Financiële zaken op zondag

[GerefGemeente-lid]

Omdat het hier ging over in het buitenland kerken plaats ik het hier:

Ik verbaas me er over dat velen naar het buitenland gaan op vakantie. Waarom? Omdat in mijn beleving als aan vakantie gedacht word de eerste vraag gesteld moet worden: waar kerken we? Waar kunnen we zuiver Gods woord horen? Daarna pas de vraag: waar gaan we dan heen?

Als de volgorde andersom plaats vind, ben ik van mening dat je God op de 2e plaats zet. Eerst de vraag stellen waar gaan we naar toe zal in de meeste gevallen een vraag voor onszelf zijn. We zetten dan de keuze eerder dan wat het belangrijkste in ons leven moet zijn.

Nou heb ik makkelijk praten omdat het buitenland totaal m'n interesse niet heeft. Maar desondanks ben ik van mening dat de volgorde voor een vakantiebestemming dient te zijn: eerst kerk, daarna waar gaan we naar toe.

Bijvoorbeeld de vakantieparken van Vakanz, maar ook in andere bekende plaatsen, waar veel refo's zitten, hebben op zondag een kerkelijke samenkomst, met soms ook een voorganger. Dus daar kun je in principe gewoon naar toe.

Het naar het buitenland op vakantie gaan betekent dus niet per definitie dat er geen zuivere bediening van het Woord zou zijn.

[HHR]

Omdat het hier ging over in het buitenland kerken plaats ik het hier:

Ik verbaas me er over dat velen naar het buitenland gaan op vakantie. Waarom? Omdat in mijn beleving als aan vakantie gedacht word de eerste vraag gesteld moet worden: waar kerken we? Waar kunnen we zuiver Gods woord horen? Daarna pas de vraag: waar gaan we dan heen?

Als de volgorde andersom plaats vind, ben ik van mening dat je God op de 2e plaats zet. Eerst de vraag stellen waar gaan we naar toe zal in de meeste gevallen een vraag voor onszelf zijn. We zetten dan de keuze eerder dan wat het belangrijkste in ons leven moet zijn.

Nou heb ik makkelijk praten omdat het buitenland totaal m'n interesse niet heeft. Maar desondanks ben ik van mening dat de volgorde voor een vakantiebestemming dient te zijn: eerst kerk, daarna waar gaan we naar toe.

Jij denkt dat in Openb 7:9 alleen Nederland bedoeld wordt?

[DDD]

Omdat het hier ging over in het buitenland kerken plaats ik het hier:

Ik verbaas me er over dat velen naar het buitenland gaan op vakantie. Waarom? Omdat in mijn beleving als aan vakantie gedacht word de eerste vraag gesteld moet worden: waar kerken we? Waar kunnen we zuiver Gods woord horen? Daarna pas de vraag: waar gaan we dan heen?

Als de volgorde andersom plaats vind, ben ik van mening dat je God op de 2e plaats zet. Eerst de vraag stellen waar gaan we naar toe zal in de meeste gevallen een vraag voor onszelf zijn. We zetten dan de keuze eerder dan wat het belangrijkste in ons leven moet zijn.

Nou heb ik makkelijk praten omdat het buitenland totaal m'n interesse niet heeft. Maar desondanks ben ik van mening dat de volgorde voor een vakantiebestemming dient te zijn: eerst kerk, daarna waar gaan we naar toe.

Waarom zou dat zo zijn dan?

Ik kan hier trouwens naar alle mogelijke smaken kerken, van strict baptists tot gemiddeld protestants.

Ik vind het een beetje gek om een vakantiebestemming op de kerk uit te zoeken. Overal ter wereld zijn christenen. Dus die kun je overal bezoeken. Het is mijns inziens belangrijk om mooie dingen te zien en andere mensen te ontmoeten.

[DDD]

Omdat het hier ging over in het buitenland kerken plaats ik het hier:

Ik verbaas me er over dat velen naar het buitenland gaan op vakantie. Waarom? Omdat in mijn beleving als aan vakantie gedacht word de eerste vraag gesteld moet worden: waar kerken we? Waar kunnen we zuiver Gods woord horen? Daarna pas de vraag: waar gaan we dan heen?

