Religieuze gevoelens

[HersteldHervormd]

Waarbij we niet moeten vergeten dat ook Jonathan Edwards niet het einde is van alle tegenspraak...

Vertel...

[Quercus]

Het boek is nu uitverkocht, uitgegeven inderdaad door Om Sions Wil.

Wie een oude letter niet vervelend vindt, kan nog wel een reprint kopen van de eerste Nederlandse vertaling.
https://www.theologieportaal.nl/Godsdie ... rtstochten

Ik zie er ook nog op voorraad op refoboek.com

[Posthoorn]

Waarbij we niet moeten vergeten dat ook Jonathan Edwards niet het einde is van alle tegenspraak...

Vertel...

Zo zou hij stellen dat een tekst niet door de Heilige Geest gebruikt kan worden buiten de eigenlijke context. De ervaring leert echter dat dat wél gebeurt. Afgezien daarvan, hij is een mens en dus feilbaar.

[huisman]

Waarbij we niet moeten vergeten dat ook Jonathan Edwards niet het einde is van alle tegenspraak...

Vertel...

Zo zou hij stellen dat een tekst niet door de Heilige Geest gebruikt kan worden buiten de eigenlijke context. De ervaring leert echter dat dat wél gebeurt. Afgezien daarvan, hij is een mens en dus feilbaar.

En precies daar gaat het nu over. Hoe kunnen wij feilbare mensen (ja ook jij posthoorn) onderscheiden wat ware religieuze gevoelens zijn. Lijkt mij een belangrijke vraag zeker in een tijd waar gevoel vaak boven de rede wordt geplaatst. Op deze vragen geeft Edwards op Bijbelse gronden antwoorden. Je kunt natuurlijk altijd op detailniveau van mening met hem verschillen maar de doorgaande lijn in zijn boek is door en door Schriftuurlijk.

[Posthoorn]

Overigens spreekt dit citaat uit een recensie mij wel aan:

Het krijgen van teksten
Er zijn mensen die plotseling en op een buitengewone manier enkele teksten in hun gedachten krijgen, die de toestand verklaren waarin zij verkeren. We lezen hiervan op blz. 292 dat die teksten hun direct verklaren dat hun zonden zijn vergeven, of dat God hen liefheeft en hen zalig zal maken. Het kan zijn dat zij een reeks van teksten achter elkaar in gedachten krijgen met hetzelfde doel. Dit brengt die mensen tot de overtuiging dat het de waarheid is. We lezen dan op blz. 293: "Maar er is in werkelijkheid (zoals hiervoor reeds aangetoond) geen enkele Schriftplaats die in directe zin, of op enige andere wijze, verklaart dat enig mens in een goede staat verkeert, dan alleen bij wijze van gevolgtrekking. Daarom is dit inzicht niets anders dan een droombeeld en het geheel is bedrog, in plaats van een werkelijk zicht op de waarheid van Gods Woord. Werkelijk de waarheid van Gods Woord te zien, is de waarheid van het Evangelie te zien. Dat is de heerlijke leer die Gods Woord bevat aangaande God en Jezus Christus, en de weg der zaligheid door hem, en de wereld der heerlijkheid die Hij is ingegaan en gekocht heeft voor al degenen die geloven. Het is geen openbaring dat die en die bepaalde mens een ware christen is en naar de hemel zal gaan. Daarom komen gevoelens die slechts voortkomen uit zo’n overtuiging van de waarheid van Gods Woord voort uit bedrog en niet uit ware overtuiging, en zijn ze dientengevolge misleidend en ijdel."

https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... e2889336c5

Maar om dan meteen van 'bedrog' en 'misleidend en ijdel' te spreken, gaat dan wel weer heel ver.

[Henk J]

In de afgelopen weken verschillende preken gehoord waarin veel gesproken werd wat het niet is.
Wat het wel is krijgt weinig aandacht.

Eens, is ook mijn kritische noot bij de meeste (O)GG(iN). Laat een dominee nou eens wat uit zijn eigen leven vertellen, dat geeft niks.
Overigens vind ik het überhaupt gek dat weinig dominees op de kansel wat over hun eigen leven vertellen.

Meestal willen dominees niet zichzelf centraal stellen en zijn ze daarom voorzichtig met het vertellen van eigen ervaringen. Ook kan het vertellen van eigen ervaringen ervoor zorgen dat ze gaan zoeken naar soortgelijke ervaringen terwijl men juist in de Schrift moet zoeken.

[Bertiel]

Dominees zijn geroepen om het woord te verkondigen

[KDD]

Meeste mensen hebben liever warmte dan licht en daarom baseren hun besluiten op gevoel. Links en rechts.

[Forummer]

Enkel op gevoel afgaan is inderdaad gevaarlijk. Maar Gods werk in ons gaat zeker niet buiten het gevoel om. We zijn geen robots. En laten we eerlijk zijn, als we zóveel genade krijgen toebedeeld zonder daarbij enig gevoel te hebben, klopt er ook iets niet. Maar zelfs dat kunnen we niet als 'norm' nemen, ik heb eens een autistisch iemand gesproken die eigenlijk weinig met gevoel kon, bij diegene was het meer een rationeel weten. En toch mocht diegene ook een kind van God zijn!

