Drieslag ellende-verlossing-dankbaarheid (Uit Erdee)

[huisman]

Bij de roeping van de discipelen blijkt al dat de volgorde e-v-d niet altijd klopt.

Bij de moorman van Filippus eveneens.
Überhaupt weten we van niet heel veel personen in de Bijbel hoe hun bekering precies ging, laat staan dat die altijd in de volgorde van ellende-verlossing-dankbaarheid ging.

Prof.dr. A. Baars heeft in een Apeldoornse studie (TUA) laten zien dat de opstellers van de H.C. de trits ellende, verlossing en dankbaarheid chronologisch hebben gezien. Ook in de Bijbel zien we dat de gezonde schare Jezus verlaat en dat de ellendige stumperds Hem aanroepen vanuit hun nood.
Verder zie bv Psalm 130, de Romeinenbrief, de wonderen van de Heiland, de gelijkenis van de verloren zoon enz. Allemaal dezelfde volgorde. Ellende, verlossing en dankbaarheid. Kennen wij onze ellende niet. Gij weet niet dat gij zijt ellendig, en jammerlijk, en arm, en blind, en naakt. Zalf uw ogen met ogenzalf, opdat gij zien moogt.

Een waar geloof zonder kennis van onze ellende is onmogelijk in Bijbels licht.

Ik haalde zelf al de voorbeelden van Titus en Johannes aan. Je kan moeilijk van iedere bekeerde zeggen dat het eerst ellende-verlossing-dankbaarheid was.
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/29 ... -volgorde/

Heb je wel gelezen wat de kamerling las? Ik vind het antwoord op refoweb onbijbels verwarrend.

[GerefGemeente-lid]

Dat is niet aan mij.

Lees en herlees Zondag 2 tot en met Zondag 6. Als het goed is levert dat wel herkenning op. Want alleen verloren en naakte zondaren kunnen met God verzoend worden.
Immers, als wij niet ontdekt worden aan onze kwaal, hebben wij ook geen dokter nodig.

Je lijkt het vooral als voorwaarde vooraf te stellen. Toevallen van Gods recht, Gods eer liever hebben dan je eigen zaligheid, enz. Zonder dat je dit meegemaakt hebt, kun je geen kind van God worden. Als ik je daarin verkeerd begrijp dan hoor ik het graag.

Overigens is in zondag 2t/m6 een kind van God aan het woord. Lees zondag 1 maar eens.

Ik heb dit soort gevoelens vooral achteraf gevoeld, als verwondering dat God niet met mij gedaan heeft naar mijn zonden, maar ze genadig vergaf. Ik was dus al een kind van God toen ik pas besefte wat het Hem gekost heeft, en van hoeveel liefde en genade het getuigt dat Hij dit voor ook voor mij gedaan heeft. Als vrucht achteraf dus.

Ik denk dat je erg moet oppassen met het hanteren van dit soort voorwaarden en schema's. Je blokkeert er de weg tot Christus mee en het gevaar van afwachten en lijdelijkheid is zeer groot. Ik heb hier wat mensen mee zien worstelen (en nog).

Zondekennis gaat altijd vooraf aan Christuskennis. Gods Woord is daar duidelijk in. Het voorbereidende werk van Gods Geest brengt een mens tot overtuiging van zonde en schuld. Dat drijft uit naar Christus. Het is niet andersom.

Ds. C. Harinck schrijft daarover in reactie tot dr. Van den Brink: De Bijbel laat zien dat de mensen die tot Jezus komen allen een bepaalde nood kenden, waarvoor zijn tot Hem kwamen. De kennis van onze ellende wordt niet zonder reden het eerste stuk genoemd in onze Heidelbergse Catechismus. Het ware geloof woont in een door schuldbesef gebroken en verslagen hart. We hebben van nature geen behoefte aan Jezus. We kunnen het heel goed zonder Hem doen. We hebben aan wat zelfgemaakte godsdienstigheid genoeg. Het is inderdaad nodig te weten hoe groot je zonden en ellenden zijn om in Christus te geloven. Calvijn spreekt er over dat we moeten inzien dat we schuldig staan voor de hemelse Rechter. De kennis van ellende maakt ons niet zalig, maar is onmisbaar om het Evangelie te waarderen. De diepte van die kennis bepaalt de Heere. De ellendekennis is diep genoeg en zwaar genoeg, wanneer het ons brengt om in Jezus Christus onze zaligheid te zoeken.

Velen zullen dit een voorwaardelijk Evangelie noemen, maar het is slechts de weg die tot Jezus leidt. De Heere heeft bekering en geloof, hongeren en verzadigd worden, zijn zonden bekennen en vergeven worden, samengevoegd. En ook in dezen geldt: wat God heeft samengevoegd, scheidde de mens niet. Het is opmerkelijk dat in de aanbieding van de genade in de Schrift, adresseringen voorkomen die op de ellende van de mens wijzen. Jezus preekte het Evangelie in de synagoge te Nazareth met de woorden van Jesaja 61: “De Geest des Heeren is op Mij, daarom heeft Mij gezalfd. Hij heeft Mij gezonden om de armen het Evangelie te verkondigen, om te genezen die gebroken zijn van hart. Om de gevangenen te prediken loslating en de blinden het gezicht. Om de verslagenen heen te zenden in vrijheid.” We worden niet vanwege onze goedheid genodigd, maar vanwege onze schuld en verlorenheid. Geloven in Jezus doe je niet als verkorene, maar als verlorene.

