Kleding en stereotypen

[merel]

Het is ook juist niet sterk als je zo regels oplegt aan de ander, juist zwak!

Ik leer mijn kinderen onder de 1 jaar dat het een regel is om de planten niet van de vensterbank te gooien. Net zo min als de kopjes van de tafel. Ik zie zo'n regel niet als een zwakke manier van opvoeden. Ze leren er als het goed is enige vorm van discipline van.

Regels maken voor een kind van 1 lijkt mij logisch. Maak jij ook kleding regels voor bezoek van 31 jaar oud?

Maar daar gaat het toch niet om? Het gaat er om dat jij regels hebt thuis, op basis van normen en waarden. Ik vind dat je mag verwachten dat andere die, in alle redelijkheid en proportionaliteit dient te respecteren.

Stel dat iemand ons zou verplichten dat alle vrouwen een broek aan moeten bij hun thuis, dan dien je je daar aan te houden. Concreet betekent dit dan wel dat wij daar niet meer zouden komen. Ik zou dan niet tóch komen met een rok dragende vrouwen zegmaar.

Ik kan merken dat jij in jouw nauwe omgeving vrij weinig van doen hebt met seculiere mensen en atheïsten. Dan besef je des te meer dat het niet draait om broek/rok en strakke regels stellen omtrent uiterlijk, maar dat het venijn veel dieper zit.

[Zeeuw]

Ik denk dat een christen heel ver moet gaan om zich aan te passen aan de ander, vooral als het geweten van de ander belast wordt.
Dat lijkt me heel Bijbels.

Wel merk ik dat veel regels meer de traditie en uiterlijk vertoon als grondslag hebben. Dan wordt ik zelf altijd een beetje narrig, omdat ik dat geen goede reden voor regels vind. Maar pas me toch zo veel mogelijk aan, omdat het mij betaamt de minste te zijn en de ander meer lief te hebben dan mij zelf.

Paulus berispte Petrus die zich veel te veel aanpaste aan wat anderen dachten dat hun geweten belastte. Onze oud predikant had een mooie grondregel: neem geen aanstoot en een heel stuk verder 'geef geen aanstoot'. In die volgorde.

O, het één sluit het ander zeker niet uit. Het advies van jouw predikant past me wel, want dat kan mij mooi rechtvaardigen als ik vind dat de ander geen aanstoot moet nemen en ik pas een eind verderop mij moet aanpassen.

Maar die zelfde Paulus schreef ook Romeinen 14. Ik haal daar veel zelfverloochenende lessen uit. Niet leuk voor me, maar wel nuttig.

Ik heb de aanpassing of tolerantie van de ander niet in de hand. Maar proberen zelf de minste te zijn wel.

Dus heb ik gisteravond toch maar mijn pak aangetrokken naar de raadsvergadering en mijn skinny met witte sneakers maar thuis gelaten. Omwille van mijn traditionele achterban

Gewoon een mooi jasje aan doen en zorgen dat ze alleen je bovenkant boven die tafel zien :-). Al vind ik het in de politiek wel mooi als men een beetje gekleed voor de dag komt.

[merel]

Ik denk dat een christen heel ver moet gaan om zich aan te passen aan de ander, vooral als het geweten van de ander belast wordt.
Dat lijkt me heel Bijbels.

Wel merk ik dat veel regels meer de traditie en uiterlijk vertoon als grondslag hebben. Dan wordt ik zelf altijd een beetje narrig, omdat ik dat geen goede reden voor regels vind. Maar pas me toch zo veel mogelijk aan, omdat het mij betaamt de minste te zijn en de ander meer lief te hebben dan mij zelf.

Paulus berispte Petrus die zich veel te veel aanpaste aan wat anderen dachten dat hun geweten belastte. Onze oud predikant had een mooie grondregel: neem geen aanstoot en een heel stuk verder 'geef geen aanstoot'. In die volgorde.

O, het één sluit het ander zeker niet uit. Het advies van jouw predikant past me wel, want dat kan mij mooi rechtvaardigen als ik vind dat de ander geen aanstoot moet nemen en ik pas een eind verderop mij moet aanpassen.

Maar die zelfde Paulus schreef ook Romeinen 14. Ik haal daar veel zelfverloochenende lessen uit. Niet leuk voor me, maar wel nuttig.

Ik heb de aanpassing of tolerantie van de ander niet in de hand. Maar proberen zelf de minste te zijn wel.

Dus heb ik gisteravond toch maar mijn pak aangetrokken naar de raadsvergadering en mijn skinny met witte sneakers maar thuis gelaten. Omwille van mijn traditionele achterban

Ik heb gisteren mijn leren rok met hoge hakken maar uitgetrokken en juist mijn sneakers en jeans aangetrokken ivm de sporttraining die ik moest geven

[HersteldHervormd]

Dat zeg ik toch niet orchidee? Alsjeblieft hé, stop een keer met die dramatische reacties.

