Die zondag zei hij twee keer: "We moeten vrezen dat de meesten van u voor eigen rekening voortleven". Ik herkauw die uitspraak nog steeds wat. Is dat goed, om dat als dominee van een onbekende gemeente te denken/ vrezen? Er zijn wat redenen vóór te noemen. Zo staat er bijvoorbeeld in de Bijbel: "Velen zijn geroepen, weinigen uitverkoren". En vwb het volk Israël had God in de meesten van hen geen behagen.
Toch wat vragen. Zijn alle gemeenten voor het overgrote deel onbekeerd? Is dat een gegeven? Kennen jullie gemeenten waar dat anders blijkt te zijn? En: mag een voorganger er van uitgaan dat hij voor het merendeel voor onbekeerden preekt? Het kan zijn dat deze dominee in de consistorie aan de kerkenraad heeft gevraagd hoe het er geestelijk bijstaat in onze gemeente. Maar naar mijn idee zei hij dit op persoonlijk gezag, omdat hij het echt vanuit zichzelf zei.
Over die laatste zin, ja zeker wel, ik denk dat we theologisch heel veel zijn kwijtgeraakt sinds reformatie en nadere reformatie op de juiste zicht van zijn en schijn. Misschien zijn we nog wel verder daar vandaan als dat Rome is.Ad Anker schreef: ↑01 nov 2023, 08:54Nou, op je laatste zin is theologisch nog wel wat af te dingen, dunkt me.Bertiel schreef: ↑01 nov 2023, 08:44 bij iedere opmerking die een predikant maakt, moet de gedachten zijn, breng ik hiermee mensen tot Christus, dwing ik ze om in te gaan.
En dat vraag ik me erg af. Ik heb het vaker gehoord, ook door een dominee, die de gemeente waar ik toen lid was nauwelijks kende.
T.O.V. de veelgeprezen, edoch weinig gelezen oudvaders zijn er forse veranderingen in veel hedendaagse prediking op te merken.
Het voorbeeld gisteren van Wulfert Floor is exemplarisch. Zeer veel oude schrijvers noemden expliciet de naar Christus vluchtende daad als zijnde zaligmakend waarin Christus en al zijn weldaden worden ontvangen.
De gevoelige verzekering ervan werd toen als "nadere weldaad" gezien (de verzekering van het geloof zoals dat bij de Schotten wordt genoemd), en is tegenwoordig vaak omgedraaid voor de zaligmakende daad.
Dat geeft dan ook direct gevolg voor de algemene geloofsonzekerheid, die door een predikant als geciteerd door Job, gelijk als zijnde ongeloof wordt bestempeld.
Maar wat is precies het voorbeeld van Wulfert Floor? Wellicht begrijp ik je verkeerd.
De vraag is of de verhouding veel - weinig etc wereldwijd gezien moet worden of binnen de kerk. Zelf vind ik dat ook lastig. Maar als we zien hoe weinig christenen er zijn in veel gebieden op de wereld. En als we dan ook nog gaan stellen dat het merendeel daarvan geen waar geloof heeft. Denken we dan niet te klein van Gods genade? Ik krijg steeds meer het idee dat we wat dat aangaat op een fout spoor zitten.Job schreef: ↑01 nov 2023, 07:53 Ik zocht een geschikt topic om de volgende vraag te stellen. Misschien is dit topic daar geschikt voor.
Wij hadden recent een hele zondag een predikant die we nooit eerder op onze preekstoel hadden, elders uit het land. Hij zei het zelf ook: "We kennen elkaar niet". Die zondag zei hij twee keer: "We moeten vrezen dat de meesten van u voor eigen rekening voortleven". Ik herkauw die uitspraak nog steeds wat. Is dat goed, om dat als dominee van een onbekende gemeente te denken/ vrezen? Er zijn wat redenen vóór te noemen. Zo staat er bijvoorbeeld in de Bijbel: "Velen zijn geroepen, weinigen uitverkoren". En vwb het volk Israël had God in de meesten van hen geen behagen.
Toch wat vragen. Zijn alle gemeenten voor het overgrote deel onbekeerd? Is dat een gegeven? Kennen jullie gemeenten waar dat anders blijkt te zijn? En: mag een voorganger er van uitgaan dat hij voor het merendeel voor onbekeerden preekt? Het kan zijn dat deze dominee in de consistorie aan de kerkenraad heeft gevraagd hoe het er geestelijk bijstaat in onze gemeente. Maar naar mijn idee zei hij dit op persoonlijk gezag, omdat hij het echt vanuit zichzelf zei.
Als ik oudvaders lees valt me op dat onbekeerden soms in een hele preek niet één keer worden aangesproken. Paulus spreekt in zijn brieven ook regelmatig tot "de gelovigen die te .... zijn" en focust daar dan op. Wat niet wil zeggen dat er geen onbekeerden in die gemeenten waren natuurlijk, maar het zwaartepunt wordt dan bij de gelovigen gelegd.