Als je dat gaat omkeren of expliciet ontkent, dan ben ik bang dat @Maanenschijn toch gelijk heeft in zijn eerste antwoord.

Ik zal het wat verduidelijken. Persoonlijk zijn het juist mijn zonden geweest die me bij God gebracht hebben. Maar niet op de manier van toevallen van Gods recht of Gods eer hoger achten dan mijn zaligheid. Voor mij werd het realiteit dat als het aan mij lag, het nooit meer goed zou komen. Ik had er een puinhoop van gemaakt. Ik kreeg God nodig en heb mijn puinhoop bij Hem neergelegd en gebeden of Hij me wilde helpen te stoppen met mijn boezemzonde en of Hij het wilde vergeven. En God hoorde en verhoorde. En toen kwam pas het besef dat het niet verdiend was. Maar juist dan wordt de verwondering over zóveel genade nog groter. Juist daarom wil ik God loven en danken en juist daarom ben ik dagelijks afhankelijk van Zijn kracht.

Het doet me pijn dat er mensen zijn die dit werk van God volledig afkeuren, omdat het niet aan het standaard schema voldoet. Het heeft pijn gedaan dat de kerk geen veilige plaats was. Inmiddels kan en mag ik de positieve kanten ervan inzien in de zin van dat God alles laat medewerken ten goede.

Het doet pijn als mensen God Zijn eigen werk niet toevertrouwen, maar voor Hem gaan beslissen hoe Hij een mens moet bekeren. Ik hoor om me heen zóveel verschillende verhalen hoe Gods Geest werkt, dat de verwondering en blijdschap alleen maar groter wordt. God weet precies wat eenieder nodig heeft en geeft eenieder op zijn/haar weg een eigen proces. Dat is niet in een schema te stoppen, dat is niet van te voren in te vullen. Laat mijn God alsjeblieft Zijn eigen werk doen. Hij weet wie er bij Hem horen, Hij weet hoe Hij dat moet doen. God is groot en wij begrijpen Hem niet. Hij heeft ons niet aangesteld als rechters, Hij zal Zélf Rechter zijn. En de vrijspraak is enkel genade. Enkel genade!

Alsjeblieft, je doet God zó tekort als je Hem Zijn eigen werk niet toevertrouwt.

We moeten wel Gods Woord laten spreken. En dat mis ik nogal in bovenstaande bijdrage. Je trekt het erg in het persoonlijke en dat mag best. Maar we discussiëren hier wel op een forum. Dus ik wil toch proberen om in te gaan op je post.

Als jij zegt dat een mens bekeert kan worden zonder het kennen van Romeinen 3, hoor ik graag waar ik dat kan vinden in Gods Woord. Immers is Romeinen 3 een wezenlijke belijdenis die elk van Gods kinderen kent, al kan trap en mate onderscheiden zijn.
De Wet overtuigt van zonde. Dat is heel duidelijk ook te lezen. @huisman noemt daar belangrijke voorbeelden van. Zondag 23 zegt dat ik dan leer dat ik aan ál de geboden Gods zwaarlijk gezondigd heb. Dat is dus niet alleen een boezemzonde, maar dan leer je ook zien dat je zondaar bent, dat je in zonde ontvangen en in zonde geboren bent, ja, dat je midden in de dood ligt en dat je, van nature, voor God nooit kunt bestaan.

Als die overtuiging van zonde en schuld niet gevonden wordt is er geen bekering mogelijk. Ik geloof toch heel duidelijk dat Gods Woord dat ons leert. En dan heb ik het niet over termen als 'Gods eer liever hebben dan de eigen zaligheid'. Dat is on-Bijbels. Zeker, een mens krijgt wel te doen met de Rechter van hemel en aarde. Dat heeft de dichter van Psalm 143 ook ondervonden toen hij uitroep: En ga niet in het gericht met Uw knecht; want niemand die leeft, zal voor Uw aangezicht rechtvaardig zijn. Lees daarbij ook de Kanttekeningen! Maar dat is wel iets heel anders!

Laten we niet op het gemoed discussiëren maar eerlijk de zaken benoemen. Gods Woord en ook Zondag 2 tot en met Zondag 6 leren ons dat de ellende altijd voorafgaat aan de vergeving, niet als voorwaarde, maar als weg waarlangs God een mens bekeert. Als jij een geldbedrag schuldig bent aan een familielid kun je het pas voldoen als de schuld bekend is. Eerder niet.

[J.C. Philpot]

Ik zal het wat verduidelijken. Persoonlijk zijn het juist mijn zonden geweest die me bij God gebracht hebben. Maar niet op de manier van toevallen van Gods recht of Gods eer hoger achten dan mijn zaligheid.

Misschien moet de zaken als "Gods eer hoger achten dan mijn zaligheid" even laten liggen. De anderen hebben het over buigen onder Gods wet (erkennen een in zichzelf totaal verloren zondaar te zijn). Dat is zuiver Reformatorisch, terwijl ik de indruk krijg dat jij dit verward met een bepaalde gezelschapskring-beleving. Maar daar hebben we het niet over.

[Onbekende]

Ik zal het wat verduidelijken. Persoonlijk zijn het juist mijn zonden geweest die me bij God gebracht hebben. Maar niet op de manier van toevallen van Gods recht of Gods eer hoger achten dan mijn zaligheid.

