N.a.v. Memento's vraag over bevinding in het topic ''Wat is geloof?''
In vooral de afgescheiden stromingen wordt er nadrukkelijk gewezen op een prediking waarin de mensen moeten horen hoe God Zijn volk leidt.
Daaruit kan je concluderen dat het een gevolg is van een mager evangelie, oftewel alleen beschrijvend evangelie.
(Wat zou je anders moeten preken behalve de wet?)
Of is er een andere oorzaak dat men dat zo belangrijk vindt?
Mientje, Leentje ect.
-
gerrit de 2e
- Berichten: 754
- Lid geworden op: 15 dec 2003, 22:38
- Contacteer:
Juist!Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Ja, Gerrit, de andere oorzaak is denk ik dat in de prediking het er ook om gaat om aan de hand van bevinding die opkomt vanuit de (con)tekst (dus schriftuurlijk-bevindelijk te laten zien hoe de Heere Zijn kinderen bekeert en onderwijst.
Liever Turks dan Paaps
-
gerrit de 2e
- Berichten: 754
- Lid geworden op: 15 dec 2003, 22:38
- Contacteer:
Is dat zo?Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Ja, Gerrit, de andere oorzaak is denk ik dat in de prediking het er ook om gaat om aan de hand van bevinding die opkomt vanuit de (con)tekst (dus schriftuurlijk-bevindelijk te laten zien hoe de Heere Zijn kinderen bekeert en onderwijst.
[Aangepast op 18/5/04 door Adrianus]
Gaat het daar in de prediking om?
Probleem binnen de 'afgescheiden stromingen', zoals jij ze noemt is het volgende. De Dordtsche vaders hebben een document opgesteld tegen de Remonstranten. Dat was natuurlijk hun goed recht en in die tijd wellicht ook nodig.
Een aantal artikelen gaat over de wedergeboorte. Eén artikel, nl het volgende, is een geliefd artikel:
Maar goed. Wat is er in de tijd gebeurd? Dit artikel stond daar en werd steeds opnieuw gelezen. Wat staat er? Dat alles van Gods kant komt en niets, niets, niets, niets van de mens. Zelfs de prediking niet, bidden niet, kerkgaan niet. Niets.
De opstellers vonden het zelf ook wel wat kras om zo technisch met deze zaken om te gaan en haastten zich te verklaren in het volgende artikel:
Maar gaandeweg werden de theologen in de 'afgescheiden hoek' slimmer. Ja, wacht even! Als God zo werkt, dan kan de verkondiging niet meer zijn dan een 'voorstellen'. De prediking wordt dan: áls God werkt (met een nadrukje op als) dan gaat het als volgt. Aandringen? Werkt niet! Nodigen? Wie dan?! Tot geloof roepen? Kan niet! Zonder ons, in ons. Staat er toch?
Een ieder die iets 'anders' leert, ook als staat dat in de Bijbel, is een Remonstrant. En als het niet zo duidelijk is, dan is het een 'praktische remonstrant'. Wel niet een echte, maar hij zal het worden.
[Aangepast op 18/5/04 door refo]
Een aantal artikelen gaat over de wedergeboorte. Eén artikel, nl het volgende, is een geliefd artikel:
In die tijd was er een kwestie met de Remonstranten. Die hadden bepaalde denkbeelden waar de contr-Remonstranten het niet mee eens waren. Eén van de geschilpunten was 'de techniek van de wedergeboorte'. De contra's willen met dit artikel uit en te na benadrukken dat de wedergeboorte Gods werk is en dat de mens daaraan niets af of toe doet. Dat klopt ook. Niemand die het tegenspreekt. Misschien toen zelfs de Remonstranten ook wel niet.3/4-12. En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading, of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift (die van den Auteur van deze werking is ingegeven), in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven. En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.
