Hoe leren jullie je kinderen Bijbellezen?

[Mannetje]

Naar aanleiding van wat andere discussies kwam deze vraag bij mij boven. Hoe geven we vorm aan het leren lezen uit de Bijbel?
Het moge duidelijk zijn dat ik geen topic open om elkaar te bekritiseren, al mag een vraag stellen natuurlijk altijd, maar juist een topic om van elkaar te leren.
Laat het tot opscherping van onszelf zijn!

Als ik het voor mezelf op een rijtje zet, dan kom ik tot de volgende dingen (en mogelijk doen we nog meer, maar dan minder bewust):
- We lezen thuis dezelfde vertaling als in de kerk (dat is de SV), ook toen de HSV kwam was dit voor ons een bewust argument. Ik pas tijdens het lezen ook weinig tot geen woorden en naamvallen aan, om de kinderen van jongs af aan vertrouwd te maken met die vormen.
- Een enkel moeilijk woord leg ik uit bij het aan tafel gelezen gedeelte.
- Bij het naar bed brengen van de kinderen lezen we vanaf groep 4 uit een dagboek met een stukje uit de Bijbel. In groep 4 lezen wij voor en leest het kind mee, vanaf groep 5 is het laatste vers voor het kind. Daarbij is dan heel goed gesprek mogelijk over betekenis van de woorden en ook van de zinsconstructies. Wij blijven tot eind basisschool met enige regelmaat met de kinderen eindigen, tenzij ze het liever niet meer samen willen. In hogere groepen is dat vaak niet meer elke dag, maar bijvoorbeeld in het weekend.
- De kinderen krijgen rond hun 10e of 11e verjaardag een BMU cadeau, om hen te helpen als ze zelfstandig in de Bijbel lezen.
- Hoewel ik het een lastig ding blijf vinden, proberen we ook over de preek na te praten op zondag. Daarbij pik ik er graag ook de taalkundige uitleg van de dominee bij, om daar nog een keer de nadruk op te leggen. Dit is dus niet wekelijks.

Bij bovenstaande is het goed te vermelden dat onze kinderen bovengemiddeld verbaal vaardig zijn.

[Mister]

Mooi onderwerp Mannetje!
Even wat gedachten hier op een rij. Ik beperk me even tot het lezen na het eten met een enkele bespiegeling.
-Wij lezen thuis niet dezelfde vertaling als op school: daar ligt de HSV, hier thuis de SV.
-Bij het hardop voorlezen, lees ik voor wat er staat. Daarbij kan uitleg komen over sommige woorden: 'En het geschiedde in een dier dagen' (Lukas 5:17). 'Dier' betekent 'van die' en heeft niets met een dier of dierendag van doen. Soms controleer ik even of het woord helder is. "Vlek: weet je al hè? Klein dorpje. Prima."
-Begrippen leg ik wel eens uit (of is al ter sprake geweest aan de hand van het ABC van het geloof (https://abcvanhetgeloof.nl) op school.
-Voor het lezen noem ik vaak het tussenkopje (als het er is). Bijvoorbeeld in Lukas 6: 'De toeloop van de menigte'. Waar zou het over gaan? Waarom komen er mensen? En na het lezen kun je daar dan op terugkomen.
-Meelezen is ook belangrijk. Wat staat er nou? Wat is de boodschap aan de eerste lezer (en dan pas aan ons). Leren Bijbellezen is heel belangrijk. Nu gaat dat hier erg goed, maar dan nog is het belangrijk.
-Wezenlijk: neem als ouder/opvoeder niet zomaar aan dat een kind wel snapt wat er staat. Echt, veel begrijpen ze niet.
-Naast leren lezen, hardop, is het ook belangrijk om te leren wat je leest te begrijpen. En dan nog toepassen. Dat zijn heel wat stappen die je kinderen aanleert.
-Lezen aan tafel vind ik bijzonder mooi en belangrijk. Dat vereist van iedereen een aandachtige luisterhouding. Er worden geen restjes eten naar binnen geschoven. De focus ligt op het Woord. Het is niet een sluitstuk (even lezen, x moet zo weg) en het 'amen' op het gebed is geen startschot.