Ben benieuwd naar aanvullingen en frisse blikken hierop.
Als je dergelijke uitspraken doet in een kerkelijke gemeente moet je dat wel onderbouwen. Hoe heeft deze dominee dat onderbouwd? Zijn er veel openbare zonden uit deze gemeente bekend wellicht?Psalm schreef: ↑01 nov 2023, 09:07Ik denk dat jouw vermoeden wel juist is. Waarschijnlijk zei de predikant dit op eigen gezag.Job schreef: ↑01 nov 2023, 07:53 Wij hadden recent een hele zondag een predikant die we nooit eerder op onze preekstoel hadden, elders uit het land. Hij zei het zelf ook: "We kennen elkaar niet". Die zondag zei hij twee keer: "We moeten vrezen dat de meesten van u voor eigen rekening voortleven". Ik herkauw die uitspraak nog steeds wat. Is dat goed, om dat als dominee van een onbekende gemeente te denken/ vrezen? Er zijn wat redenen vóór te noemen. Zo staat er bijvoorbeeld in de Bijbel: "Velen zijn geroepen, weinigen uitverkoren". En vwb het volk Israël had God in de meesten van hen geen behagen.
Toch wat vragen. Zijn alle gemeenten voor het overgrote deel onbekeerd? Is dat een gegeven? Kennen jullie gemeenten waar dat anders blijkt te zijn? En: mag een voorganger er van uitgaan dat hij voor het merendeel voor onbekeerden preekt? Het kan zijn dat deze dominee in de consistorie aan de kerkenraad heeft gevraagd hoe het er geestelijk bijstaat in onze gemeente. Maar naar mijn idee zei hij dit op persoonlijk gezag, omdat hij het echt vanuit zichzelf zei.
Je geeft zelf al aan dat je dit niet leest bij de oudvaders. Dat klopt. Je leest dit ook niet in de brieven uit het Nieuwe Testament. Dus dit is wel een nieuwe manier om de gemeente aan te spreken.
Beide: uit ervaring van mezelf en als suggestie richting Job.
Het is in ieder geval een vast gegeven dat in de meeste GG's het overgrote gedeelte niet aan het HA gaat, dus ik begrijp niet waarom er weerstand zou kunnen zijn ten aanzien van wat deze predikant hierover zegt. Of het ook functioneel is om dit te zeggen is wel hierin gelegen, dat het gezegde gekoppeld wordt aan een klemmende oproep tot bekering/aanbod van genade.Job schreef: ↑01 nov 2023, 07:53 Ik zocht een geschikt topic om de volgende vraag te stellen. Misschien is dit topic daar geschikt voor.
Wij hadden recent een hele zondag een predikant die we nooit eerder op onze preekstoel hadden, elders uit het land. Hij zei het zelf ook: "We kennen elkaar niet". Die zondag zei hij twee keer: "We moeten vrezen dat de meesten van u voor eigen rekening voortleven". Ik herkauw die uitspraak nog steeds wat. Is dat goed, om dat als dominee van een onbekende gemeente te denken/ vrezen? Er zijn wat redenen vóór te noemen. Zo staat er bijvoorbeeld in de Bijbel: "Velen zijn geroepen, weinigen uitverkoren". En vwb het volk Israël had God in de meesten van hen geen behagen.
Toch wat vragen. Zijn alle gemeenten voor het overgrote deel onbekeerd? Is dat een gegeven? Kennen jullie gemeenten waar dat anders blijkt te zijn? En: mag een voorganger er van uitgaan dat hij voor het merendeel voor onbekeerden preekt? Het kan zijn dat deze dominee in de consistorie aan de kerkenraad heeft gevraagd hoe het er geestelijk bijstaat in onze gemeente. Maar naar mijn idee zei hij dit op persoonlijk gezag, omdat hij het echt vanuit zichzelf zei.
Als ik oudvaders lees valt me op dat onbekeerden soms in een hele preek niet één keer worden aangesproken. Paulus spreekt in zijn brieven ook regelmatig tot "de gelovigen die te .... zijn" en focust daar dan op. Wat niet wil zeggen dat er geen onbekeerden in die gemeenten waren natuurlijk, maar het zwaartepunt wordt dan bij de gelovigen gelegd.
Ben benieuwd naar aanvullingen en frisse blikken hierop.
Ik ben het met je waarneming eens, maar niet helemaal met je conclusie.Herman schreef: ↑01 nov 2023, 09:21 Ik vind het prima dat predikanten niet vanzelf uitgaan dat alle hoorders deelgenoot zijn van de genade. De lauwheid is echt wel heel groot in onze gezindte. Uiteraard geldt dat niet voor iedereen die hier meepraat, [disclaimer: dit is sarcastisch bedoelt), maar zo in het geheel van de gemeenten is er natuurlijk een gemoedelijkheid die weinig met echte vroomheid te maken heeft, maar alles met het elkaar ruimte geven om een levensinvulling te krijgen die in eigen ogen goed is.
