DDD schreef:De aanwijzingen begrijpen en toepassen is iets anders dan in het analysestadium de therapeut steeds drie stappen vóór zijn.

In kloosters en ook wel in andere gelovige omgevingen zijn mentorrelaties tussen ervaren en wijze gelovigen en beginnenden. Het is mij niet duidelijk of Herman doelt op zelfhulp of het toepassen van cgt in een onderlinge relatie, bijvoorbeeld met een gevorderd gelovige.

Ja, maar dat ligt niet aan de therapievorm als zodanig. Het is voor een therapeut altijd de kunst om aan de grens te werken. Als de client klamme handen krijgt, ben je op het goede spoor.
Oke… je wilt Herman het klooster in hebben begrijp ik… ;-) Dat zal de verwarring fors groter maken denk ik.

Mi is het een vorm van hypnose. Ik blijf erbij dat het toepassen van deze therapie desastreuze gevolgen kan hebben. Psychotherapeuten gebruiken de therapie in tal van situaties.

Ik merk dat er op dit gebied nog vele vragen bij veel christenen leven. Terwijl het toch al geruime tijd een veel voorkomend issue is.

Valcke schreef:Mi is het een vorm van hypnose. Ik blijf erbij dat het toepassen van deze therapie desastreuze gevolgen kan hebben. Psychotherapeuten gebruiken de therapie in tal van situaties.

Ook dit is weer een enorm misverstand: bij hypnose breng je een client in een onbewuste toestand, waardoor ‘hier’ en ‘daar’ in elkaar vervloeien. Bij EMDR is daar geen sprake van: de client is volledig bij bewustzijn en kijkt van ‘hier’ naar ‘daar’. Prima dat je je standpunt vast wilt houden, maar zorg wel dat je goed geïnformeerd bent. Elke therapie kan desastreuze gevolgen hebben. Zelfs een routine-ingreep als het verwijderen van een blindedarm kan tot de dood van een patiënt leiden. Je opmerking over psychotherapeuten is zo algemeen geformuleerd dat ik die laat liggen.

Erik1960 schreef:

DDD schreef:De aanwijzingen begrijpen en toepassen is iets anders dan in het analysestadium de therapeut steeds drie stappen vóór zijn.

In kloosters en ook wel in andere gelovige omgevingen zijn mentorrelaties tussen ervaren en wijze gelovigen en beginnenden. Het is mij niet duidelijk of Herman doelt op zelfhulp of het toepassen van cgt in een onderlinge relatie, bijvoorbeeld met een gevorderd gelovige.

Ja, maar dat ligt niet aan de therapievorm als zodanig. Het is voor een therapeut altijd de kunst om aan de grens te werken. Als de client klamme handen krijgt, ben je op het goede spoor.
Oke… je wilt Herman het klooster in hebben begrijp ik… ;-) Dat zal de verwarring fors groter maken denk ik.

Het klooster is voor deze getrouwde man een utopie, ik mag niet vertrekken van mijn vrouw.

Overigens stelde ik de vraag gedacht vanuit een situatie zonder hulpverlener.

Maar is cognitieve gedragstherapie überhaupt mogelijk zonder therapeut?

DDD schreef:Maar is cognitieve gedragstherapie überhaupt mogelijk zonder therapeut?

In mijn ogen niet. Maar, ik vroeg dat een paar berichten geleden ook al aan Herman, ik vermoed dat hij het heeft over cognitieve dissonantie (vanwege zijn opmerking over tegengestelde geluiden binnen een kerk). Bijvoorbeeld: Jij hebt waardering voor de predikant in je kerk. En je hebt een opvatting over de zondagsheiliging die door die predikant gedeeld wordt. Dan is er sprake van balans. Die balans wordt verstoord als die predikant opeens een geluid laat horen over die zondagsheiliging, dat haaks staat op jouw opvattingen. Dan is er onbalans (en dat heet dan cognitieve dissonantie). Om dan de boel weer in balans te krijgen heb je de keuze tussen het aanpassen van jouw opvattingen over de zondagsheiliging of het aanpassen van jouw waardering voor de predikant.

Ik weet wel wat cognitieve dissonantie is. Maar vind je bepaalde zelfhulpboeken niet ook een vorm van cgt?

DDD schreef:Ik weet wel wat cognitieve dissonantie is. Maar vind je bepaalde zelfhulpboeken niet ook een vorm van cgt?

ik zou dat eerder zien als gebruik maken van technieken/begrippen uit cgt. Bij therapie hoort een therapeut.

Ja precies. Dat is dan een kwestie van definitie.

DDD schreef:Maar is cognitieve gedragstherapie überhaupt mogelijk zonder therapeut?

Dat denk ik wel. Alleen noem je het dan meestal niet zo. Maar als een gesprek met (een wijs) iemand jou een andere kijk op een situatie geeft, zodat je die beter kunt hanteren, dan is dat een vorm van cognitieve gedragstherapie.

Ik zou dat dan eerder coaching noemen.

Posthoorn schreef:

DDD schreef:Maar is cognitieve gedragstherapie überhaupt mogelijk zonder therapeut?

Dat denk ik wel. Alleen noem je het dan meestal niet zo. Maar als een gesprek met (een wijs) iemand jou een andere kijk op een situatie geeft, zodat je die beter kunt hanteren, dan is dat een vorm van cognitieve gedragstherapie.

Dan zou ook een gesprek met een niet-wijs iemand dat leidt tot een andere kijk op de situatie als cognitieve gedragstherapie kunnen worden benoemd. Een goed gesprek, een goed boek, een goede film, een goede preek.. het kan allemaal therapeutisch werken. Maar om er dan de sticker 'therapie' op te plakken, dat is voor mij een brug te ver.

DDD schreef:Ik zou dat dan eerder coaching noemen.

ik hanteer meestal de lijn "gesprek onder een parasol met een biertje/wijntje/borrel-een goed gesprek-coaching-therapie-psychiatrie". Het is een versimpeling van de werkelijkheid, maar ruwweg maakt het wel de verschillen duidelijk.

Erik1960 schreef:

Posthoorn schreef:

DDD schreef:Maar is cognitieve gedragstherapie überhaupt mogelijk zonder therapeut?

Dat denk ik wel. Alleen noem je het dan meestal niet zo. Maar als een gesprek met (een wijs) iemand jou een andere kijk op een situatie geeft, zodat je die beter kunt hanteren, dan is dat een vorm van cognitieve gedragstherapie.

Dan zou ook een gesprek met een niet-wijs iemand dat leidt tot een andere kijk op de situatie als cognitieve gedragstherapie kunnen worden benoemd. Een goed gesprek, een goed boek, een goede film, een goede preek.. het kan allemaal therapeutisch werken. Maar om er dan de sticker 'therapie' op te plakken, dat is voor mij een brug te ver.

Ik heb 'wijs' niet voor niets tussen haakjes gezet. En wat wel of geen therapie genoemd kan worden, is in feite arbitrair.