De aversie die er in refo-land is tegen het gevoel, vind ik best wel lastig. Ik ben zelf vrij gevoelig, maar ik besef ook dat dit voor iedereen verschillend kan zijn.

Zelf denk ik dat de genoemde aversie een reactie is, waarbij we eigenlijk gaan tegenhangen. Misschien moeten we meer bereid zijn om van elkaar te leren, te zien wat ons verbindt in plaats van de focus te leggen op wat ons scheidt.

Misschien heeft Ad Anker wel gelijk, en waren deze reacties te verwachten. Het is echter wel veelzeggend. We zijn blijkbaar niet meer in staat om buiten onze eigen paadjes te denken.

[huisman]

Enkel op gevoel afgaan is inderdaad gevaarlijk. Maar Gods werk in ons gaat zeker niet buiten het gevoel om. We zijn geen robots. En laten we eerlijk zijn, als we zóveel genade krijgen toebedeeld zonder daarbij enig gevoel te hebben, klopt er ook iets niet. Maar zelfs dat kunnen we niet als 'norm' nemen, ik heb eens een autistisch iemand gesproken die eigenlijk weinig met gevoel kon, bij diegene was het meer een rationeel weten. En toch mocht diegene ook een kind van God zijn!

De aversie die er in refo-land is tegen het gevoel, vind ik best wel lastig. Ik ben zelf vrij gevoelig, maar ik besef ook dat dit voor iedereen verschillend kan zijn.

Zelf denk ik dat de genoemde aversie een reactie is, waarbij we eigenlijk gaan tegenhangen. Misschien moeten we meer bereid zijn om van elkaar te leren, te zien wat ons verbindt in plaats van de focus te leggen op wat ons scheidt.

Misschien heeft Ad Anker wel gelijk, en waren deze reacties te verwachten. Het is echter wel veelzeggend. We zijn blijkbaar niet meer in staat om buiten onze eigen paadjes te denken.

Je hebt nog niet zoveel van deze discussie begrepen als ik deze reactie lees. Er is helemaal geen aversie tegen gevoel. Maar waar toetsen wij onze emotie/gevoelens aan.? Je zult vast wel eens de volgende uitdrukking gehoord hebben: Er is geen waar geloof zonder gevoel maar er is wel veel gevoel zonder geloof.
Juist tijdens opwekkingen leert de geschiedenis ons dat er vaak veel gevoel is maar helaas niet uitmondend in een waar geloof. Daar was Jonathan Edwards bedroeft over. De Great Awakening bracht naast ware verbrokenheid ook heel veel schijn voort.

Het lijkt mij van groot belang om je niet door je gevoel te laten leiden maar door Gods Woord. Natuurlijk gaat de zondaar die een verbroken hart en een verslagen geest ontvangt dit diep in zijn gevoelsleven ervaren. Maar die ervaring vindt hij terug in Gods Woord.

[Terri]

Dit blijft altijd een lastig punt tussen rationele en gevoelige mensen.
Ik ben groot gebracht onder een predikant die zeer emotioneel was. Wij kregen juist mee dat een bekering niet zonder tranen en diep gevoel kan zijn. Het was bij deze predikant vrij snel te verstandelijk en 'een voet te hoog' . En daarom vond ik in eerste instantie ( toen ik m'n kerkelijke neus buiten de deur stak) dat er veel verstandelijke godsdienst was.
Ik heb daar in moeten leren en heb daardoor ook juist mooie geestelijke lessen mee gemaakt.
Maar als ik ervaar dat God mij aanspreekt, hetzij door de preek, of een tekst of een lied, dan raak ik ook 'vol' en soms geëmotioneerd.
Wel heb ik ingezien dat er soms ook een 'spelen is op de emoties van de toehoorders' , zowel in charismatische kringen als in gereformeerd bevindelijke kringen.
Het is allemaal niet zo makkelijk met een schaartje te knippen.
Persoonlijk vind ik het citaat van Edwards te kort door de bocht.
En laten we vooral over deze tere zaken elkaar niet te hard vallen.

[GerefGemeente-lid]

Enkel op gevoel afgaan is inderdaad gevaarlijk. Maar Gods werk in ons gaat zeker niet buiten het gevoel om. We zijn geen robots. En laten we eerlijk zijn, als we zóveel genade krijgen toebedeeld zonder daarbij enig gevoel te hebben, klopt er ook iets niet. Maar zelfs dat kunnen we niet als 'norm' nemen, ik heb eens een autistisch iemand gesproken die eigenlijk weinig met gevoel kon, bij diegene was het meer een rationeel weten. En toch mocht diegene ook een kind van God zijn!

De aversie die er in refo-land is tegen het gevoel, vind ik best wel lastig. Ik ben zelf vrij gevoelig, maar ik besef ook dat dit voor iedereen verschillend kan zijn.

