De kleine lettertjes van het Evangelie

[TSD]

Want het is een 'mooie recensie', maar blijkbaar alleen maar omdat hij een beetje negatievig doet over het boek.

Kijk, een hartenkenner in ons midden, altijd goed

[-DIA-]

Ik begrijp dat jullie het boek allemaal gelezen hebben?

Boek niet gelezen. Wel de betreffende lezing meerdere keren gezien als ook opvolgende lezingen over dit onderwerp en grotendeels de lezingen over de D.L. van dr. Van den Brink. Aangezien dit boek een uitwerking van de voorgaande lezingen is denk ik niet dat daar nog veel nieuws in staat.

Kijk, dit is verstandiger manier van reageren. Ik kan hier ook bijvallen.

[DDD]

Hij doet helemaal niet negatief over het boek. Hij heeft enkele -mijns inziens terechte- kanttekeningen, maar die komen heel evenwichtig naar voren.

[Anselmus]

Ja, goeie vraag.
Want het is een 'mooie recensie', maar blijkbaar alleen maar omdat hij een beetje negatievig doet over het boek.
Blijft staan dat ook dr. P. de Vries de problemen signaleert die dr. G.A. van den Brink naar voren brengt.

Nee nu sla je weer door. Hoe lang zal ik u nog verdragen... Zelden hebt u reacties die opbouwend en gefundeerd zijn. Jammer.

Refo slaat niet door, dus verdraag hem nog maar even. En hier heb je de onderbouwing: Dr. P. de Vries zegt letterlijk: " Dit gezegd hebbend, blijft staan dat Van de Brink een reëel probleem aan de orde stelt". Hij signaleert dus hetzelfde probleem en zet dat zelfs als tussenkopje boven de alinea. Het bezwaar van dr. P. de Vries is dat het bij dr. v/d Brink alles of niets is en de manier waarop hij dit probleem beantwoordt.

Sterker nog: dr. van den Brink is hier op het forum uitgescholden voor Arminiaan terwijl dr. de Vries het opneemt voor de Arminianen ten opzichte van Pelagianen en citeert met instemming een lied dat geschreven is door een arminiaan. Verder volgt eerherstel voor dr. v/d Brink als dr. de Vries zegt: Ik verdenk dr. van den Brink niet van arminianisme. Als ik het goed begrijp mist dr. P. de Vries vooral de bevinding en vindt hij dr. v/d Brink daarin neogereformeerd.

In de eerste alinea na het lied valt dr. De Vries dr. v/d Brink opnieuw "zonder reserve bij".

Verder vindt hij dat dr. v/d Brink het werk van de Heilige Geest meer voor het voetlicht had moeten brengen, meer over zonder en schuld had moeten spreken.

In de samenvatting schrijft PdV opnieuw: "Van den Brink schreef een boekje dat gerelateerd is aan reële misvattingen". Hij stelt dus meerdere keren dat de misvattingen reëel zijn. Refo zag terecht: dr. P. de Vries geeft aan dat het probleem reëel is, maar het antwoord van dr. v/d Brink is niet het juiste antwoord.

Ik ben halverwege het boekje van dr. v/d Brink, hoop het binnenkort uit te lezen.

[Maanenschijn]

Ja, goeie vraag.
Want het is een 'mooie recensie', maar blijkbaar alleen maar omdat hij een beetje negatievig doet over het boek.
Blijft staan dat ook dr. P. de Vries de problemen signaleert die dr. G.A. van den Brink naar voren brengt.

Dat is natuurlijk onzin. Ik vind het een goed recensie omdat dr De Vries eerlijk omgaat met wat geschreven is in het boek. Dat eerlijke zit in een gedegen beoordeling van de inhoud, het signaleren van tekortkomingen in dat boek, maar ook het signaleren van de tekortkomingen van de doelgroep die dr. Vd Brink op het oog heeft.

Daarnaast is dr. De Vries duidelijk dat hij zijn broeder niet schaart onder de Remonstranten, iets wat hier wel graag tussen de regeltjes doorklinkt.

Het mooiste in de recensie vind ik dat er een evenwicht blijft tussen wet en evangelie, een ruim aanbod van genade en dat Dort blijft zoals we Dordt kennen.

[refo]

Ja, goeie vraag.
Want het is een 'mooie recensie', maar blijkbaar alleen maar omdat hij een beetje negatievig doet over het boek.
Blijft staan dat ook dr. P. de Vries de problemen signaleert die dr. G.A. van den Brink naar voren brengt.