Maar goed. Wat is er in de tijd gebeurd? Dit artikel stond daar en werd steeds opnieuw gelezen. Wat staat er? Dat alles van Gods kant komt en niets, niets, niets, niets van de mens. Zelfs de prediking niet, bidden niet, kerkgaan niet. Niets.
De opstellers vonden het zelf ook wel wat kras om zo technisch met deze zaken om te gaan en haastten zich te verklaren in het volgende artikel:
Kortom, het is wel zo, maar reken er niet mee. Wie gelooft, weet zeker dat dat artikel 12 waar geweest is. Dat beschrijft alleen ons geschil met de remonstranten. Gemeenteleden: gelooft en luister niet naar de remonstranten. Die menen dat de mens wat doet, maar dat is niet zo. God doet alles.3/4-13. De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.
Maar gaandeweg werden de theologen in de 'afgescheiden hoek' slimmer. Ja, wacht even! Als God zo werkt, dan kan de verkondiging niet meer zijn dan een 'voorstellen'. De prediking wordt dan: áls God werkt (met een nadrukje op als) dan gaat het als volgt. Aandringen? Werkt niet! Nodigen? Wie dan?! Tot geloof roepen? Kan niet! Zonder ons, in ons. Staat er toch?
Een ieder die iets 'anders' leert, ook als staat dat in de Bijbel, is een Remonstrant. En als het niet zo duidelijk is, dan is het een 'praktische remonstrant'. Wel niet een echte, maar hij zal het worden.
[Aangepast op 18/5/04 door refo]
-
Refojongere
Beste Gerrit,
Het is beslist geen arme prediking als een dominee de zielsgestalten van Gods volk en van een bekommerd gemaakt mens mag verkondigen. Dat is juist een rijke prediking. Een prediking die totaal niet op de praktijk van het zielenleven ingaat is een dode prediking waar het hart mist, namelijk de praktijk van het ware geloof en haar oefeningen.
Juist door een bevindelijke prediking kunnen er mensen bij bepaald worden dat ze het ware geestelijke leven nog missen. Dat ze omgang met God niet kennen. Dat ze de geloofsoefeningen nog missen. Dat ze een dood geloof hebben en dat hun geloof enkel maar bestaat uit bevatting van waarheden en dat ze zich daarmee gerust stellen, terwijl ze in werkelijkheid onbekeerd zijn.
Juist door een bevindelijke prediking die een rijke Christus voor een arme zondaar predikt, maar tegelijkertijd ook beschrijft hoe een zondaar tot Christus komt en hoe dat ware geloof nu in de praktijk beoefend wordt en wat voor obstakels er in de ziel kunnen zijn om tot Christus te komen, worden mensen opgebouwd in het geloof en afgebroken in henzelf.
Dat is echt onmisbaar. Het zou pas een arme prediking zijn als dat allemaal miste. Dan krijg je stenen voor brood, een dorre leerstellige prediking met waarheden. Maar hoe het geloof nu werkt en ontstaat krijg je niet te horen. Bekommerde zielen worden niet verder geholpen. Geestelijke raadsels worden niet opgelost etc. etc.
Een mens kan heel veel leren met de wegen die God de Heere met Zijn volk houdt, niet voor niets staan er psalmen in de Bijbel, staat de geschiedenis van Job, Paulus en Samuel beschreven. Daar zie je duidelijk hoe God werkt en leer je Hem ook werkelijk kennen. En een predikant moet ook kunnen vertellen hoe God vandaag de dag werkt!
Het is beslist geen arme prediking als een dominee de zielsgestalten van Gods volk en van een bekommerd gemaakt mens mag verkondigen. Dat is juist een rijke prediking. Een prediking die totaal niet op de praktijk van het zielenleven ingaat is een dode prediking waar het hart mist, namelijk de praktijk van het ware geloof en haar oefeningen.
