Eigenlijk ben ik ook wel benieuwd wát deze boeken dan concreet veranderd hebben in jullie levens. We hadden het toch over "de meeste impact"

Dat is natuurlijk een moeilijke vraag. Ik ben zelf van mening dat een christen vanwege het geloofsartikel 'ik geloof in een algemene katholieke kerk' zich niet alleen toch christenen vandaag heeft te verhouden, maar ook tot geloofsgenoten van vroeger.

Om die reden lees ik graag kerkgeschiedenis en dus ook biografieën.

Het geeft dus voeding aan het geloof. De vormende kracht ervan is wisselend, afhankelijk van de tijd- en levensomstandigheden dat je het boek leest.

Dat klopt. Maar omdat de vraag ging over "de meeste impact", was ik er benieuwd naar. Soms hoor ik iemand zeggen: Ik heb veel van die en die dominee geleerd, en als ik dan vraag: Wat dan precies? weten ze het even niet.
Ik denk dat we van gelovigen uit het verleden veen inspiratie op kunnen doen. Spreuken 10:7 zegt dat de herinnering aan de rechtvaardige tot zegen zal zijn. Ze kunnen lichtende voorbeelden zijn, een verlangen oproepen om ook zo'n band met de Heere te krijgen of om net zo vroom te leven als zij. En we kunnen ze verlangend nastaren als zij ons zijn voorgegaan naar de eeuwige heerlijkheid.
Zelf ben ik mij, naar aanleiding van de psalmregel "Zoekt dagelijks Zijn aangezicht, gedenkt aan 't geen Hij heeft verricht" aan het oefenen in het mediteren over Gods daden in het verleden. Zowel mijn eigen verleden als dat in algemene zin.

De eerlijke, maar zeker ook de eenvoudige verhalen met al z'n hoogte en diepte punten in de biografieën (die ik noemde) en dan vooral in de vaak heel zware omstandigheden het 'vol houden', met kinderlijk vertrouwen, heeft mij getroost en gestimuleerd.
Zij ondervonden: " Uw weg was in de zee, en Uw pad in grote wateren, en Uw voetstappen werden niet bekend"
Toch mochten ze het geloof behouden, terwijl ze de strijd streden, omdat er voor hen gebeden werd, door de Heere Jezus.
Hebreeën 12 van 1 t/m 17 was bij deze vrouwen praktijk.

Welke mij veel onderwijs gaven waren o.a. de biografieën van ds Warburton, vd Poel, Mieras, Mallan en vrouw Ruit
De gangen van Gods Kerk komen daar zo helder naar voren.

Te mogen leven. Dat boek las ik toen ik heel jong was.
Indrukwekkend. Ik dacht: dit is echt.

Johanna-Ruth een meisje die streng joods is opgevoed en aan het eind van het verhaal is zij een Jodin die in Jezus gelooft.

DE ROTSSTEEN VAN MIJN HART
Het leven van "Rabbi" John Duncan