Dat is natuurlijk onzin. Ik vind het een goed recensie omdat dr De Vries eerlijk omgaat met wat geschreven is in het boek. Dat eerlijke zit in een gedegen beoordeling van de inhoud, het signaleren van tekortkomingen in dat boek, maar ook het signaleren van de tekortkomingen van de doelgroep die dr. Vd Brink op het oog heeft.

Daarnaast is dr. De Vries duidelijk dat hij zijn broeder niet schaart onder de Remonstranten, iets wat hier wel graag tussen de regeltjes doorklinkt.

Het mooiste in de recensie vind ik dat er een evenwicht blijft tussen wet en evangelie, een ruim aanbod van genade en dat Dort blijft zoals we Dordt kennen.

Ja, en dus drinken we een glas en doen een plas en laten alles zoals het was.
Er is geen evenwicht tussen wet en evangelie. Dat zijn heel verschillende zaken.

[Maanenschijn]

Ja, goeie vraag.
Want het is een 'mooie recensie', maar blijkbaar alleen maar omdat hij een beetje negatievig doet over het boek.
Blijft staan dat ook dr. P. de Vries de problemen signaleert die dr. G.A. van den Brink naar voren brengt.

Dat is natuurlijk onzin. Ik vind het een goed recensie omdat dr De Vries eerlijk omgaat met wat geschreven is in het boek. Dat eerlijke zit in een gedegen beoordeling van de inhoud, het signaleren van tekortkomingen in dat boek, maar ook het signaleren van de tekortkomingen van de doelgroep die dr. Vd Brink op het oog heeft.

Daarnaast is dr. De Vries duidelijk dat hij zijn broeder niet schaart onder de Remonstranten, iets wat hier wel graag tussen de regeltjes doorklinkt.

Het mooiste in de recensie vind ik dat er een evenwicht blijft tussen wet en evangelie, een ruim aanbod van genade en dat Dort blijft zoals we Dordt kennen.

Ja, en dus drinken we een glas en doen een plas en laten alles zoals het was.
Er is geen evenwicht tussen wet en evangelie. Dat zijn heel verschillende zaken.

Heb jij een andere recensie gelezen dan ik, mogelijk?

Als eerste beoogt een recensie iets te zeggen van een boek. Daarnaast bespreekt dr. De Vries de aanleiding, de reacties en geeft zijn opinie.

Wat had dr. De Vries volgens jou moeten schrijven zodat de zaken niet blijven zoals het was?

[Cyrillus]

Inmiddels heb ik de recensie ook gelezen. Maar wat wil de schrijver eigenlijk zeggen? Ik krijg bij een aantal opmerkingen zelfs sterk het idee dat hij (net als veel forumleden) een soort uitgebreide behandeling verwacht van de gehele theologie. Van den Brink richt zich echter op één aspect uit de prediking en dat is het aanbod van genade in het bijzonder aan hen die gehinderd worden door kleine letters. Het voortdurende verwijt dat hij van alles niet behandelt, is ergerlijk. Enkele voorbeelden uit de recensie:
1) “Van den Brink had ook meer kunnen en moeten zeggen over trappen in het geestelijke leven. Juist de Dordtse Leerregels bieden daartoe aanleiding. De notie van aanvechting die onder andere bij Luther zo’n grote plaats heeft, komt in het betoog van Van den Brink nergens aan de orde.”
Het boek van Van den Brink gaat over de manier waarop het Evangelie aangeboden wordt. De ontvangst valt buiten de doelstelling van het boek.
2) “Het bevindelijke element ging ontbreken bij menige navolger van Kuyper en Bavinck en dat mis ik ook erg als ik het boekje van Van den Brink lees.”
Wat wil de schrijver dan? De overdaad aan zogenaamde bevinding maakt zelfs een belangrijk onderdeel uit van de kleine letters.
3) “Wat geloven nu werkelijk betekent , komt nauwelijks uit de verf. Dat wordt mede veroorzaakt omdat alle nadruk valt op de daad van het geloven en we weinig horen over Degene in Wie wij geloven, namelijk onze Heere Jezus Christus.”
Ik denk dat dit juist heel duidelijk is: geloven is doen! Geloven is niet afwachten. Weet de schrijver zelf wat geloven werkelijk betekent?
4) “Nergens laat Van den Brink dan merken of geeft hij aan dat hij er weet van heeft dat ook deze zaken (Cyrillus: namelijk verbondsautomatisme en een heel vanzelfsprekend geloof dat geen weet heeft zowel van aanvechting als verwondering.) in de gereformeerde gezindte spelen. Dat doet aan de kracht van zijn betoog afbreuk en maakt dat hij onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen bedoeld is voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen. Echter het Evangelie is echt voor alle bedoeld, omdat ieder mens een verloren zondaar is en Jezus als Middelaar nodig heeft.”
Waarom moet Van den Brink allerlei andere zaken in zijn verhaal meenemen. Nogmaals: dit valt buiten de doelstelling van het boek. Dat Van den Brink “onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen is bedoeld voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen,” kan ik totaal niet volgen. Hoe komt de schrijver hierbij?
Het wordt er niet beter van dat de schrijver een preek met kleine letters verdedigt door te zeggen dat een prediking gebreken en tekorten heeft, is wel een enorm zwaktebod. Heeft de schrijver wel de ernst door van de kleine letters? En hoeveel dwaalleraars wil de schrijver dan toelaten op de kansel? En hoeveel zoekende schapen mogen er verloren gaan?
Ja, er zijn ook positieve dingen: inderdaad stelt Van den Brink een reëel probleem aan de orde, en hij is geen Arminiaan. Het is werkelijk fijn dat dit ook eens gewoon benoemd wordt. Maar al met al toch een recensie die de nodige vragen oproept.

