Belijdenis doen in de GG (Uit: Hoe is je zondag)

[Ararat]

Redeneer je nu de Zondagen 1 t/m 6 vanuit de Heidelbergse Catechismus niet weg?

Of hoe lees je die in relatie tot deze post?

Kan het zijn dat deze zondagen (bij jou) erg favoriet zijn, ten koste van de rest van de 46 zondagen?

[Forummer]

Het gevaar van teveel nadruk op dogma's is dat wij teveel willen indringen in Gods verborgen wil. Wie God uitverkoren heeft, op welke wijze Hij een ieder persoonlijk leidt, hoe het geheim van de wedergeboorte exact werkt, dat heeft God ons niet geopenbaard in Zijn Woord. Wij kunnen en mogen er daarom ook niet mee rekenen. Het is een troost dat God mensen uitverkoren heeft, anders was er voor niemand hoop. Wij hebben het te doen met Gods geopenbaarde wil: Zijn Woord, met alle beloften die daarin staan. Wanneer wij Gods beloften weigeren te geloven, maken we Hem tot een leugenaar.

Met de Dordtse Leerregels belijden wij dat de wedergeboorte zonder ons, in ons geschied. Met dezelfde Dordtse Leerregels belijden wij dat de verkondiging van Gods Woord moet geschieden met bevel van geloof en bekering.

Er staat nergens in Gods Woord: laat je bekeren. Er staat altijd: bekeert u en gelooft. Als werkwoord. Is dat activistisch? Nee, het is zoals God het Zelf aan ons heeft geopenbaard.
Dat mogen we nooit vergeten. Deze spanning zal altijd blijven bestaan: eigen verantwoordelijkheid terwijl het tegelijkertijd volledig genade is: Gods werk!

Kunnen we het wonder van de wedergeboorte laten staan, of moeten we alles kapot redeneren?

Er valt nog veel meer over te zeggen maar daar kan ik nu even de woorden niet voor vinden.

Redeneer je nu de Zondagen 1 t/m 6 vanuit de Heidelbergse Catechismus niet weg?

Of hoe lees je die in relatie tot deze post?

Nee, die redeneer ik helemaal niet weg, die omarm ik van ganser harte!

Bedenk goed dat de Catechismus begint met: Wat is uw enige troost, beide in het leven en sterven?
Dat ik met lichaam en ziel, beide in het leven en sterven niet mijn maar mijns getrouwen Zaligmakers JEZUS CHRISTUS eigen ben , die met Zijn dierbaar bloed voor al mijn zonden volkomenlijk betaald en mij uit alle heerschappij des duivels verlost heeft en alzo bewaart , dat zonder de wil mijns hemelse Vader geen haar van mijn hoofd vallen kan , ja ook, dat mij alle ding tot mijn zaligheid dienen moet , waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van het eeuwige leven verzekert , en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.

Iemand die nog voor eigen rekening leeft, kan alleen verstandelijk instemmen met alle daarop volgende zondagen (niet alleen 2/6). Degenen die Zondag 1 door genade mogen nazeggen, die mogen alle zondagen beleven. Lees ze maar eens goed! In de hele catechismus spreekt een kind van God. Geen dogmaticus, maar een kind van God die het eigendom van Christus is. Door genade!

Op dit moment leef ik bijvoorbeeld dicht bij vraag 17. Ik zit middenin de gevolgen van mijn eigen zonden. Maar Jezus Christus moest de gevolgen van alle zonden dragen. Daarom moest Hij óók waarachtig God zijn, een mens kan dat niet dragen.

Heb je trouwens door dat zondag 5 en 6 al bij het stuk der verlossing horen?

De Catechismus is nooit bedoeld als dogma, maar als leerboek voor degenen die "Hem voortaan te leven van harte willig en bereid zijn."

Zoals jij de Catechismus gebruikt voelt aan als misbruik. Ook al ben je er waarschijnlijk heilig van overtuigd dat het grote gelijk aan jouw kant is, je bent selectief. Ook eenzijdigheid mbt onze ellende is een halve waarheid!

