Gelezen (geloofsopbouwend)

[J.C. Philpot]

Hoe meer besef u hebt van uw eigen zwakheid, hoe meer geschikt u bent voor het onderwijs van de Geest. Een trotse geleerde en een nederige meester zullen het nooit eens worden: Christus is nederig en zachtmoedig, en weerstaat daarom de hoogmoedigen, maar geeft genade aan de nederigen. Hoewel Hij de hoogmoedige niet kan verdragen, kan Hij u verdragen, die zwak en mat bent, als gij nederig en ijverig zijt; zoals wij kunnen zien bij de discipelen, die onze Heiland niet versmaadde dezelfde les steeds weer te onderwijzen, totdat zij eindelijk zeiden: "Zie, nu spreekt Gij duidelijk", Johannes 16:29. De kamerling was geen groot geleerde, toen hij in zijn wagen de profetie van Jesaja las; maar omdat hij het met een eerlijk hart deed, werd Filippus gezonden om hem te onderrichten.

William Gurnall, The Christian in Complete Armor, 595.

[J.C. Philpot]

Nederigheid zal u gemakkelijk en tevreden maken in elke levensomstandigheid; u zult dan bereid zijn om geboden te worden; gemakkelijk om tevreden te zijn; moeilijk om geprovoceerd te worden; en over het algemeen geliefd. Een nederig gemoed denkt dat elk goed dat het ontvangt meer is dan het verdient, en elk kwaad minder. Hij zal zichzelf niet te groot of te goed achten om zich te verlagen tot de gemeenste [laagste] diensten van een eerlijke baan; noch zal hij tekortschieten in een bescheiden en eerbiedig gedrag tegenover anderen.

Richard Steele, The Religious Tradesman, 43.

[J.C. Philpot]

Laten de groten niet te veel vertrouwen stellen in hun grootheid; hoe langer het kleed is, des te meer grond trekt het aan. Grote macht kan de moeder van grote verdoemenis blijken te zijn.

Isaac Bargrave, A Sermon Preached…, 109.

Met de lippen heilig en en met het hart hol zijn, is in het kort het karakter van een hypocriet.

Edmund Calamy, Saints’ Memorials, 29.

[J.C. Philpot]

Maak geen grappen over de zwakheid van een ander, maar denk aan uw eigen zwakheid. Verafschuw de schuimbekkende gevatheid van een vuil karakter, wiens brein eenmaal een vreemde schimpscheut heeft uitgedacht, en wiens gemoed zich dan beweegt tot hij ervan bevrijd is; ja, hij verliest liever zijn beste vriend, dan zijn ergste scherts; maar indien gij genegen zijt vrolijk te zijn, let dan vooral op drie dingen (Fillipenzen 4:4; Spreuken 23:17)- Ten eerste, dat uw vrolijkheid niet tegen de godsdienst is; Ten tweede, dat zij niet tegen de naastenliefde is; Ten derde, dat zij niet tegen de kuisheid is, en wees dan zo vrolijk als u kunt, alleen in de Heere.

Lewis Bayly, The Practice of Piety, 125.

[J.C. Philpot]

Al wat Christus beloofd heeft zal Hij doen, en wij moeten dit geloven, zodat wij naar Hem opzien om genade, rechtvaardigmaking, bewaring en eeuwige heerlijkheid te verkrijgen overeenkomstig Zijn belofte, waarmee Hij beloofd heeft dit te zullen geven aan hen die in Hem geloven. En dan komt de volgende noodzakelijke stap. Jezus is wat Hij gezegd wordt te zijn. Jezus zal doen wat Hij gezegd heeft te zullen doen. Daarom moeten wij, een ieder van ons, Hem vertrouwen, zeggen: "Hij zal voor mij wezen, wat Hij zegt te zijn, en Hij zal voor mij doen, wat Hij beloofd heeft te zullen doen. Ik geef mij over in de handen van Hem, die verordineerd is om te behouden, opdat Hij mij behoude." Dat is het zaligmakend geloof, en de mens die het bezit, heeft het eeuwige leven. Welke zijn gevaren en moeilijkheden ook zijn, welke duisternis over hem kome, welke zijne zwakheden en zonden ook moge wezen, als hij aldus in Christus Jezus gelooft, zal hij niet worden veroordeeld, en komt hij niet in de verdoemenis.