[huisman]

Inmiddels heb ik de recensie ook gelezen. Maar wat wil de schrijver eigenlijk zeggen? Ik krijg bij een aantal opmerkingen zelfs sterk het idee dat hij (net als veel forumleden) een soort uitgebreide behandeling verwacht van de gehele theologie. Van den Brink richt zich echter op één aspect uit de prediking en dat is het aanbod van genade in het bijzonder aan hen die gehinderd worden door kleine letters. Het voortdurende verwijt dat hij van alles niet behandelt, is ergerlijk. Enkele voorbeelden uit de recensie:
1) “Van den Brink had ook meer kunnen en moeten zeggen over trappen in het geestelijke leven. Juist de Dordtse Leerregels bieden daartoe aanleiding. De notie van aanvechting die onder andere bij Luther zo’n grote plaats heeft, komt in het betoog van Van den Brink nergens aan de orde.”
Het boek van Van den Brink gaat over de manier waarop het Evangelie aangeboden wordt. De ontvangst valt buiten de doelstelling van het boek.
2) “Het bevindelijke element ging ontbreken bij menige navolger van Kuyper en Bavinck en dat mis ik ook erg als ik het boekje van Van den Brink lees.”
Wat wil de schrijver dan? De overdaad aan zogenaamde bevinding maakt zelfs een belangrijk onderdeel uit van de kleine letters.
3) “Wat geloven nu werkelijk betekent , komt nauwelijks uit de verf. Dat wordt mede veroorzaakt omdat alle nadruk valt op de daad van het geloven en we weinig horen over Degene in Wie wij geloven, namelijk onze Heere Jezus Christus.”
Ik denk dat dit juist heel duidelijk is: geloven is doen! Geloven is niet afwachten. Weet de schrijver zelf wat geloven werkelijk betekent?
4) “Nergens laat Van den Brink dan merken of geeft hij aan dat hij er weet van heeft dat ook deze zaken (Cyrillus: namelijk verbondsautomatisme en een heel vanzelfsprekend geloof dat geen weet heeft zowel van aanvechting als verwondering.) in de gereformeerde gezindte spelen. Dat doet aan de kracht van zijn betoog afbreuk en maakt dat hij onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen bedoeld is voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen. Echter het Evangelie is echt voor alle bedoeld, omdat ieder mens een verloren zondaar is en Jezus als Middelaar nodig heeft.”
Waarom moet Van den Brink allerlei andere zaken in zijn verhaal meenemen. Nogmaals: dit valt buiten de doelstelling van het boek. Dat Van den Brink “onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen is bedoeld voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen,” kan ik totaal niet volgen. Hoe komt de schrijver hierbij?
Het wordt er niet beter van dat de schrijver een preek met kleine letters verdedigt door te zeggen dat een prediking gebreken en tekorten heeft, is wel een enorm zwaktebod. Heeft de schrijver wel de ernst door van de kleine letters? En hoeveel dwaalleraars wil de schrijver dan toelaten op de kansel? En hoeveel zoekende schapen mogen er verloren gaan?
Ja, er zijn ook positieve dingen: inderdaad stelt Van den Brink een reëel probleem aan de orde, en hij is geen Arminiaan. Het is werkelijk fijn dat dit ook eens gewoon benoemd wordt. Maar al met al toch een recensie die de nodige vragen oproept.