[Ditbenik]

Iemand wat betreft dit onderwerp bekend met de positie van Op 't Hof in zijn boekje Nadere Reformatie Nu?

Op 't Hof is o.m. van mening dat belijdenis en deelname aan het Heilig Avondmaal hand in hand gaan. Dus geen belijdenis als er geen sprake is van een waar geloof.

Ok. Dus aandacht geven aan de vragen naar bekering en bevinding als een soort wacht bij deze ingang in de gemeente die de belijdenis op een bepaalde manier ook is.

Belijdenis doen is toegang vragen tot het Heilig Avondmaal. Hier mogen belijdeniscatechisanten op pastorale wijze op bevraagd en aangesproken worden. Dat ís een hele weg, er ís een zekere spanning.
- Daarom is het misschien goed om het belijdenistraject 2 seizoenen te laten duren ipv 20 avonden, dus 30 uur.
- Daarom mag elke catechisant ook positieve speciale aandacht verwachten van zijn/haar wijkouderling en predikant. Dit geldt voor het het hele traject, maar zeker rondom de eerste bediening(en) na de belijdenisdienst.
- Daarom zingen de belijdeniscatechisanten bij ons kwetsbaar (en een beetje bibberig) psalm 17:3 voor in de kerk en staat de gemeente vervolgens figuurlijk om hen heen met het gebed van 17:4. De gemeente wordt uitdrukkelijk gevraagd om voortdurend gebed voor de nieuwe belijdend leden.

Overigens weet ik niet goed wat je bedoelt met 'wacht bij de ingang'. Dat klinkt in deze context voor mij teveel als mensen tegenhouden. Wie is in staat om harten te kennen en mag daar over oordelen dan God alleen?
In het geval van ambtsdragers denk ik - met Ez. 33 in gedachten- eerder dat ze heraut zijn om op te roepen, waarschuwen, aanmoedigen, etc. Denk ook aan de herder.

Wat je laatste alinea betreft, de aannemingsavond is een avond van onderzoek. Wie wordt toegelaten tot het doen van openbare geloofsbelijdenis wordt daarmee ook toegelaten tot het avondmaal. Een van de vragen die bij ons gesteld worden gaat o.a. over het trouw zijn onder het Woord en de sacramenten. Dat heeft niets te maken met mensen tegenhouden. Mensen melden zich immers zelf aan omdat ze belijdenis van hun geloof willen afleggen. Daar hoef je als ambtsdrager geen harten voor te kennen maar dan mag je het doen met het getuigenis wat iemand zelf geeft. Op de aannemingsavond dit jaar spraken twee jonge mensen uit de Heere Jezus te kennen als hun Zaligmaker en zeker te weten dat hun zonden zijn vergeven. Dan kun je toch niet anders dan het van harte aan te nemen als leden van de kerk waarmee ze ook de toegang tot het Avondmaal verkrijgen? Zo was het vroeger gebruikelijk in de kerk in Nederland totdat de overheid het voor allerlei banen verplicht stelde om belijdend lid van de kerk te zijn. Toen gingen mensen belijdenis doen om aan het werk te kunnen en daardoor is de vraag naar persoonlijk geloof verschoven van belijdenis naar Avondmaal.

[Klavart]

Er staat nergens in Gods Woord: laat je bekeren. Er staat altijd: bekeert u en gelooft.

Dat staat er niet altijd, zie Jeremia 31:18b en Klaagliederen 5:21.

[ejvl]

Inderdaad. Gaan we weer. Mistig kerkt in een GG. Daar wordt de geloofsbelijdenis gezien zoals in dit boekje. https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 001_CID001

Als je daar 100% achter staat, heb je er toch geen moeite mee om dat telkens weer te verdedigen? Alle mooie woorden eromheen ten spijt, als we belijdenis van de leer doen kunnen we het beter historische geloofsbelijdenis noemen in plaats van geloofsbelijdenis. Dan klinkt meteen de juiste separatie erin door. Het wordt alleen wel tricky als de KR als een soort curatorium moet gaan functioneren om te bepalen van wie de geloofsbelijdenis historisch is en van wie niet.