[Arja]

Leuk! Ik moest diep nadenken:

1. Omdat 3 kinderen moeite hadden met lezen door dyslexie, leerde ik hen bijbelteksten uit het hoofd. Herhalen, herhalen, herhalen. SV, maar geen naamvallen, die haalde ik eruit. Elke zondag een nieuwe tekst.
2. Een eigen bijbel kregen ze al jong, zodat ze die mee naar de kerk konden nemen.
3. We lazen altijd uit de SV, de HSV was er nog niet.
4. Toen de HSV er wel kwam, waren de jongste kinderen al groot en gebruikten we ze beiden, naast elkaar.
5. Als we iets niet begrepen pakten we een bijbelverklaring.
6. Zondagmiddag knutselde ik met de kinderen over een bijbels onderwerp, ondertussen spontaan praten over het onderwerp. We hadden daar boekjes voor maar ik ben vergeten welke.
7. Eén keer bijbellezen na het eten werd op den duur kinderbijbel-lezen (kleuter - basisschooltijd)

Wat ik precies zo zou doen als vroeger zou zijn: teksten uit het hoofd leren. Voor de rest zou ik meer vertellen wat ikzelf leerde uit de Bijbel, om te laten zien hoe een kind van God leert door wat het Woord zegt. Ik zou zoveel meer open zijn.

Staat iemand anders ook achter de opvoeding en hoe je het deed met de Bijbel? Hoe denk je terug? Wat zou je anders doen?

[refo]

Mooi onderwerp Mannetje!
Even wat gedachten hier op een rij. Ik beperk me even tot het lezen na het eten met een enkele bespiegeling.
-Wij lezen thuis niet dezelfde vertaling als op school: daar ligt de HSV, hier thuis de SV.
-Bij het hardop voorlezen, lees ik voor wat er staat. Daarbij kan uitleg komen over sommige woorden: 'En het geschiedde in een dier dagen' (Lukas 5:17). 'Dier' betekent 'van die' en heeft niets met een dier of dierendag van doen. Soms controleer ik even of het woord helder is. "Vlek: weet je al hè? Klein dorpje. Prima."
-Begrippen leg ik wel eens uit (of is al ter sprake geweest aan de hand van het ABC van het geloof (https://abcvanhetgeloof.nl) op school.
-Voor het lezen noem ik vaak het tussenkopje (als het er is). Bijvoorbeeld in Lukas 6: 'De toeloop van de menigte'. Waar zou het over gaan? Waarom komen er mensen? En na het lezen kun je daar dan op terugkomen.
-Meelezen is ook belangrijk. Wat staat er nou? Wat is de boodschap aan de eerste lezer (en dan pas aan ons). Leren Bijbellezen is heel belangrijk. Nu gaat dat hier erg goed, maar dan nog is het belangrijk.
-Wezenlijk: neem als ouder/opvoeder niet zomaar aan dat een kind wel snapt wat er staat. Echt, veel begrijpen ze niet.
-Naast leren lezen, hardop, is het ook belangrijk om te leren wat je leest te begrijpen. En dan nog toepassen. Dat zijn heel wat stappen die je kinderen aanleert.
-Lezen aan tafel vind ik bijzonder mooi en belangrijk. Dat vereist van iedereen een aandachtige luisterhouding. Er worden geen restjes eten naar binnen geschoven. De focus ligt op het Woord. Het is niet een sluitstuk (even lezen, x moet zo weg) en het 'amen' op het gebed is geen startschot.

Daar heb je het al: ten tijde van het verschijnen van de SV was een 'vlek' een groot dorp. Nu vinden we dat klein klinken.

[Arja]

Mooi onderwerp Mannetje!
Even wat gedachten hier op een rij. Ik beperk me even tot het lezen na het eten met een enkele bespiegeling.
-Wij lezen thuis niet dezelfde vertaling als op school: daar ligt de HSV, hier thuis de SV.
-Bij het hardop voorlezen, lees ik voor wat er staat. Daarbij kan uitleg komen over sommige woorden: 'En het geschiedde in een dier dagen' (Lukas 5:17). 'Dier' betekent 'van die' en heeft niets met een dier of dierendag van doen. Soms controleer ik even of het woord helder is. "Vlek: weet je al hè? Klein dorpje. Prima."
-Begrippen leg ik wel eens uit (of is al ter sprake geweest aan de hand van het ABC van het geloof (https://abcvanhetgeloof.nl) op school.
-Voor het lezen noem ik vaak het tussenkopje (als het er is). Bijvoorbeeld in Lukas 6: 'De toeloop van de menigte'. Waar zou het over gaan? Waarom komen er mensen? En na het lezen kun je daar dan op terugkomen.
-Meelezen is ook belangrijk. Wat staat er nou? Wat is de boodschap aan de eerste lezer (en dan pas aan ons). Leren Bijbellezen is heel belangrijk. Nu gaat dat hier erg goed, maar dan nog is het belangrijk.
-Wezenlijk: neem als ouder/opvoeder niet zomaar aan dat een kind wel snapt wat er staat. Echt, veel begrijpen ze niet.
-Naast leren lezen, hardop, is het ook belangrijk om te leren wat je leest te begrijpen. En dan nog toepassen. Dat zijn heel wat stappen die je kinderen aanleert.
-Lezen aan tafel vind ik bijzonder mooi en belangrijk. Dat vereist van iedereen een aandachtige luisterhouding. Er worden geen restjes eten naar binnen geschoven. De focus ligt op het Woord. Het is niet een sluitstuk (even lezen, x moet zo weg) en het 'amen' op het gebed is geen startschot.

