Ambtenaar schreef:

eilander schreef:Zie een voorbeeld in Jeremia 35.

Ik vind het een wonderbaarlijke interpretatie dat kinderen gehouden zijn om hun ouders altijd gehoorzaam te zijn tot in nageslacht op basis van deze tekst. Dit gedeelte gaat er om dat God door middel van de Rechabieten wil laten zien dat er naar Hem niet geluisterd is.

Er is meer dan één les uit deze geschiedenis te trekken.
Zeker is dat de Rechabieten als een voorbeeld aan de Israëlieten worden voorgesteld.
Dit mag je niet zomaar negeren.

Valcke schreef: Er is meer dan één les uit deze geschiedenis te trekken.
Zeker is dat de Rechabieten als een voorbeeld aan de Israëlieten worden voorgesteld.
Dit mag je niet zomaar negeren.

Het gaat in dit hoofdstuk niet om dat kinderen tot in vele geslachten een bepaalde levensstijl moeten naleven. Of dat je eigen kinderen dat zouden moeten doen of dat je in het proces van volwassen worden geen eigen keuzes zou kunnen en mogen maken.

Ambtenaar schreef:

Valcke schreef: Er is meer dan één les uit deze geschiedenis te trekken.
Zeker is dat de Rechabieten als een voorbeeld aan de Israëlieten worden voorgesteld.
Dit mag je niet zomaar negeren.

Het gaat in dit hoofdstuk niet om dat kinderen tot in vele geslachten een bepaalde levensstijl moeten naleven. Of dat je eigen kinderen dat zouden moeten doen of dat je in het proces van volwassen worden geen eigen keuzes zou kunnen en mogen maken.

Bah.

eilander schreef: Bah.

Niet bah. Ik heb de verklaring van Matthew Henry er even op nageslagen en ook Tekst voor Tekst. De uitleg die jij er aan geeft komt in beide verklaringen helemaal niet voor. Dus eigenlijk bah voor jou, omdat je doet aan inlegkunde m.b.t. Jeremia 35.

Ambtenaar schreef:

eilander schreef: Bah.

Niet bah. Ik heb de verklaring van Matthew Henry er even op nageslagen en ook Tekst voor Tekst. De uitleg die jij er aan geeft komt in beide verklaringen helemaal niet voor. Dus eigenlijk bah voor jou, omdat je doet aan inlegkunde m.b.t. Jeremia 35.

Daar gaat het niet over. Het gaat erom dat je mij dingen in de mond legt. Alsof kinderen geen eigen keuzes mogen maken enzovoorts, dat heb ik allemaal niet gezegd.

Als ik een voorbeeld uit de Bijbel niet goed aanhaal, neem ik dat voorbeeld terug. Dat neemt echter mijn punt over gehoorzaamheid niet weg. Gehoorzaamheid aan ouders is een bijbels gegeven.

Ambtenaar schreef:Het gaat in dit hoofdstuk niet om dat kinderen tot in vele geslachten een bepaalde levensstijl moeten naleven. Of dat je eigen kinderen dat zouden moeten doen of dat je in het proces van volwassen worden geen eigen keuzes zou kunnen en mogen maken.

Ah, lees jij niet in de geschiedenis van de Rechabieten dat het gaat om het maken van eigen keuzes.... ik vraag me af waar het volgens jou wel om gaat in de Bijbel. Neem Genesis 1, Genesis 3, Lukas 2, Joh. 3, 1 Kor. 13, 2 Petrus 3.

Valcke schreef:

Ambtenaar schreef:

eilander schreef:Zie een voorbeeld in Jeremia 35.

Ik vind het een wonderbaarlijke interpretatie dat kinderen gehouden zijn om hun ouders altijd gehoorzaam te zijn tot in nageslacht op basis van deze tekst. Dit gedeelte gaat er om dat God door middel van de Rechabieten wil laten zien dat er naar Hem niet geluisterd is.

Er is meer dan één les uit deze geschiedenis te trekken.
Zeker is dat de Rechabieten als een voorbeeld aan de Israëlieten worden voorgesteld.
Dit mag je niet zomaar negeren.

Efeze 6:1 Gij kinderen, zijt uw ouders gehoorzaam in den Heere; want dat is recht.
Een kind moet ten alle tijden zijn ouders gehoorzamen, en respect betonen. Een kind van 14 dat zich tegen de wens van de ouders in zich laat inenten, zondigd dus tegen God. Toch is er een moment dat er wel dergelijk iets veranderd in de relatie van kinderen tot hun ouders.

Genesis 2:24 Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw aankleven; en zij zullen tot een vlees zijn.
Het bovenstaande markeert een verandering in de relatie van een kind met hun ouders. Als een kind trouwt, en een eigen gezin vormt, is de man van dat nieuwe gezin degene die uiteindelijk (in liefde en zelfbverloochening) voor God verantwoordelijk voor de keuzes, en niet de ouders van die man.