Het gaat dan niet om uitbrekende zonden, maar het geheel aan wereldgelijkvormige bezigheden die erop wijzen dat geestelijke diepgang, blijvende verootmoediging en verheuging in God gemist wordt.
Uitgaande van het gegeven dat je noemt dat in de meeste GG's het overgrote deel niet naar het HA gaat, is het een vrij overbodige opmerking van de dominee. De gemeente weet dat allang, die wordt daar niet heet of koud van.GGotK schreef: ↑01 nov 2023, 09:32Het is in ieder geval een vast gegeven dat in de meeste GG's het overgrote gedeelte niet aan het HA gaat, dus ik begrijp niet waarom er weerstand zou kunnen zijn ten aanzien van wat deze predikant hierover zegt. Of het ook functioneel is om dit te zeggen is wel hierin gelegen, dat het gezegde gekoppeld wordt aan een klemmende oproep tot bekering/aanbod van genade.Job schreef: ↑01 nov 2023, 07:53 Ik zocht een geschikt topic om de volgende vraag te stellen. Misschien is dit topic daar geschikt voor.
Wij hadden recent een hele zondag een predikant die we nooit eerder op onze preekstoel hadden, elders uit het land. Hij zei het zelf ook: "We kennen elkaar niet". Die zondag zei hij twee keer: "We moeten vrezen dat de meesten van u voor eigen rekening voortleven". Ik herkauw die uitspraak nog steeds wat. Is dat goed, om dat als dominee van een onbekende gemeente te denken/ vrezen? Er zijn wat redenen vóór te noemen. Zo staat er bijvoorbeeld in de Bijbel: "Velen zijn geroepen, weinigen uitverkoren". En vwb het volk Israël had God in de meesten van hen geen behagen.
Toch wat vragen. Zijn alle gemeenten voor het overgrote deel onbekeerd? Is dat een gegeven? Kennen jullie gemeenten waar dat anders blijkt te zijn? En: mag een voorganger er van uitgaan dat hij voor het merendeel voor onbekeerden preekt? Het kan zijn dat deze dominee in de consistorie aan de kerkenraad heeft gevraagd hoe het er geestelijk bijstaat in onze gemeente. Maar naar mijn idee zei hij dit op persoonlijk gezag, omdat hij het echt vanuit zichzelf zei.
Als ik oudvaders lees valt me op dat onbekeerden soms in een hele preek niet één keer worden aangesproken. Paulus spreekt in zijn brieven ook regelmatig tot "de gelovigen die te .... zijn" en focust daar dan op. Wat niet wil zeggen dat er geen onbekeerden in die gemeenten waren natuurlijk, maar het zwaartepunt wordt dan bij de gelovigen gelegd.
Ben benieuwd naar aanvullingen en frisse blikken hierop.
Ik lees bij oudvaders inderdaad dat daar soms meer aandacht is voor Gods kinderen. Dat wil niet zeggen dat ze er vanuit gaan dat de meerderheid van de gemeente bekeerd is. Ik lees bij de oudvaders, puriteinen en aanverwanten een hele realistische kijk op de gemeente.Job schreef: ↑01 nov 2023, 07:53Wij hadden recent een hele zondag een predikant die we nooit eerder op onze preekstoel hadden, elders uit het land. Hij zei het zelf ook: "We kennen elkaar niet". Die zondag zei hij twee keer: "We moeten vrezen dat de meesten van u voor eigen rekening voortleven". Ik herkauw die uitspraak nog steeds wat. Is dat goed, om dat als dominee van een onbekende gemeente te denken/ vrezen? Er zijn wat redenen vóór te noemen. Zo staat er bijvoorbeeld in de Bijbel: "Velen zijn geroepen, weinigen uitverkoren". En vwb het volk Israël had God in de meesten van hen geen behagen.
Toch wat vragen. Zijn alle gemeenten voor het overgrote deel onbekeerd? Is dat een gegeven? Kennen jullie gemeenten waar dat anders blijkt te zijn? En: mag een voorganger er van uitgaan dat hij voor het merendeel voor onbekeerden preekt? Het kan zijn dat deze dominee in de consistorie aan de kerkenraad heeft gevraagd hoe het er geestelijk bijstaat in onze gemeente. Maar naar mijn idee zei hij dit op persoonlijk gezag, omdat hij het echt vanuit zichzelf zei.
Als ik oudvaders lees valt me op dat onbekeerden soms in een hele preek niet één keer worden aangesproken. Paulus spreekt in zijn brieven ook regelmatig tot "de gelovigen die te .... zijn" en focust daar dan op. Wat niet wil zeggen dat er geen onbekeerden in die gemeenten waren natuurlijk, maar het zwaartepunt wordt dan bij de gelovigen gelegd.