Ik denk dat serieuze bezinning op dit onderwerp heel erg nodig is. We zijn daarin toch wel fors afgeweken van de Reformatie. De vraag is alleen of men daarvoor open staat. De huidige generatie vermoedelijk wel, maar voordat die vertegenwoordigd zijn in zowel KR als synodes en bestuur TS zal er nog wel wat tijd overheen gaan. In de toekomst zullen we er niet meer omheen kunnen, zo vermoed ik.

Ik vind dit een merkwaardige discussie. Wij zijn fors afgeweken van de Reformatie is jouw stelling. Daarom een paar vragen.
1. Wil jij mij bronnen uit die tijd geven hoe zij openbare geloofsbelijdenis zagen?
2. Wat zijn de Bijbelse gegevens rondom de praktijk van de openbare geloofsbelijdenis te midden van de gemeente?
3. Hoe is de verhouding van deze kerkelijke instelling met de sacramenten die door Christus zijn ingesteld. Dit graag beantwoord grond van Gods Woord.

Zie je antwoorden met belangstelling tegemoet.

Ds Vreugdenhil heeft een mooi artikel geschreven over de belijdenis, het NT, de vroege kerk, de reformatie en daarna, relatie tot avondmaal en doop.
https://www.refoweb.nl/data/upload/docu ... 20doen.pdf

[Ditbenik]

Er staat nergens in Gods Woord: laat je bekeren. Er staat altijd: bekeert u en gelooft.

Dat staat er niet altijd, zie Jeremia 31:18b en Klaagliederen 5:21.

Dat is een ander onderwerp. Forummer heeft het over de oproep vanuit het evangelie tot ongelovigen. Jij haalt teksten aan waarin het gaat om de oproep tot het volk Israël, het volk van God, terug te keren tot God.

[Ararat]

Ok. Dus aandacht geven aan de vragen naar bekering en bevinding als een soort wacht bij deze ingang in de gemeente die de belijdenis op een bepaalde manier ook is.

Belijdenis doen is toegang vragen tot het Heilig Avondmaal. Hier mogen belijdeniscatechisanten op pastorale wijze op bevraagd en aangesproken worden. Dat ís een hele weg, er ís een zekere spanning.
- Daarom is het misschien goed om het belijdenistraject 2 seizoenen te laten duren ipv 20 avonden, dus 30 uur.
- Daarom mag elke catechisant ook positieve speciale aandacht verwachten van zijn/haar wijkouderling en predikant. Dit geldt voor het het hele traject, maar zeker rondom de eerste bediening(en) na de belijdenisdienst.
- Daarom zingen de belijdeniscatechisanten bij ons kwetsbaar (en een beetje bibberig) psalm 17:3 voor in de kerk en staat de gemeente vervolgens figuurlijk om hen heen met het gebed van 17:4. De gemeente wordt uitdrukkelijk gevraagd om voortdurend gebed voor de nieuwe belijdend leden.

Overigens weet ik niet goed wat je bedoelt met 'wacht bij de ingang'. Dat klinkt in deze context voor mij teveel als mensen tegenhouden. Wie is in staat om harten te kennen en mag daar over oordelen dan God alleen?
In het geval van ambtsdragers denk ik - met Ez. 33 in gedachten- eerder dat ze heraut zijn om op te roepen, waarschuwen, aanmoedigen, etc. Denk ook aan de herder.

