DDD schreef:Eens. Dat is ook duidelijk uit de Dordtse Leerregels.

Maar het zou ook lastig zijn als de kerk zich op dit punt zou houden aan de belijdenisgeschriften, want daarmee wordt het ook moeilijk om separerend te spreken, terwijl dat juist kenmerkend is voor de Gereformeerde Gemeenten.

-DIA- schreef:

DDD schreef:Eens. Dat is ook duidelijk uit de Dordtse Leerregels.

Maar het zou ook lastig zijn als de kerk zich op dit punt zou houden aan de belijdenisgeschriften, want daarmee wordt het ook moeilijk om separerend te spreken, terwijl dat juist kenmerkend is voor de Gereformeerde Gemeenten.

Wat staat hier nu eigenlijk? Wat wordt hier bedoelt?

DDD schreef:Eens. Dat is ook duidelijk uit de Dordtse Leerregels.

Maar het zou ook lastig zijn als de kerk zich op dit punt zou houden aan de belijdenisgeschriften, want daarmee wordt het ook moeilijk om separerend te spreken, terwijl dat juist kenmerkend is voor de Gereformeerde Gemeenten.

DDD schreef:
Maar het zou ook lastig zijn als de kerk zich op dit punt zou houden aan de belijdenisgeschriften, want daarmee wordt het ook moeilijk om separerend te spreken, terwijl dat juist kenmerkend is voor de Gereformeerde Gemeenten.

Ambtenaar schreef:

DDD schreef:
Maar het zou ook lastig zijn als de kerk zich op dit punt zou houden aan de belijdenisgeschriften, want daarmee wordt het ook moeilijk om separerend te spreken, terwijl dat juist kenmerkend is voor de Gereformeerde Gemeenten.

Waartoe toch die behoefte aan separatie in preken?

Jantje schreef: Zonder separatie krijg je een zorgeloze leer die mensen op zichzelf terugwerpt.

-DIA- schreef:

DDD schreef:Eens. Dat is ook duidelijk uit de Dordtse Leerregels.

Maar het zou ook lastig zijn als de kerk zich op dit punt zou houden aan de belijdenisgeschriften, want daarmee wordt het ook moeilijk om separerend te spreken, terwijl dat juist kenmerkend is voor de Gereformeerde Gemeenten.

Wat staat hier nu eigenlijk? Wat wordt hier bedoelt?

Verder: van diegenen die hun geloof uiterlijk belijden en hun leven beteren, moet men naar het voorbeeld van de apostelen het beste oordelen en spreken; want het binnenste van het hart is ons onbekend.

KDD schreef:

DDD schreef:Eens. Dat is ook duidelijk uit de Dordtse Leerregels.

Maar het zou ook lastig zijn als de kerk zich op dit punt zou houden aan de belijdenisgeschriften, want daarmee wordt het ook moeilijk om separerend te spreken, terwijl dat juist kenmerkend is voor de Gereformeerde Gemeenten.

separerende prediking is niet hetzelfde als oordelen over iemands staat

Ambtenaar schreef:

DDD schreef:
Maar het zou ook lastig zijn als de kerk zich op dit punt zou houden aan de belijdenisgeschriften, want daarmee wordt het ook moeilijk om separerend te spreken, terwijl dat juist kenmerkend is voor de Gereformeerde Gemeenten.

Waartoe toch die behoefte aan separatie in preken?

Ambtenaar schreef:

DDD schreef:
Maar het zou ook lastig zijn als de kerk zich op dit punt zou houden aan de belijdenisgeschriften, want daarmee wordt het ook moeilijk om separerend te spreken, terwijl dat juist kenmerkend is voor de Gereformeerde Gemeenten.

Waartoe toch die behoefte aan separatie in preken?

alepha schreef:Waar ik een vraag over heb over de volgende situatie. Een ouder lid uit de gemeente was overleden. Deze broeder ging aan het avondmaal maar was verder niet zo'n prater. De consulent die de begrafenisdienst leidde, heeft nauwelijks iets gezegd over zijn bestemming, terwijl het zijn vrouw en kinderen mochten geloven dat hun vader nu voor eeuwig gelukkig was.
Een dominee hoeft natuurlijk geen 'oordeel' uit te spreken over de overledene. Maar wat ik dan wel weer lastig vindt is of je de Heere er niet mee tekort doet? Als iemand boven mag zijn, mag er toch ruimte zijn om de Heere daarvoor te danken en mag dit toch ook genoemd worden?

Ik ken de predikant als iemand die voorzichtig en integer is. Maar wat zou dan zwaarder wegen: van iemand getuigen dat hij boven is (en je misschien vergissen) of het 'laten liggen' zoals dat dan vaak genoemd wordt, maar daarmee uiteindelijk God ook tekort doen?

-DIA- schreef: Separatie is juist het WEZENLIJKE kernmerk van de de gereformeerde prediking. En ieder heil zoekend gemaakt mens, ontdekt aan zijn eigen bestaan zal deze prediking zoeken, maar daarentegen die niet aan zichzelf ontdekt zijn zullen het verfoeien. Dat is altijd zo geweest. (Laten we de naam gereformeerd ook niet te snel wegwerpen, want alles devalueert, en wat moeten we dan na reformatorisch zeggen?)

Ambtenaar schreef:

-DIA- schreef: Separatie is juist het WEZENLIJKE kernmerk van de de gereformeerde prediking. En ieder heil zoekend gemaakt mens, ontdekt aan zijn eigen bestaan zal deze prediking zoeken, maar daarentegen die niet aan zichzelf ontdekt zijn zullen het verfoeien. Dat is altijd zo geweest. (Laten we de naam gereformeerd ook niet te snel wegwerpen, want alles devalueert, en wat moeten we dan na reformatorisch zeggen?)

Het feit dat mensen naar de kerk gaan maakt al dat zij zich onderscheiden van hen die dat niet doen. Ik zie werkelijk waar niet de noodzaak dat preek in, preek uit de separatie zo nadrukkelijk moet doorklinken.

Ambtenaar schreef:

-DIA- schreef: Separatie is juist het WEZENLIJKE kernmerk van de de gereformeerde prediking. En ieder heil zoekend gemaakt mens, ontdekt aan zijn eigen bestaan zal deze prediking zoeken, maar daarentegen die niet aan zichzelf ontdekt zijn zullen het verfoeien. Dat is altijd zo geweest. (Laten we de naam gereformeerd ook niet te snel wegwerpen, want alles devalueert, en wat moeten we dan na reformatorisch zeggen?)

Het feit dat mensen naar de kerk gaan maakt al dat zij zich onderscheiden van hen die dat niet doen. Ik zie werkelijk waar niet de noodzaak dat preek in, preek uit de separatie zo nadrukkelijk moet doorklinken.