Gelezen (geloofsopbouwend)

[KDD]

Hij vond hem in een land der woestijn, en in een woeste, huilende wildernis.
Deuteronomium 32:10

Over het algemeen, denk ik, kunnen de meeste mensen die iets van Gods omgang met hun ziel weten, bepaalde duidelijke wonderbaarlijke omstandigheden nagaan waardoor de voorzienigheid zogezegd werd gekoppeld aan de genade. Zo kan het ene uiteinde van de ketting van ijzer zijn, en het andere van goud; maar er is een punt waarop de schakels aan elkaar zijn verbonden, en dat is gewoonlijk de plek waar het genadewerk in de ziel aanvangt. Meestal gaat er een duidelijke voorzienigheid vooraf aan het begin van het genadewerk. Een opvallende omstandigheid, een ramp in de familie, een huiselijke beproeving, een lichamelijke ziekte, of een ongebruikelijke loop der gebeurtenissen leidde tot dat gedenkwaardige punt waarop het de Heere voor het eerst behaagde door middel van Zijn Geest het geweten aan te raken. Sommigen hebben reden God te danken voor een ziekte; anderen voor een verhuizing, anderen voor een nieuwe betrekking, anderen voor een bijzondere omstandigheid die hen ertoe aanzette een bepaald boek te lezen, of naar een bepaalde predikant te luisteren.

Weer anderen zien Gods wonderdoende hand in zware verliezen, of pijnlijke zakelijke tegenslagen, omstandigheden waardoor zij op de knieën werden gedwongen, wellicht ontdaan werden van wereldse goederen, of zelfs tot werkelijke armoede en ellende vervielen. En al deze ongewone voorzienigheden of voorvallen zijn zo verbonden met Gods werk aan de ziel dat ze, ofschoon zelf geen genade, hetzelfde resultaat hadden als Ruths komst naar Kanaän haar huwelijk met Boaz tot resultaat had, of dat Mattheüs zitten in het tolhuis tot gevolg had dat hij werd geroepen om een leerling van de Heere Jezus te worden.

[KDD]

Gelijk een arend zijn nest opwekt, over zijn jongen zweeft, zijn vleugelen uitbreidt, ze neemt en ze draagt op zijn vleugelen, zo leidde hem de Heere alleen, en er was geen vreemd God met hem.
Deuteroriomium 32:11,12.

Men zegt dat de arend ‘haar nest opwekt’. Haar ‘nest’ betekent ongetwijfeld haar jongen, die, net als mensenbaby’s veel tijd slapend doorbrengen. Maar dan is het voedertijd, en moeten ze worden gewekt. Net zo wekt de Heere Zijn kinderen op. Een belangrijk instrument dat God in handen heeft om het sluimerende nest op te wekken, is de snavel en klauw van een het geweten onderzoekende, bevindelijke kerkdienst — niet om te verscheuren, maar om te wekken; om tussen de veren door te gaan, maar niet om het vlees te scheuren. Hoe gaarne willen Gods kinderen worden opgewekt! Hoezeer hebben ze niet een slaaplied nodig, maar de alarmbazuin op de heilige berg (Joel 2:1); en dat Sions wachters luid laten klinken: ‘Ontwaak, ontwaak, sta op, o Jeruzalem’, om hen uit de loomheid wakker te maken waarin ze zo vaak wegzakken. Een belangrijk nut van een predikdienst is Gods kinderen op te wekken. Petrus vond het betamelijk, zolang hij zich in het tabernakel van het Lichaam bevond, om zijn broeders ‘op te wekken’, en zegt dat hij ‘in beide zendbrieven door vermaning hun oprecht gemoed opwekte’ (2 Petr. 3:1). Een vuur gaat al gauw uit tenzij het wordt opgepookt; en net zo zou Gods vuur in de ziel uitdoven als het niet voortdurend werd aangewakkerd. De hele week bent u bezig met zakendoen; u leeft wellicht temidden van een drukke klantenkring waar geld, geld, geld, alle tijd opslokt van werkgever en werknemer; of, als dit niet zo is, kunnen huiselijk zorgen en de vleselijkheid van uw eigen natuur zich verenigen om u als het ware levend te begraven. Dit zou niet zo moeten zijn, maar het is helaas wel zo. Welnu, om op de Dag des Heeren naar het evangelie te kunnen luisteren, een bevindelijke kerkdienst te kunnen bijwonen, is vaak een gezegend middel om de ziel op te wekken, en haar bij te brengen uit haar zesdaagse sluimer.

[Arja]

Gelijk een arend zijn nest opwekt, over zijn jongen zweeft, zijn vleugelen uitbreidt, ze neemt en ze draagt op zijn vleugelen, zo leidde hem de Heere alleen, en er was geen vreemd God met hem.
Deuteroriomium 32:11,12.