Nou, toch maar de vraag dan: als er een goede bekende, vriendin, familielid, verzin het maar, in een broek komt bij jou, dan wijs je die de deur?

Nee, voor ons gaat dat zeker niet zo ver, maar al zou dat voor iemand anders wel gelden vind ik dat je dat dient te accepteren. Ook al sta ik daar zelf anders in.

Ik haalde daarom ook een voorbeeld aan: Stel dat iemand wil dat alle vrouwen verplicht in een broek moeten komen dan gaan wij gewoon niet. Wij gaan dan niet tóch in een rok of jurk komen.

[HersteldHervormd]

Ik leer mijn kinderen onder de 1 jaar dat het een regel is om de planten niet van de vensterbank te gooien. Net zo min als de kopjes van de tafel. Ik zie zo'n regel niet als een zwakke manier van opvoeden. Ze leren er als het goed is enige vorm van discipline van.

Regels maken voor een kind van 1 lijkt mij logisch. Maak jij ook kleding regels voor bezoek van 31 jaar oud?

Maar daar gaat het toch niet om? Het gaat er om dat jij regels hebt thuis, op basis van normen en waarden. Ik vind dat je mag verwachten dat andere die, in alle redelijkheid en proportionaliteit dient te respecteren.

Stel dat iemand ons zou verplichten dat alle vrouwen een broek aan moeten bij hun thuis, dan dien je je daar aan te houden. Concreet betekent dit dan wel dat wij daar niet meer zouden komen. Ik zou dan niet tóch komen met een rok dragende vrouwen zegmaar.

Ik kan merken dat jij in jouw nauwe omgeving vrij weinig van doen hebt met seculiere mensen en atheïsten. Dan besef je des te meer dat het niet draait om broek/rok en strakke regels stellen omtrent uiterlijk, maar dat het venijn veel dieper zit.

Dat heb je mis, ik woon niet op de biblebelt en ook niet in een reformatorische woonplaats ofzo.

[merel]

Regels maken voor een kind van 1 lijkt mij logisch. Maak jij ook kleding regels voor bezoek van 31 jaar oud?

Maar daar gaat het toch niet om? Het gaat er om dat jij regels hebt thuis, op basis van normen en waarden. Ik vind dat je mag verwachten dat andere die, in alle redelijkheid en proportionaliteit dient te respecteren.

Stel dat iemand ons zou verplichten dat alle vrouwen een broek aan moeten bij hun thuis, dan dien je je daar aan te houden. Concreet betekent dit dan wel dat wij daar niet meer zouden komen. Ik zou dan niet tóch komen met een rok dragende vrouwen zegmaar.

Ik kan merken dat jij in jouw nauwe omgeving vrij weinig van doen hebt met seculiere mensen en atheïsten. Dan besef je des te meer dat het niet draait om broek/rok en strakke regels stellen omtrent uiterlijk, maar dat het venijn veel dieper zit.

Dat heb je mis, ik woon niet op de biblebelt en ook niet in een reformatorische woonplaats ofzo.

Buren en kennissen kan je makkelijk hierin makkelijk meenemen. Die denken daar het hunne van en laten het verder zo. Ik heb het over nauwe verbondenheid zoals familie die soms de kerk de rug toe hebben gekeerd en daardoor sneller bevooroordeeld zijn. Of familie die er het liefst niet mee geconfronteerd willen worden. Wij hebben in het maken van onze keuzes echt wel eens op eieren moeten lopen. Tijdens weekendjes weg met de familie als enige gezin op zondag naar de kerk gaan en niet uit eten gaan, terwijl de rest gezamenlijk een restaurant boekt. Dan ga je niet met eigen kinderen verder steggelen over kleding of verdere activiteiten buiten.

[Zeeuw]

Dat zeg ik toch niet orchidee? Alsjeblieft hé, stop een keer met die dramatische reacties.

Nou, toch maar de vraag dan: als er een goede bekende, vriendin, familielid, verzin het maar, in een broek komt bij jou, dan wijs je die de deur?

Nee, voor ons gaat dat zeker niet zo ver, maar al zou dat voor iemand anders wel gelden vind ik dat je dat dient te accepteren. Ook al sta ik daar zelf anders in.

Ik haalde daarom ook een voorbeeld aan: Stel dat iemand wil dat alle vrouwen verplicht in een broek moeten komen dan gaan wij gewoon niet. Wij gaan dan niet tóch in een rok of jurk komen.

Of je bent de minste en trekt een broek aan om je broeder/zuster niet te ergeren.

[HersteldHervormd]

Dat zeg ik toch niet orchidee? Alsjeblieft hé, stop een keer met die dramatische reacties.

Nou, toch maar de vraag dan: als er een goede bekende, vriendin, familielid, verzin het maar, in een broek komt bij jou, dan wijs je die de deur?

