Ik zeg het ook niet in het algemeen.-DIA- schreef:Nasrani schreef:Onze Nederlandse Geloofsbelijdenis spreekt er van dat we deze dag verwachten met een groot verlangen. En ook de Bijbel spreekt daar van.
Die boodschap wordt te kort gedaan door eenzijdig over oordelen te citeren.
Als we door genade iets mogen weten van verlossing en redding, dan mogen we naar die dag uitzien!
Je conclusie dat er dan nooit geen twijfel is kan ik niet delen.
Als je uitziet naar die dag ben je dan zorgeloos?
Verder weet ik dat je het niet kwaad bedoeld. Maar soms moet er wel eens wat tegenwicht komen om in balans te blijven....
In de NGB spreekt de levende kerk, niet in het algemeen een ieder hoofd voor hoofd.
Het is immers de geloofsbelijdenis van de Kerk? En deze Kerk bevindt zich in de kerk. Niet de zichtbare kerk is de Kerk. De balans moet er niet af toe zijn, maar moet er altijd zijn. Vroeger was er een prekenserie, die dit goed verwoordde: Van Recht en Genade. We merken een meer doorgaande gedachte van algemene verzoening. Als in sommige kerken de gemeente wordt aangesproken met Gemeente van onze Heere Jezus Christus, dan wordt verondersteld dat de gehele gemeente een wedergeboren gemeente is. Of deze gedachte kan gemakkelijk postvatten. Dit werkt zorgeloosheid in de hand, en men weet niet meet wat wedergeboorte is, of men maakt er een karikatuur van, of men grond het op wat uiterlijk gevoel of wat emotionele aandoeningen. Als niet duidelijk de dood en het leven, de vloek en de zegen worden verkondigd krijgen we zorgeloze gemeenten die allen naar de hemel denken te gaan. Dat kunnen we ook opmerken bij begrafenissen.
Wat betreft het aanspreken, dat is echt niet altijd het geval. Ik denk dat je zelf ook een karikatuur maakt of hebt van bepaalde zaken.
Je doet te kort door altijd eenzijdig op de tekenen der tijden te focussen en over oordeel te spreken. Je spreekt over balans, dat is mooi daar zie ik naar uit.