Soms lijkt het erop dat jij dr. van den Brink zijn boek en spreken onfeilbaar acht en welke kritiek er ook uit welke hoek komt. Je wil er niet eens over nadenken. Dr. van de Brink zegt het dus is het waar. Beetje sektarisch trekje toch?

[Cyrillus]

Inmiddels heb ik de recensie ook gelezen. Maar wat wil de schrijver eigenlijk zeggen? Ik krijg bij een aantal opmerkingen zelfs sterk het idee dat hij (net als veel forumleden) een soort uitgebreide behandeling verwacht van de gehele theologie. Van den Brink richt zich echter op één aspect uit de prediking en dat is het aanbod van genade in het bijzonder aan hen die gehinderd worden door kleine letters. Het voortdurende verwijt dat hij van alles niet behandelt, is ergerlijk. Enkele voorbeelden uit de recensie:
1) “Van den Brink had ook meer kunnen en moeten zeggen over trappen in het geestelijke leven. Juist de Dordtse Leerregels bieden daartoe aanleiding. De notie van aanvechting die onder andere bij Luther zo’n grote plaats heeft, komt in het betoog van Van den Brink nergens aan de orde.”
Het boek van Van den Brink gaat over de manier waarop het Evangelie aangeboden wordt. De ontvangst valt buiten de doelstelling van het boek.
2) “Het bevindelijke element ging ontbreken bij menige navolger van Kuyper en Bavinck en dat mis ik ook erg als ik het boekje van Van den Brink lees.”
Wat wil de schrijver dan? De overdaad aan zogenaamde bevinding maakt zelfs een belangrijk onderdeel uit van de kleine letters.
3) “Wat geloven nu werkelijk betekent , komt nauwelijks uit de verf. Dat wordt mede veroorzaakt omdat alle nadruk valt op de daad van het geloven en we weinig horen over Degene in Wie wij geloven, namelijk onze Heere Jezus Christus.”
Ik denk dat dit juist heel duidelijk is: geloven is doen! Geloven is niet afwachten. Weet de schrijver zelf wat geloven werkelijk betekent?
4) “Nergens laat Van den Brink dan merken of geeft hij aan dat hij er weet van heeft dat ook deze zaken (Cyrillus: namelijk verbondsautomatisme en een heel vanzelfsprekend geloof dat geen weet heeft zowel van aanvechting als verwondering.) in de gereformeerde gezindte spelen. Dat doet aan de kracht van zijn betoog afbreuk en maakt dat hij onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen bedoeld is voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen. Echter het Evangelie is echt voor alle bedoeld, omdat ieder mens een verloren zondaar is en Jezus als Middelaar nodig heeft.”
Waarom moet Van den Brink allerlei andere zaken in zijn verhaal meenemen. Nogmaals: dit valt buiten de doelstelling van het boek. Dat Van den Brink “onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen is bedoeld voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen,” kan ik totaal niet volgen. Hoe komt de schrijver hierbij?
Het wordt er niet beter van dat de schrijver een preek met kleine letters verdedigt door te zeggen dat een prediking gebreken en tekorten heeft, is wel een enorm zwaktebod. Heeft de schrijver wel de ernst door van de kleine letters? En hoeveel dwaalleraars wil de schrijver dan toelaten op de kansel? En hoeveel zoekende schapen mogen er verloren gaan?
Ja, er zijn ook positieve dingen: inderdaad stelt Van den Brink een reëel probleem aan de orde, en hij is geen Arminiaan. Het is werkelijk fijn dat dit ook eens gewoon benoemd wordt. Maar al met al toch een recensie die de nodige vragen oproept.

Soms lijkt het erop dat jij dr. van den Brink zijn boek en spreken onfeilbaar acht en welke kritiek er ook uit welke hoek komt. Je wil er niet eens over nadenken. Dr. van de Brink zegt het dus is het waar. Beetje sektarisch trekje toch?