Wat je laatste alinea betreft, de aannemingsavond is een avond van onderzoek. Wie wordt toegelaten tot het doen van openbare geloofsbelijdenis wordt daarmee ook toegelaten tot het avondmaal. Een van de vragen die bij ons gesteld worden gaat o.a. over het trouw zijn onder het Woord en de sacramenten. Dat heeft niets te maken met mensen tegenhouden. Mensen melden zich immers zelf aan omdat ze belijdenis van hun geloof willen afleggen. Daar hoef je als ambtsdrager geen harten voor te kennen maar dan mag je het doen met het getuigenis wat iemand zelf geeft. Op de aannemingsavond dit jaar spraken twee jonge mensen uit de Heere Jezus te kennen als hun Zaligmaker en zeker te weten dat hun zonden zijn vergeven. Dan kun je toch niet anders dan het van harte aan te nemen als leden van de kerk waarmee ze ook de toegang tot het Avondmaal verkrijgen? Zo was het vroeger gebruikelijk in de kerk in Nederland totdat de overheid het voor allerlei banen verplicht stelde om belijdend lid van de kerk te zijn. Toen gingen mensen belijdenis doen om aan het werk te kunnen en daardoor is de vraag naar persoonlijk geloof verschoven van belijdenis naar Avondmaal.

Terechte aanvulling. Mooi, bedankt hiervoor. Ik ben benieuwd of @Marck dit ook zo bedoelde.

[Klavart]

Er staat nergens in Gods Woord: laat je bekeren. Er staat altijd: bekeert u en gelooft.

Dat staat er niet altijd, zie Jeremia 31:18b en Klaagliederen 5:21.

Dat is een ander onderwerp. Forummer heeft het over de oproep vanuit het evangelie tot ongelovigen. Jij haalt teksten aan waarin het gaat om de oproep tot het volk Israël, het volk van God, terug te keren tot God.

Dat is geen ander onderwerp. De oproep vanuit het evangelie (waarover Forummer het heeft) is ook in de eerste plaats gericht tot het volk Israël, het volk van God. Daarnaast is deze oproep ook gericht tot de ongelovigen (heidenen), net zoals de teksten die ik noemde dat ook zijn.

[huisman]

Ik vind dit een merkwaardige discussie. Wij zijn fors afgeweken van de Reformatie is jouw stelling. Daarom een paar vragen.
1. Wil jij mij bronnen uit die tijd geven hoe zij openbare geloofsbelijdenis zagen?
2. Wat zijn de Bijbelse gegevens rondom de praktijk van de openbare geloofsbelijdenis te midden van de gemeente?
3. Hoe is de verhouding van deze kerkelijke instelling met de sacramenten die door Christus zijn ingesteld. Dit graag beantwoord grond van Gods Woord.

Zie je antwoorden met belangstelling tegemoet.

Ik ga niet helemaal aan jouw 'eisen' voldoen, alhoewel het goede vragen zijn. Ik benoem slechts de praktijk ten dage van Calvijn: je kreeg huisbezoek als je als belijdend lid niet aan het avondmaal was gegaan. Dan had je wat uit te leggen. Tegenwoordig functioneert het andersom: je krijgt huisbezoek als je als belijdend lid aan het avondmaal gegaan bent. Je hebt blijkbaar wat uit te leggen... Dit werkt uiteraard niet overal zo, dus niet iedereen zal dit herkennen. Ter rechterzijde in de GG werkt het echter wel zo, en dan lijkt mij de opmerking dat we ver bij de Reformatie vandaan zijn wel terecht.

Dit is niet echt een antwoord op mijn 3 vragen maar ik dank je voor je poging. Misschien is het goed je te verdiepen in de voortgang van de gereformeerde theologie na de reformatie. De nadere reformatie en ook de puriteinse beweging in de Angelsaksiche wereld heeft een correctie gegeven op zaken die na de reformatie weer dreigden te ontsporen. Ook het gezonde en Bijbelse verbondsdenken heeft een ontwikkeling doorgemaakt sinds de reformatie. Allemaal zaken die een andere kijk (meer Bijbels of juist niet? ) hebben gegeven op zaken rond doop, verbond, avondmaal enz.
Mijn indruk is dat jij niet veel verder komt dan je afzetten tegen de praktijk van de GG maar niet echt hebt doordacht hoe dan wel.

De praktijk van het bezoek na de eerste avondmaalsgang vul jij wel erg negatief in. Bij ons is dat een puur pastoraal bezoek omdat na zo’n eerste keer er veel verwarring en twijfel kan zijn. Verder is het ook voor ambtsdragers een vreugde als ze mogen horen dat de HEERE doorgaat met Zijn werk in het trekken van zondaren uit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht.