Misschien moet de zaken als "Gods eer hoger achten dan mijn zaligheid" even laten liggen. De anderen hebben het over buigen onder Gods wet (erkennen een in zichzelf totaal verloren zondaar te zijn). Dat is zuiver Reformatorisch, terwijl ik de indruk krijg dat jij dit verward met een bepaalde gezelschapskring-beleving. Maar daar hebben we het niet over.

Goed advies. Ik had specifiek gevraagd aan GG-lid om als ik hem verkeerd daarin begreep om dat dan te zeggen. In voorgaande post laat hij daar iets van doorschemeren dus is het goed om daar niet op door te gaan. Sterker nog dat bepaalde uitdrukkingen onbijbels zijn daar zijn we het zo te zien over eens.

[Onbekende]

Je lijkt het vooral als voorwaarde vooraf te stellen. Toevallen van Gods recht, Gods eer liever hebben dan je eigen zaligheid, enz. Zonder dat je dit meegemaakt hebt, kun je geen kind van God worden. Als ik je daarin verkeerd begrijp dan hoor ik het graag.

Overigens is in zondag 2t/m6 een kind van God aan het woord. Lees zondag 1 maar eens.

Ik heb dit soort gevoelens vooral achteraf gevoeld, als verwondering dat God niet met mij gedaan heeft naar mijn zonden, maar ze genadig vergaf. Ik was dus al een kind van God toen ik pas besefte wat het Hem gekost heeft, en van hoeveel liefde en genade het getuigt dat Hij dit voor ook voor mij gedaan heeft. Als vrucht achteraf dus.

Ik denk dat je erg moet oppassen met het hanteren van dit soort voorwaarden en schema's. Je blokkeert er de weg tot Christus mee en het gevaar van afwachten en lijdelijkheid is zeer groot. Ik heb hier wat mensen mee zien worstelen (en nog).

Zondekennis gaat altijd vooraf aan Christuskennis. Gods Woord is daar duidelijk in. Het voorbereidende werk van Gods Geest brengt een mens tot overtuiging van zonde en schuld. Dat drijft uit naar Christus. Het is niet andersom.

Ds. C. Harinck schrijft daarover in reactie tot dr. Van den Brink: De Bijbel laat zien dat de mensen die tot Jezus komen allen een bepaalde nood kenden, waarvoor zijn tot Hem kwamen. De kennis van onze ellende wordt niet zonder reden het eerste stuk genoemd in onze Heidelbergse Catechismus. Het ware geloof woont in een door schuldbesef gebroken en verslagen hart. We hebben van nature geen behoefte aan Jezus. We kunnen het heel goed zonder Hem doen. We hebben aan wat zelfgemaakte godsdienstigheid genoeg. Het is inderdaad nodig te weten hoe groot je zonden en ellenden zijn om in Christus te geloven. Calvijn spreekt er over dat we moeten inzien dat we schuldig staan voor de hemelse Rechter. De kennis van ellende maakt ons niet zalig, maar is onmisbaar om het Evangelie te waarderen. De diepte van die kennis bepaalt de Heere. De ellendekennis is diep genoeg en zwaar genoeg, wanneer het ons brengt om in Jezus Christus onze zaligheid te zoeken.

Velen zullen dit een voorwaardelijk Evangelie noemen, maar het is slechts de weg die tot Jezus leidt. De Heere heeft bekering en geloof, hongeren en verzadigd worden, zijn zonden bekennen en vergeven worden, samengevoegd. En ook in dezen geldt: wat God heeft samengevoegd, scheidde de mens niet. Het is opmerkelijk dat in de aanbieding van de genade in de Schrift, adresseringen voorkomen die op de ellende van de mens wijzen. Jezus preekte het Evangelie in de synagoge te Nazareth met de woorden van Jesaja 61: “De Geest des Heeren is op Mij, daarom heeft Mij gezalfd. Hij heeft Mij gezonden om de armen het Evangelie te verkondigen, om te genezen die gebroken zijn van hart. Om de gevangenen te prediken loslating en de blinden het gezicht. Om de verslagenen heen te zenden in vrijheid.” We worden niet vanwege onze goedheid genodigd, maar vanwege onze schuld en verlorenheid. Geloven in Jezus doe je niet als verkorene, maar als verlorene.

Als je dat gaat omkeren of expliciet ontkent, dan ben ik bang dat @Maanenschijn toch gelijk heeft in zijn eerste antwoord.

Ik zal het wat verduidelijken. Persoonlijk zijn het juist mijn zonden geweest die me bij God gebracht hebben. Maar niet op de manier van toevallen van Gods recht of Gods eer hoger achten dan mijn zaligheid. Voor mij werd het realiteit dat als het aan mij lag, het nooit meer goed zou komen. Ik had er een puinhoop van gemaakt. Ik kreeg God nodig en heb mijn puinhoop bij Hem neergelegd en gebeden of Hij me wilde helpen te stoppen met mijn boezemzonde en of Hij het wilde vergeven. En God hoorde en verhoorde. En toen kwam pas het besef dat het niet verdiend was. Maar juist dan wordt de verwondering over zóveel genade nog groter. Juist daarom wil ik God loven en danken en juist daarom ben ik dagelijks afhankelijk van Zijn kracht.