[J.C. Philpot]

De Christen toont zich door zijn droefheid een overwinnaar van die zonde die hem zelfs nu nog overwon; terwijl de huichelaar zich door zijn hoogmoed een slaaf toont van een ergere lust dan die welke hij weerstaat. Terwijl de christen een zonde begaat, haat hij haar; terwijl de ander haar liefheeft, terwijl hij haar verzaakt.

William Gurnall, The Christian in Complete Armor, 35-36.

[J.C. Philpot]

O, hoe weinigen zijn er, die zoeken hetgeen dat van Christus is. Hoe weinigen zijn er, die op Zijn naam betrouwen. Hoe komt het toch, dat er zoveel mensen onbekeerd zijn in onze (...) gemeenten? Wij pretenderen de waarheid te hebben, zoals geen andere kerk en als het Avondmaal bediend wordt, of als u rekenschap gevraagd wordt van uw geloof in Jezus Christus, dan is het misschien één, twee of drie op de honderd, die zeggen: Ik ben des Heeren. Moet dat zo doorgaan? Bent u dan de kerk van Christus? De Gemeente van de Levende God? Zijn er dan zo weinig, die begeren Hem te dienen? Zijn er dan zo weinig die begeren op Zijn schouders naar huis gedragen te worden ? Ziet u dan zo weinig in Zijn dienst? Is Hij dan zo onbeminnelijk en verwerpelijk? Is Hij dan niets voor u waard, dat u voortgaat u in ongeloof tegen dit woord te verharden? O, ik raad u een weg aan die beter is. Ik raad u aan dat u vandaag uw stem tot Hem opzendt en zegt: Heere, hier ben ik, ergens onder de doornhagen van mijn begeerlijkheden, of ergens in de ravijnen van mijn trots, van mijn geldzucht of van mijn ijdele eer en van alles wat ik zoek buiten God en Christus. Ik heb al tien keer geprobeerd om uit die kloof te komen, maar het is een ravijn, Heere, waar ik niet meer uit kom. Ik zie het niet meer. Ik weet het niet meer. Welnu, Hij gaat het verlorene na. Hij komt tot u. Hij reikt u de hand in de diepte van uw verlorenheid. Nee, Hij werpt u niet vanuit de verte een touw toe, dat te kort is. Hij is geen tiran. Hij gaat niet op de kant staan als u midden in het water ligt en u roept van ellende. Dan zegt Hij niet: Kom naar Mij toe, dan zal Ik je helpen, maar Hij is je nagesprongen, als ik het zo eens mag zeggen. Hij is in het ravijn van uw dood en uw verdoemenis afgedaald en Hij zit aan het water waarin u ligt om voor eeuwig te verdrinken, daar is Hij in gesprongen en het heeft Hem het leven gekost. Hij is u nagegaan, totdat Hij u vindt. Laat u dan vinden! Strek dan uw armen hulpeloos naar Hem uit en roep dan tot die God Die u genadig wil zijn. Opdat gij ook de kracht, die opbeurende kracht, die levenwekkende kracht, die vernieuwende kracht van Zijn gerechtigheid zult ervaren, wanneer gij in de armen van die grote Herder gedragen wordt.

[J.C. Philpot]

En in gedaante gevonden als een mens, heeft Hij Zichzelven vernederd, gehoorzaam geworden zijnde tot de dood, ja, de dood des kruises. Filippenzen 2:8

Kunt u op Jezus zien zoals Hij stond in uw plaats, om de toorn van God voor u te dragen? En kunt u dan zeggen: Deze wonden heeft Hij voor mij ontvangen; Hij is het Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven; uit deze wonden komt de balsem die mijn ziel geneest, uit deze striemen komt mijn vrede? Het was liefde tot de ziel van een vijand die Hem uit de hemel dreef en uit de hele heerlijkheid die Hij daar bezat, om deze smarten naar ziel en lichaam te verdragen voor mij.

Christus heeft Zichzelf vernederd. Het was een werkelijke vernedering: Christus stelde niet maar een vernederde man voor. Evenmin speelde Hij de rol van iemand die vernederd was. Nee, Hij werd werkelijk en echt vernederd. Dat was niet alleen zo voor de mensen, maar ook voor God. Als Mens werd Hij werkelijk vernederd, en als God ten aanzien van Zijn kennelijke heerlijkheid.

