Maar het, daarnaast, systematisch doordenken van geloofswaarheden, kan volgens mij geen kwaad. We leven nu eenmaal in een tijd dat velen een behoorlijke opleiding hebben, en men cognitief wel het een en ander aan kan. Daarnaast moeten we Paulus' aansporing niet vergeten om de geesten te beproeven!
Dit is misschien wel waar wat je daar zegt, maar ik krijg nu zo'n beetje het gevoel dat de theologie uit en te na is doordacht en we nu doorschieten. We lijken wel orthodoxe Joden met verklaringen van verklaringen van een verklaring van de Bijbel. Moeten we niet met Luther terug naar het Sola Scriptura. Als we dan toch zo graag filosofisch en dogmatisch willen doordenken laten we dan alle theologische schrijvers wegdoen en zelf opnieuw beginnen i.p.v. te pas en te onpas te citeren.
Dat citeren is ook een dodelijke kwaal. Een ieder pakt wat hem uitkomt en gebruikt (misbruikt het) het. Men is in staat om twee maal dezelfde zin te citeren om een ander er mee om de oren te slaan.
Verder Zeeuw jouw bewering dat filosofie niet bij de theologie hoort klopt niet. De filosofie is afkomstig uit de theologie en is pas na Spinoza losgemaakt van de theologie. tegenwoordig noemen we het christelijke/reformatorische wijsbegeerte.
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Oorspronkelijk gepost door Egbert
Dit is misschien wel waar wat je daar zegt, maar ik krijg nu zo'n beetje het gevoel dat de theologie uit en te na is doordacht en we nu doorschieten. We lijken wel orthodoxe Joden met verklaringen van verklaringen van een verklaring van de Bijbel. Moeten we niet met Luther terug naar het Sola Scriptura. Als we dan toch zo graag filosofisch en dogmatisch willen doordenken laten we dan alle theologische schrijvers wegdoen en zelf opnieuw beginnen i.p.v. te pas en te onpas te citeren.
Als het gaat over het verschil tussen ds. P. de Vries of Heemskerk en de leer binnen de Geref. Gem., ben ik het met je eens dat het geneuzel is, en het zoeken van spijkers op laag water.
Maar als het gaat over de visie van K. van der Zwaag, hebben we het toch echt wel over wezenlijke dingen. Hij wil nl. dat de gemeente aangesproken wordt als avondmaalvierende verbondsgemeente. Dat zou wel eens zielsmisleidend kunnen zijn. Het gevaar van een verstandsgeloof, verondersteld geloof, verbondsautomatisme en praktisch remonstrantisme (waatin gesuggereerd wordt dat een dode zondaar “geloofsvolâ€
>>Daarmee val je in je eigen zwaard. Want hoe kan je dan daarna wel spreken van algemene overtuigingen die geen vrucht van wedergeboorte zijn; maar wel het werk van de Heilige Geest ? Met die erkenning gaat je hele bovenstaande verhaal ook niet meer op. Ik vind de conclusie dat wanneer de H. Geest overtuigd er ook daadwerkelijk wedergeboorte is typisch filosofisch. Het komt oorspronkelijk ook van de zeer scholastische Maccovius. Via Voetius naar Comrie. En is het Bijbels ? In Joh. 16 word de H. Geest in Zijn overtuigend werk de Geest der waarheid genoemd. Feitelijk ontken je dat dus. Want wanneer de H. Geest overtuigt van de zonde, van Gods gerechtigheid en het oordeel waar wij onder liggen; zeg jij feitelijk dat die mens als wedergeboren en daadwerkelijk gered is. Gods Geest is inderdaad de levendmakende Geest. Maar de Schrift verbind de levendmaking altijd met de kennis van Christus. "levendgemaakt met Christus". "de tweede Adam tot een levendmakende Geest", enz.<<
OK Zeeuw,
Daar gaan we weer. Volgens mij kun je het onderscheid tussen algemene en bijzondere overtuiging elke zondag horen, als je tenminste onder een bevindelijke prediking mag zitten. Ik zal het toch maar uit de doeken doen. Een algemene overtuiging houdt in dat iemand ziet dat hij gezondigd heeft, dat erg vind (met name omdat er een behoorlijke straf aan vast hangt) en dat zelfs kan belijden. Een soort overtuiging van zonde dus. Hoeft niet eens gehuicheld te zijn, kan oprecht zijn. Zie Kain, Farao, Judas. Schrik in het geweten kun je hebben over je zonde, zonder dat het zaligmakend is. Je kunt indrukken hebben onder de prediking en bijna bewogen worden een christen te worden (in de ware zin des woords). Maar ’t is niet genoeg. ’t Komt op de inwendige roeping aan. Die overtuiging gaat dieper, want in het uur der wedergeboorte wordt ook de liefde in het hart ingestort. Het is je dan om God te doen; om in Zijn gunst en gemeenschap hersteld te mogen worden. De droefheid naar God dus! En natuurlijk is die levendmaking in Christus! Comrie (en Kersten, en Moerkerken) leert dat je in het uur der wedergeboorte in Christus wordt ingelijfd (vgl. Johannes 15). Om nog iets te noemen: Christus zelf gaat je dan onderwijzen, als de hoogste Profeet. (Voor Zijn priesterlijke en koninklijke arbeid ben je dan meestal nog blind)
Jouw argumentatie dat ik de waarde van het werk van de Geest zou miskennen door aan te geven dat het soms niet zaligmakend is (in de algemene overtuiging) vind ik overigens typisch filosofisch! En daar ben je juist tegen! Ik zal dat filosofische bezwaar dit keer dan ook niet met een filosofisch wederwoord voorzien, maar ik zal het Bijbels weerleggen. De Bijbel is er duidelijk in dat er vele gaven van de Geest kunnen zijn in mensen die onbekeerd zijn en verloren gaan. Bijvoorbeeld kunstzinnige en muzikale talenten worden gaven van de Geest genoemd. En als er nog een zekere liefde en verdraagzaamheid onder de mensen is, noem ik dat ook een gave van de Geest. Maar het is niet zaligmakend, en die waarschuwing behoort voortdurend van de kansels te klinken om ons op te scherpen, en om geen rust te geven buiten de enige Rustaanbrenger!
