Staan naar een levend geloof (Uit: Gelezen (geloofsopbouwend)

[Posthoorn]

Ik vind het merkwaardig om 'levend geloof' af te zetten tegen 'bewuste vergeving van zonden'. Het is op zijn minst onhelder!

Het ene is een veel breder definitie dan het andere. Dus logischer wijs volgt daar dan een onderscheid als je ze onderling vergelijkt.

Ik denk dat het gevaarlijk is om de definitie van het geloof te verbreden, zodat de bewuste zondevergeving niet meer 'hoeft'.

[Posthoorn]

Ik vind het merkwaardig om 'levend geloof' af te zetten tegen 'bewuste vergeving van zonden'. Het is op zijn minst onhelder!

Ik begrijp je punt. Ik denk dat je het meer als volgt moet zien: de bewuste vergeving van zonden gaat over de rechtvaardiging. Wie eenmaal de vrijspraak heeft gehoord, wil dat steeds weer horen. Maar belangrijker is een levend geloof, en dat gaat over heiliging. Dicht bij de Heere Jezus leven.
Dat is, meen ik, ook de lijn van Teellinck, zie interview met Bregman in het RD van vorige week.

Dit is niet wat ds. Roos schrijft. En nee, wie eenmaal de vrijspraak in het geloof heeft omhelsd, hoeft dat niet steeds weer te horen. Dat ben ik niet met je eens.

[Posthoorn]

Zou het niet beter zijn als we zeggen: geloof neemt altijd de toevlucht? De Kanasese vrouw kwam de afwijzing door Jezus te boven door zich aan Christus’ eigen woorden vast te klampen.

Deze vrouw was trouwens niet onwetend. Ze was duidelijk op de hoogte van Gods plan met Israël. Ze beleed Jezus als de "zoon van David", een titel die de Messiaanse verwachtingen van Gods volk (de Joden) toentertijd weerspiegelde.

Ironisch genoeg erkende een heiden Jezus als Heere (God) hoewel de leiders van Israël dat niet deden ( Matt. 15: 21–22 ).

Dat was de les die de discipelen moesten leren. Ik zie haar als een groot voorbeeld: hoe te geloven.

De geschiedenis van de Kananese vrouw is geen bekeringsgeschiedenis! Tussen het geloof in het Evangelie en het ontvangen van de vergeving der zonden zit geen tijdsspanne (zie NGB art. 22), zoals dat wél het geval was bij het gebed van de Kananese vrouw en het ontvangen van de verhoring.

[Simon0612]

Ik vind het merkwaardig om 'levend geloof' af te zetten tegen 'bewuste vergeving van zonden'. Het is op zijn minst onhelder!

Het ene is een veel breder definitie dan het andere. Dus logischer wijs volgt daar dan een onderscheid als je ze onderling vergelijkt.

Ik denk dat het gevaarlijk is om de definitie van het geloof te verbreden, zodat de bewuste zondevergeving niet meer 'hoeft'.

Misschien doe je er goed aan het hele artikel te lezen in plaats van enkel dit citaat.

[Forummer]

Ik vind het merkwaardig om 'levend geloof' af te zetten tegen 'bewuste vergeving van zonden'. Het is op zijn minst onhelder!

Ik begrijp je punt. Ik denk dat je het meer als volgt moet zien: de bewuste vergeving van zonden gaat over de rechtvaardiging. Wie eenmaal de vrijspraak heeft gehoord, wil dat steeds weer horen. Maar belangrijker is een levend geloof, en dat gaat over heiliging. Dicht bij de Heere Jezus leven.
Dat is, meen ik, ook de lijn van Teellinck, zie interview met Bregman in het RD van vorige week.

Maar is het niet zo dat wie eenmaal de vrijspraak gehoord heeft, ís vrijgesproken. Daar zit dus al zekerheid in. De rechtvaardiging is eenmalig, goed en voorgoed.

Is het niet erg gevaarlijk om geloof en geloofszekerheid uit elkaar te trekken?

[Valcke]

Ik vind het merkwaardig om 'levend geloof' af te zetten tegen 'bewuste vergeving van zonden'. Het is op zijn minst onhelder!

Het ene is een veel breder definitie dan het andere. Dus logischer wijs volgt daar dan een onderscheid als je ze onderling vergelijkt.