Men zegt dat de arend ‘haar nest opwekt’. Haar ‘nest’ betekent ongetwijfeld haar jongen, die, net als mensenbaby’s veel tijd slapend doorbrengen. Maar dan is het voedertijd, en moeten ze worden gewekt. Net zo wekt de Heere Zijn kinderen op. Een belangrijk instrument dat God in handen heeft om het sluimerende nest op te wekken, is de snavel en klauw van een het geweten onderzoekende, bevindelijke kerkdienst — niet om te verscheuren, maar om te wekken; om tussen de veren door te gaan, maar niet om het vlees te scheuren. Hoe gaarne willen Gods kinderen worden opgewekt! Hoezeer hebben ze niet een slaaplied nodig, maar de alarmbazuin op de heilige berg (Joel 2:1); en dat Sions wachters luid laten klinken: ‘Ontwaak, ontwaak, sta op, o Jeruzalem’, om hen uit de loomheid wakker te maken waarin ze zo vaak wegzakken. Een belangrijk nut van een predikdienst is Gods kinderen op te wekken. Petrus vond het betamelijk, zolang hij zich in het tabernakel van het Lichaam bevond, om zijn broeders ‘op te wekken’, en zegt dat hij ‘in beide zendbrieven door vermaning hun oprecht gemoed opwekte’ (2 Petr. 3:1). Een vuur gaat al gauw uit tenzij het wordt opgepookt; en net zo zou Gods vuur in de ziel uitdoven als het niet voortdurend werd aangewakkerd. De hele week bent u bezig met zakendoen; u leeft wellicht temidden van een drukke klantenkring waar geld, geld, geld, alle tijd opslokt van werkgever en werknemer; of, als dit niet zo is, kunnen huiselijk zorgen en de vleselijkheid van uw eigen natuur zich verenigen om u als het ware levend te begraven. Dit zou niet zo moeten zijn, maar het is helaas wel zo. Welnu, om op de Dag des Heeren naar het evangelie te kunnen luisteren, een bevindelijke kerkdienst te kunnen bijwonen, is vaak een gezegend middel om de ziel op te wekken, en haar bij te brengen uit haar zesdaagse sluimer.

Ik dit een soort vervolg van wat Philpot eerder deelde? Of is dit een quote van J. C. Philpot

[KDD]

Gelijk een arend zijn nest opwekt, over zijn jongen zweeft, zijn vleugelen uitbreidt, ze neemt en ze draagt op zijn vleugelen, zo leidde hem de Heere alleen, en er was geen vreemd God met hem.
Deuteroriomium 32:11,12.

Men zegt dat de arend ‘haar nest opwekt’. Haar ‘nest’ betekent ongetwijfeld haar jongen, die, net als mensenbaby’s veel tijd slapend doorbrengen. Maar dan is het voedertijd, en moeten ze worden gewekt. Net zo wekt de Heere Zijn kinderen op. Een belangrijk instrument dat God in handen heeft om het sluimerende nest op te wekken, is de snavel en klauw van een het geweten onderzoekende, bevindelijke kerkdienst — niet om te verscheuren, maar om te wekken; om tussen de veren door te gaan, maar niet om het vlees te scheuren. Hoe gaarne willen Gods kinderen worden opgewekt! Hoezeer hebben ze niet een slaaplied nodig, maar de alarmbazuin op de heilige berg (Joel 2:1); en dat Sions wachters luid laten klinken: ‘Ontwaak, ontwaak, sta op, o Jeruzalem’, om hen uit de loomheid wakker te maken waarin ze zo vaak wegzakken. Een belangrijk nut van een predikdienst is Gods kinderen op te wekken. Petrus vond het betamelijk, zolang hij zich in het tabernakel van het Lichaam bevond, om zijn broeders ‘op te wekken’, en zegt dat hij ‘in beide zendbrieven door vermaning hun oprecht gemoed opwekte’ (2 Petr. 3:1). Een vuur gaat al gauw uit tenzij het wordt opgepookt; en net zo zou Gods vuur in de ziel uitdoven als het niet voortdurend werd aangewakkerd. De hele week bent u bezig met zakendoen; u leeft wellicht temidden van een drukke klantenkring waar geld, geld, geld, alle tijd opslokt van werkgever en werknemer; of, als dit niet zo is, kunnen huiselijk zorgen en de vleselijkheid van uw eigen natuur zich verenigen om u als het ware levend te begraven. Dit zou niet zo moeten zijn, maar het is helaas wel zo. Welnu, om op de Dag des Heeren naar het evangelie te kunnen luisteren, een bevindelijke kerkdienst te kunnen bijwonen, is vaak een gezegend middel om de ziel op te wekken, en haar bij te brengen uit haar zesdaagse sluimer.