Jij hebt in dit draadje 2 reacties geplaatst, allebei nietszeggende oneliners. Ik heb de moeite genomen om een inhoudelijke reactie te geven. Lijkt me dat ik meer recht heb van spreken.

[MGG]

Inmiddels heb ik de recensie ook gelezen. Maar wat wil de schrijver eigenlijk zeggen? Ik krijg bij een aantal opmerkingen zelfs sterk het idee dat hij (net als veel forumleden) een soort uitgebreide behandeling verwacht van de gehele theologie. Van den Brink richt zich echter op één aspect uit de prediking en dat is het aanbod van genade in het bijzonder aan hen die gehinderd worden door kleine letters. Het voortdurende verwijt dat hij van alles niet behandelt, is ergerlijk. Enkele voorbeelden uit de recensie:
1) “Van den Brink had ook meer kunnen en moeten zeggen over trappen in het geestelijke leven. Juist de Dordtse Leerregels bieden daartoe aanleiding. De notie van aanvechting die onder andere bij Luther zo’n grote plaats heeft, komt in het betoog van Van den Brink nergens aan de orde.”
Het boek van Van den Brink gaat over de manier waarop het Evangelie aangeboden wordt. De ontvangst valt buiten de doelstelling van het boek.
2) “Het bevindelijke element ging ontbreken bij menige navolger van Kuyper en Bavinck en dat mis ik ook erg als ik het boekje van Van den Brink lees.”
Wat wil de schrijver dan? De overdaad aan zogenaamde bevinding maakt zelfs een belangrijk onderdeel uit van de kleine letters.
3) “Wat geloven nu werkelijk betekent , komt nauwelijks uit de verf. Dat wordt mede veroorzaakt omdat alle nadruk valt op de daad van het geloven en we weinig horen over Degene in Wie wij geloven, namelijk onze Heere Jezus Christus.”
Ik denk dat dit juist heel duidelijk is: geloven is doen! Geloven is niet afwachten. Weet de schrijver zelf wat geloven werkelijk betekent?
4) “Nergens laat Van den Brink dan merken of geeft hij aan dat hij er weet van heeft dat ook deze zaken (Cyrillus: namelijk verbondsautomatisme en een heel vanzelfsprekend geloof dat geen weet heeft zowel van aanvechting als verwondering.) in de gereformeerde gezindte spelen. Dat doet aan de kracht van zijn betoog afbreuk en maakt dat hij onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen bedoeld is voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen. Echter het Evangelie is echt voor alle bedoeld, omdat ieder mens een verloren zondaar is en Jezus als Middelaar nodig heeft.”
Waarom moet Van den Brink allerlei andere zaken in zijn verhaal meenemen. Nogmaals: dit valt buiten de doelstelling van het boek. Dat Van den Brink “onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen is bedoeld voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen,” kan ik totaal niet volgen. Hoe komt de schrijver hierbij?
Het wordt er niet beter van dat de schrijver een preek met kleine letters verdedigt door te zeggen dat een prediking gebreken en tekorten heeft, is wel een enorm zwaktebod. Heeft de schrijver wel de ernst door van de kleine letters? En hoeveel dwaalleraars wil de schrijver dan toelaten op de kansel? En hoeveel zoekende schapen mogen er verloren gaan?
Ja, er zijn ook positieve dingen: inderdaad stelt Van den Brink een reëel probleem aan de orde, en hij is geen Arminiaan. Het is werkelijk fijn dat dit ook eens gewoon benoemd wordt. Maar al met al toch een recensie die de nodige vragen oproept.

Soms lijkt het erop dat jij dr. van den Brink zijn boek en spreken onfeilbaar acht en welke kritiek er ook uit welke hoek komt. Je wil er niet eens over nadenken. Dr. van de Brink zegt het dus is het waar. Beetje sektarisch trekje toch?

Jij hebt in dit draadje 2 reacties geplaatst, allebei nietszeggende oneliners. Ik heb de moeite genomen om een inhoudelijke reactie te geven. Lijkt me dat ik meer recht heb van spreken.

Bijzonder dat jij vindt dat je meer recht van spreken hebt. Huisman heeft in het andere draadje heel veel vanuit de Bijbel onderbouwde standpunten en argumenten genoemd.

Om inhoudelijk op jouw bijdrage te reageren. Dr. Vd Brink pakt er een punt uit, maar de vraag is of je dit punt los kan zien.