Ik denk dat het gevaarlijk is om de definitie van het geloof te verbreden, zodat de bewuste zondevergeving niet meer 'hoeft'.

Misschien doe je er goed aan het hele artikel te lezen in plaats van enkel dit citaat.

Wordt het dan wel helderder? Misschien kun je dan nog een andere passage uit het artikel plaatsen?

Overigens leert bv. de Westminster Confessie dat "het ieders plicht is zijn roeping en verkiezing vast te maken, opdat daardoor zijn hart verwijd moge worden met vrede en blijdschap in de Heilige Geest, met liefde en dankbaarheid jegens God en met kracht en opgewektheid in de plichten der gehoorzaamheid, de eigenlijke vruchten van deze zekerheid, waardoor men ver verwijderd is van een neiging tot zorgeloosheid" (XVIII.3).

Het levend geloof en zekerheid staan dus op generlei wijze tegenover elkaar, maar liggen in elkaars verlengde. De vrede en blijdschap van het geloof kunnen ook nóóit van de zekerheid worden losgemaakt.

Weet iemand overigens uit welke preek het citaat van Andrew Gray (zie de openingspost) genomen is? Ik zou dat graag in zijn context willen lezen.

[-DIA-]

Ik vind het merkwaardig om 'levend geloof' af te zetten tegen 'bewuste vergeving van zonden'. Het is op zijn minst onhelder!

Ik begrijp je punt. Ik denk dat je het meer als volgt moet zien: de bewuste vergeving van zonden gaat over de rechtvaardiging. Wie eenmaal de vrijspraak heeft gehoord, wil dat steeds weer horen. Maar belangrijker is een levend geloof, en dat gaat over heiliging. Dicht bij de Heere Jezus leven.
Dat is, meen ik, ook de lijn van Teellinck, zie interview met Bregman in het RD van vorige week.

Maar is het niet zo dat wie eenmaal de vrijspraak gehoord heeft, ís vrijgesproken. Daar zit dus al zekerheid in. De rechtvaardiging is eenmalig, goed en voorgoed.

Is het niet erg gevaarlijk om geloof en geloofszekerheid uit elkaar te trekken?

Op die manier kan veel afgeschreven worden, en anderzijds opgedrongen worden. Ik zal het hierbij laten. Er is geen tussenweg: Er is leven of dood. En de doden weten dat ze sterven zullen, doden hebben daar weinig besef of bekommering over. En ik bedoel niet de algemene angst voor de dood, maar het weten wat dat is. Als we een bekommerde ziel in Psalm 88 horen zegt hij toch O God mijns heils. En Jeremia en Job kwamen zo ver dat ze wensten nooit geboren te zijn. Wee mij, mijn moeder, dat gij mij gebaard hebt, een man van twist, en een man van krakeel den gansen lande. En toch waren ze van dood levend gemaakt. Maar de verdrukking en verzoekingen kunnen zo zwaar worden dat deze woorden uitgeperst worden. En toch van Job geeft God Zelf een heerlijk getuigenis, dan laat Hij het toe dat de duivel een heel eind kan gaan. Maar alleen verschoon zijn leven.

PS Ik zie dat Valcke heeft gereageerd. Misschien dat ik hoop dat zo te lezen. Kan dit niet zo alleemaal in een keer.

[Tiberius]

Weet iemand overigens uit welke preek het citaat van Andrew Gray (zie de openingspost) genomen is? Ik zou dat graag in zijn context willen lezen.

Volgens Google in dit boek: https://www.boekenstek.nl/a-40054254/ui ... escription
Via Theologienet.nl hier te lezen: http://theologienet.nl/documenten/Gray_10de_achttal.pdf, pagina 52.

[Maanenschijn]

Weet iemand overigens uit welke preek het citaat van Andrew Gray (zie de openingspost) genomen is? Ik zou dat graag in zijn context willen lezen.

Volgens Google in dit boek: https://www.boekenstek.nl/a-40054254/ui ... escription

Idd, Een Christen rijp voor de hemel, Bundel 4, zevende preek.

Ik heb een deel van de ‘achttal-reeks’ gelezen, niet allemaal. Veel nuttig onderwijs!

[Valcke]

Weet iemand overigens uit welke preek het citaat van Andrew Gray (zie de openingspost) genomen is? Ik zou dat graag in zijn context willen lezen.