Ik dit een soort vervolg van wat Philpot eerder deelde? Of is dit een quote van J. C. Philpot

Het zijn gewoon meditaties voor de datum die ik ze gepost hebt uit Philpot’s dagboek. Ik vond ze waardig om te delen. Hier komen ze vandaan: https://jcphilpot.nl/

[KDD]

Meditatie voor vandaag:

Gelijk een arend zijn nest opwekt, over zijn jongen zweeft, zijn vleugelen uitbreidt, ze neemt en ze draagt op zijn vlerken, zo leidde hem de Heere alleen, en er was geen vreemd God met hem.
Deuteronomium 32:11,12.

Hier wordt gezegd dat de arend haar jongen ‘neemt’, dat wil zeggen, zo kunnen we afleiden, naar de rand van het nest. De arendsjongen die nu in het nest liggen, zullen op een dag hun vleugels uitspreiden en uitvliegen. Op dit moment, echter, als ze een kijkje over de rand van hun nest nemen, en langs de steile rotswand omlaag kijken waarop het arendsnest is gebouwd, zullen ze doodsbang terugdeinzen. Maar de arend leert hun de steile afgrond in te kijken, zodat ze de diepte leren inschatten en er niet bang voor zijn. Zo laat de Heere Zijn kinderen soms in de afgrond van de eeuwigheid kijken. Ze bevinden zich nu nog veilig in het nest onder Zijn vleugels, maar soms in moeilijke ogenblikken, zoals tijdens ziekte, schrikken ze terug voor de dood en de eeuwigheid. Ze deinzen terug voor de onmetelijke afgrond, en deinzen achteruit het nest in. Maar de arend houdt ze stevig vast en laat ze kijken tot ze door haar aanwezigheid en warmte aangemoedigd worden zonder vrees omlaag te kijken. Ze laat ze dan hun kracht beproeven, en, om ze tijdens hun vlucht hoog te houden, draagt zij ze op haar vlerken, draagt zij ze op haar rug, waar ze veilig zijn onder de boog van haar uitgespreide vlerken. Zo neemt de Heere hen, in Zijn genadige omgang met Zijn Israël, als Hij hen de eeuwigheid in heeft laten kijken en ze voor de aanblik terugschrikken, op Zijn vlerken, geeft hun enkele zoete en hartverwarmende beelden van hun recht op Zijn bloed, neemt de angst voor de dood weg, tot Hij hen leert weg te snellen en omhoog te vliegen naar de hemelgalerijen.

Als je dit leest kun je begrijpen waarom Philpot zo gewaardeerd is.

[DDD]

Het spijt mij bijzonder, maar dit is toch geen exegese. Het is wel heel vindingrijk, maar dat lijkt mij toch zeker niet de bedoeling van de tekst.

Verder zou het goed kunnen zijn dat dergelijke bespiegelingen Philpot populair maken. Maar ik schrik ervan.

[Marck]

Vandaag een artikel over een uitgave van de serie met laatste preken van Philpot in het RD.

[Posthoorn]

Vandaag een artikel over een uitgave van de serie met laatste preken van Philpot in het RD.

Ze mogen van mij de achttallen van Philpot ook weleens gaan hertalen, want dat is werkelijk bar en boos. Die meneer Nieuwland kende beter Engels dan Nederlands, geloof ik.

[KDD]

Het spijt mij bijzonder, maar dit is toch geen exegese. Het is wel heel vindingrijk, maar dat lijkt mij toch zeker niet de bedoeling van de tekst.

Verder zou het goed kunnen zijn dat dergelijke bespiegelingen Philpot populair maken. Maar ik schrik ervan.

Geef misschien een voorbeeld van wat jij een goede meditatie over deze tekst vindt.

[DDD]

Geen idee hoe ik daar nu weer aan moet komen. Maar het gaat erom dat de tekst geen enkele aanleiding biedt voor deze associaties. Dat vind ik dan toch gevaarlijk. Nu weet ik niet of hij de hoofdbetekenis van de tekst ook ergens behandelt. Dat zou een uitstapje met wat meer fantasie minder storend maken.

[GGotK]

Het spijt mij bijzonder, maar dit is toch geen exegese. Het is wel heel vindingrijk, maar dat lijkt mij toch zeker niet de bedoeling van de tekst.

Verder zou het goed kunnen zijn dat dergelijke bespiegelingen Philpot populair maken. Maar ik schrik ervan.

Geef misschien een voorbeeld van wat jij een goede meditatie over deze tekst vindt.

Ik kan me de schrik van DDD wel inleven. Toch wordt deze verregaande uitleg wel vaker gebezigd, ik kan me daarover nog een preek herinneren van ds C. van Krimpen. Ds JS v.d. Net heeft er ook een keer over gepreekt (
https://www.prekenweb.nl/nl/Preek/Open/12106 ), maar hij houdt zich wel veel strikter aan de tekst zoals we dat van hem gewend waren. Mooie , duidelijke en separerende preek trouwens.