De vernedering was niet alleen werkelijk, maar ook vrijwillig. Er staat niet dat Hij vernederd werd, maar wel dat Hij Zichzelf vernederde. Hij was gewillig om Zich voor ons tot deze lage en ellendige staat te vernederen. Deze vrijwilligheid maakte Zijn vernedering heel aangenaam voor God. Ook prijst die vrijwilligheid op een bijzondere manier de liefde van Christus tot ons aan. O, dat Hij ervoor koos om Zich tot heel deze smaad, dit lijden en deze vernedering te verwaardigen!

Die vernedering was zeer diep, omdat Hij Mens werd, een Mens onder de wet. Sterker nog, omdat Hij gehoorzaam werd tot de dood, ja, de dood des kruises. Hier zien we de diepte van Christus’ vernedering niet alleen omschreven, namelijk tot de dood, maar ook verzwaard: tot de dood des kruises. Hij is niet alleen Mens geworden, maar ook een dood lichaam, om aan een hout te hangen en de dood van een misdadiger te sterven.

De vernedering duurde van het eerste moment van Zijn vleeswording tot het ogenblik dat Hij weer tot leven werd gewekt in het graf. Zo stelt de apostel hier de grenzen van Zijn vernedering vast: vanaf de tijd dat Christus in gedaante gevonden werd als een mens, dat wil zeggen vanaf Zijn vleeswording, tot Zijn dood aan het kruis. Daarbij is ook de tijd inbegrepen dat Hij in het graf verbleef. Zo lang heeft Zijn vernedering geduurd.

Auteur: John Flavel (1630-1691)
Titel: Als ik het wond’re kruis aanschouw, pg. 14,15.
Uitg.: Den Hertog
ISBN: 9789033129629

Bron: Schatgraven Nieuwsbrief

[J.C. Philpot]

Lip-heilig en hart-leeg te zijn, is in het kort de karaktertrek van een hypocriet.

Edmund Calamy, Saints’ Memorials, 29.

Bijna twintig jaar geleden hoorde ik een godslasterlijke mop, en ik herinner het me nog steeds. Hoeveel vrome passages van veel later datum ben ik vergeten! Het lijkt wel of mijn ziel als een smerige vijver is, waarin de vissen snel sterven en de kikkers lang leven. Heere, wis deze godslasterlijke grap uit mijn geheugen. Laat er geen letter van achter, opdat mijn bederf (een bekwame geleerde) het niet opnieuw raadt; en wees zo goed om in de plaats daarvan een godsvruchtige meditatie te schrijven. En geef, Heere, voor de komende tijd (want zulke slechte gasten zijn beter buiten te houden), dat ik voorzichtig mag zijn om niet toe te laten wat ik zo moeilijk te verdrijven vind.

Thomas Fuller, Good Thoughts, 84-85.

[-DIA-]

"Want Gij zijt geen God Die lust heeft aan goddeloosheid; de boze zal bij U niet verkeren."
Psalm 5:5

De boosdoener zal bij U niet wonen. Hij zal voor U geen vriend zijn, hij zal geen naaste voor U zijn. De hoogmoedigen blijven niet staande voor Uw ogen (vers 6). David laat hier de haat van God tegen het kwade zien.

Hij leert ons bovendien dat zij die in Gods nabijheid verkeren zich erop voorbereiden dat ze dicht bij Hem zullen zijn. Want het is onmogelijk om op een andere wijze dicht bij God te zijn. Als iemand al niet de naaste kan zijn van een voortreffelijk man omdat hij door zijn manier van doen te veel van hem afstaat, des te meer geldt dat voor hem die dicht bij God wil zijn, omdat de slechten immers geen gemeenschap kunnen hebben met de goeden.

Hoor nu wat zij zeggen over de rechtvaardige: „Zelfs als hij gezien wordt, is hij ons al te veel.” Zo deed Johannes die in de gevangenis verbleef en niet eens door haar gezien werd Herodias al pijn, ook al stond deze gemene vrouw nog zo ver van hem af. En ook na zijn dood kwelde Johannes nog het geweten van de toenmalige tiran. Laat niemand van hen die voortreffelijk voor Gods aangezicht leven, menen dat hij iets verschrikkelijks ondergaat, zelfs niet als hij belaagd wordt door de bozen. Want degenen die werkelijk kwaad lijden, zijn de mensen die zelf kwaad doen.