Wat we uit de geschiedenis van de Rachabieten kunnen leren is niet dat grootouders het voor het zeggen hebben bij de kleinkinderen, maar wel dat het gebod tot eren en respect (en dus ook het goed overwegen en serieus nemen van wat zei zeggen) een blijvend gebod is.

Maar dat eerste stond niet ter discussie. Het ging erom of ouders hun kinderen de vrijheid mogen geven om zelf een belangrijk besluit te nemen.

J.C. Philpot schreef:
Genesis 2:24 Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw aankleven; en zij zullen tot een vlees zijn.
Het bovenstaande markeert een verandering in de relatie van een kind met hun ouders. Als een kind trouwt, en een eigen gezin vormt, is de man van dat nieuwe gezin degene die uiteindelijk (in liefde en zelfbverloochening) voor God verantwoordelijk voor de keuzes, en niet de ouders van die man.

Maar verliezen de ouders dan hun gezag?

Posthoorn schreef:

J.C. Philpot schreef:
Genesis 2:24 Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw aankleven; en zij zullen tot een vlees zijn.
Het bovenstaande markeert een verandering in de relatie van een kind met hun ouders. Als een kind trouwt, en een eigen gezin vormt, is de man van dat nieuwe gezin degene die uiteindelijk (in liefde en zelfbverloochening) voor God verantwoordelijk voor de keuzes, en niet de ouders van die man.

Maar verliezen de ouders dan hun gezag?

Ik vind dit een interessante vraag. In hoeverre ben ik, als getrouwde man, geacht gehoorzaamheid te betrachten richting (schoon)ouders?

Ambtenaar schreef: Het gaat in dit hoofdstuk niet om dat kinderen tot in vele geslachten een bepaalde levensstijl moeten naleven. Of dat je eigen kinderen dat zouden moeten doen of dat je in het proces van volwassen worden geen eigen keuzes zou kunnen en mogen maken.

Ik maakte als volwassene mijn eigen keuzes, daar lieten mijn ouders me ook vrij in.
Maar ik liet en deed wel bepaalde dingen om hen, omdat ik hen respecteerde en van hen hield.
Ik ging niet in een lange broek naar hen toe, we gingen niet op zondag met de auto naar hen, omdat mijn vader principieel niet op zondag reed. (wat nog vrij normaal was in die tijd. Mensen liepen soms meer dan een uur naar de kerk).
Dit zijn zomaar 2 voorbeelden.
Persoonlijk versta ik dat onder eren. Goed over hen spreken. Rekening houden met hun fouten en gebreken.
Voor veel mensen lijkt dit op te houden zodra ze 18 worden.
En kinderen zeggen tegenwoordig van alles tegen hun ouders, wat ik niet in mijn hoofd durfde te halen.
Andersom is al een stuk moeilijker, ouders mogen niet van alles tegen hun volwassen kinderen zeggen, want dan heet dat ongezonde bemoeizucht.

DDD schreef:Maar dat eerste stond niet ter discussie. Het ging erom of ouders hun kinderen de vrijheid mogen geven om zelf een belangrijk besluit te nemen.

Nee nee, dat is echt de vraag niet. De vraag is of kinderen de vrijheid mogen nemen om iets anders te doen dan hun ouders willen.

Ad Anker schreef:

Posthoorn schreef:

J.C. Philpot schreef:
Genesis 2:24 Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw aankleven; en zij zullen tot een vlees zijn.
Het bovenstaande markeert een verandering in de relatie van een kind met hun ouders. Als een kind trouwt, en een eigen gezin vormt, is de man van dat nieuwe gezin degene die uiteindelijk (in liefde en zelfbverloochening) voor God verantwoordelijk voor de keuzes, en niet de ouders van die man.

Maar verliezen de ouders dan hun gezag?

Ik vind dit een interessante vraag. In hoeverre ben ik, als getrouwde man, geacht gehoorzaamheid te betrachten richting (schoon)ouders?

Ik geloof dat niet. Je bent wel geacht hen te eren, en hun mening zeer serieus te nemen (je kunt dat gezag noemen). Maar de uiteindelijke verantwoording voor jouw gezin ligt bij jou, en niet bij de grootouders.

Posthoorn schreef:

J.C. Philpot schreef:
Genesis 2:24 Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw aankleven; en zij zullen tot een vlees zijn.
Het bovenstaande markeert een verandering in de relatie van een kind met hun ouders. Als een kind trouwt, en een eigen gezin vormt, is de man van dat nieuwe gezin degene die uiteindelijk (in liefde en zelfbverloochening) voor God verantwoordelijk voor de keuzes, en niet de ouders van die man.

Maar verliezen de ouders dan hun gezag?

Jazeker; sowieso bij het volwassen worden. Of ze nu wel of niet getrouwd zijn.
De rol van ouders verandert dan meer in een adviserende rol. Dat is overigens een proces, niet opeens als ze 18 jaar zijn.