Juist door een bevindelijke prediking kunnen er mensen bij bepaald worden dat ze het ware geestelijke leven nog missen. Dat ze omgang met God niet kennen. Dat ze de geloofsoefeningen nog missen. Dat ze een dood geloof hebben en dat hun geloof enkel maar bestaat uit bevatting van waarheden en dat ze zich daarmee gerust stellen, terwijl ze in werkelijkheid onbekeerd zijn.
Juist door een bevindelijke prediking die een rijke Christus voor een arme zondaar predikt, maar tegelijkertijd ook beschrijft hoe een zondaar tot Christus komt en hoe dat ware geloof nu in de praktijk beoefend wordt en wat voor obstakels er in de ziel kunnen zijn om tot Christus te komen, worden mensen opgebouwd in het geloof en afgebroken in henzelf.
Dat is echt onmisbaar. Het zou pas een arme prediking zijn als dat allemaal miste. Dan krijg je stenen voor brood, een dorre leerstellige prediking met waarheden. Maar hoe het geloof nu werkt en ontstaat krijg je niet te horen. Bekommerde zielen worden niet verder geholpen. Geestelijke raadsels worden niet opgelost etc. etc.
Een mens kan heel veel leren met de wegen die God de Heere met Zijn volk houdt, niet voor niets staan er psalmen in de Bijbel, staat de geschiedenis van Job, Paulus en Samuel beschreven. Daar zie je duidelijk hoe God werkt en leer je Hem ook werkelijk kennen. En een predikant moet ook kunnen vertellen hoe God vandaag de dag werkt!
-
jacob
-
gerrit de 2e
- Berichten: 754
- Lid geworden op: 15 dec 2003, 22:38
- Contacteer:
Beste Gerrit,
Het is beslist geen arme prediking als een dominee de zielsgestalten van Gods volk en van een bekommerd gemaakt mens mag verkondigen. Dat is juist een rijke prediking. Een prediking die totaal niet op de praktijk van het zielenleven ingaat is een dode prediking waar het hart mist, namelijk de praktijk van het ware geloof en haar oefeningen.
Zolang het geen gepredikte Zaligmaker is, blijft het een doodarme prediking. Bouwen op ervaring van bijbelheiligen is hetzelfde als bouwen op zand.
Juist door een bevindelijke prediking kunnen er mensen bij bepaald worden dat ze het ware geestelijke leven nog missen. Dat ze omgang met God niet kennen. Dat ze de geloofsoefeningen nog missen. Dat ze een dood geloof hebben en dat hun geloof enkel maar bestaat uit bevatting van waarheden en dat ze zich daarmee gerust stellen, terwijl ze in werkelijkheid onbekeerd zijn.
Zijn dat toetsstenen om het ware en het valse te scheidden? Of is dat tot bemoediging en onderwijzing? Overigens zijn er veel betere toetsstenen uit het N.T. die door Jezus zelf gegeven zijn.
Juist door een bevindelijke prediking die een rijke Christus voor een arme zondaar predikt, maar tegelijkertijd ook beschrijft hoe een zondaar tot Christus komt en hoe dat ware geloof nu in de praktijk beoefend wordt en wat voor obstakels er in de ziel kunnen zijn om tot Christus te komen, worden mensen opgebouwd in het geloof en afgebroken in henzelf.
Jamaar, wat moet je dan met het weten hoe je moet? Dan wil je nog steeds teveel weten (werken)
Dat is echt onmisbaar. Het zou pas een arme prediking zijn als dat allemaal miste. Dan krijg je stenen voor brood, een dorre leerstellige prediking met waarheden. Maar hoe het geloof nu werkt en ontstaat krijg je niet te horen. Bekommerde zielen worden niet verder geholpen. Geestelijke raadsels worden niet opgelost etc. etc.
Ok, maar is dat dan een hoofdzaak in de prediking?