Johannes Chrysostomus,
aartsbisschop te Constantinopel

Bron: Overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad van 26 februari 2022

[KDD]

De absolute noodzakelijkheid om door het geloof te vlieden tot de Heere Jezus Christus en dezelfde noodzakelijkheid tot berouw, en heiligheid van hart en leven. De bloedwreker achtervolgt u. O zondaar, haast u en ontkom naar de vrijstad. Was u nu in de fontein van het bloed van de Middelaar, opdat u niet zult omkomen in de "poel des verderfs". Open uw hart voor Hem, opdat de put des afgronds zijn mond niet over u zal toesluiten. Verlaat uw zonden, want anders zullen ze u verderven. Dood ze, want anders zullen ze voor eeuwig uw dood zijn! Laat de schrik van het helse vuur u er niet toe aanzetten om uw hart nog meer te verharden, zoals misschien zou gebeuren, als u die zondige gedachte koestert, dat "het buiten hoop is (Jer. 2:25). Deze gedachte komt misschien vaker voor onder de hoorders van het Evangelie dan velen zich ervan bewust zijn. Maar er is hoop voor de ergste der zondaren die tot Christus wil komen. Indien er geen goede hoedanigheden in u zijn (zoals er zeker geen kunnen zijn in een natuurlijk mens; ja, geen enkele in welk mens ook, dan alleen die ontvangen worden uit Christus), weet dan, dat Hij uw welkom niet laat afhangen van enige goede hoedanigheden. Neem Hemzelf en Zijn genade aan, die om niet wordt aangeboden" aan allen tot wie het Evangelie komt. "Die wil, neme het water des levens om niet (Openbaring 22:17). "Die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen" (Joh. 6:37).

Het is waar dat u een zondig schepsel bent en dat u zich niet kunt bekeren. U bent onheilig en u kunt uzelf niet heilig maken. Ja, u hebt getracht uzelf te bekeren, uw zonde te verlaten en heilig te zijn, maar het ontbrak u nog aan berouw, verbetering en heiligheid en daarom zegt gij: "Het is buiten hoop; neen, want ik heb de vreemden lief, en die zal ik nawandelen." Het is waarlijk geen wonder dat de uitkomst niet beantwoord heeft aan uw verwachting, aangezien u uw werk verkeerd begonnen bent. Eer echter in de eerste plaats God door de getuigenis die Hij gaf van Zijn Zoon, te geloven, namelijk dat het eeuwige leven in Hem is. Eer de Zoon van God door in Hem te geloven en dat houdt in: omhels en stem toe in het vrije aanbod van Christus en van Zijn verlossing van de zonde en van de toorn, die in het Evangelie aan u gedaan wordt. Stel een vast vertrouwen op Hem dat Hij u rechtvaardigheid zal schenken tot uw rechtvaardigmaking en dat Hij u heilig zal maken, aangezien "Hij ons geworden is wijsheid van God, en rechtvaardigheid en heiligmaking" (1 Kor. 1:30).

Daarna, als u evenveel vertrouwen kunt schenken aan het Woord van God als u zou willen schenken aan het woord van een eerlijk man die een geschenk aanbiedt en zegt: "Neem het en het is het uwe", dan mag u geloven dat God uw God is, dat Christus de uwe is, Zijn zaligheid de uwe. Dan mag u geloven dat uw zonden vergeven zijn, dat u kracht in Hem hebt voor uw bekering en voor uw heiligheid, want al deze worden u overgemaakt in het vrije aanbod van het Evangelie. Wanneer u gelooft in de Zoon van God, dan bent u gerechtvaardigd en is de vloek van u weggenomen. Hoe is het echter mogelijk dat u vruchten van heiligheid voort zou kunnen brengen, terwijl de vloek op u ligt? Als de vloek echter weggenomen is, dan wordt de dood die u aangreep met de eerste Adam (volgens de bedreiging in Genesis 2:17) weggenomen. Als gevolg hiervan zult u bemerken dat de banden van de goddeloosheid, die u nu vastgeklemd houden in onboetvaardigheid, aan stukken gebroken worden, zoals de banden van de dood, zodat u in staat zult zijn om u van harte te bekeren. U zult bemerken dat de Geest des levens, op Wiens vertrek de dood volgde, tot uw ziel is teruggekeerd. U zult daarom voortaan in staat zijn om der gerechtigheid te leven. Niemands geval is zo slecht, of deze zou in de tijd op deze wijze hersteld kunnen worden, om in eeuwigheid volmaakt te zijn. Niemands geval is zo goed, of deze zou voor tijd en eeuwigheid bedorven kunnen worden, als er een andere weg wordt genomen.