Als de volgorde andersom plaats vind, ben ik van mening dat je God op de 2e plaats zet. Eerst de vraag stellen waar gaan we naar toe zal in de meeste gevallen een vraag voor onszelf zijn. We zetten dan de keuze eerder dan wat het belangrijkste in ons leven moet zijn.

Nou heb ik makkelijk praten omdat het buitenland totaal m'n interesse niet heeft. Maar desondanks ben ik van mening dat de volgorde voor een vakantiebestemming dient te zijn: eerst kerk, daarna waar gaan we naar toe.

Ik zoek eigenlijk altijd een dorpskerk op en die zitten eigenlijk overal wel in het buitenland. Ik moet wel eerlijk zijn dat de boodschap vaak heel erg tegenvalt alleen is er vaak wel gelegenheid na de dienst om een bakje koffie te doen en uiteraard biedt dat ook mogelijkheden om te vertellen wie God voor je is en wat het inhoudt om God te dienen en te volgen. Ooit in Belgie een hele mooie preek gehad en die preek ging over het thema "Je kan niet sterven zoals je geboren bent". Dat was een dienst in een Evangelische kerk en ik zal die dienst nooit vergeten. Verder is mijn ervaring dat er in steden zoals Londen Bijbelgetrouwe kerken te vinden zijn. In Duitsland, Belgie en Frankrijk zitten niet zo veel Bijbelgetrouwe gemeentes en dan ga ik vaak naar de eerste de beste protestantse dorpskerk. In Belgie en Frankrijk is het lastig om protestantse kerken te vinden laat staan een Bijbelgetrouwe kerk.

In Frankrijk heb je best veel Unepref- en EREI-gemeenten. In de meeste regio's kun je wel naar een protestantse dienst, is mijn ervaring. Ook de ERF heeft orthodoxe gemeenten. Het grappige is dat ik in de meer vrijzinnige gemeenten vaak meer gesticht wordt, omdat daar relatief veel psalmen en klassieke gezangen gezongen worden. De preek kan ik in Frankrijk toch maar half volgen.

[refomart]

Maar de Mis leert, dat de levenden en de doden niet door het lijden van Christus vergeving der zonden hebben, tenzij dat Christus nog dagelijks voor hen van de Mispriesters geofferd worde

Het staat er toch duidelijk? Het lijden van Christus is alleen voldoende als Christus nog dagelijks door de priesters geofferd wordt, door het brood en de wijn.
Het lijden en sterven van Christus is dus voor hen niet een volkomen werk!
Dat is toch heel duidelijk?

Als je het zo interpreteert, klopt het niet met de feiten. De RKK offert Christus niet (beter zou zijn de formulering: stelt het offer van Christus niet present) omdat het anders onvoldoende zou zijn, maar omdat het offer van Christus anders niet wordt toegepast aan het hart van de gelovigen. Je moet de catechismus wel uitleggen overeenkomstig de bedoeling. Het is volstrekt duidelijk dat voor de RKK het offer van Christus éénmalig is, dat staat gewoon in hun eigen catechismus.

Deze reactie van DDD bevestigd slechts het zondige karakter van de mis. Ook in het verleden was deze uitvlucht al bekend.
Het antwoord van onze voorvaders was als volgt:

Tot toepassing van de voldoening?
34. Op de tegenwerping van dezelfde Pauselijken, dat Christus door de Priesters geofferd wordt niet tot voldoening, maar tot toepassing van de voldoening voor de zonden der mensen aan het kruis gedaan, is te antwoorden:
1. Dat de toepassing van het offer niet geschieden kan door een sterfelijk mens, maar alleen door de onsterfelijke God.
2. Dat de vrucht van het offer van het kruis ons op de mens eigene manier door God wordt toegepast door het geloof. Vandaar dat in Rom. 3 : 24 gezegd wordt, dat God Christus ons tot een verzoening voorgesteld heeft door het geloof in Zijn bloed, doch niet door herhaling van Zijn offer. Anders moest ook de vrucht van de vleeswording, de opstanding en de hemelvaart van Christus ons door de herhaling ervan toegepast worden, en moest Christus in de Doop, het eerste Sacrament van hetzelfde offer van Christus; met gelijk recht als in de Mis opnieuw geofferd worden. Maar dat dit niet vereist wordt geven de Pauselijken geredelijk toe. En daarom behoeft ook dat niet, te weten, dat het offer van Christus in de Mis herhaald wordt. Maar wanneer dit toegegeven is, volgt niet, dat het offer van Christus zelf het middel van toepassing van het offer van Christus is; daar het offer van Christus en de toepassing daarvan onderling relatief tegenover elkander gesteld worden, en het woord van God in geloof aangenomen niet minder dan het Sacrament van de Eucharistie een instrument is dat ons het offer van Christus toepast. En niemand is toch zo dwaas, dat hij het woord in geloof ontvangen daarom het offer van Christus zelf noemt.
3. Hoewel het heilig Avondmaal een toepassend middel van het kruisoffer genoemd kan worden, kan toch hetzelfde niet van de Mis gesteld worden, omdat daarin niet God voor ogen gesteld wordt die aan de gelovigen Christus aan het kruis geofferd aanbiedt, maar de Priester die Christus aan God offert.

[MePaul]

Ik ben het ermee eens dat het katholieke geloof op bepaalde onderwerpen haaks staat op de Bijbel. Dat neemt niet weg dat ook daar kinderen van God kunnen zitten. Of je de mis bewust moet opzoeken vind ik lastig. Dat soort dingen moet je biddend met een open Bijbel bespreken met God. Zie het artikel van dominee H. Roseboom https://www.rd.nl/artikel/448565-ds-h-r ... -emeritaat

[refomart]

Ik ben het ermee eens dat het katholieke geloof op bepaalde onderwerpen haaks staat op de Bijbel. Dat neemt niet weg dat ook daar kinderen van God kunnen zitten. Of je de mis bewust moet opzoeken vind ik lastig. Dat soort dingen moet je biddend met een open Bijbel bespreken met God. Zie het artikel van dominee H. Roseboom https://www.rd.nl/artikel/448565-ds-h-r ... -emeritaat

Ik houd er niet van als me woorden in de mond worden gelegd. Zeker in geval ik daarmee in een dwaalleer wordt getrokken. Dat toont weinig respect.
Ik volsta daarom met wat kanttekeningen op de reactie.
1 Het gaat niet over het katholieke geloof, maar over het roomse geloof, d.w.z. de roomse geloofsleer.
2 De roomse leer staat niet alleen op bepaalde punten haaks op de Bijbel, die leer is in de fundamenten strijdig met de Bijbel.
3 Het is niet netjes om van onderwerp te veranderen middenin een betoog. Geloofsleer en geloofsstaat van een persoon zijn heel verschillende onderwerpen.
4 Bewust de mis opzoeken en de God van de Bijbel dienen is in strijd met elkaar en stelt het geloof van betrokkene in discussie.
5 Bewust de mis opzoeken en biddend daarvoor Gods toestemming vragen staat gelijk aan God verzoeken.

[MePaul]

Ik ben het ermee eens dat het katholieke geloof op bepaalde onderwerpen haaks staat op de Bijbel. Dat neemt niet weg dat ook daar kinderen van God kunnen zitten. Of je de mis bewust moet opzoeken vind ik lastig. Dat soort dingen moet je biddend met een open Bijbel bespreken met God. Zie het artikel van dominee H. Roseboom https://www.rd.nl/artikel/448565-ds-h-r ... -emeritaat

Ik houd er niet van als me woorden in de mond worden gelegd. Zeker in geval ik daarmee in een dwaalleer wordt getrokken. Dat toont weinig respect.
Ik volsta daarom met wat kanttekeningen op de reactie.
1 Het gaat niet over het katholieke geloof, maar over het roomse geloof, d.w.z. de roomse geloofsleer.
2 De roomse leer staat niet alleen op bepaalde punten haaks op de Bijbel, die leer is in de fundamenten strijdig met de Bijbel.
3 Het is niet netjes om van onderwerp te veranderen middenin een betoog. Geloofsleer en geloofsstaat van een persoon zijn heel verschillende onderwerpen.
4 Bewust de mis opzoeken en de God van de Bijbel dienen is in strijd met elkaar en stelt het geloof van betrokkene in discussie.
5 Bewust de mis opzoeken en biddend daarvoor Gods toestemming vragen staat gelijk aan God verzoeken.