Het doet me pijn dat er mensen zijn die dit werk van God volledig afkeuren, omdat het niet aan het standaard schema voldoet. Het heeft pijn gedaan dat de kerk geen veilige plaats was. Inmiddels kan en mag ik de positieve kanten ervan inzien in de zin van dat God alles laat medewerken ten goede.

Het doet pijn als mensen God Zijn eigen werk niet toevertrouwen, maar voor Hem gaan beslissen hoe Hij een mens moet bekeren. Ik hoor om me heen zóveel verschillende verhalen hoe Gods Geest werkt, dat de verwondering en blijdschap alleen maar groter wordt. God weet precies wat eenieder nodig heeft en geeft eenieder op zijn/haar weg een eigen proces. Dat is niet in een schema te stoppen, dat is niet van te voren in te vullen. Laat mijn God alsjeblieft Zijn eigen werk doen. Hij weet wie er bij Hem horen, Hij weet hoe Hij dat moet doen. God is groot en wij begrijpen Hem niet. Hij heeft ons niet aangesteld als rechters, Hij zal Zélf Rechter zijn. En de vrijspraak is enkel genade. Enkel genade!

Alsjeblieft, je doet God zó tekort als je Hem Zijn eigen werk niet toevertrouwt.

We moeten wel Gods Woord laten spreken. En dat mis ik nogal in bovenstaande bijdrage. Je trekt het erg in het persoonlijke en dat mag best. Maar we discussiëren hier wel op een forum. Dus ik wil toch proberen om in te gaan op je post.

Als jij zegt dat een mens bekeert kan worden zonder het kennen van Romeinen 3, hoor ik graag waar ik dat kan vinden in Gods Woord. Immers is Romeinen 3 een wezenlijke belijdenis die elk van Gods kinderen kent, al kan trap en mate onderscheiden zijn.
De Wet overtuigt van zonde. Dat is heel duidelijk ook te lezen. @huisman noemt daar belangrijke voorbeelden van. Zondag 23 zegt dat ik dan leer dat ik aan ál de geboden Gods zwaarlijk gezondigd heb. Dat is dus niet alleen een boezemzonde, maar dan leer je ook zien dat je zondaar bent, dat je in zonde ontvangen en in zonde geboren bent, ja, dat je midden in de dood ligt en dat je, van nature, voor God nooit kunt bestaan.

Als die overtuiging van zonde en schuld niet gevonden wordt is er geen bekering mogelijk. Ik geloof toch heel duidelijk dat Gods Woord dat ons leert. En dan heb ik het niet over termen als 'Gods eer liever hebben dan de eigen zaligheid'. Dat is on-Bijbels. Zeker, een mens krijgt wel te doen met de Rechter van hemel en aarde. Dat heeft de dichter van Psalm 143 ook ondervonden toen hij uitroep: En ga niet in het gericht met Uw knecht; want niemand die leeft, zal voor Uw aangezicht rechtvaardig zijn. Lees daarbij ook de Kanttekeningen! Maar dat is wel iets heel anders!

Laten we niet op het gemoed discussiëren maar eerlijk de zaken benoemen. Gods Woord en ook Zondag 2 tot en met Zondag 6 leren ons dat de ellende altijd voorafgaat aan de vergeving, niet als voorwaarde, maar als weg waarlangs God een mens bekeert. Als jij een geldbedrag schuldig bent aan een familielid kun je het pas voldoen als de schuld bekend is. Eerder niet.

Je blijft er nogal stellig bij dat dit en ook het persoonlijk inleven van Romeinen 3 als voorwaarde vooraf beleefd moet worden.

Ik kan je uit ervaring vertellen dat ná ontvangen genade Romeinen 3 meer gaat leven. Dat het voor God niet te weinig is als je alleen met een boezemzonde komt, Hij wilde genadig álles vergeven. Maar toen leerde ik als vrucht van de Heilige Geest die in mijn hart wil wonen en werken mezelf steeds beter kennen. En toen ging ik de werkelijkheid van Romeinen 3 pas inzien. Overigens denk ik dat je sowieso moet uitkijken om Romeinen 3 standaard toe te passen. Het is niet Gods bedoeling om ons depressief te maken en juist na ontvangen genade mogen wij leven uit Zijn genade. Ook dat blijkt duidelijk uit Gods Woord (meer dan overwinnaars in Christus enz.). Ben ik dan altijd een overwinnaar? Nee, maar ik leef dichtbij God, heb Zijn kracht élke dag nodig en vraag daar ook elke dag om. En God geeft die kracht zodat ik de verleiding van satan kan weerstaan. Dan ben ik geen overwinnaar, maar Christus in mij! En echt, ik kan je zeggen dat geeft zoveel dankbaarheid.

Overigens geloof ik zeker dat het zo kan gaan dat we alles vooraf gaan inleven en zo als een schuldverslagen zondaar voor God terecht komen. Niet voor niets staan die voorbeelden óók in Gods Woord. Maar het is niet de norm, aangezien er óók hele andere voorbeelden in Gods Woord staan. En dat is niet voor niets. Het eenzijdig toepassen van Gods Woord zorgt voor grote brokken. En dat werkt beide kanten op!

Ook mijn verhaal is niet normatief. De Heilige Geest werkt met ieder zoals dat bij die persoon past.

