Maar ja, dan is Saddam weg, en dan? Dat is volgens mij het grootste probleem met Amerika (en in de loop van de geschiedenis elk willekeurige andere grootmacht): de goedverkopende overwinning is het doel, niet een substantiele politieke (en in Iraks geval economische en sociale) verbetering. Dus: hit 'n run, aanvallen en laten vergeten. Hoe is het in Afghanistan op het moment, of in Joegoslavie? Ik zie het niet meer in het nieuws. Maar goed, hoe dan ook, als Saddam wegvalt, dan heb je een ouderwetse machtsvacuum, hetgeen in Irak betekent dat iedereen die tegen Saddam was maar wel goede ideeen had, op zal staan en de macht zal willen overnemen... want diep van binnen willen we allemaal dictator zijn, dus waarom de kans niet grijpen als het kan.
Ik vind dus inderdaad wel dat Saddam weg moet, maar ook dat er goed wordt nagedacht over wat daarna gebeurt, en dat er dan ook wat gebeurt. Voor een frontale aanval kiest Bush denk ik toch alleen als hij het internationaal kan verkopen (hoewel je het met double you toch niet weet)... beetje vervelend voor hem dat Irak nu ineens wapeninspecteurs toelaat. Ik zat al te denken, wat gaat hij nu doen... gisteren het antwoord: vriendje Blair (!) komt ineens met 'bewijzen'. De oplossing, Bush kan nu zeggen, He zie je wel, iemand anders komt ook met bewijzen. Maar ik heb zo'n vermoeden dat Blair die netjes via de post vanuit het witte huis heeft gekregen