De meditatie van 8 juli van Philpot is trouwens zeker het lezen waard.

[pierre27]

Het spijt mij bijzonder, maar dit is toch geen exegese. Het is wel heel vindingrijk, maar dat lijkt mij toch zeker niet de bedoeling van de tekst.

Verder zou het goed kunnen zijn dat dergelijke bespiegelingen Philpot populair maken. Maar ik schrik ervan.

Geef misschien een voorbeeld van wat jij een goede meditatie over deze tekst vindt.

Ik kan me de schrik van DDD wel inleven. Toch wordt deze verregaande uitleg wel vaker gebezigd, ik kan me daarover nog een preek herinneren van ds C. van Krimpen. Ds JS v.d. Net heeft er ook een keer over gepreekt (
https://www.prekenweb.nl/nl/Preek/Open/12106 ), maar hij houdt zich wel veel strikter aan de tekst zoals we dat van hem gewend waren. Mooie , duidelijke en separerende preek trouwens.

De meditatie van 8 juli van Philpot is trouwens zeker het lezen waard.

Ik mag Philpot graag lezen en horen lezen. Door Baca's Vallei is trouwens ook fijn om te lezen.

[J.C. Philpot]

Onze Heere Christus vond ook het leven onaangenaam en belastend, maar hij was niet bereid te sterven tenzij het de wil van zijn Vader was. Hij vluchtte voor de dood, hield zich zo lang mogelijk vast aan het leven en zei: "Mijn tijd is nog niet gekomen."

Elia, Jona en andere profeten vonden eveneens het leven ondraaglijk, schreeuwden in hun pijn om de dood en vervloekten zelfs de dag waarop ze geboren waren, maar ze moesten vechten tegen hun vermoeidheid van het leven en doorgaan met leven totdat hun uur was gekomen.

Zulke woorden en voorbeelden moet je werkelijk gehoorzamen en navolgen als woorden en vermaningen van de Heilige Geest, en je moet de gedachten die je aanzetten om anders te handelen uitwerpen en verwerpen.

Ds. M. Luther

[J.C. Philpot]

When I speak of a man growing in grace, I mean simply this – that his sense of sin is becoming deeper, his faith stronger, his hope brighter, his love more extensive, his spiritual mindedness more marked.

Ds. J.C. Ryle

[KDD]

Voor de liefhebbers …

Wendt u naar Mij toe, en wordt behouden, alle gij einden der aarde: want Ik ben God en niemand meer.
Jesaja 45:22

Vóórdat wij het in de ziel gevoelen, dat wij zijn aan „de einden der aarde”, hebben wij geen ogen om te zien, geen oren om te horen, geen harten om te gevoelen, welk een verheerlijkte Middelaar er zit aan de rechterhand des Vaders. En hoe meer wij gevoelen aan „de einden der aarde” te zijn, des te meer hebben wij behoefte aan Hem; en als de Geest ons de verborgenheid ontvouwt van de glorierijke Persoon van Christus, en zijn schoonheid openbaart, des te meer wordt Hij het voorwerp van bewondering en aanbidding onzer ziel. En welk een Middelaar wordt daar aan het levend geloof in het Woord der Waarheid voorgesteld! Welk een voorwerp voor het geestelijk geloof, om aan te staren, voor een levende hoop, om het anker in uit te werpen, en voor de liefde Gods, om te omvatten! Dat de Zone Gods, van alle eeuwigheid in de schoot des Vaders, met de Vader en de Heilige Geest gelijk, de tweede Persoon in de heerlijke Drieëenheid, zich zo vernederde, dat Hij onze natuur aannam, opdat Hij zou kunnen zuchten, lijden, bloeden en sterven voor schuldige zondaren, die, als het hun was vergund, duizend malen in één dag hun ziel in het verderf zouden hebben gestort — welk een wonder der wonderen! Maar wij kunnen in deze verborgenheid niet indringen, noch haar kracht gevoelen vóórdat wij tot zulk een toestand gebracht zijn, dat niemand dan zulk een Zaligmaker onze zielen kan behouden. Kunnen wij iets doen om onszelf te behouden? Dan hebben wij geen hulp nodig van die Machtige, in wie God hulp gelegd heeft; en wij verwerpen Hem in het geheim. Kunnen wij onszelf genezen? Dan hebben wij de goede Geneesheer niet van node. Maar als onze ogen geopend zijn, om ons eigen verderf en onze volslagen hulpeloosheid te zien, en de verheerlijkte Persoon van Gods Zoon te aanschouwen, dan wordt het geloof gedrongen naar dat heerlijk Voorwerp te vluchten en zich op Hem te verlaten.