Zo was mijn bijdrage niet bedoeld. Ik zie zeker in de dat de roomse leer strijdig is met de Bijbel alleen geloof ik dat het niet bij voorbaat direct onmogelijk is om een mis op te zoeken. Vooral als het een katholieke kerk betreft die formeel de roomse leer ondersteunt maar het niet op die manier beleeft en uitdraagt. Net zoals je binnen protestantse kerken verschillen hebt, heb je ook verschillen binnen katholieke kerken in geloofsbeleving. Daarnaast wil ik mijn excuus aanbieden, want ik ben op dit onderwerp niet enorm goed ingelezen en daarom kan mijn bijdrage verkeerd overkomen, excuus daarvoor. Het zijn zomaar overwegingen en ik zou het voor Gods aangezicht neerleggen. God ziet ons hart aan en als we in Zijn Zoon geloven dan mogen we alles vragen en overleggen met God. Mijn ervaring is dat God duidelijk laat weten of iets wel of niet kan en Zijn bedoeling is.

[Piet Puk]

Omdat het hier ging over in het buitenland kerken plaats ik het hier:

Ik verbaas me er over dat velen naar het buitenland gaan op vakantie. Waarom? Omdat in mijn beleving als aan vakantie gedacht word de eerste vraag gesteld moet worden: waar kerken we? Waar kunnen we zuiver Gods woord horen? Daarna pas de vraag: waar gaan we dan heen?

Als de volgorde andersom plaats vind, ben ik van mening dat je God op de 2e plaats zet. Eerst de vraag stellen waar gaan we naar toe zal in de meeste gevallen een vraag voor onszelf zijn. We zetten dan de keuze eerder dan wat het belangrijkste in ons leven moet zijn.

Nou heb ik makkelijk praten omdat het buitenland totaal m'n interesse niet heeft. Maar desondanks ben ik van mening dat de volgorde voor een vakantiebestemming dient te zijn: eerst kerk, daarna waar gaan we naar toe.

Ik zoek eigenlijk altijd een dorpskerk op en die zitten eigenlijk overal wel in het buitenland. Ik moet wel eerlijk zijn dat de boodschap vaak heel erg tegenvalt alleen is er vaak wel gelegenheid na de dienst om een bakje koffie te doen en uiteraard biedt dat ook mogelijkheden om te vertellen wie God voor je is en wat het inhoudt om God te dienen en te volgen. Ooit in Belgie een hele mooie preek gehad en die preek ging over het thema "Je kan niet sterven zoals je geboren bent". Dat was een dienst in een Evangelische kerk en ik zal die dienst nooit vergeten. Verder is mijn ervaring dat er in steden zoals Londen Bijbelgetrouwe kerken te vinden zijn. In Duitsland, Belgie en Frankrijk zitten niet zo veel Bijbelgetrouwe gemeentes en dan ga ik vaak naar de eerste de beste protestantse dorpskerk. In Belgie en Frankrijk is het lastig om protestantse kerken te vinden laat staan een Bijbelgetrouwe kerk.

Dit kan toch niet de bedoeling zijn om naar kerk te gaan? De kerk is toch om onderwijs te krijgen? Niet om te geven bij een kopje koffie?

[Piet Puk]

Omdat het hier ging over in het buitenland kerken plaats ik het hier:

Ik verbaas me er over dat velen naar het buitenland gaan op vakantie. Waarom? Omdat in mijn beleving als aan vakantie gedacht word de eerste vraag gesteld moet worden: waar kerken we? Waar kunnen we zuiver Gods woord horen? Daarna pas de vraag: waar gaan we dan heen?

Als de volgorde andersom plaats vind, ben ik van mening dat je God op de 2e plaats zet. Eerst de vraag stellen waar gaan we naar toe zal in de meeste gevallen een vraag voor onszelf zijn. We zetten dan de keuze eerder dan wat het belangrijkste in ons leven moet zijn.

Nou heb ik makkelijk praten omdat het buitenland totaal m'n interesse niet heeft. Maar desondanks ben ik van mening dat de volgorde voor een vakantiebestemming dient te zijn: eerst kerk, daarna waar gaan we naar toe.