Als jij het niet persoonlijk wilt trekken is je goed recht. Ik zou je wel willen vragen om voorzichtig te zijn met je al te stellige uitspraken. De mens gaat zo gauw op Gods stoel zitten en beslist dan voor Hem wat Hij doen moet. Ik ook nog steeds wel eens hoor, dan leer ik weer een les en dan leer ik weer opnieuw dat ik enkel op Hem moet vertrouwen.

Ben je bereid om je beeld van God bij te stellen? God is niet alleen een toornig Rechter. Dat zal Hij wél blijven voor degenen die niet bij Hem wíllen horen (gijlieden hebt niet gewild). Voor degenen die Zijn kind mogen zijn is Hij juist een liefdevolle Vader die zorgt. Hij geeft mij kracht, Hij geeft mij mensen om mij heen, Hij houdt mij vast als ik de verkeerde kant op wil. Hij leidt mijn leven, ook al zie ik het zelf zo vaak niet moet ik achteraf zo vaak zeggen: dus daarom liep het zo, U had daar een bedoeling mee. Dat gaat soms lieflijk, en dat gaat soms vermanend. Maar zorgen doet Hij! Echt, er gaat niets boven het kennen van die God.

Ken jij Hem al?

[Bertiel]

een oude quote van Jeremiah wil ik nogmaals naar voren halen:

Onze zaligheid hangt van 1 ding af: van een waar geloof in Jezus Christus. Het zal u misschien enigzins onwelgevallig in de oren klinken maar er zijn nogal wat manieren waarop God de Heilige Geest zondaren tot Jezus brengt.

A: Sommigen worden schielijk, in korte tijd overgebracht. B: Sommigen worden overgebracht door en met grote verschrikkingen en ontsteltenissen der wet, des doods en der verdoemenis. C: Sommigen op evangelische wijze. De zaligheden en de volheid van den Middelaar Jezus Christus overstelpen de ziel, en de zoetigheden van de evangelische goederen vervullen zo hun zielen, dat ze geen tijd hebben om aan hun zonden en verschrikking te denken. Maar zij worden als verslonden door het evangelie, en zij ontvangen Jezus met blijdschap. D: sommigen brengt de Heere over in vele bedaardheid, door het gezicht van waarheden: in bedaardheid zien zij hun zondige en ellendige staat buiten Christus. (...) Zij hebben niet vele smartelijke droefheid, ook geene verrukkende blijdschap, maar een genoegen in, een zoete goedkeuring van waarheden, zo ten opzichte van hun ellende, als ten opzichte van de zaligheid in Christus (...). E: sommigen worden bekeerd met vele wisselingen van droefheid, blijdschap enz. (...).
Brakel

Leer toch onderscheiden acht geven op de wegen Gods. God leidt al Zijn kinderen
niet op dezelfde wijze. De één wordt door een bitter Mara, en de ander door een
lieflijk Elim naar Kanaän geleid. Ja, soms zal God wel zulken, die het meest
buitensporig in de zonden geweest zijn, op het lieflijkst lokken en nodigen tot Zijn
gemeenschap, en hun niet meer gezicht van hun zonden en overtuiging geven, dan
zij nodig hebben om hen tot Jezus te brengen; ja van het begin hunner overtuiging
af het oog op Jezus en Zijn algenoegzaamheid doen vestigen, waardoor alle
naarheid wordt weggenomen. En anderen, die burgerlijk hebben geleefd, ja
godsdienstigen zedig waren, worden wel eens door zo'n nare weg geleid, dat ze als
het ware de spranken van de hel in hun consciëntie gevoelen. Waardoor de Heere
hun wil leren, dat het steunen op eigen gerechtigheid even verfoeilijk voor Hem is
als openbaar in de zonde te leven. Leert dan tot uw bemoediging de verscheidene
wegen Gods kennen.
Immens

Meent ge, dat elk een op een en dezelfde wijze uit de natuurstaat in de genadestaat komt? Neen, dat geschiedt op verscheidene wijzen. Met de één gaat het bard toe, en het is een barre noorden wind die er waait; met de ander gaat het zacht toe, 't is als het suizen van een zachte stilte, een liefelijke zuidenwind die hen bewaait; de een wordt als voorbij en door de hel gesleept, de ander wordt als voorbij en door de hemel geleid; de een geschiedt het met vele verschrikkingen en vervaarnissen, de ander met veel vrijmoedigheid en blijdschap. De Heere is vrij in Zijn doen".
Smytegelt

Heeft ieder die de droefheid naar God kent evenveel smart? Nee, er is diepe smart en minder diepe smart. Bij de wedergeboorte kent iedereen pijn, maar sommigen hebben erger pijn dan anderen.

Denk aan mensen die van nature onbuigzamer en hoogmoediger van aard zijn dan anderen. Zij vernederen zich niet zo gemakkelijk. Deze mensen moeten dieper verootmoedigd worden. Sommige mensen zijn groter overtreders geweest dan anderen. Hun droefheid zal groter zijn en in overeenstemming met de zonden die zij gedaan hebben.

In het dagelijks leven moet bij sommige mensen de pus verwijderd worden met een naald, bij anderen moet dat gebeuren met een lancet. Zeer verdorven zondaren moeten zelfs verwond worden met de hamer van de wet.

