Geloofstaal te abstract

[Herman]

https://www.rd.nl/artikel/1033259-veel- ... nd-te-zijn

Hier een nieuw topic om dit sympathieke artikel te bespreken.

[Mannetje]

Kan iemand er een kleine samenvatting van geven, en mogelijk een paar te bespreken citaten? Nu lees ik alleen de inleiding en dan staat er een muur.

[DDD]

Ik herken het totaal niet. Maar als je praat over bevinding in plaats van daaruit, dan krijg je dat.

Als ik het heel kort door de bocht samenvat: ik denk dat het komt omdat veel mensen een rare taal gebruiken zodra ze over geloofsaspecten praten. Dat betekent in veel gevallen dat het geen deel is van hun gewone leven. Er zijn een paar uitzonderingen, die praten in dezelfde rare taal over gewone dingen. Dat vind ik dan nog beter dan een splitsing, maar komt dan weer erg wereldvreemd over.

[Geytenbeekje]

Je kan er ook zo gewoon over praten dat je hiermee wereldgelijkvormigheid in de hand werkt.

[Posthoorn]

Ik vind het wel een raak artikel. Saillant detail: schrijver was lid in onze (GG-)gemeente en is daar weggegaan. Ik begrijp eigenlijk wel waarom.
En nee, ik bedoel dat niet negatief ten opzichte van Jan de Wit.

[DDD]

Tja. Maar dat is het punt. Ik vind het op sommige predikanten ook zeker van toepassing.

[Zeeuw]

Ik herken het totaal niet. Maar als je praat over bevinding in plaats van daaruit, dan krijg je dat.

Als ik het heel kort door de bocht samenvat: ik denk dat het komt omdat veel mensen een rare taal gebruiken zodra ze over geloofsaspecten praten. Dat betekent in veel gevallen dat het geen deel is van hun gewone leven. Er zijn een paar uitzonderingen, die praten in dezelfde rare taal over gewone dingen. Dat vind ik dan nog beter dan een splitsing, maar komt dan weer erg wereldvreemd over.

Dat denk ik ook. Omdat het vaak heel dichtbij komt en daardoor niet eenvoudig is om over te spreken (zeker niet als je dat niet gewend bent), wordt het vrij plastisch, omdat mensen er soms geen woorden uit zichzelf aan kunnen geven, dus woorden gaan gebruiken die ze vaak horen. Maar die woorden gebruiken ze in het gewone gesprek niet.

[DDD]

Dat lijkt me toch iets anders. Dat kan overigens ook best zo zijn.

Al begrijp ik nog niet hoe geloofsvertrouwen woordeloos dichtbij kan komen, maar ik ben nogal talig ingesteld. Via muziek kan ik me er wel iets bij voorstellen. Bij mensen ook. Bij God vind ik dat lastiger, maar dat hangt ook met je vaderbeeld en Godsbeeld samen.

[refomart]

https://www.rd.nl/artikel/1033259-veel- ... nd-te-zijn

Hier een nieuw topic om dit sympathieke artikel te bespreken.

Ik kan niets vinden dat sympathiek overkomt. Christelijke jongeren die niet goed weten wat christen-zijn betekent, zijn gewoon geen christelijke jongeren. En ik geloof best dat dergelijke seculiere jongeren hunkeren naar betekenis, naar echtheid in hun bestaan. Maar je kunt geen is-gelijk teken zetten tussen betekenis, echtheid en de nabijheid van God.

Zo spreken en denken over God bewijst dat er geen verstaan is van God en de Christelijke religie. Het doet me erg denken aan deze posting van Zita: https://www.refoforum.nl/forum/viewtopi ... 8#p1108738 Ook hier spreekt een jongeren die geen Bijbels geloof heeft en ook nooit heeft gehad. Heeft men eenmaal iets verstaan van de gezonde leer dan is er direct en absoluut het besef dat God nooit ons knechtje is. Maar wij wel gehoorzaamheid verschuldigd zijn aan Hem.

