Iedereen begrijpt je alleen Orckie vindt dat als de aanvechting niet zo lang duurt je dan vraagtekens kan zetten of de bevestiging/rust wel van God komt......Oorspronkelijk gepost door Maninne
Beste mensen
Waarschijnlijk ben ik weer te snel geweest met mijn woorden en is de boodschap niet duidelijk genoeg overgekomen.
Mijn bedoeling was te schrijven, dat al worden we aangevochten dat de Heere zo trouw is dat Hij je steeds wil vertroosten als je maar dicht bij Hem blijft.
Door veel zorgen en moeilijkheden waar je wel eens erg mee bezig bent kan het dan gebeuren dat je meer met het dagelijks leven bezig bent (omdat je nu eenmaal in deze wereld leeft en we met zonden besmet blijven) dan met de zekerheid des geloofs.
Diep in mijn hart zit die zekerheid wel maar het kan wel eens bedekt zijn (ik hoop dat ik het goed uitdruk) !
Vaak wil de satan van die zwakheid des geloofs gebruik maken om je aan te vallen met alleslei influisteringen zoals: zie je wel, dit kan niet met genade samen gaan.
Nou kan ik wel weer een heel verhaal op gaan hangen maar ik hoop dat jullie snappen waar ik naar toe wil.
Waarschijnlijk heeft het ook te maken met mijn zwaarmoedige karakter, dat weet ik niet, maar ik weet dat het niet goed is om te twijfelen.
Laten we dankbaar zijn dat de Heere zegt: Mijn genade is u genoeg.
En het is niet desgene die wil, noch desgene die loopt maar des ontfermende Gods.
Mocht het nog onduidelijk zijn schrijf dan even, dat je niet snapt wat ik bedoel dan ga ik eerst even iemand vragen die wat beter in zijn uitdrukkingen onderlegd is om me te vertellen hoe ik nou het beste kan verwoorden wat ik bedoel.
Ben ik nou zo slecht te begrijpen of wíllen jullie niet begrijpen wat ik bedoel?
Ik word hier zooooooooo moe van !!!!
Oorspronkelijk gepost door ManinneOrckie zei:Oorspronkelijk gepost door Maninne
Hier schrok ik ook een beetje van en direkt werd ik er ook mee bestreden, zie je wel dat het van jou niet echt is? Maar gelukkig toonde de Heere Zijn nabijheid direkt en mocht ik toch rusten in Zijn volbrachte werk.
De Heere zal in dit moeilijk leven,
Zijn volk een erfdeel nooit begeven!
Gelukkig maar want als het bij ons vandaan moest komen kwam er niks van terecht!
[Aangepast op 14/1/04 door Maninne]
nou het kan geen kwaad om het eens echt te onderzoeken hoor! En bestrijdingen die zo snel verdwenen zijn, daar mag ook een vraagteken bij gezet worden. De ouden zeiden altijd: hoe was je ervoor, tijdens en er na? Was het zomaar een gevoel van geruststelling (dat kan ook psychologisch zijn - jezelf maar snel gerust stellen, vrede vrede en geen gevaar) of was er een kennelijke sprake Gods?
Het komt er nauw op aan.
Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
Orckie eerst post je dit:
De ouden zeiden altijd: hoe was je ervoor, tijdens en er na? Was het zomaar een gevoel van geruststelling (dat kan ook psychologisch zijn - jezelf maar snel gerust stellen, vrede vrede en geen gevaar) of was er een kennelijke sprake Gods?
en je post dit:
Ook gelovigen, die van elkaar mogen geloven dat zij Christus kennen als persoonlijke Zaligmaker mogen en moeten elkaar telkens weer opscherpen en wijzen op de noodzaak van zelfonderzoek en het geen genoegen nemen met wat gevoelens.
Dit is typisch een vorm van een subjectieve godsdienst. Hier is het gevoel de norm voor mijn zekerheid. Het gevoel bepaalt of het echt was. Immers hoe was je ervoor, tijdens en erna. Waarom niet de vraag, waarín was je geloof?
Ook de zinsnede ‘gelovigen die van elkaar mogen geloven dat zij Christus kennen’ geeft dat dat toch wel belangrijk is. Is dan de gemeenschap der heiligen niet belangrijk? Jazeker, maar een ieder die mij belijdt dat Jezus is de Zone Gods en dat Hij is de Zaligmaker is voor mij een broeder of zuster. Zo schrijft de Schrift dat. Niet meer maar het kan ook niet met minder!