Volgens Google in dit boek: https://www.boekenstek.nl/a-40054254/ui ... escription
Via Theologienet.nl hier te lezen: http://theologienet.nl/documenten/Gray_10de_achttal.pdf, pagina 52.

O.k. dank je wel!
Gray laat er echter een heel belangrijke zin op volgen:
"Maar geloof is het middel waardoor wij deze zekerheid verkrijgen".

Ik geloof dus dat Gray bedoelt dat we nooit buiten het geloof om moeten proberen zekerheid te verkrijgen, maar wél in/door de beoefening van het geloof. Gray bedoelt dus dat (voor de gelovigen) de beoefening van het geloof het middel is om de zekerheid van de genadestaat te versterken. Dan staat het een dus niet tegenover het ander, maar liggen beide zaken juist in elkaars verlengde.

[Ad Anker]

Weet iemand overigens uit welke preek het citaat van Andrew Gray (zie de openingspost) genomen is? Ik zou dat graag in zijn context willen lezen.

Volgens Google in dit boek: https://www.boekenstek.nl/a-40054254/ui ... escription
Via Theologienet.nl hier te lezen: http://theologienet.nl/documenten/Gray_10de_achttal.pdf, pagina 52.

O.k. dank je wel!
Gray laat er echter een heel belangrijke zin op volgen:
"Maar geloof is het middel waardoor wij deze zekerheid verkrijgen".

Ik geloof dus dat Gray bedoelt dat we nooit buiten het geloof om moeten proberen zekerheid te verkrijgen, maar wél in/door de beoefening van het geloof. Gray bedoelt dus dat (voor de gelovigen) de beoefening van het geloof het middel is om de zekerheid van de genadestaat te versterken. Dan staat het een dus niet tegenover het ander, maar liggen beide zaken juist in elkaars verlengde.

Of is de volgende zin nog belangrijker:

Nu, bij deze en dergelijke gelegenheden,
maakt God een ziel bekend, dat haar zonden vergeven zijn.

Het was mij geenszins te doen om de nadere weldaad van de bewuste vergeving van zonden onder het tapijt te schuiven. Wel is het zo dat ik mensen ken die al jaren lang aan het Avondmaal deelnemen en vervolgens zeggen dat ze niet kunnen sterven. Het is Bijbels (gelijkenis van de tollenaar bijv.) dat elke geloofsdaad zekerheid geeft van de vergeving van zonden. En het beoefenen van het geloof door het zien op het dierbaar bloed van Christus (zoals Bruinings zo vaak stelt) is een Bijbelse opdracht. En hongerige en dorstige zielen kunnen, naar de belofte van Christus, zeker zijn van de vergeving van zonden.

Een nadrukkelijke en bevindelijk uitgewerkte standenleer kan donkerheid in de ziel geven. Wat is het belangrijk om Gods Woord, de kanttekeningen en de geschriften van onze ouden te lezen.

Het omarmen van dit citaat door hen die aan de linkerflank behept zijn met een aversie tegen de standenleer is een ongewenst effect van de goede bedoelingen van ds. Roos, schat ik in. Die kant moeten we ook niet op.

[Valcke]

Weet iemand overigens uit welke preek het citaat van Andrew Gray (zie de openingspost) genomen is? Ik zou dat graag in zijn context willen lezen.

Volgens Google in dit boek: https://www.boekenstek.nl/a-40054254/ui ... escription
Via Theologienet.nl hier te lezen: http://theologienet.nl/documenten/Gray_10de_achttal.pdf, pagina 52.

O.k. dank je wel!
Gray laat er echter een heel belangrijke zin op volgen:
"Maar geloof is het middel waardoor wij deze zekerheid verkrijgen".

Ik geloof dus dat Gray bedoelt dat we nooit buiten het geloof om moeten proberen zekerheid te verkrijgen, maar wél in/door de beoefening van het geloof. Gray bedoelt dus dat (voor de gelovigen) de beoefening van het geloof het middel is om de zekerheid van de genadestaat te versterken. Dan staat het een dus niet tegenover het ander, maar liggen beide zaken juist in elkaars verlengde.

Of is de volgende zin nog belangrijker:

Nu, bij deze en dergelijke gelegenheden,
maakt God een ziel bekend, dat haar zonden vergeven zijn.