Bijvoorbeeld de vakantieparken van Vakanz, maar ook in andere bekende plaatsen, waar veel refo's zitten, hebben op zondag een kerkelijke samenkomst, met soms ook een voorganger. Dus daar kun je in principe gewoon naar toe.

Het naar het buitenland op vakantie gaan betekent dus niet per definitie dat er geen zuivere bediening van het Woord zou zijn.

Mijn interpretatie van 'tot de gemeente Gods naarstiglijk kome' zoals in de Heidelbergse Catechismus verwoord is in mijn beleving echt anders dan Vakanz doet. Daarnaast moet je maar zien welke voorganger je hebt. En dus is de zuivere bediening van het Woord ook onzeker. Daarnaast vind ik ook nog enkele dingen die hoogstwaarschijnlijk niet door de meesten op Refoforum worden gedeeld, namelijk dat een predikant niet op vakantie behoort te gaan en dus al helemaal niet in zulke diensten behoort voor te gaan.

[Piet Puk]

Omdat het hier ging over in het buitenland kerken plaats ik het hier:

Ik verbaas me er over dat velen naar het buitenland gaan op vakantie. Waarom? Omdat in mijn beleving als aan vakantie gedacht word de eerste vraag gesteld moet worden: waar kerken we? Waar kunnen we zuiver Gods woord horen? Daarna pas de vraag: waar gaan we dan heen?

Als de volgorde andersom plaats vind, ben ik van mening dat je God op de 2e plaats zet. Eerst de vraag stellen waar gaan we naar toe zal in de meeste gevallen een vraag voor onszelf zijn. We zetten dan de keuze eerder dan wat het belangrijkste in ons leven moet zijn.

Nou heb ik makkelijk praten omdat het buitenland totaal m'n interesse niet heeft. Maar desondanks ben ik van mening dat de volgorde voor een vakantiebestemming dient te zijn: eerst kerk, daarna waar gaan we naar toe.

Jij denkt dat in Openb 7:9 alleen Nederland bedoeld wordt?

Nee, maar de relatie van Openbaring 7:9 met wat ik geschreven heb, snap ik ook niet.

[Piet Puk]

Omdat het hier ging over in het buitenland kerken plaats ik het hier:

Ik verbaas me er over dat velen naar het buitenland gaan op vakantie. Waarom? Omdat in mijn beleving als aan vakantie gedacht word de eerste vraag gesteld moet worden: waar kerken we? Waar kunnen we zuiver Gods woord horen? Daarna pas de vraag: waar gaan we dan heen?

Als de volgorde andersom plaats vind, ben ik van mening dat je God op de 2e plaats zet. Eerst de vraag stellen waar gaan we naar toe zal in de meeste gevallen een vraag voor onszelf zijn. We zetten dan de keuze eerder dan wat het belangrijkste in ons leven moet zijn.

Nou heb ik makkelijk praten omdat het buitenland totaal m'n interesse niet heeft. Maar desondanks ben ik van mening dat de volgorde voor een vakantiebestemming dient te zijn: eerst kerk, daarna waar gaan we naar toe.

Waarom zou dat zo zijn dan?

Ik kan hier trouwens naar alle mogelijke smaken kerken, van strict baptists tot gemiddeld protestants.

Ik vind het een beetje gek om een vakantiebestemming op de kerk uit te zoeken. Overal ter wereld zijn christenen. Dus die kun je overal bezoeken. Het is mijns inziens belangrijk om mooie dingen te zien en andere mensen te ontmoeten.

Ik begrijp dat jij een breder begrip hebt van christenen als ik. Om die reden kan ik ook niet overal ter kerke gaan. Ik zou me er hoogst ongelukkig voelen. Ik heb wel eens in een kerk gezeten van de PKN in mijn woonplaats. Gelukkig werd gesproken uit de Bijbel, maar de hele entourage eromheen, beklemde mij.

[MGG]

Omdat het hier ging over in het buitenland kerken plaats ik het hier:

Ik verbaas me er over dat velen naar het buitenland gaan op vakantie. Waarom? Omdat in mijn beleving als aan vakantie gedacht word de eerste vraag gesteld moet worden: waar kerken we? Waar kunnen we zuiver Gods woord horen? Daarna pas de vraag: waar gaan we dan heen?