Hij wil nl. dat de gemeente aangesproken wordt als avondmaalvierende verbondsgemeente.
Klinkt Bijbels, Paulus doet niet anders. Kan er niet een heel groot probleem liggen in het feit dat bij ons alles in de prediking gericht is op de toe-eigening van het heil en niet meer op God's bevel aan de gemeente over het daadwerkelijk volgen van Christus. Juist onder deze prediking kan er sprake zijn van zelfbeproeving (de vruchten worden bekeken) en je doet naar mijn idee veel meer recht aan wat er bijvoorbeeld staat in de brieven van Paulus. Ik las van de week de brief aan de Filippenzen weer eens. Ik durf te beweren dat als iemand nu zo zou preken, diegene direct afgedaan wordt als een te linkse predikant.
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Het onderscheid tussen verbondsbeloften en Evangelie beloften is noodzakelijk als in jouw dogmatiek ook geleerd wordt dat 'het genadeverbond = verbond der verlossing (verkiezing)'."
Nee Niek; dit is niet terecht. We hebben zojuist een discussie achter de rug waarin oa Boston aan de orde kwam. Deze vereenzelvigde genadeverbond en verbond der verlossing; maar stelt nergens het onderscheid tussen verbondsbeloften en Evangeliebeloften.
Bedankt Zeeuw voor je correctie, ik schiet wel eens door. Ik bedoelde eigenlijk dat bij het vereenzelvigen van het genadeverbond en de verkiezing je wel veroordeeld moet worden als je het aanbod van genade vereenzelvigt met de verbondsbeloften. Ik weet dat jij dit niet onderschrijft, maar het is wél de heersende gedachte. Dat heeft misschien meer te maken met het weten om te gaan met het onderscheid tussen 'toezegging' en 'schenking' of 'recht van toegang' en 'recht van bezit'.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
>>Daarmee val je in je eigen zwaard. Want hoe kan je dan daarna wel spreken van algemene overtuigingen die geen vrucht van wedergeboorte zijn; maar wel het werk van de Heilige Geest ? Met die erkenning gaat je hele bovenstaande verhaal ook niet meer op. Ik vind de conclusie dat wanneer de H. Geest overtuigd er ook daadwerkelijk wedergeboorte is typisch filosofisch. Het komt oorspronkelijk ook van de zeer scholastische Maccovius. Via Voetius naar Comrie. En is het Bijbels ? In Joh. 16 word de H. Geest in Zijn overtuigend werk de Geest der waarheid genoemd. Feitelijk ontken je dat dus. Want wanneer de H. Geest overtuigt van de zonde, van Gods gerechtigheid en het oordeel waar wij onder liggen; zeg jij feitelijk dat die mens als wedergeboren en daadwerkelijk gered is. Gods Geest is inderdaad de levendmakende Geest. Maar de Schrift verbind de levendmaking altijd met de kennis van Christus. "levendgemaakt met Christus". "de tweede Adam tot een levendmakende Geest", enz.<<
OK Zeeuw,
Daar gaan we weer. Volgens mij kun je het onderscheid tussen algemene en bijzondere overtuiging elke zondag horen, als je tenminste onder een bevindelijke prediking mag zitten. Ik zal het toch maar uit de doeken doen. Een algemene overtuiging houdt in dat iemand ziet dat hij gezondigd heeft, dat erg vind (met name omdat er een behoorlijke straf aan vast hangt) en dat zelfs kan belijden. Een soort overtuiging van zonde dus. Hoeft niet eens gehuicheld te zijn, kan oprecht zijn. Zie Kain, Farao, Judas. Schrik in het geweten kun je hebben over je zonde, zonder dat het zaligmakend is. Je kunt indrukken hebben onder de prediking en bijna bewogen worden een christen te worden (in de ware zin des woords). Maar ’t is niet genoeg. ’t Komt op de inwendige roeping aan. Die overtuiging gaat dieper, want in het uur der wedergeboorte wordt ook de liefde in het hart ingestort. Het is je dan om God te doen; om in Zijn gunst en gemeenschap hersteld te mogen worden. De droefheid naar God dus! En natuurlijk is die levendmaking in Christus! Comrie (en Kersten, en Moerkerken) leert dat je in het uur der wedergeboorte in Christus wordt ingelijfd (vgl. Johannes 15). Om nog iets te noemen: Christus zelf gaat je dan onderwijzen, als de hoogste Profeet. (Voor Zijn priesterlijke en koninklijke arbeid ben je dan meestal nog blind)
Jouw argumentatie dat ik de waarde van het werk van de Geest zou miskennen door aan te geven dat het soms niet zaligmakend is (in de algemene overtuiging) vind ik overigens typisch filosofisch! En daar ben je juist tegen! Ik zal dat filosofische bezwaar dit keer dan ook niet met een filosofisch wederwoord voorzien, maar ik zal het Bijbels weerleggen. De Bijbel is er duidelijk in dat er vele gaven van de Geest kunnen zijn in mensen die onbekeerd zijn en verloren gaan. Bijvoorbeeld kunstzinnige en muzikale talenten worden gaven van de Geest genoemd. En als er nog een zekere liefde en verdraagzaamheid onder de mensen is, noem ik dat ook een gave van de Geest. Maar het is niet zaligmakend, en die waarschuwing behoort voortdurend van de kansels te klinken om ons op te scherpen, en om geen rust te geven buiten de enige Rustaanbrenger!