Nee, voor ons gaat dat zeker niet zo ver, maar al zou dat voor iemand anders wel gelden vind ik dat je dat dient te accepteren. Ook al sta ik daar zelf anders in.

Ik haalde daarom ook een voorbeeld aan: Stel dat iemand wil dat alle vrouwen verplicht in een broek moeten komen dan gaan wij gewoon niet. Wij gaan dan niet tóch in een rok of jurk komen.

Of je bent de minste en trekt een broek aan om je broeder/zuster niet te ergeren.

Zeker moet dat, tenzij het een grens overgaat bij je eigen geweten toch? Wat zou jij doen? En oh ja, nood breekt ten alle tijden de wet.

[HersteldHervormd]

Maar daar gaat het toch niet om? Het gaat er om dat jij regels hebt thuis, op basis van normen en waarden. Ik vind dat je mag verwachten dat andere die, in alle redelijkheid en proportionaliteit dient te respecteren.

Stel dat iemand ons zou verplichten dat alle vrouwen een broek aan moeten bij hun thuis, dan dien je je daar aan te houden. Concreet betekent dit dan wel dat wij daar niet meer zouden komen. Ik zou dan niet tóch komen met een rok dragende vrouwen zegmaar.

Ik kan merken dat jij in jouw nauwe omgeving vrij weinig van doen hebt met seculiere mensen en atheïsten. Dan besef je des te meer dat het niet draait om broek/rok en strakke regels stellen omtrent uiterlijk, maar dat het venijn veel dieper zit.

Dat heb je mis, ik woon niet op de biblebelt en ook niet in een reformatorische woonplaats ofzo.

Buren en kennissen kan je makkelijk hierin makkelijk meenemen. Die denken daar het hunne van en laten het verder zo. Ik heb het over nauwe verbondenheid zoals familie die soms de kerk de rug toe hebben gekeerd en daardoor sneller bevooroordeeld zijn. Of familie die er het liefst niet mee geconfronteerd willen worden. Wij hebben in het maken van onze keuzes echt wel eens op eieren moeten lopen. Tijdens weekendjes weg met de familie als enige gezin op zondag naar de kerk gaan en niet uit eten gaan, terwijl de rest gezamenlijk een restaurant boekt. Dan ga je niet met eigen kinderen verder steggelen over kleding of verdere activiteiten buiten.

Blijkbaar heb je ruimte in je geweten om toch op vakantie te gaan met wat ongelovige familieleden. Dit kan natuurlijk, maar ik denk wel dat je altijd moet opletten of er geen zaken gebeuren die je niet wil. Maar ik zou dan dus goed nadenken of ik wel het weekendje weg kan gaan en of dit niet voor complexe situaties gaat zorgen.

Ik vind dat zelf vreemd als je op vakantie je anders gedraagt dan thuis. (Ik zeg niet dat jij dit wel doet hoor, dit bedoel ik in het algemeen).

[Zeeuw]

Nou, toch maar de vraag dan: als er een goede bekende, vriendin, familielid, verzin het maar, in een broek komt bij jou, dan wijs je die de deur?

Nee, voor ons gaat dat zeker niet zo ver, maar al zou dat voor iemand anders wel gelden vind ik dat je dat dient te accepteren. Ook al sta ik daar zelf anders in.

Ik haalde daarom ook een voorbeeld aan: Stel dat iemand wil dat alle vrouwen verplicht in een broek moeten komen dan gaan wij gewoon niet. Wij gaan dan niet tóch in een rok of jurk komen.

Of je bent de minste en trekt een broek aan om je broeder/zuster niet te ergeren.

Zeker moet dat, tenzij het een grens overgaat bij je eigen geweten toch? Wat zou jij doen? En oh ja, nood breekt ten alle tijden de wet.

Ik zou nadenken over waarom je eigen geweten dat zegt. Is dat traditie, of kun je het echt Bijbels funderen. Ik merk dat ik, als ik uiterlijke zaken vind, nog behoorlijk vaak als basis opvoeding/traditie heb.

[merel]

Ik kan merken dat jij in jouw nauwe omgeving vrij weinig van doen hebt met seculiere mensen en atheïsten. Dan besef je des te meer dat het niet draait om broek/rok en strakke regels stellen omtrent uiterlijk, maar dat het venijn veel dieper zit.

Dat heb je mis, ik woon niet op de biblebelt en ook niet in een reformatorische woonplaats ofzo.