Thomas Boston

[Forummer]

O, hoe weinigen zijn er, die zoeken hetgeen dat van Christus is. Hoe weinigen zijn er, die op Zijn naam betrouwen. Hoe komt het toch, dat er zoveel mensen onbekeerd zijn in onze (...) gemeenten? Wij pretenderen de waarheid te hebben, zoals geen andere kerk en als het Avondmaal bediend wordt, of als u rekenschap gevraagd wordt van uw geloof in Jezus Christus, dan is het misschien één, twee of drie op de honderd, die zeggen: Ik ben des Heeren. Moet dat zo doorgaan? Bent u dan de kerk van Christus? De Gemeente van de Levende God? Zijn er dan zo weinig, die begeren Hem te dienen? Zijn er dan zo weinig die begeren op Zijn schouders naar huis gedragen te worden ? Ziet u dan zo weinig in Zijn dienst? Is Hij dan zo onbeminnelijk en verwerpelijk? Is Hij dan niets voor u waard, dat u voortgaat u in ongeloof tegen dit woord te verharden? O, ik raad u een weg aan die beter is. Ik raad u aan dat u vandaag uw stem tot Hem opzendt en zegt: Heere, hier ben ik, ergens onder de doornhagen van mijn begeerlijkheden, of ergens in de ravijnen van mijn trots, van mijn geldzucht of van mijn ijdele eer en van alles wat ik zoek buiten God en Christus. Ik heb al tien keer geprobeerd om uit die kloof te komen, maar het is een ravijn, Heere, waar ik niet meer uit kom. Ik zie het niet meer. Ik weet het niet meer. Welnu, Hij gaat het verlorene na. Hij komt tot u. Hij reikt u de hand in de diepte van uw verlorenheid. Nee, Hij werpt u niet vanuit de verte een touw toe, dat te kort is. Hij is geen tiran. Hij gaat niet op de kant staan als u midden in het water ligt en u roept van ellende. Dan zegt Hij niet: Kom naar Mij toe, dan zal Ik je helpen, maar Hij is je nagesprongen, als ik het zo eens mag zeggen. Hij is in het ravijn van uw dood en uw verdoemenis afgedaald en Hij zit aan het water waarin u ligt om voor eeuwig te verdrinken, daar is Hij in gesprongen en het heeft Hem het leven gekost. Hij is u nagegaan, totdat Hij u vindt. Laat u dan vinden! Strek dan uw armen hulpeloos naar Hem uit en roep dan tot die God Die u genadig wil zijn. Opdat gij ook de kracht, die opbeurende kracht, die levenwekkende kracht, die vernieuwende kracht van Zijn gerechtigheid zult ervaren, wanneer gij in de armen van die grote Herder gedragen wordt.

Bijzonder mooi!

[J.C. Philpot]

De huichelaar schijnt vurig in het gebed, maar gij zult hem koud genoeg vinden in het werk; hij bidt zeer vurig tegen zijn zonden, alsof hij wenste dat zij allen ter plaatse gedood werden; maar zet hij zich aan het werk van versterving? Trekt hij de brandstof weg die hen voedt? Wanneer verzoekingen komen, vindt hij hen dan in de wapenen, vastbesloten om hun beweging te weerstaan? Neen, als een paar goede woorden in het gebed volstaan, goed en wel; maar wat meer betreft, hij is te lui. Terwijl de oprechte Christen niet lui is na het gebed; wanneer het de hemel alarm heeft doen slaan en God te hulp heeft geroepen, dan neemt hij zelf het veld, en verzet zich met al zijn macht tegen zijn begeerten, terwijl hij hun bewegingen gadeslaat, en elk voordeel aangrijpt dat hij kan om op hen in te vallen; elke genade die hij ontvangt, slaat hij uit tot een wapen om alle gedachten aan zondigen weer neer te slaan.

William Gurnall, The Christian in Complete Armor, 753.