[Herman]

Inmiddels heb ik de recensie ook gelezen. Maar wat wil de schrijver eigenlijk zeggen? Ik krijg bij een aantal opmerkingen zelfs sterk het idee dat hij (net als veel forumleden) een soort uitgebreide behandeling verwacht van de gehele theologie. Van den Brink richt zich echter op één aspect uit de prediking en dat is het aanbod van genade in het bijzonder aan hen die gehinderd worden door kleine letters. Het voortdurende verwijt dat hij van alles niet behandelt, is ergerlijk.

Je kunt geen polemisch getoonzet boek schrijven over één onderdeel van de verkondiging en vervolgens denken dat je daarmee weg kunt komen. Dat is de kritiek die hier herhaaldelijk heeft geklonken en dat is ook het punt wat dr. P. de Vries aan de orde stelt. De vooronderstelling dat je het geheel van de Bijbelse boodschap recht doet door daar willekeurig in te grasduinen, staat terecht ter discussie. Je voorbeelden zijn dus geen ergerniswekkende zaken, maar precies de probleempunten die ontstaan bij de gehanteerde methode. Daar is een spreekwoord voor: in je eigen zwaard vallen.

[Cyrillus]

Inmiddels heb ik de recensie ook gelezen. Maar wat wil de schrijver eigenlijk zeggen? Ik krijg bij een aantal opmerkingen zelfs sterk het idee dat hij (net als veel forumleden) een soort uitgebreide behandeling verwacht van de gehele theologie. Van den Brink richt zich echter op één aspect uit de prediking en dat is het aanbod van genade in het bijzonder aan hen die gehinderd worden door kleine letters. Het voortdurende verwijt dat hij van alles niet behandelt, is ergerlijk.

Je kunt geen polemisch getoonzet boek schrijven over één onderdeel van de verkondiging en vervolgens denken dat je daarmee weg kunt komen. Dat is de kritiek die hier herhaaldelijk heeft geklonken en dat is ook het punt wat dr. P. de Vries aan de orde stelt. De vooronderstelling dat je het geheel van de Bijbelse boodschap recht doet door daar willekeurig in te grasduinen, staat terecht ter discussie. Je voorbeelden zijn dus geen ergerniswekkende zaken, maar precies de probleempunten die ontstaan bij de gehanteerde methode. Daar is een spreekwoord voor: in je eigen zwaard vallen.

Van den Brink heeft zijn mening uitgebreid toegelicht aan de hand van de DL. Hij heeft de problematiek dus in een breed kader behandeld en nog is het niet genoeg. Ik noem dat niet willekeurig grasduinen.

[Orchidee]

Dat valt me erg tegen van je @huisman; Iemand betichten van sektarische trekjes...
Met modder smijten kan iedereen...
Iemand met pek en veren overgieten ook...

[Henk J]