Een mens kan heel veel leren met de wegen die God de Heere met Zijn volk houdt, niet voor niets staan er psalmen in de Bijbel, staat de geschiedenis van Job, Paulus en Samuel beschreven. Daar zie je duidelijk hoe God werkt en leer je Hem ook werkelijk kennen. En een predikant moet ook kunnen vertellen hoe God vandaag de dag werkt!
Het is beslist geen arme prediking als een dominee de zielsgestalten van Gods volk en van een bekommerd gemaakt mens mag verkondigen. Dat is juist een rijke prediking. Een prediking die totaal niet op de praktijk van het zielenleven ingaat is een dode prediking waar het hart mist, namelijk de praktijk van het ware geloof en haar oefeningen.
Zolang het geen gepredikte Zaligmaker is, blijft het een doodarme prediking. Bouwen op ervaring van bijbelheiligen is hetzelfde als bouwen op zand.
Juist door een bevindelijke prediking kunnen er mensen bij bepaald worden dat ze het ware geestelijke leven nog missen. Dat ze omgang met God niet kennen. Dat ze de geloofsoefeningen nog missen. Dat ze een dood geloof hebben en dat hun geloof enkel maar bestaat uit bevatting van waarheden en dat ze zich daarmee gerust stellen, terwijl ze in werkelijkheid onbekeerd zijn.
Zijn dat toetsstenen om het ware en het valse te scheidden? Of is dat tot bemoediging en onderwijzing? Overigens zijn er veel betere toetsstenen uit het N.T. die door Jezus zelf gegeven zijn.
Juist door een bevindelijke prediking die een rijke Christus voor een arme zondaar predikt, maar tegelijkertijd ook beschrijft hoe een zondaar tot Christus komt en hoe dat ware geloof nu in de praktijk beoefend wordt en wat voor obstakels er in de ziel kunnen zijn om tot Christus te komen, worden mensen opgebouwd in het geloof en afgebroken in henzelf.
Jamaar, wat moet je dan met het weten hoe je moet? Dan wil je nog steeds teveel weten (werken)
Dat is echt onmisbaar. Het zou pas een arme prediking zijn als dat allemaal miste. Dan krijg je stenen voor brood, een dorre leerstellige prediking met waarheden. Maar hoe het geloof nu werkt en ontstaat krijg je niet te horen. Bekommerde zielen worden niet verder geholpen. Geestelijke raadsels worden niet opgelost etc. etc.
Ok, maar is dat dan een hoofdzaak in de prediking?
Een mens kan heel veel leren met de wegen die God de Heere met Zijn volk houdt, niet voor niets staan er psalmen in de Bijbel, staat de geschiedenis van Job, Paulus en Samuel beschreven. Daar zie je duidelijk hoe God werkt en leer je Hem ook werkelijk kennen. En een predikant moet ook kunnen vertellen hoe God vandaag de dag werkt!
-
Refojongere
Je moet bouwen op Christus en leren van de ervaringen van de heiligen (1 Kor. 10:1-13 en 1 Timotheus 1:16). De bekering van Paulus staat beschreven als een voorbeeld.Het is beslist geen arme prediking als een dominee de zielsgestalten van Gods volk en van een bekommerd gemaakt mens mag verkondigen. Dat is juist een rijke prediking. Een prediking die totaal niet op de praktijk van het zielenleven ingaat is een dode prediking waar het hart mist, namelijk de praktijk van het ware geloof en haar oefeningen.
Zolang het geen gepredikte Zaligmaker is, blijft het een doodarme prediking. Bouwen op ervaring van bijbelheiligen is hetzelfde als bouwen op zand.
Verder is een prediking zonder Christus inderdaad dood. Maar een louter voorwerpelijke prediking is ook dood.