Buren en kennissen kan je makkelijk hierin makkelijk meenemen. Die denken daar het hunne van en laten het verder zo. Ik heb het over nauwe verbondenheid zoals familie die soms de kerk de rug toe hebben gekeerd en daardoor sneller bevooroordeeld zijn. Of familie die er het liefst niet mee geconfronteerd willen worden. Wij hebben in het maken van onze keuzes echt wel eens op eieren moeten lopen. Tijdens weekendjes weg met de familie als enige gezin op zondag naar de kerk gaan en niet uit eten gaan, terwijl de rest gezamenlijk een restaurant boekt. Dan ga je niet met eigen kinderen verder steggelen over kleding of verdere activiteiten buiten.

Blijkbaar heb je ruimte in je geweten om toch op vakantie te gaan met wat ongelovige familieleden. Dit kan natuurlijk, maar ik denk wel dat je altijd moet opletten of er geen zaken gebeuren die je niet wil. Maar ik zou dan dus goed nadenken of ik wel het weekendje weg kan gaan en of dit niet voor complexe situaties gaat zorgen.

Ik vind dat zelf vreemd als je op vakantie je anders gedraagt dan thuis. (Ik zeg niet dat jij dit wel doet hoor, dit bedoel ik in het algemeen).

Of wij hier wel of niet voor kiezen is het punt niet. Het punt dat ik wilde maken is dat het in een refobubbel vanaf de zijnlijn makkelijk roepen is wat wel en niet kan. De praktijk van velen is behoorlijk weerbarstiger. En daardoor maak je onderscheid wat daadwerkelijk belangrijk is en wat eigenlijk meer gebaseerd is op traditie en cultuur in plaats van op de bijbel.

[Zeeuw]

Dat heb je mis, ik woon niet op de biblebelt en ook niet in een reformatorische woonplaats ofzo.

Buren en kennissen kan je makkelijk hierin makkelijk meenemen. Die denken daar het hunne van en laten het verder zo. Ik heb het over nauwe verbondenheid zoals familie die soms de kerk de rug toe hebben gekeerd en daardoor sneller bevooroordeeld zijn. Of familie die er het liefst niet mee geconfronteerd willen worden. Wij hebben in het maken van onze keuzes echt wel eens op eieren moeten lopen. Tijdens weekendjes weg met de familie als enige gezin op zondag naar de kerk gaan en niet uit eten gaan, terwijl de rest gezamenlijk een restaurant boekt. Dan ga je niet met eigen kinderen verder steggelen over kleding of verdere activiteiten buiten.

Blijkbaar heb je ruimte in je geweten om toch op vakantie te gaan met wat ongelovige familieleden. Dit kan natuurlijk, maar ik denk wel dat je altijd moet opletten of er geen zaken gebeuren die je niet wil. Maar ik zou dan dus goed nadenken of ik wel het weekendje weg kan gaan en of dit niet voor complexe situaties gaat zorgen.

Ik vind dat zelf vreemd als je op vakantie je anders gedraagt dan thuis. (Ik zeg niet dat jij dit wel doet hoor, dit bedoel ik in het algemeen).

Of wij hier wel of niet voor kiezen is het punt niet. Het punt dat ik wilde maken is dat het in een refobubbel vanaf de zijnlijn makkelijk roepen is wat wel en niet kan. De praktijk van velen is behoorlijk weerbarstiger. En daardoor maak je onderscheid wat daadwerkelijk belangrijk is en wat eigenlijk meer gebaseerd is op traditie en cultuur in plaats van op de bijbel.

Mijn ervaring is dat het buiten die bubbel soms makkelijker is dan erin. Erbuiten is soms meer begrip dan bij mensen die ogenschijnlijk dichterbij je lijken te staan.

[merel]

Buiten de bubbel hebben mensen begrip zolang zij niet al te veel geconfronteerd worden met de keuzes die jij maakt. Laat staan als zij het gevoel hebben hierin belemmerd te worden. Althans dat is mijn ervaring.

[ejvl]

Zeker moet dat, tenzij het een grens overgaat bij je eigen geweten toch? Wat zou jij doen? En oh ja, nood breekt ten alle tijden de wet.

Een hypothetische vraag, stel dat je zoon/dochter een kind krijgt en deze laat dopen door een vrouwelijke voorganger, zou je dan wel gaan of niet?
Stel dat je niet zou gaan om principiele redenen, zou je dan ook accepteren, begrijpen of respecteren dat die zoon/dochter ook niet naar bijvoorbeeld een belijdenisdienst van een broertje/zusje komt in de HHK, ook wegens principeiele redenen?

[Zeeuw]

Buiten de bubbel hebben mensen begrip zolang zij niet al te veel geconfronteerd worden met de keuzes die jij maakt. Laat staan als zij het gevoel hebben hierin belemmerd te worden. Althans dat is mijn ervaring.

Zolang het echt jouw keuzes zijn valt het mij wel mee. Ik kreeg onlangs bv een soort van credits omdat mijn keuzes ook echt blijvend waren. Ik heb meer moeite met mensen dichtbij me die keuzes van ons hardvochtig afkeuren op basis van gevoel/traditie/niks.