Daar heb je het al: ten tijde van het verschijnen van de SV was een 'vlek' een groot dorp. Nu vinden we dat klein klinken.

Voor jullie waren de tussenkopjes dus belangrijk? Ik las die juist niet, omdat ik ze regelmatig zo misleidend vond

[CvD]

Met de maaltijd lees ik altijd zelf. Als ze klein zijn tot een jaar of 8 1x keer dag uit de kinderbijbel van ,van Dam een 2 x SV meestal 10 versen een de moeilijke woorden licht ik toe zoals @mannentje dat omschrijft. En naar bed hebben ze een dagboekje bij de leeftijd een dan de bijbel met uitleg zodat ze het zelf na kunnen zoeken de lastige woorden. Een op zondag de vragen antwoord van de Heidelberger hard op voorlezen een dan met het boekje van ,van Dam doornemen.

[Ambtenaar]

Ik lees na het eten voor uit de NBV21. Voor school heeft de oudste de GN-editie.

[merel]

De kinderen lezen 'om de beurt 's morgens na het eten uit een bijbel naar keuze, 's avonds pakken we of de kinderbijbel van Snoek of de HSV. Dagboekjes hebben wij niet. Ik heb er diverse gekocht, maar ze vielen altijd tegen.

[ZWP]

We hebben allemaal een eigen HSV waar we om de beurt één vers uit lezen. Om en om een bijbelboek uit het OT en NT. We zitten nu midden in de Psalmen.
Kinderen zijn tieners. Kerk gebruikt ook HSV. Dit doen we zowel 's ochtends als 's avonds met degenen die er zijn.

[merel]

Waarom om en om een vers. Wat is daar de gedachte achter?

[ZWP]

Waarom om en om een vers. Wat is daar de gedachte achter?

Moet je in ieder geval opletten en meelezen. Houdt de aandacht er hopelijk bij.

[Anselmus]

Waarom om en om een vers. Wat is daar de gedachte achter?

Moet je in ieder geval opletten en meelezen. Houdt de aandacht er hopelijk bij.

Dat heb ik nooit zo ervaren. Ik voelde altijd een schokje op catechisatie en thuis als ik moest lezen en was meer gefocust op het goed genoeg en zonder hakkelend lezen. Achteraf voelde ik mijn hartslag dalen, was een vers of drie niet gefocust omdat ik me af vroeg of ik genoeg op toon had gelezen of of de docent de fout ook had gehoord. Daarna telde ik mijn volgende vers uit een oefende die een aantal keren. Achteraf geen idee waar het gedeelte over ging.

[Arja]

Waarom om en om een vers. Wat is daar de gedachte achter?

Moet je in ieder geval opletten en meelezen. Houdt de aandacht er hopelijk bij.

Dat heb ik nooit zo ervaren. Ik voelde altijd een schokje op catechisatie en thuis als ik moest lezen en was meer gefocust op het goed genoeg en zonder hakkelend lezen. Achteraf voelde ik mijn hartslag dalen, was een vers of drie niet gefocust omdat ik me af vroeg of ik genoeg op toon had gelezen of of de docent de fout ook had gehoord. Daarna telde ik mijn volgende vers uit een oefende die een aantal keren. Achteraf geen idee waar het gedeelte over ging.

Zo herkenbaar dit. Pas later kon ik me daar overheen zetten.

[merel]

Waarom om en om een vers. Wat is daar de gedachte achter?

Moet je in ieder geval opletten en meelezen. Houdt de aandacht er hopelijk bij.

Dat heb ik nooit zo ervaren. Ik voelde altijd een schokje op catechisatie en thuis als ik moest lezen en was meer gefocust op het goed genoeg en zonder hakkelend lezen. Achteraf voelde ik mijn hartslag dalen, was een zoete vers of drie niet gefocust omdat ik me af vroeg of ik genoeg op toon had gelezen of of de docent de fout ook had gehoord. Daarna telde ik mijn volgende vers uit een oefende die een aantal keren. Achteraf geen idee waar het gedeelte over ging.

Mijn man liet de kinderen van jongs af aan bij het ontbijt lezen uit de (kinderen)bijbel van voorkeur. Een van de kinderen had een sterke voorkeur voor Elia en de Baal profeten. Dat verhaal hoorde wij dan maandenlang meerdere keren in de week.

[DDD]

Hij had nog niet zo'n probleem met een straffende God, begrijp ik wel.