[J.C. Philpot]

En heeft alle dingen zijn voeten onderworpen. Efeze 1:22

Hoe velerlei en talrijk, hoe ingewikkeld zijn de verschillende gebeurtenissen en omstandigheden, die de kerk Gods op haar reis naar de hemelse woning hier beneden vergezellen! Maar indien alle dingen, zowel als alle mensen, aan Jezus’ voeten onderworpen zijn kan er niets gebeuren, waarover Hij niet het hoogste toezicht houdt. Alles in de Voorzienigheid en alles in de genade is gelijkelijk aan zijn wil onderworpen. Er is geen beproeving of verzoeking, geen bezoeking naar het lichaam of naar de ziel, geen verlies, geen kruis, geen rang of stand, die niet aan Jezus’ voeten onderworpen is. Hij heeft souvereine, vrije beschikking over alle gebeurtenissen en omstandigheden. In het bezit van oneindige wetenschap, ziet Hij ze; in het bezit van oneindige wijsheid, kan Hij ze besturen, en in het bezit van oneindige macht, kan Hij er over beschikken en ze tot ons heil en zijn eigen verheerlijking aanwenden en regelen. Hoeveel moeite en bekommernissen zouden wij onszelf besparen, zo wij dit vast kunnen geloven, beoefenen en er naar handelen! Zo wij door het oog des geloofs konden zien, dat elke vijand en elke vrees, elke moeilijkheid en ramp, elke beproeving en elke smart, elke voorziene en onvoorziene gebeurtenis, elke bron van nu bestaande zorg of in het vooruitzicht, alle, als onder zijn voeten gelegd, ter zijner souvereine beschikking zijn, welk een last van angst en zorgen zou dan niet van onze schouders genomen zijn!

’k Ben gewoon in bange dagen
mijn benauwdheid U te klagen.
Gij toch, die d’ellenden ziet,
hoort mij en verstoot mij niet.
Heer, wat goön de heid’nen roemen,
Niemand is bij U te noemen;
daden als Uw grote daan
treft men nergens elders aan.

Ps. 86:4

Bron: J.C. Philpot - Korenaren Uit De Volle Oogst

[J.C. Philpot]

Het bloed van Jezus Christus reinigt ons van alle zonde. 1 Johannes 1:7.

Dat de vergeving der zonden van de gelovigen de belangrijke beoogde zaak was in het storten van het dierbaar bloed van Christus, blijkt uit alle offeranden die dit in de kerk van de oude dag hebben uitgebeeld. Het storten van dit bloed, als een beeld, sprak van het voornemen tot vergeving. Het leggen van de handen op het hoofd van het offerdier sprak van de weg en wijze van het geloven, waardoor toen dat bloed op die manier aan hen werd toegepast. En nog altijd wordt het – op een wijze die uitnemender is – aan ons toegepast. Was er geen vergeving beoogd, dan zou er geen offerande zijn aangewezen.

Bovendien moeten we bedenken dat het bloed van het kruis het bloed is van een Borg. Deze Borg kwam onder dezelfde verplichting als wij, en in onze naam en in onze plaats heeft Hij dit bloed gestort. En zo spreekt Hij de grootste overtreder dan ook vrij en ontheft Hij hem van zijn schuld.

Kan God genoegdoening vorderen van het bloed en de dood van Zijn eigen Zoon, de Borg van de gelovigen, en die genoegdoening dan ook nog van de gelovigen eisen? Dat kan niet. Waarom roept God overal in Zijn Woord zondaars ertoe op om zich te bekeren en in dit bloed te geloven? Waarom kondigt God alle onboetvaardigen en ongelovigen de onvermijdelijke en eeuwige ondergang aan, mensen die dit bloed verachten en verwerpen? Wat verkondigt dit anders dan de mogelijkheid van vergeving voor de grootste der zondaren, en de zekerheid van een vrijwillige, volledige en onherroepelijke vergeving voor alle zondaars die geloven?

O, wat is dit een blijde klank! Wat een verrukkende stemmen van vrede, vergeving, genade en aanneming bereiken onze oren vanuit het bloed van het kruis!

Het Woord verzekert u ervan dat, wie u ook bent geweest of bent, uw zwarte zonden door dit bloed zijn afgewassen. Juist de mensen die de hand hebben gehad in het vergieten van het bloed van Christus, hebben later de weldaad van dit bloed ontvangen toen hun vergeving werd geschonken (Hand. 2:36).

Niets anders dan het ongeloof en de onboetvaardigheid van het hart kunnen uw ziel uitsluiten van de zegeningen van dit bloed.


Auteur: John Flavel (1630-1691)
Titel: Als ik het wond’re kruis aanschouw, pg. 42,43
Uitg.: Den Hertog
ISBN: 9789033129629

Bron: Schatgraven Nieuwsbrief