Geloofstaal te abstract? Wat willen die jongeren? Een concrete geloofstaal? Die is te vinden in de dogmatiek. Of gaat het hun erom dat de geloofsinhoud concreet moet zijn? Die mogelijkheid sluit ik niet uit. Daarmee is echter wel het probleem duidelijk. Een concrete geloofsinhoud wordt niet langer geloofd, maar gezien. Geloven wordt een werkwoord, geijkt op zichtbare daden, gevoed door een heiligheidstreven dat zo goed past in het hedendaagse prestatiemilieu. Maar dat is geen Bijbels geloof!

Ik zie in het artikel een uiting van een godsdienstig publiek, maar geen christen-zijn. Ik lees een ideologie, maar geen religie.

[Bertiel]

leg maar lekker weer de bal bij de jeugd die het allemaal niet begrijpt of wil begrijpen. tuurlijk...

Nemen wij het inscherpen nog wel concreet? Wordt er in de prediking concreet gesproken (zoals b.v. een MacCheyne) over wat het aannemen van Jezus behelst?

Het is juist andersom, als de dogmatiek onze prediking gaat beheersen, in plaats van dat het woord (of misschien beter Woord) aan het woord komt, dat daarom juist de klem en het heerlijke uit de prediking gaat.

[GerefGemeente-lid]

Nemen wij het inscherpen nog wel concreet?

Dat is dus geen bladzijde uit een kinderbijbel, maar direct en zo jong mogelijk beginnen met het onveranderlijke Woord Gods.

Wordt er in de prediking concreet gesproken (zoals b.v. een MacCheyne) over wat het aannemen van Jezus behelst?

Als de hemel niet verkwikt en de hel niet verschrikt, kunnen we preken op de meest evangelische wijze, maar komt het nooit in het hart. Het grote punt is dat Gods Geest het moet toepassen in het hart. Dan begrijpt een ieder de geloofstaal tot in het diepst van zijn of haar hart.

En daarom is er een voortdurend en aanhoudend gebed nodig om die toepassing van Gods Geest.

Het is juist andersom, als de dogmatiek onze prediking gaat beheersen, in plaats van dat het woord (of misschien beter Woord) aan het woord komt, dat daarom juist de klem en het heerlijke uit de prediking gaat.

Je leest niet goed wat @refomart zegt in zijn laatste alinea.

[Zeeuw]

Dat lijkt me toch iets anders. Dat kan overigens ook best zo zijn.

Al begrijp ik nog niet hoe geloofsvertrouwen woordeloos dichtbij kan komen, maar ik ben nogal talig ingesteld. Via muziek kan ik me er wel iets bij voorstellen. Bij mensen ook. Bij God vind ik dat lastiger, maar dat hangt ook met je vaderbeeld en Godsbeeld samen.

Ik denk ook niet dat dat gebeurt. Maar dat mensen het niet eenvoudig vinden zaken die gevoelig liggen of waarover ze zelden hebben leren te spreken, duidelijk uit te spreken naar anderen. Waarbij dan nog komt dat het sowieso voor velen lastig is te durven geloven dat je echt Gods kind mag zijn. Dat maakt samen dat het spreken erover niet zo makkelijk zal zijn.

[Zeeuw]

https://www.rd.nl/artikel/1033259-veel- ... nd-te-zijn

Hier een nieuw topic om dit sympathieke artikel te bespreken.

Ik kan niets vinden dat sympathiek overkomt. Christelijke jongeren die niet goed weten wat christen-zijn betekent, zijn gewoon geen christelijke jongeren. En ik geloof best dat dergelijke seculiere jongeren hunkeren naar betekenis, naar echtheid in hun bestaan. Maar je kunt geen is-gelijk teken zetten tussen betekenis, echtheid en de nabijheid van God.

Zo spreken en denken over God bewijst dat er geen verstaan is van God en de Christelijke religie. Het doet me erg denken aan deze posting van Zita: https://www.refoforum.nl/forum/viewtopi ... 8#p1108738 Ook hier spreekt een jongeren die geen Bijbels geloof heeft en ook nooit heeft gehad. Heeft men eenmaal iets verstaan van de gezonde leer dan is er direct en absoluut het besef dat God nooit ons knechtje is. Maar wij wel gehoorzaamheid verschuldigd zijn aan Hem.

