Gereformeerde Gemeenten

[Konijntje]

Het lijkt me juist dat dat heel rechtzinnige opmerkingen zijn. Voor zover dat tot gefronste wenkbrauwen leidt, wat ik me afvraag, want er zullen niet veel mensen zijn die dit op zichzelf toepassen, dan is dat heel spijtig, maar helaas.

Ik sta er ook volledig achter, maar het is niet in de lijn van de predikanten uit de rechterflank van de Ger. Gem. Daar vind je juist wel een nadruk op allegorische preken en ervaringen van ware gelovigen (zogenaamde kenmerken van het geloof). Nu schrijft ds. Harinck dit laatste niet af, maar plaats hij er een belangrijke kanttekening bij, namelijk dat het moet voortvloeien uit de Bijbel.

Eigenlijk sluit hij mooi aan bij het recent uitgebrachte boek van dr. Van Kooten, waar bijvoorbeeld dr. De Heer weer enkele kritische noten over schreef.

[Iemand]

Als ik op de vruchten van een goede huisvrouw let zijn er veel goede echtgenotes. Maar voor mijn vrouw voel ik liefde, daar zit het verschil.

Het interessante in deze discussie is dat jij nooit in het hart van je vrouw kunt kijken. Dus zelfs al ben je volledig overtuigd van haar liefde, waar ik niet aan twijfel, dan heb je dat uit haar woorden en daden.

De vraag is of je kunt zeggen dat liefde of geloof iets is wat bestaat als er geen daden zijn waar dat uit blijkt. Dat is ook wat Jacobus schrijf in zijn brief, dat het geloof zonder de werken dood is. Door een exclusieve nadruk op een innerlijke beleving (even los van het feit of die beleving Bijbels is of niet), ga je voorbij aan de uiterlijke kenmerken die duidelijk gegeven worden in Gods woord en die ook noodzakelijk zijn.

Olevianus formuleert het wat mij betreft heel mooi, hij begint inwendig, maar houdt daar niet op.

Nadat ik nu door het geloof verzekerd ben, dat ik één van Christus' schapen ben, die Hij niet met goud of zilver, maar met Zijn eigen dierbaar Bloed gekocht heeft, zo moet ik me beijveren, dat ik die merktekenen heb, waarmee Hij gewoon is Zijn schapen door de Heilige Geest te tekenen, namelijk: de vruchten der bekering waardig. Deze zijn: dat ik Christus in Zijn hongerende en dorstende ledematen te eten en te drinken geve, in de vreemdelingen Christus herberge, enz. Op deze werken der dankbaarheid steunt echter het geloof niet. Vandaar ook dat de gelovigen in het oordeel zullen blijven zeggen: "Heere, wanneer hebben wij U hongerig en dorstig gezien, en hebben wij U te eten en te drinken gegeven?." Zij steunen alleen op Christus, "Die hun geworden is wijsheid van God, en rechtvaardigheid en heiligmaking en verlossing" (1 Kor. 1: 30).

[Cyrillus]

Omdat bepaalde vruchten ook door niet-bekeerde mensen gedaan kunnen worden waarbij het uiteraard alleen om de buitenkant te doen is, maar dat zie je dan niet terug als je ze niet spreekt over het innerlijke.

Lees Mattheüs 23 : 25-28. Om dan te zeggen het innerlijk er niet toe doet lijkt mij lastig.

Niemand zegt dat het innerlijk er niet toe doet, maar dit innerlijk blijkt uit de vruchten aan de buitenkant. Het probleem wat Ds. Harinck aankaart is dat de bevindelijke kant van de gereformeerde gezindte naar binnen toe leeft, niet naar buiten. In zekere zin is het een enorm egoïstische godsdienst: 'als ik maar bekeerd ben'. Zelfs de evangelische beweging begrijpt het Evangelie beter dan de bevindelijke kerken als je de vroeg christelijke kerk als norm neemt.

Kan je toch aanraden om eens wat te lezen over de geschiedenis van bv de ZGG. Ik ken veel bevindelijk gereformeerden die in het maatschappelijk leven het christen-zijn uitdragen in woord en daad.
Nog nooit heb ik gehoord: 'als ik maar bekeerd ben’ .

-knip, niet op de persoon graag-

Als je hele leven draait om je eigen bekering kom je per definitie niet toe aan het uitdragen van het christen-zijn. Je moet het eerst worden.