De Heere heeft sommige zondaren bestemd voor een hogere dienst. Daartoe worden zij ook bekwaam gemaakt. Om uitnemende dienstknechten van God te worden, moeten ze ook diep verootmoedìgd worden. Het is Gods gewone weg om degenen die Hij bestemt om pilaren in Zijn Kerk te worden meer te louteren dan anderen. Paulus, de prins der apostelen, kende drie dagen dat hij niet at en dronk. Hij moest als vaandeldrager Gods Naam dragen voor de heidenen. Daarom werd hij dieper doorboord met berouw.
Watson

U bent bevreesd, dat u nooit zulk een diep gevoel van uw zonde en schuld
gehad hebt als vereist wordt om tot Christus te kunnen komen.

Bedenk dan dat God niet iedereen dezelfde mate van werkingen schenkt. Sommigen geeft Hij een dieper gevoel van zonde en anderen minder, overeenkomstig de onderscheiden bezigheden, waartoe Hij hen roept.

Sommigen roept Hij tot het werk der ambtelijke bediening, en dezen behoeven een diepere bevinding. Want veel zielen zijn aan hun zorg toevertrouwd, van welke taak zij rekenschap zullen moeten afleggen. Zij moeten de twijfelingen van velen opklaren, en moeten geoefend worden teneinde bekwaam gemaakt te worden voor hun ambt.

Anderen kennen niet zo’n diep gevoel van hun zonden vanwege de omgeving, waarin zij leven. Werden sommigen even diep geoefend als anderen, dan zouden de mensen, die bij hen wonen, hen voor volslagen krankzinnig aanzien; zij zouden hen niet kunnen verdragen en Gods Naam zou door deze atheïsten ontheiligd worden. Maar wat het gevoel der zonde betreft, vraag ik u, of u er ooit zóveel van gevoeld hebt, dat het u bracht tot een vernedering en verfoeien van uzelf?
Guthrie

Voorzover het ons geopenbaard is, bereidt God gewoonlijk de mensen voor door de wet en door enige voorafgaande gestalten, voordat zij tot Christus getrokken worden. Ik durf niet beslist zeggen, dat God geen gebruik maakt van Zijn koninklijk, soeverein recht, in de bekering van sommigen, wie God genade bewijst, zonder die zware, wettische overtuigingen, ja ik denk, dat Christus tot sommigen komt gelijk een ree of gelijk een welp der herten, springende op de bergen en huppelende op de heuvelen, met wie Hij zich niet houdt aan de regel, die Hijzelf gesteld heeft en die Hij uit de hel rukt, zonder die voorbereidingen, of dat Hij die tenminste plotseling werkt. Ik zie er niets bezwarends in, dat, evenals God in Zijn handelingen in de natuur vrij blijft in Zijn bedelingen, wij ook Zijn bedelingen in de genade niet kunnen navorsen. Dit is echter zeker, dat Hij nieuwe gebouwen opricht van ongeschikt en knoestig hout en het moet wel gering en onhandelbaar leem zijn, waarvan Christus, Die alle dingen nieuw maakt, geen vat der barmhartigheid formeren kan. De ene natuur of soort van schepsel in een ander te veranderen, zoals een leeuw in een lam, en te maken dat de wolf met het lam verkeert en de luipaard bij de geitenbok neerligt en het kalf en de jonge leeuw en het mestvee tezamen, en dat een klein jongske ze zal drijven, is het eigen werk van de Almacht, wat ook de voorbereidingen of de ongeschiktheid van zondaren is.
Rutherford

Vergelijk uw eigen gevoelens niet met die van andere mensen. Sta uzelf ook niet toe om ontmoedigd te worden, omdat u niet de intense droefheid of de levende vreugde bezit waar anderen van gewagen. God beveelt u niet te gevoelen zoals die en die. Hij smeekt dat u zich bekeert en gelooft. U moet zich richten naar Zijn Woord, en niet naar de verschillende gestalten en gevoelens van uw buurvrouw.
De Heilige Geest handelt met geen twee harten hetzelfde. Hij opent sommige harten met de zachtste aanraking van Zijn liefde. Anderen lijkt Hij open te rukken, als met een breekijzer of door opschrikkende oordelen.
Betwijfel niet de oprechtheid van wat in uw eigen hart leeft, omdat niemand anders precies hetzelfde heeft gehad. De Heere geeft geen voorschriften. Hij is soeverein. Hij zal u zalig maken zoals Hij verkiest. Weest dankbaar dat u zalig kúnt worden. Zie toe, dat u niet tegenspreekt en twijfelt, totdat de Heilige Geest u overgeeft om ‘ongevoelig te worden’.
Theodore L. Cuyler


‘Als de palmboom van Zeilan zijn vruchten voortbrengt, barst de bolster open met een knal die het bos doet schudden. Maar duizenden andere, gelijkwaardige bloemen, openen zich in de morgen zonder dat de dauwdruppels enig geluid horen. Even zovele zielen beginnen te bloeien in genade, en de wereld hoort noch wervelwind noch storm’.
Spurgeon

Laten we de Heere toch alsjeblieft vrijhouden in hoe Hij Zijn wonderlijk werk in de mens verricht. En laten we alsjeblieft niemand een weg voorschrijven, zijn julllie niet bang het kleine te vertrappen?