Dat zijn inderdaad toetsstenen die ons vanuit de Bijbel worden aangereikt ja. En het is mede tot bemoediging en onderwijzing. Ze staan er niet voor niets in. Je kunt bijvoorbeeld in de voorbeelden van Kain en Judas zien dat niet alle berouw waar berouw is. En dat zijn echt voorbeelden uit de praktijk, om jezelf op te toetsen. Ook in de bekering van Paulus zijn vele dingen te halen waar je jezelf op kunt toetsen. Zo wordt vaak aangehaald: Wie tot God bekeerd wordt, gaat vragen met Paulus: Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal?Juist door een bevindelijke prediking kunnen er mensen bij bepaald worden dat ze het ware geestelijke leven nog missen. Dat ze omgang met God niet kennen. Dat ze de geloofsoefeningen nog missen. Dat ze een dood geloof hebben en dat hun geloof enkel maar bestaat uit bevatting van waarheden en dat ze zich daarmee gerust stellen, terwijl ze in werkelijkheid onbekeerd zijn.
Zijn dat toetsstenen om het ware en het valse te scheidden? Of is dat tot bemoediging en onderwijzing? Overigens zijn er veel betere toetsstenen uit het N.T. die door Jezus zelf gegeven zijn.
Onzin, er wordt gewoon het onderscheid tussen verstandsgeloof en waar geloof aangewezen. Tussen het geloof van de wijze en de dwaze maagden. Tussen het geloof van degene die op de rots bouwt en die op het zand bouwt, tussen degene die met Demas de wereld intrekt of met Paulus een vijand van de wereld is geworden en een vriend van God geworden is door genade.Juist door een bevindelijke prediking die een rijke Christus voor een arme zondaar predikt, maar tegelijkertijd ook beschrijft hoe een zondaar tot Christus komt en hoe dat ware geloof nu in de praktijk beoefend wordt en wat voor obstakels er in de ziel kunnen zijn om tot Christus te komen, worden mensen opgebouwd in het geloof en afgebroken in henzelf.
Jamaar, wat moet je dan met het weten hoe je moet? Dan wil je nog steeds teveel weten (werken)
Het hoort er echt bij! Het is een van de kernpunten in de prediking.Dat is echt onmisbaar. Het zou pas een arme prediking zijn als dat allemaal miste. Dan krijg je stenen voor brood, een dorre leerstellige prediking met waarheden. Maar hoe het geloof nu werkt en ontstaat krijg je niet te horen. Bekommerde zielen worden niet verder geholpen. Geestelijke raadsels worden niet opgelost etc. etc.
Ok, maar is dat dan een hoofdzaak in de prediking?
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Schriftuurlijke prediking is altijd bevindelijk dus de uitdrukking 'schriftuurlijk-bevindelijk' is onnodig.Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Ja, Gerrit, de andere oorzaak is denk ik dat in de prediking het er ook om gaat om aan de hand van bevinding die opkomt vanuit de (con)tekst (dus schriftuurlijk-bevindelijk te laten zien hoe de Heere Zijn kinderen bekeert en onderwijst.
[Aangepast op 18/5/04 door Adrianus]
Groeten,
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Ik zal mezelf even quoten uit de topic Wat is geloof
Samengevat is waarmee ik zit: Waarom word er zo enorm veel nadruk gelegd om HOE een bekering zou moeten verlopen, zo erg dat elke bijbeltekst er wel over spreekt (inlegkunde), en zo weinig op hoe het praktische christelijke leven is (ofwel: hoe leef ik heilig). Zou een bekeerde niet veel meer bezig moeten zijn met heilig te leven, dan met uitzoeken of hij wel bekeerd is, en volgens welke weg?Is alleen de Bijbel belangrijk voor zover dingen beschrijft die bevindingen in de hand werken, of niet
De laatste vraag komt vaak bij me opborrelen als een dominee uit elke bijbeltekst waarover hij preekt niets meer weet te halen dan hoe een mens bekeerd moet worden, en anders wel hoe een mens verder geleid word. Is dát het enige waar de Bijbel over gaat? De Bijbel verteld ons toch ook heel praktische dingen. Waarom worden die zo vaak vergeten?
-
jacob