[huisman]

Lees Mattheüs 23 : 25-28. Om dan te zeggen het innerlijk er niet toe doet lijkt mij lastig.

Niemand zegt dat het innerlijk er niet toe doet, maar dit innerlijk blijkt uit de vruchten aan de buitenkant. Het probleem wat Ds. Harinck aankaart is dat de bevindelijke kant van de gereformeerde gezindte naar binnen toe leeft, niet naar buiten. In zekere zin is het een enorm egoïstische godsdienst: 'als ik maar bekeerd ben'. Zelfs de evangelische beweging begrijpt het Evangelie beter dan de bevindelijke kerken als je de vroeg christelijke kerk als norm neemt.

Kan je toch aanraden om eens wat te lezen over de geschiedenis van bv de ZGG. Ik ken veel bevindelijk gereformeerden die in het maatschappelijk leven het christen-zijn uitdragen in woord en daad.
Nog nooit heb ik gehoord: 'als ik maar bekeerd ben’ .

-knip, niet op de persoon graag-

Als je hele leven draait om je eigen bekering kom je per definitie niet toe aan het uitdragen van het christen-zijn. Je moet het eerst worden.

Je moet inderdaad eerst christen worden. We worden niet als christen geboren. Johannes 3:3. Dus je christen-zijn uitdragen zonder waarachtige bekering is een wangestalte.

[DDD]

Je wordt wel als christen geboren. Dat doet aan de noodzaak van de wedergeboorte niet af, al kan die natuurlijk ook in de moederschoot plaatsvinden.

[MGG]

Je wordt wel als christen geboren. Dat doet aan de noodzaak van de wedergeboorte niet af, al kan die natuurlijk ook in de moederschoot plaatsvinden.

Als christen met een kleine letter. In de statistieken tel je dan mee als christen. Dat betekent niet dat God iedereen die christen heet ook als christen ziet. Was het maar zo dat alle 2,4 miljard christenen ware christen zijn. Tal van ketters vallen onder de noemer christen. Bijvoorbeeld mensen die niet geloven dat Jezus is opgestaan.

[huisman]

Je wordt wel als christen geboren.

Kun je een Schriftgedeelte noemen die jouw mening bevestigd?

[DDD]

Natuurlijk, maar we hoeven hiervoor maar naar de Catechismus te kijken.

Want voor u is de belofte en voor uw kinderen en voor allen die veraf zijn, zovelen als de Heere, onze God, ertoe roepen zal. Handelingen 2:39

Want de ongelovige man is geheiligd door zijn vrouw en de ongelovige vrouw is geheiligd door haar man. Anders waren immers uw kinderen onrein, maar nu zijn zij heilig. 1 Korinthe 7:14

VRAAG 74
Moeten ook de jonge kinderen gedoopt worden?
ANTWOORD:
Ja, want zij maken net als de volwassenen deel uit van Gods verbond en Zijn gemeente.
God belooft aan hen verlossing van de zonden door het bloed van Christus en de Heilige Geest die het geloof werkt. Dit geldt voor zowel volwassenen als kinderen.
Daarom moeten ook de kinderen door de doop, dat is het teken van het verbond, in de kerk opgenomen en van kinderen van ongelovigen onderscheiden worden.
Dit gebeurde onder het oude verbond door de besnijdenis. Onder het nieuwe verbond is de doop het teken geworden.

[Cyrillus]

Niemand zegt dat het innerlijk er niet toe doet, maar dit innerlijk blijkt uit de vruchten aan de buitenkant. Het probleem wat Ds. Harinck aankaart is dat de bevindelijke kant van de gereformeerde gezindte naar binnen toe leeft, niet naar buiten. In zekere zin is het een enorm egoïstische godsdienst: 'als ik maar bekeerd ben'. Zelfs de evangelische beweging begrijpt het Evangelie beter dan de bevindelijke kerken als je de vroeg christelijke kerk als norm neemt.

Kan je toch aanraden om eens wat te lezen over de geschiedenis van bv de ZGG. Ik ken veel bevindelijk gereformeerden die in het maatschappelijk leven het christen-zijn uitdragen in woord en daad.
Nog nooit heb ik gehoord: 'als ik maar bekeerd ben’ .

-knip, niet op de persoon graag-

Als je hele leven draait om je eigen bekering kom je per definitie niet toe aan het uitdragen van het christen-zijn. Je moet het eerst worden.

Je moet inderdaad eerst christen worden. We worden niet als christen geboren. Johannes 3:3. Dus je christen-zijn uitdragen zonder waarachtige bekering is een wangestalte.