(excuses voor de vorige posting; die was al eerder geplaatst)
Zeeuw,
Dat je Boston een warm hart toedraagt doet me goed. Tegelijkertijd is het een beetje vreemd om hem in stelling te brengen tegen de leer die gangbaar is binnen de Geref. Gem. Want er zijn in het bijzonder twee bronnen die sterk bijdragen aan die leer: Comrie en Boston! En uiteraard in de eerste plaats de Schrift, en wat de Reformatoren en Nadere Reformatoren geleerd hebben. (anders krijg ik weer van die reacties dat het in de Bijbel moet staan, en dat moet ook, maar dat beweren alle kampen in deze leergeschillen, dat juist hun interpretatie in de Bijbel staat…)
Ik geef maar gelijk weer een bewijs dat Boston kardinaal is voor de leer binnen de Geref. Gem.: het boek De Viervoudige staat is enkele jaren geleden opnieuw vertaald en uitgegeven in het Nederlands, op initiatief van het Curatorium van de Geref. Gem. en een stichting uitgaande van de Ger. Gem in Ned.
OK. Dan nu inhoudelijk. Boston leert, in tegenstelling tot wat jij suggereert, dat de wedergeboorte begint met de zaligmakende overtuiging van zonde.
“Wedergeboorte is een echte, ingrijpende verandering, waardoor van de mens een nieuw schepsel wordt gemaakt (2 Kor 5:17). De Heere God maakt van het schepsel een nieuw schepsel, zoals de goudsmid het vat ter onere versmelt en er een vat ter ere van maakt. De mens is wat betreft zijn geestelijke staat door de val totaal ontwricht. Elk vermogen van de ziel is als het ware van zijn plaats. Bij de wedergeboorte maakt de Heere elk gewricht los, zet het weer recht.â€
Wat blijft het toch oorverdovend stil na mijn posting over Spurgeon en de beloften. Zijn jullie het zo met Spurgeon eens? Dan zijn jullie het massaal met Van der Zwaag ONEENS!!!
>>Doe nou even volwassen; noem je dat een bewijs ? Je kan met het volste recht je afvragen of beide instanties Boston goed gelezen en goed begrepen hebben.<<
Zeeuw,
Je manier van argumenteren blijft een beetje puberaal, als ik zo vrij mag zijn. Als een Curatorium een boel geld steekt in de uitgave van een boek, mag je verwachten dat ze het boek van belang vinden. Dat blijkt nl. uit hun gedrag. Het is de meest rechtstreekse conclusie die je maar kunt trekken. Daarentegen: als een Curatorium geld uitgeeft voor de uitgave van een boek blijkt daar absoluut niet “met het volste rechtâ€
Goed, de citaten die ik gaf van Boston waren kennelijk voor meerdere interpretatie vatbaar. Ik zal dan nu zijn leer nog duidelijker weergeven. Als Boston in zijn boek De Viervoudige Staat van de wedergeboorte gaat spreken, doet hij dat in een hoofdstuk dat helemaal aan dit thema gewijd is. Dus wat ik hier nu volgt gaat zeer specifiek over de wedergeboorte. Laten we ds. Boston aan het woord:
“Bij de wedergeboorte wordt het verstand zaligmakend verlicht. Hij wordt verlicht in de kennis van de zonde. Hij heeft er andere gedachten over, dan hij altijd had. Vroeger kon zijn gezicht niet dringen door het kleed dat de satan erover gelegd had, maar nu trekt Gods Geest het er voor hem af en veegt de verf en het vernis er vanaf en nu ziet hij de zonde in haar natuurlijke kleur als de ergste van alle kwaden, “bovenmatig zondigâ€
