Je lijkt het vooral als voorwaarde vooraf te stellen. Toevallen van Gods recht, Gods eer liever hebben dan je eigen zaligheid, enz. Zonder dat je dit meegemaakt hebt, kun je geen kind van God worden. Als ik je daarin verkeerd begrijp dan hoor ik het graag.GerefGemeente-lid schreef:Dat is niet aan mij.Onbekende schreef:Ik heb nooit als een totaal verloren zondaar onder Zijn Wet gebogen. Is het nu helemaal mis met mij?GerefGemeente-lid schreef:God gaat met een ieder Zijn Eigen weg. Maar als we nooit als een totaal verloren zondaar onder Zijn Wet gebogen hebben, is het laatste gedeelte van je opmerking onjuist.
Lees en herlees Zondag 2 tot en met Zondag 6. Als het goed is levert dat wel herkenning op. Want alleen verloren en naakte zondaren kunnen met God verzoend worden.
Immers, als wij niet ontdekt worden aan onze kwaal, hebben wij ook geen dokter nodig.
Overigens is in zondag 2t/m6 een kind van God aan het woord. Lees zondag 1 maar eens.
Ik heb dit soort gevoelens vooral achteraf gevoeld, als verwondering dat God niet met mij gedaan heeft naar mijn zonden, maar ze genadig vergaf. Ik was dus al een kind van God toen ik pas besefte wat het Hem gekost heeft, en van hoeveel liefde en genade het getuigt dat Hij dit voor ook voor mij gedaan heeft. Als vrucht achteraf dus.
Ik denk dat je erg moet oppassen met het hanteren van dit soort voorwaarden en schema's. Je blokkeert er de weg tot Christus mee en het gevaar van afwachten en lijdelijkheid is zeer groot. Ik heb hier wat mensen mee zien worstelen (en nog).