Inderdaad, je beseft dat je hiermee mijn woorden bevestigt? De vroeg christelijke kerk kon het christenleven in praktijk brengen omdat ze christenen waren. Maar wat zijn de bevindelijk gereformeerden dan?

[huisman]

Natuurlijk, maar we hoeven hiervoor maar naar de Catechismus te kijken.

Want voor u is de belofte en voor uw kinderen en voor allen die veraf zijn, zovelen als de Heere, onze God, ertoe roepen zal. Handelingen 2:39

Want de ongelovige man is geheiligd door zijn vrouw en de ongelovige vrouw is geheiligd door haar man. Anders waren immers uw kinderen onrein, maar nu zijn zij heilig. 1 Korinthe 7:14

VRAAG 74
Moeten ook de jonge kinderen gedoopt worden?
ANTWOORD:
Ja, want zij maken net als de volwassenen deel uit van Gods verbond en Zijn gemeente.
God belooft aan hen verlossing van de zonden door het bloed van Christus en de Heilige Geest die het geloof werkt. Dit geldt voor zowel volwassenen als kinderen.
Daarom moeten ook de kinderen door de doop, dat is het teken van het verbond, in de kerk opgenomen en van kinderen van ongelovigen onderscheiden worden.
Dit gebeurde onder het oude verbond door de besnijdenis. Onder het nieuwe verbond is de doop het teken geworden.

De belofte is automatisch de vervulling?

[huisman]

Kan je toch aanraden om eens wat te lezen over de geschiedenis van bv de ZGG. Ik ken veel bevindelijk gereformeerden die in het maatschappelijk leven het christen-zijn uitdragen in woord en daad.
Nog nooit heb ik gehoord: 'als ik maar bekeerd ben’ .

-knip, niet op de persoon graag-

Als je hele leven draait om je eigen bekering kom je per definitie niet toe aan het uitdragen van het christen-zijn. Je moet het eerst worden.

Je moet inderdaad eerst christen worden. We worden niet als christen geboren. Johannes 3:3. Dus je christen-zijn uitdragen zonder waarachtige bekering is een wangestalte.

Inderdaad, je beseft dat je hiermee mijn woorden bevestigt? De vroeg christelijke kerk kon het christenleven in praktijk brengen omdat ze christenen waren. Maar wat zijn de bevindelijk gereformeerden dan?

Ik besef dat ik de Bijbel laat spreken. Van de vroege kerk aangaat weet jij weinig tot niets. Die waren pas echt mystiek bevindelijk waar ik zelfs wat afstand van voel.
Wat zijn de bevindelijk gereformeerden in jouw ogen? Verwerpelijk? Verachtelijk? Dom? Ongelovig? Ik stel het vragenderwijs omdat jij mij anders weer meld. Zelf weet ik het antwoord wel.

[Ararat]

Door de voorgaande 'gedachtenwisseling' denk ik aan diverse mensen in mijn omgeving. Ze kerken zeker niet alleen in de GG en er zijn ook kinderen van God bij. Ze gaan trouw naar de kerk. Ze verdedigen de waarheid. Ze richten hun leven zo goed mogelijk in naar Gods Woord, enz, enz.
Toch is er naar eigen getuigenis regelmatig veel twijfel en onzekerheid over hun geestelijke staat. Daar lopen en worstelen ze soms voortdurend mee. Dat heeft grote invloed in het contact met anderen, bijvoorbeeld jongeren.

Daarom denk ik dat er op z'n minst een kern van waarheid zit in een eerdere post van Cyrillus. In mijn woorden: mensen, gelovigen, christenen, kerkgangers, zelfs kinderen van God die geestelijk vooral bezig zijn met zichzelf lijken minder gericht op het uitdragen van het Evangelie naar anderen.

[DDD]

Dat is een volkomen evident feit inderdaad.

En wat betreft de vraag van huisman: nee, daar ging het ook niet over. het ging erover of iemand een christen is. Het lijkt mij persoonlijk dat de catechismus daar heel duidelijk over is.