Zelf denk ik dat de genoemde aversie een reactie is, waarbij we eigenlijk gaan tegenhangen. Misschien moeten we meer bereid zijn om van elkaar te leren, te zien wat ons verbindt in plaats van de focus te leggen op wat ons scheidt.

Misschien heeft Ad Anker wel gelijk, en waren deze reacties te verwachten. Het is echter wel veelzeggend. We zijn blijkbaar niet meer in staat om buiten onze eigen paadjes te denken.

Je hebt nog niet zoveel van deze discussie begrepen als ik deze reactie lees. Er is helemaal geen aversie tegen gevoel. Maar waar toetsen wij onze emotie/gevoelens aan.? Je zult vast wel eens de volgende uitdrukking gehoord hebben: Er is geen waar geloof zonder gevoel maar er is wel veel gevoel zonder geloof.
Juist tijdens opwekkingen leert de geschiedenis ons dat er vaak veel gevoel is maar helaas niet uitmondend in een waar geloof. Daar was Jonathan Edwards bedroeft over. De Great Awakening bracht naast ware verbrokenheid ook heel veel schijn voort.

Het lijkt mij van groot belang om je niet door je gevoel te laten leiden maar door Gods Woord. Natuurlijk gaat de zondaar die een verbroken hart en een verslagen geest ontvangt dit diep in zijn gevoelsleven ervaren. Maar die ervaring vindt hij terug in Gods Woord.

Precies. En dan leren we ook het schijn van het zijn en het valse van het ware te onderscheiden, als het gaat om welke leer en theologie er gebracht wordt tijdens de prediking.

[Maanenschijn]

Dit blijft altijd een lastig punt tussen rationele en gevoelige mensen.
Ik ben groot gebracht onder een predikant die zeer emotioneel was. Wij kregen juist mee dat een bekering niet zonder tranen en diep gevoel kan zijn. Het was bij deze predikant vrij snel te verstandelijk en 'een voet te hoog' . En daarom vond ik in eerste instantie ( toen ik m'n kerkelijke neus buiten de deur stak) dat er veel verstandelijke godsdienst was.
Ik heb daar in moeten leren en heb daardoor ook juist mooie geestelijke lessen mee gemaakt.
Maar als ik ervaar dat God mij aanspreekt, hetzij door de preek, of een tekst of een lied, dan raak ik ook 'vol' en soms geëmotioneerd.
Wel heb ik ingezien dat er soms ook een 'spelen is op de emoties van de toehoorders' , zowel in charismatische kringen als in gereformeerd bevindelijke kringen.
Het is allemaal niet zo makkelijk met een schaartje te knippen.
Persoonlijk vind ik het citaat van Edwards te kort door de bocht.
En laten we vooral over deze tere zaken elkaar niet te hard vallen.

Mooi post, verstandige insteek waar ik veel in herken en mee eens ben.

[HersteldHervormd]

Waarbij we niet moeten vergeten dat ook Jonathan Edwards niet het einde is van alle tegenspraak...

Vertel...

Zo zou hij stellen dat een tekst niet door de Heilige Geest gebruikt kan worden buiten de eigenlijke context. De ervaring leert echter dat dat wél gebeurt. Afgezien daarvan, hij is een mens en dus feilbaar.

En precies daar gaat het nu over. Hoe kunnen wij feilbare mensen (ja ook jij posthoorn) onderscheiden wat ware religieuze gevoelens zijn. Lijkt mij een belangrijke vraag zeker in een tijd waar gevoel vaak boven de rede wordt geplaatst. Op deze vragen geeft Edwards op Bijbelse gronden antwoorden. Je kunt natuurlijk altijd op detailniveau van mening met hem verschillen maar de doorgaande lijn in zijn boek is door en door Schriftuurlijk.

Mooi gesproken!

[HersteldHervormd]

In de afgelopen weken verschillende preken gehoord waarin veel gesproken werd wat het niet is.
Wat het wel is krijgt weinig aandacht.

Eens, is ook mijn kritische noot bij de meeste (O)GG(iN). Laat een dominee nou eens wat uit zijn eigen leven vertellen, dat geeft niks.
Overigens vind ik het überhaupt gek dat weinig dominees op de kansel wat over hun eigen leven vertellen.

Meestal willen dominees niet zichzelf centraal stellen en zijn ze daarom voorzichtig met het vertellen van eigen ervaringen. Ook kan het vertellen van eigen ervaringen ervoor zorgen dat ze gaan zoeken naar soortgelijke ervaringen terwijl men juist in de Schrift moet zoeken.

Het is allemaal niet zo moeilijk om de zaken helder en duidelijk uit te leggen.

Ik weet dat ik een aantal jaren geleden best geraakt werd door een evangelische stichting die bij house partys in gesprek gingen. Ik weet ook wel heus de gevaren van de evangelische, echter trof het getuigenis mij wel.

Als een dominee nooit wat zegt over zijn eigen leven, dan gaat er persoonlijk niet echt wat van hem uit. Een dominee leidt wel een gemeente min of meer.