Inmiddels heb ik de recensie ook gelezen. Maar wat wil de schrijver eigenlijk zeggen? Ik krijg bij een aantal opmerkingen zelfs sterk het idee dat hij (net als veel forumleden) een soort uitgebreide behandeling verwacht van de gehele theologie. Van den Brink richt zich echter op één aspect uit de prediking en dat is het aanbod van genade in het bijzonder aan hen die gehinderd worden door kleine letters. Het voortdurende verwijt dat hij van alles niet behandelt, is ergerlijk. Enkele voorbeelden uit de recensie:
1) “Van den Brink had ook meer kunnen en moeten zeggen over trappen in het geestelijke leven. Juist de Dordtse Leerregels bieden daartoe aanleiding. De notie van aanvechting die onder andere bij Luther zo’n grote plaats heeft, komt in het betoog van Van den Brink nergens aan de orde.”
Het boek van Van den Brink gaat over de manier waarop het Evangelie aangeboden wordt. De ontvangst valt buiten de doelstelling van het boek.
2) “Het bevindelijke element ging ontbreken bij menige navolger van Kuyper en Bavinck en dat mis ik ook erg als ik het boekje van Van den Brink lees.”
Wat wil de schrijver dan? De overdaad aan zogenaamde bevinding maakt zelfs een belangrijk onderdeel uit van de kleine letters.
3) “Wat geloven nu werkelijk betekent , komt nauwelijks uit de verf. Dat wordt mede veroorzaakt omdat alle nadruk valt op de daad van het geloven en we weinig horen over Degene in Wie wij geloven, namelijk onze Heere Jezus Christus.”
Ik denk dat dit juist heel duidelijk is: geloven is doen! Geloven is niet afwachten. Weet de schrijver zelf wat geloven werkelijk betekent?
4) “Nergens laat Van den Brink dan merken of geeft hij aan dat hij er weet van heeft dat ook deze zaken (Cyrillus: namelijk verbondsautomatisme en een heel vanzelfsprekend geloof dat geen weet heeft zowel van aanvechting als verwondering.) in de gereformeerde gezindte spelen. Dat doet aan de kracht van zijn betoog afbreuk en maakt dat hij onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen bedoeld is voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen. Echter het Evangelie is echt voor alle bedoeld, omdat ieder mens een verloren zondaar is en Jezus als Middelaar nodig heeft.”
Waarom moet Van den Brink allerlei andere zaken in zijn verhaal meenemen. Nogmaals: dit valt buiten de doelstelling van het boek. Dat Van den Brink “onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen is bedoeld voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen,” kan ik totaal niet volgen. Hoe komt de schrijver hierbij?
Het wordt er niet beter van dat de schrijver een preek met kleine letters verdedigt door te zeggen dat een prediking gebreken en tekorten heeft, is wel een enorm zwaktebod. Heeft de schrijver wel de ernst door van de kleine letters? En hoeveel dwaalleraars wil de schrijver dan toelaten op de kansel? En hoeveel zoekende schapen mogen er verloren gaan?
Ja, er zijn ook positieve dingen: inderdaad stelt Van den Brink een reëel probleem aan de orde, en hij is geen Arminiaan. Het is werkelijk fijn dat dit ook eens gewoon benoemd wordt. Maar al met al toch een recensie die de nodige vragen oproept.

Het punt is dat dr. Van den Brink de prediking op een kardinaal punt, namelijk het komen tot het geloof, onder kritiek stelt. Dat kun je doen maar dan moet je ook goed en doorwrocht aangeven wat het dan wel is. Dr. Van den Brink heeft een punt, er is zeker hypercalvinisme wat erge gevolgen heeft, sommige dominees stellen geloofszekerheid onder kritiek en deze lijst is nog wel uit te breiden. Dat zijn allemaal geestelijke problemen. De oplossing van dr. Van den Brink is een verstandelijke, jij moet geloven, de knop omzetten en het is goed. En dat doet gewoon geen recht aan de Schrift. Inderdaad ontbreekt bij dr. Van den Brink het bevindelijke element, maar dat is niet in lijn met de Dordtse leerregels en met de Reformatoren. Dan ben je eigenlijk gewoon ouderwets(jaren 80 a 90) vrijgemaakt.
Om ook maar iets nader in te gaan op je punten:
1. Het boek zegt dat het de Dordtse leerregels behandeld, dan kom je niet weg door te roepen dat je je maar op een onderdeel van de Dordtse leerregels richt. Juist ook de Dordtse leerregels hebben veel oog voor de onmacht van de mens om te geloven, DL 1:10, of dat de genade van God zich alleen beperkt tot de uitverkorenen en dat dit ook gepreekt moet worden, DL 1:14 en DL 2:8. Aanvechting komt ook aan de orde in DL 1:16.
2. Hier ging ik eigenlijk al op in. Bij dr. Van den Brink ontbreekt het bevindelijke element, de persoonlijke doorleving. Alle bevinding wegzetten als 'kleine letters' is ook niet in overeenstemming met de Reformatoren.
3. Suggereren dat dr. De Vries niet zou weten wat geloven betekend vind ik te gek voor woorden. Geloven is een daad van de mens(DL 3/4:12) maar alleen als het door de Heere is gewerkt. Het blijft een gave van God. DL 3/4:14.
4. Hier heb je een punt, het feit dat niet alle vragen die je kunt stellen rondom geloof aan de orde komen betekend niet dat de vragen die niet aan de orde komen niet belangrijk zijn. Maar het blijft staan dat dr. Van den Brink gewoon een hele andere visie heeft op het komen tot geloof dan een groot gedeelte van de gereformeerde gezindte. Dat is nog niet zo erg. Maar ik meen, en met mij vele anderen, dat dr. Van den Brink ook de Schrift niet volledig aan zijn zijde heeft. En daarmee slaat hij helaas door naar de andere kant. Het evenwicht wat een K. van der Zwaag of een ds. C. Harinck wel weten vast te houden is bij hem zoek.