[HHR]

Die arme Psalm dichters toch.
Die vaak ook zo worstelend over de aarde gingen. Tal van levensvragen. Het aanlopen van de Heere als een waterstroom. Hoor Heere, hoor!
Ik kan het niet overzien. Spreek nog eens tot mijn ziel. Heere help! Die Psalmen spreken van ervaring en bevindingen. Die de Heere werkte in hun leven. Dat ze bij tijden over muren konden springen! Want Hij was aan mij zij, en Hij ondersteunde mij.
Vaak vertelde men deze ervaringen ook nog aan elkaar, Hoort wat mij God deed ondervinden. Wat Hij gedaan heeft aan mijn ziel. Elke keer moest men weer getroost worden. Elke keer er boven uit getild.
Hadden ze nu maar meer op het Kruis gezien. Dan had men veel meer getuigend door het leven kunnen gaan.
Dat worstelende leven, daar wordt toch niemand jaloers op?



Gelukkig zijn we die fase voorbij. Zeker en fier stappen we getuigend door het leven.
Liever opwekking zingend dan die Psalmen vol getob.


Al moet ik persoonlijk bekennen, dat in mijn leven vooral een man die tobbend door het leven ging tot voorbeeld is geweest.
Hij sprak geen grote woorden. Was soms misschien teveel een Petrus en Thomas, ziende op zichzelf en de omstandigheden. Toch zocht de Heere hem keer op keer op. En was hij weer vol verwondering. Een man van weinig woorden. Hij sprak ook geen grote woorden. Maar als hij dan wat zei, was het echt. Dat proefde je tot in het binnenste van je bestaan. Dan wees hij van zich af, Jezus alleen. Daar werd je jaloers op. En na zijn sterven hoorde ik dat deze eenvoudige worstelende man voor velen als een wegwijzer naar Christus geweest was.

Maar goed, in de ogen van Cyrillus & co kun je weinig met dit soort worstelaars waarschijnlijk.

[Maanenschijn]

Als ik op de vruchten van een goede huisvrouw let zijn er veel goede echtgenotes. Maar voor mijn vrouw voel ik liefde, daar zit het verschil.

Het interessante in deze discussie is dat jij nooit in het hart van je vrouw kunt kijken. Dus zelfs al ben je volledig overtuigd van haar liefde, waar ik niet aan twijfel, dan heb je dat uit haar woorden en daden.

De vraag is of je kunt zeggen dat liefde of geloof iets is wat bestaat als er geen daden zijn waar dat uit blijkt. Dat is ook wat Jacobus schrijf in zijn brief, dat het geloof zonder de werken dood is. Door een exclusieve nadruk op een innerlijke beleving (even los van het feit of die beleving Bijbels is of niet), ga je voorbij aan de uiterlijke kenmerken die duidelijk gegeven worden in Gods woord en die ook noodzakelijk zijn.

Olevianus formuleert het wat mij betreft heel mooi, hij begint inwendig, maar houdt daar niet op.

Nadat ik nu door het geloof verzekerd ben, dat ik één van Christus' schapen ben, die Hij niet met goud of zilver, maar met Zijn eigen dierbaar Bloed gekocht heeft, zo moet ik me beijveren, dat ik die merktekenen heb, waarmee Hij gewoon is Zijn schapen door de Heilige Geest te tekenen, namelijk: de vruchten der bekering waardig. Deze zijn: dat ik Christus in Zijn hongerende en dorstende ledematen te eten en te drinken geve, in de vreemdelingen Christus herberge, enz. Op deze werken der dankbaarheid steunt echter het geloof niet. Vandaar ook dat de gelovigen in het oordeel zullen blijven zeggen: "Heere, wanneer hebben wij U hongerig en dorstig gezien, en hebben wij U te eten en te drinken gegeven?." Zij steunen alleen op Christus, "Die hun geworden is wijsheid van God, en rechtvaardigheid en heiligmaking en verlossing" (1 Kor. 1: 30).

Dank voor je reactie. Ik denk dat we het helemaal eens zijn. In een eerdere reactie had ik al aangegeven dat het exclusief het één of het ander benadrukken onjuist is.

In mijn voorbeeld vergelijk ik de liefde tot God met de liefde tot mijn vrouw. Uit die liefde vloeien de vruchten voort. Wat ik probeer aan te geven: de liefde voel ik, de vruchten zie ik en bevestigen dat. Zo is de liefde (en als er zonden zijn het verdriet daarover) tot God in het binnenste de bevinding van het geloof, en zo zijn de vruchten van het geloof de bevestiging van die liefde. Het houden van de wet uit dankbaarheid.

Vruchten en bevinding zijn mijns inziens beiden een uitwerking van waar geloof. Waarbij een eenzijdige focus op één van die twee ongezond is.