Dat geloof ik toch niet. Juist omdat gesproken wordt over 'deze en dergelijke gelegenheden' zie je dat Gray niet spreekt over een specifieke 'nadere weldaad', maar dat hij spreekt over de verzekeringen op meerdere wijzen, waarbij echter centraal staat dat de zekerheid verkregen wordt in de weg des geloofs.

Overigens moet het eerste punt in deze gelegenheden ook niet vergeten worden:

Het eerste, waarover wij willen spreken is dit, dat het Christus soms, bij bijzondere gelegenheden goeddunkt, aan zondaren de bekendmaking van de vergeving van hun zonden te geven. Christus zei tot de man: "Uw zonden zijn u vergeven", Luk. 5:20. Zoals ook duidelijk is in de tekst. Er zijn acht bijzondere tijden, waarop God kennis geeft van de vergeving van zonden.

1. Onmiddellijk na de bekering, wanneer Christus de ziel bij de hand neemt, 1 Joh. 2:12, "Ik schrijf u kindertrens, want de zonden zijn u vergeven om Zijns Naams wil." Het is Zijn ontferming over kinderkens, dat hun zonden zijn vergeven en dat het hen wordt bekend gemaakt.

Gray leert dus wel tijden van nadere verzekering, maar daarmee leert hij niet dat de zekerheid afgescheiden is van het eerste geloof en bekering.

[eilander]

En nee, wie eenmaal de vrijspraak in het geloof heeft omhelsd, hoeft dat niet steeds weer te horen. Dat ben ik niet met je eens.

Dan krijg ik verkeerd onderwijs.

[Ad Anker]

En nee, wie eenmaal de vrijspraak in het geloof heeft omhelsd, hoeft dat niet steeds weer te horen. Dat ben ik niet met je eens.

Dan krijg ik verkeerd onderwijs.

Inderdaad. @Posthoorn, jij vindt e.e.a. niet helder. Wat maakt dat jij het niet helder vindt? Ik kan het niet zo opmaken uit je bijdragen.

[Ad Anker]

O.k. dank je wel!
Gray laat er echter een heel belangrijke zin op volgen:
"Maar geloof is het middel waardoor wij deze zekerheid verkrijgen".

Ik geloof dus dat Gray bedoelt dat we nooit buiten het geloof om moeten proberen zekerheid te verkrijgen, maar wél in/door de beoefening van het geloof. Gray bedoelt dus dat (voor de gelovigen) de beoefening van het geloof het middel is om de zekerheid van de genadestaat te versterken. Dan staat het een dus niet tegenover het ander, maar liggen beide zaken juist in elkaars verlengde.

Of is de volgende zin nog belangrijker:

Nu, bij deze en dergelijke gelegenheden,
maakt God een ziel bekend, dat haar zonden vergeven zijn.

Dat geloof ik toch niet. Juist omdat gesproken wordt over 'deze en dergelijke gelegenheden' zie je dat Gray niet spreekt over een specifieke 'nadere weldaad', maar dat hij spreekt over de verzekeringen op meerdere wijzen, waarbij echter centraal staat dat de zekerheid verkregen wordt in de weg des geloofs.

Overigens moet het eerste punt in deze gelegenheden ook niet vergeten worden:

Het eerste, waarover wij willen spreken is dit, dat het Christus soms, bij bijzondere gelegenheden goeddunkt, aan zondaren de bekendmaking van de vergeving van hun zonden te geven. Christus zei tot de man: "Uw zonden zijn u vergeven", Luk. 5:20. Zoals ook duidelijk is in de tekst. Er zijn acht bijzondere tijden, waarop God kennis geeft van de vergeving van zonden.

1. Onmiddellijk na de bekering, wanneer Christus de ziel bij de hand neemt, 1 Joh. 2:12, "Ik schrijf u kindertrens, want de zonden zijn u vergeven om Zijns Naams wil." Het is Zijn ontferming over kinderkens, dat hun zonden zijn vergeven en dat het hen wordt bekend gemaakt.

Gray leert dus wel tijden van nadere verzekering, maar daarmee leert hij niet dat de zekerheid afgescheiden is van het eerste geloof en bekering.

Ik volg je helemaal en wil je bijdragen alleen maar onderstrepen.