Als de volgorde andersom plaats vind, ben ik van mening dat je God op de 2e plaats zet. Eerst de vraag stellen waar gaan we naar toe zal in de meeste gevallen een vraag voor onszelf zijn. We zetten dan de keuze eerder dan wat het belangrijkste in ons leven moet zijn.

Nou heb ik makkelijk praten omdat het buitenland totaal m'n interesse niet heeft. Maar desondanks ben ik van mening dat de volgorde voor een vakantiebestemming dient te zijn: eerst kerk, daarna waar gaan we naar toe.

Bijvoorbeeld de vakantieparken van Vakanz, maar ook in andere bekende plaatsen, waar veel refo's zitten, hebben op zondag een kerkelijke samenkomst, met soms ook een voorganger. Dus daar kun je in principe gewoon naar toe.

Het naar het buitenland op vakantie gaan betekent dus niet per definitie dat er geen zuivere bediening van het Woord zou zijn.

Mijn interpretatie van 'tot de gemeente Gods naarstiglijk kome' zoals in de Heidelbergse Catechismus verwoord is in mijn beleving echt anders dan Vakanz doet. Daarnaast moet je maar zien welke voorganger je hebt. En dus is de zuivere bediening van het Woord ook onzeker. Daarnaast vind ik ook nog enkele dingen die hoogstwaarschijnlijk niet door de meesten op Refoforum worden gedeeld, namelijk dat een predikant niet op vakantie behoort te gaan en dus al helemaal niet in zulke diensten behoort voor te gaan.

1. Waarom hoort een dominee niet op vakantie te gaan?
2. Als hij dan toch op vakantie gaat, is niet voorgaan dan beter?

[MePaul]

Omdat het hier ging over in het buitenland kerken plaats ik het hier:

Ik verbaas me er over dat velen naar het buitenland gaan op vakantie. Waarom? Omdat in mijn beleving als aan vakantie gedacht word de eerste vraag gesteld moet worden: waar kerken we? Waar kunnen we zuiver Gods woord horen? Daarna pas de vraag: waar gaan we dan heen?

Als de volgorde andersom plaats vind, ben ik van mening dat je God op de 2e plaats zet. Eerst de vraag stellen waar gaan we naar toe zal in de meeste gevallen een vraag voor onszelf zijn. We zetten dan de keuze eerder dan wat het belangrijkste in ons leven moet zijn.

Nou heb ik makkelijk praten omdat het buitenland totaal m'n interesse niet heeft. Maar desondanks ben ik van mening dat de volgorde voor een vakantiebestemming dient te zijn: eerst kerk, daarna waar gaan we naar toe.

Ik zoek eigenlijk altijd een dorpskerk op en die zitten eigenlijk overal wel in het buitenland. Ik moet wel eerlijk zijn dat de boodschap vaak heel erg tegenvalt alleen is er vaak wel gelegenheid na de dienst om een bakje koffie te doen en uiteraard biedt dat ook mogelijkheden om te vertellen wie God voor je is en wat het inhoudt om God te dienen en te volgen. Ooit in Belgie een hele mooie preek gehad en die preek ging over het thema "Je kan niet sterven zoals je geboren bent". Dat was een dienst in een Evangelische kerk en ik zal die dienst nooit vergeten. Verder is mijn ervaring dat er in steden zoals Londen Bijbelgetrouwe kerken te vinden zijn. In Duitsland, Belgie en Frankrijk zitten niet zo veel Bijbelgetrouwe gemeentes en dan ga ik vaak naar de eerste de beste protestantse dorpskerk. In Belgie en Frankrijk is het lastig om protestantse kerken te vinden laat staan een Bijbelgetrouwe kerk.

Dit kan toch niet de bedoeling zijn om naar kerk te gaan? De kerk is toch om onderwijs te krijgen? Niet om te geven bij een kopje koffie?