Geloofstaal te abstract? Wat willen die jongeren? Een concrete geloofstaal? Die is te vinden in de dogmatiek. Of gaat het hun erom dat de geloofsinhoud concreet moet zijn? Die mogelijkheid sluit ik niet uit. Daarmee is echter wel het probleem duidelijk. Een concrete geloofsinhoud wordt niet langer geloofd, maar gezien. Geloven wordt een werkwoord, geijkt op zichtbare daden, gevoed door een heiligheidstreven dat zo goed past in het hedendaagse prestatiemilieu. Maar dat is geen Bijbels geloof!

Ik zie in het artikel een uiting van een godsdienstig publiek, maar geen christen-zijn. Ik lees een ideologie, maar geen religie.

Ik denk dat veel jongeren weinig kinderen van God spreken, die met hun open en eerlijk kunnen spreken over hoe het leven met God is. Daar ligt meer een aanklacht voor Zijn kinderen, dan voor de jongeren. Benieuwd hoeveel van hen als ze uit kerk komen eens een jongere aanspreken, ze door de week eens opzoeken, aandacht aan ze besteden tijdens een kerkelijke activiteit etc.

[Bertiel]

Nemen wij het inscherpen nog wel concreet?

Dat is dus geen bladzijde uit een kinderbijbel, maar direct en zo jong mogelijk beginnen met het onveranderlijke Woord Gods.

Wordt er in de prediking concreet gesproken (zoals b.v. een MacCheyne) over wat het aannemen van Jezus behelst?

Als de hemel niet verkwikt en de hel niet verschrikt, kunnen we preken op de meest evangelische wijze, maar komt het nooit in het hart. Het grote punt is dat Gods Geest het moet toepassen in het hart. Dan begrijpt een ieder de geloofstaal tot in het diepst van zijn of haar hart.

En daarom is er een voortdurend en aanhoudend gebed nodig om die toepassing van Gods Geest.

Het is juist andersom, als de dogmatiek onze prediking gaat beheersen, in plaats van dat het woord (of misschien beter Woord) aan het woord komt, dat daarom juist de klem en het heerlijke uit de prediking gaat.

Je leest niet goed wat @refomart zegt in zijn laatste alinea.

tuurlijk, je gaat de SV aan een kind van 1,5 voorlezen
Echt wat zal jij jezelf gaan verbazen als je in de grote mensenwereld komt.
Zo'n onzin ga ik dan ook niet op in.

En als we alles aan de toepassing van de Heilige Geest overlaten dan kunnen we net zo goed enkel uit de bijbel lezen in de kerkdienst.

Uitdelers van menigerlei genade, misschien moet je die term even op je in laten wwerken.

[Bertiel]

Nemen wij het inscherpen nog wel concreet?

Dat is dus geen bladzijde uit een kinderbijbel, maar direct en zo jong mogelijk beginnen met het onveranderlijke Woord Gods.

Wordt er in de prediking concreet gesproken (zoals b.v. een MacCheyne) over wat het aannemen van Jezus behelst?

Als de hemel niet verkwikt en de hel niet verschrikt, kunnen we preken op de meest evangelische wijze, maar komt het nooit in het hart. Het grote punt is dat Gods Geest het moet toepassen in het hart. Dan begrijpt een ieder de geloofstaal tot in het diepst van zijn of haar hart.

En daarom is er een voortdurend en aanhoudend gebed nodig om die toepassing van Gods Geest.

Het is juist andersom, als de dogmatiek onze prediking gaat beheersen, in plaats van dat het woord (of misschien beter Woord) aan het woord komt, dat daarom juist de klem en het heerlijke uit de prediking gaat.

Je leest niet goed wat @refomart zegt in zijn laatste alinea.

tuurlijk, je gaat in het oud grieks en hebreeuws aan een kind van 1,5 voorlezen, dat zijn namelijk de onveranderlijke dode talen
Echt wat zal jij jezelf gaan verbazen als je in de grote mensenwereld komt.
Zo'n onzin ga ik dan ook niet op in.

En als we alles aan de toepassing van de Heilige Geest overlaten dan kunnen we net zo goed enkel uit de bijbel lezen in de kerkdienst.

Uitdelers van menigerlei genade, misschien moet je die term even op je in laten wwerken.