Een mens van God ontdekt, ontdekt juist niets te zijn, ook al heeft hij zondebesef, daar kan hij het niet mee, ellendekennis, Gods recht, etc. alles is een wegwerpelijk kleed. Dus ja, de meest voorkomende weg is de volgorde van de Heidelberger, maar dat loopt bij iedereen anders! Alsjeblieft mensen, er zou zoveel meer zekerheid in Nederland kunnen zijn, als de Heere vrij zou worden gelaten.

[GerefGemeente-lid]

Je blijft er nogal stellig bij dat dit en ook het persoonlijk inleven van Romeinen 3 als voorwaarde vooraf beleefd moet worden.

Nee. Dat schreef ik niet. Het is de weg waarlangs God werkt. Lees nog eens het citaat van ds. Harinck wat ik gisteren deelde. Je gaat totaal niet inhoudelijk in op hetgeen ik zeg, maar je zegt telkens hetzelfde. Dat is ontzettend lastig discussiëren. Dus mijn verzoek is om inhoudelijk te reageren.

Ik kan je uit ervaring vertellen dat ná ontvangen genade Romeinen 3 meer gaat leven. Dat het voor God niet te weinig is als je alleen met een boezemzonde komt, Hij wilde genadig álles vergeven. Maar toen leerde ik als vrucht van de Heilige Geest die in mijn hart wil wonen en werken mezelf steeds beter kennen. En toen ging ik de werkelijkheid van Romeinen 3 pas inzien. Overigens denk ik dat je sowieso moet uitkijken om Romeinen 3 standaard toe te passen. Het is niet Gods bedoeling om ons depressief te maken en juist na ontvangen genade mogen wij leven uit Zijn genade. Ook dat blijkt duidelijk uit Gods Woord (meer dan overwinnaars in Christus enz.). Ben ik dan altijd een overwinnaar? Nee, maar ik leef dichtbij God, heb Zijn kracht élke dag nodig en vraag daar ook elke dag om. En God geeft die kracht zodat ik de verleiding van satan kan weerstaan. Dan ben ik geen overwinnaar, maar Christus in mij! En echt, ik kan je zeggen dat geeft zoveel dankbaarheid.

Het gaat erom wat Gods Woord ons zegt. Daar houd ik me aan. Jesaja is daar duidelijk in in hoofdstuk 61. En trouwens, ben jij wel eens naar de dokter gegaan zonder dat je klachten had? De kwaal moet ons geopenbaard worden. Daar hanteert God de Wet voor, die ons schuldig stelt en ontdekt aan onze afkomst in ons verbondshoofd Adam. Wij hebben van die boom gegeten. Wij wilden als God zijn. Wij wilden zelf leven. Maar we zijn gevallen in een peilloze diepte van zonde en ongerechtigheid. Als dat nooit onze schuld is geworden, kan er ook geen plaats worden gemaakt voor Jezus. Alleen door schuldbesef getroffen en verslagen harten ziet God aan. Dat heeft dus ook niets met depressiviteit te maken. God maakt mensen niet depressief, maar Hij doet dit alles met als doel dat zij zich in hun zonden en ellenden tot Hem zich ter genezing zouden wenden.

Overigens geloof ik zeker dat het zo kan gaan dat we alles vooraf gaan inleven en zo als een schuldverslagen zondaar voor God terecht komen. Niet voor niets staan die voorbeelden óók in Gods Woord. Maar het is niet de norm, aangezien er óók hele andere voorbeelden in Gods Woord staan. En dat is niet voor niets. Het eenzijdig toepassen van Gods Woord zorgt voor grote brokken. En dat werkt beide kanten op!

Dat is onjuist. Het is zeker waar dat niet elk van Gods kinderen een Paulus-bekering heeft. Maar de norm is wel degelijk de volgordelijke drieslag ellende-verlossing-dankbaarheid. Nogmaals: trap en mate zijn onderscheiden. Vroeger zei men dan: bij de één is een vingerhoedje al vol en bij de ander pas een emmer. Dat doet dus ook niets af aan de post van @Bertiel.

Ook mijn verhaal is niet normatief. De Heilige Geest werkt met ieder zoals dat bij die persoon past.

Als jij het niet persoonlijk wilt trekken is je goed recht. Ik zou je wel willen vragen om voorzichtig te zijn met je al te stellige uitspraken. De mens gaat zo gauw op Gods stoel zitten en beslist dan voor Hem wat Hij doen moet. Ik ook nog steeds wel eens hoor, dan leer ik weer een les en dan leer ik weer opnieuw dat ik enkel op Hem moet vertrouwen.

Je bent zelf stellig. Ik probeer aan te geven wat wezenlijk is. De Catechismus is onderdeel van de Belijdenisgeschriften. We belijden dat die op Gods Woord zijn gebaseerd. Laten we die volgorde die de Catechismus ons aanwijst, dan ook niet zomaar bij het grofvuil zetten. De Wet is een tuchtmeester tot Christus. Zolang we niet schuldig staan aan die Wet kan er voor Christus geen plaats gemaakt worden. Dat heeft niets te maken met stelligheid, maar met het naspreken van Gods Woord. Romeinen 8 staat ook niet voor niets pas na Romeinen 3 tot en met 7.