Zie bijvoorbeeld de belijdenis van Simeon ‘mijn ogen hebben Uw zaligheid gezien’, niet ‘mijn ogen hebben mijn zaligheid gezien’. Dat laatste leert het subjectivisme. De zekerheid van de zaligheid ligt niet in mijn gevoel, maar dit ligt in het geloof! De rechtvaardige zal immers uit het geloof leven.
Gearriveerd christendom
Een term die we nog al eens horen uit de mond van deze of gene. Ook wordt wel eens geschreven / gesproken ‘Jezus van vijf letters’. Nu gaat het er niet om dat we het geloof in onze achterzak hebben, maar één ding is zeker: buiten Hem is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf. Het anker moet niet in de woelige zee van ons gevoel, maar de anker moet uit in het binnenste Heiligdom. Deze leven niet omdat ze kenmerken bij zichzelf waarnemen en daarop hopen, nee die leven uit die zekerheid dat het heil buiten hun ligt in een Ander. We mogen dan toch terecht zeggen ‘gearriveerd christendom’? Maar zijn ze dan ook gearriveerd in de zaligheid? Nee! Hier is de strijd begonnen, hier hebben ze te striiden tegen de wereld, de satan en hun eigen vlees. Maar gelukkig is het niet hún strijd, maar de strijd ís gestreden, door Hem op de heuvel van Golgotha.
Groeten,
Kan iemand mij eens uitleggen wat hier precies mee wordt bedoelt [met dik gedrukte]. Ik ben [misschien] helaas niet zo op de hoogte van gezelschapstaal [maar mis eigenlijk nog meer de betekenis van bepaalde uitdrukkingen] en waar het te vinden is in de bijbel.Oorspronkelijk gepost door erdna
Maar weet u wat nu het grote verschil is tussen Achab en Gods kinderen? Zij leren door de liefde onder Gods heilig recht buigen, zij worden het hartelijk eens gemaakt met dat recht, ook al moet het hen voor eeuwig veroordelen. Zij leren het recht omhelzen. Dat is de liefde. Dat is uit de bediening van Christus, Die volmaakt met Gods recht verenigd was toen Hij de diepte is ingegaan. De liefde leert God rechtvaardigen en doorleven dat Hij volmaakt en rechtvaardig is, dat Zijn oordeel rust op de allerbeste wetten.
Maar waar wij onvoorwaardelijk leren buigen onder Gods wrekend recht, daar zal de Heere ons oog openen voor het vervulde recht Gods. Christus heeft immers het recht vervuld, in de plaats van ellendige en schuldige zondaren.
[Aangepast op 15/1/04 door erdna]
De term 'buigen onder Gods recht' is vaag, en de uitleg erover is vaak niet eenduidig. Om maar wat dingen te noemenWe roepen wel met z'n allen om het buigen onder Gods recht, maar niemand geeft nu aan wat daar naar zijn/haar beleving concreet mee bedoeld wordt. Sommige mensen met wie ik wel eens spreek beginnen gelijk te zeggen: "Maar Sion zal door recht verlost worden." Dat staat heel degelijk, maar wat bedoel je er nu mee? Dat je de oordelen van God gevoeld met hebben in je leven? Of dat je erkent dat je naar recht verloren moet gaan? Of dat je eerst veroordeeld moet worden door het recht van God?
Of misschien nog wat anders?
Die scheiding komt voor uitWanneer het erom gaat dat we erkennen dat we Gods toorn verdiend hebben en verdiend verloren moeten gaan, dan kan ik er mee inkomen. Maar komt die erkenning niet alleen daaruit voort als we ons zelf in het licht van Gods heerlijkheid en liefde hebben gezien? Dan is het vanuit een verwondering dat Jezus aan het recht van God heeft voldaan, dat Hij in onze plaats heeft willen lijden en sterven. Deze zaken gaan gelijk op met elkaar en kunnen niet worden gescheiden van elkaar. Dat wordt helaas maar te vaak gedaan.
En dat in die wedergeboorte gelijktijdig het rechtvaardigend geloof wordt geplant.Maar ik denk dat beide partijen het er mee eens zijn dat het buigen onder Gods recht voortkomt uit de wedergeboorte.