Uiteraard is dat niet de bedoeling, maar in bepaalde gevallen heb je misschien geen onderwijs ontvangen in een dienst en dan kan het je taak zijn om onderwijs te brengen. Ik weet voorbeelden van mensen die bewust naar de plaatselijke dorpskerk gaan omdat er amper tot geen kerken in de buurt zijn. Ze ontvangen er niet veel voeding omdat het in dat geval geen Bijbelgetrouwe gemeentes zijn. Toch gaan ze er naar toe! Waarom? Om er biddend aanwezig te zijn en mensen te wijzen op de tekst en de zaligheid is in geen ander, want er is onder de hemel geen andere Naam onder de mensen gegeven waardoor wij zalig moeten worden uit Handelingen 4 vers 12. Het kan een taak en zelfs een opdracht zijn om mensen daarop te wijzen in een kerk die daar geen of weinig aandacht aan geeft. Het heeft ook gevolgen/vruchten denk aan de hhg Abbenbroek en nog veel meer gemeentes waar door een klein groepje mensen uiteindelijk een Bijbelgetrouwe prediking is ontstaan!

[DDD]

Maar de Mis leert, dat de levenden en de doden niet door het lijden van Christus vergeving der zonden hebben, tenzij dat Christus nog dagelijks voor hen van de Mispriesters geofferd worde

Het staat er toch duidelijk? Het lijden van Christus is alleen voldoende als Christus nog dagelijks door de priesters geofferd wordt, door het brood en de wijn.
Het lijden en sterven van Christus is dus voor hen niet een volkomen werk!
Dat is toch heel duidelijk?

Als je het zo interpreteert, klopt het niet met de feiten. De RKK offert Christus niet (beter zou zijn de formulering: stelt het offer van Christus niet present) omdat het anders onvoldoende zou zijn, maar omdat het offer van Christus anders niet wordt toegepast aan het hart van de gelovigen. Je moet de catechismus wel uitleggen overeenkomstig de bedoeling. Het is volstrekt duidelijk dat voor de RKK het offer van Christus éénmalig is, dat staat gewoon in hun eigen catechismus.

Deze reactie van DDD bevestigd slechts het zondige karakter van de mis. Ook in het verleden was deze uitvlucht al bekend.
Het antwoord van onze voorvaders was als volgt:

Tot toepassing van de voldoening?
34. Op de tegenwerping van dezelfde Pauselijken, dat Christus door de Priesters geofferd wordt niet tot voldoening, maar tot toepassing van de voldoening voor de zonden der mensen aan het kruis gedaan, is te antwoorden:
1. Dat de toepassing van het offer niet geschieden kan door een sterfelijk mens, maar alleen door de onsterfelijke God.
2. Dat de vrucht van het offer van het kruis ons op de mens eigene manier door God wordt toegepast door het geloof. Vandaar dat in Rom. 3 : 24 gezegd wordt, dat God Christus ons tot een verzoening voorgesteld heeft door het geloof in Zijn bloed, doch niet door herhaling van Zijn offer. Anders moest ook de vrucht van de vleeswording, de opstanding en de hemelvaart van Christus ons door de herhaling ervan toegepast worden, en moest Christus in de Doop, het eerste Sacrament van hetzelfde offer van Christus; met gelijk recht als in de Mis opnieuw geofferd worden. Maar dat dit niet vereist wordt geven de Pauselijken geredelijk toe. En daarom behoeft ook dat niet, te weten, dat het offer van Christus in de Mis herhaald wordt. Maar wanneer dit toegegeven is, volgt niet, dat het offer van Christus zelf het middel van toepassing van het offer van Christus is; daar het offer van Christus en de toepassing daarvan onderling relatief tegenover elkander gesteld worden, en het woord van God in geloof aangenomen niet minder dan het Sacrament van de Eucharistie een instrument is dat ons het offer van Christus toepast. En niemand is toch zo dwaas, dat hij het woord in geloof ontvangen daarom het offer van Christus zelf noemt.
3. Hoewel het heilig Avondmaal een toepassend middel van het kruisoffer genoemd kan worden, kan toch hetzelfde niet van de Mis gesteld worden, omdat daarin niet God voor ogen gesteld wordt die aan de gelovigen Christus aan het kruis geofferd aanbiedt, maar de Priester die Christus aan God offert.

Wat doet dat ter zake voor deze discussie? Het gaat er hier om of je wel of niet aan de eredienst mag deelnemen.