Ben je bereid om je beeld van God bij te stellen? God is niet alleen een toornig Rechter. Dat zal Hij wél blijven voor degenen die niet bij Hem wíllen horen (gijlieden hebt niet gewild). Voor degenen die Zijn kind mogen zijn is Hij juist een liefdevolle Vader die zorgt. Hij geeft mij kracht, Hij geeft mij mensen om mij heen, Hij houdt mij vast als ik de verkeerde kant op wil. Hij leidt mijn leven, ook al zie ik het zelf zo vaak niet moet ik achteraf zo vaak zeggen: dus daarom liep het zo, U had daar een bedoeling mee. Dat gaat soms lieflijk, en dat gaat soms vermanend. Maar zorgen doet Hij! Echt, er gaat niets boven het kennen van die God.

Ken jij Hem al?

Van nature is God voor ons allen de Rechter. Het gaat er om of wij in dit leven te maken krijgen met die Rechter of pas ná dit leven.

Daarom: kennen wij, ken jij, ken ik Hem al als Rechter? Dan hebben we Hem om genade leren bidden. Genade, langs een weg van buigen onder Gods wet: Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig. In die weg van belijdenis van zonde en schuld zal Hij ook vrijpleiten bij de Vader, als Middelaar Gods en der mensen.

[Bertiel]

Ik denk toch echt dat geloven is, Christus kennen als redder.
Enkel God kennen als Rechter in dit leven of na dit leven is tekort.

Daarnaast ga je volledig voorbij aan het feit wat onbekende zegt dat Romeinen 3 na ontvangen genade meer gaat leven.
Ellendekennis moet als vrucht gehanteerd worden, de stelligheid waarmee je hier hamert, ten opzichte van de verscheidenheid die onze geliefde oude schrijvers verkondigen komt me kil en enkel beredeneert over.

[GerefGemeente-lid]

Ik denk toch echt dat geloven is, Christus kennen als redder.
Enkel God kennen als Rechter in dit leven of na dit leven is tekort.

Daarnaast ga je volledig voorbij aan het feit wat onbekende zegt dat Romeinen 3 na ontvangen genade meer gaat leven.
Ellendekennis moet als vrucht gehanteerd worden, de stelligheid waarmee je hier hamert, ten opzichte van de verscheidenheid die onze geliefde oude schrijvers verkondigen komt me kil en enkel beredeneert over.

Je leest totaal niet goed. Je tweede zin is dan ook totaal niet wat ik heb gezegd.

Wat betreft het verdere van je posting:
Waarom wordt er dan zo vaak gezegd dat ellendekennis niet genoeg is voor een waar zaligmakend geloof?

Waar lees ik dat ellendekennis als vrucht gehanteerd moet worden?

Haal je de bekering in engere en in ruimere zin hier nu niet door elkaar?

Je laatste zin laat ik voor jouw rekening. Het is nogal op de persoon.

[Bertiel]

ik zeg nergens dat ik de eerste twee zinnen jou heb horen zeggen.

Alles wat tot ons heil dient, is vrucht van de wedergeboorte, dus ook (ellende)kennis die tot Christus leidt.

Het is niet op de persoon bedoelt, als je iemand tegenkomt die bezig is met zijn ziel en zaligheid, en je gaat er op deze manier op reageren, dan vertrap je het kleine, trek je het koren er met het onkruid uit.

Daarnaast de oog voor verscheidenheid die de oude schrijvers hanteren, is wat anders dan hoe jij hier tekeer gaat.

[GerefGemeente-lid]

Tjonge..., te keer gaan nogal liefst. Draaf je nu niet door?

Ik lees nergens in Gods Woord dat ellendekennis een vrucht is van de wedergeboorte. Ik geloof juist dat het, in de weg van de wedergeboorte in engere zin, valt onder het voorbereidende werk des Geestes. Met alleen kennis van ellende en zonden komen we er immers niet?

[J.C. Philpot]

Laten we oppassen dat de discussie niet te op de persoon wordt. Op deze manier gaat het mis.

Ga er vanuit dat er in beide kanten een oprechte bezorgdheid bestaat. De ene kant is bezorgt om een geloofsautomatisme, waarbij er een makkelijk geloof is zonder diepgang en werkelijke kennis van verlossing van zonde. De andere kant is bezorgt om zoekende zielen van Christus af te houden door te veel voorwaarden (er zijn overigens bijbelse voorwaarden, zoals geloof en bekering).

Er is dus niemand uit om anderen te "vertrappen".

[Bertiel]

een rotonde die hier voor de weet-ik-hoeveelste keer genomen wordt.
Ik ga er ook niet op verder.
Daarnaast voorafgaand werk is enkel achteraf vanuit de vrucht te herkennen en vooraf niet van het nabijkomend werk te onderscheiden.

[Ditbenik]

Tjonge..., te keer gaan nogal liefst. Draaf je nu niet door?

Ik lees nergens in Gods Woord dat ellendekennis een vrucht is van de wedergeboorte. Ik geloof juist dat het, in de weg van de wedergeboorte in engere zin, valt onder het voorbereidende werk des Geestes. Met alleen kennis van ellende en zonden komen we er immers niet?

Waar lees je dat dan in Gods Woord?

[Maanenschijn]

Hoe meer we Christus kennen, hoe meer ellendekennis er ontstaat. Hoe groter de liefde tot Christus, hoe dieper het verdriet om zonde en besef (inleving) van onwaardigheid. In die zin is ellende kennis vrucht van wedergeboorte.

Ellende kennis is geen oorzaak of middel van wedergeboorte. Dat is het geloof, ik hoop dat we dat kunnen laten staan.