De vragen die ik stelde wachten dus nog steeds op een antwoord

[Herman]

De praktijk van het bezoek na de eerste avondmaalsgang vul jij wel erg negatief in. Bij ons is dat een puur pastoraal bezoek omdat na zo’n eerste keer er veel verwarring en twijfel kan zijn. Verder is het ook voor ambtsdragers een vreugde als ze mogen horen dat de HEERE doorgaat met Zijn werk in het trekken van zondaren uit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht.

Inderdaad. Dat pastorale meeleven kan niet genoeg benadrukt worden!

[Mistig]

De praktijk van het bezoek na de eerste avondmaalsgang vul jij wel erg negatief in. Bij ons is dat een puur pastoraal bezoek omdat na zo’n eerste keer er veel verwarring en twijfel kan zijn. Verder is het ook voor ambtsdragers een vreugde als ze mogen horen dat de HEERE doorgaat met Zijn werk in het trekken van zondaren uit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht.

Inderdaad. Dat pastorale meeleven kan niet genoeg benadrukt worden!

En ook in de rechterkant van de GG is dat het geval. Althans, ik weet daar voorbeelden van.

[Ditbenik]

Er staat nergens in Gods Woord: laat je bekeren. Er staat altijd: bekeert u en gelooft.

Dat staat er niet altijd, zie Jeremia 31:18b en Klaagliederen 5:21.

Dat is een ander onderwerp. Forummer heeft het over de oproep vanuit het evangelie tot ongelovigen. Jij haalt teksten aan waarin het gaat om de oproep tot het volk Israël, het volk van God, terug te keren tot God.

Dat is geen ander onderwerp. De oproep vanuit het evangelie (waarover Forummer het heeft) is ook in de eerste plaats gericht tot het volk Israël, het volk van God. Daarnaast is deze oproep ook gericht tot de ongelovigen (heidenen), net zoals de teksten die ik noemde dat ook zijn.

jaja, zo ken ik er nog meer.

[Bertiel]

De praktijk van het bezoek na de eerste avondmaalsgang vul jij wel erg negatief in. Bij ons is dat een puur pastoraal bezoek omdat na zo’n eerste keer er veel verwarring en twijfel kan zijn. Verder is het ook voor ambtsdragers een vreugde als ze mogen horen dat de HEERE doorgaat met Zijn werk in het trekken van zondaren uit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht.

Inderdaad. Dat pastorale meeleven kan niet genoeg benadrukt worden!

ik weet (zeer) negative voorbeelden, maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik zeer positieve meelevende en bemoedigende ervaring er mee heb.

[Herman]

Ik weet (zeer) negatieve voorbeelden, maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik zeer positieve meelevende en bemoedigende ervaring er mee heb.

Het is de vraag of die voorbeelden iets zeggen over de bezoekers of over de bezochte. Als je een negatief zelfbeeld heb, dan ervaar je zulke gesprekken al snel als een oordeelvormend gesprek. Terwijl dat niet zo hoeft te zijn. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat een dergelijke perceptie een grote rol speelt in de negatieve beeldvorming rondom dit bezoek.

[Nasrani]

De praktijk van het bezoek na de eerste avondmaalsgang vul jij wel erg negatief in. Bij ons is dat een puur pastoraal bezoek omdat na zo’n eerste keer er veel verwarring en twijfel kan zijn. Verder is het ook voor ambtsdragers een vreugde als ze mogen horen dat de HEERE doorgaat met Zijn werk in het trekken van zondaren uit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht.

Inderdaad. Dat pastorale meeleven kan niet genoeg benadrukt worden!

Dat klopt inderdaad. Maar forummer geeft aan dat een dergelijk bezoek ook in de GG echt niet altijd negatief is.

Maar helaas komt dat echt wel voor. Dat de insteek van een dergelijk bezoek niet pastoraal is om aandacht te geven aan twijfel en verwarring, maar om te beoordelen en aan het einde van zo'n bezoek te concluderen dat de betreffende persoon niet kan of mag deelnemen.