'Open brief'

[Refojongere]

Lecram,

Je mag best zuchten, maar je mag ook gerust proberen even goed te lezen.

Ik zal ingaan op je vragen, dat is wel zo eerlijk dat ik staaf wat ik beweer.

Waar schrijven Niek en ik dit:
"Kenmerkenprediking: Bah

Ndonselaar (waar jij geheel mee instemt) schreef: Er zijn er ook die kenmerken willen prediken voor het geloof en dat gaat lijnrecht tegen de Schrift in.
Onderwerpelijke prediking: onbetrouwbaar, subjectief, niet nodig
Ndonselaar:
De prediking op zich zal nooit iets meer kunnen zijn dan een voorwerpelijke prediking! Het onderwerpelijke is Gods werk!
Want waarom hoort men toch zo graag die bevindelijke of onderwerpelijke prediking? Is dan om zichzelf op te bouwen in een staat die wijlen Ds. van der Groe verfoeide? Wil men zich dan toch bouwen op grond van enige kenmerken?
Ellendekennis voor verlossingskennis: Wie zegt dat dat altijd zo is?"

Ndonselaar schreef in zijn veertig stellingen: 3. Ellende komt niet vóór maar na het geloof.

Ik hoop dat het zo duidelijk is.

[roseline]

De prediking op zich zal nooit iets meer kunnen zijn dan een voorwerpelijke prediking! Het onderwerpelijke is Gods werk!
Want waarom hoort men toch zo graag die bevindelijke of onderwerpelijke prediking? Is dan om zichzelf op te bouwen in een staat die wijlen Ds. van der Groe verfoeide? Wil men zich dan toch bouwen op grond van enige kenmerken?

- voorwerpelijke prediking?
- onderwerpelijke prediking?
- bevindelijke prediking?
- bouwen op grond van kenmerken?

Waarom is datgene dat Jezus predikte heel eenvoudig en helder, zónder dit soort frasen en veel begrijpelijker? Wat heeft het voor zin om prediking in te delen in 'voorwerpelijk', 'onderwerpelijk' en 'bevindelijk' als de apostelen daar niets over schrijven? Als dat niet terug te vinden is in wat Jezus zegt? Wat heeft het voor zin om geloof te definiëren aan de hand van een aantal kenmerken, alsof het een ziekte is met een aantal diagnostische criteria, en als je aan ten minste vier van die criteria voldoet ben je werkelijk gelovig?

Wat is de bijbelse definitie van geloof? Zie hieronder.

Het is alles of niets.

[Kislev]

Origineel geplaatst door Refojongere
En ten tweede: Kunnen we wel de bekering van Ruth beschrijven? Wat weten wij van haar zielenleven? Wij weten toch enkel dat zij mocht uitroepen: Uw volk is mijn volk en uw God is mijn God? Ik weet niet hoe ze tot die belijdenis is gekomen, maar ik ben misschien niet genoeg bijbelvast...dat kan ook. Het gaat er toch niet om wanneer Ruth precies bekeerd is? Daar gaat het toch ook niet in ons eigen leven om? Het gaat erom dat we mogen weten DAT we bekeerd zijn en dat op goede gronden.

Nou, ik zit al bijna een half jaar te luisteren naar de manier waarop Ruth bekeerd zou zijn (en hoe Gods volk dat dan ook moet meemaken) en hoe dat allemaal gaat. Toch kan ik er geen vijf minuten over praten. In ieder geval wordt alles wat Ruth maakt vergeestelijkt en dient een stap in je bekering te zijn. Er is iets met de dorsvloer, `s nachts bij Boaz en de vrijspraak in de poort. Maar wat precies...? Ik reken mezelf toch niet tot de domsten, sluit me ook niet af voor de prediking, probeer het zelfs te begrijpen maar is snap er werkelijk tótaal hélemaal níéts van!!!! En dan wordt tegen de kinderen gezegd dat ze maar moeten vragen of de Heere ze net zo wil bekeren als Ruth.....

Wie het snapt mag het me uitleggen (graag!)

[england]

Inderdaad, Kislev, dat is wat ik bedoelde, of liever, wat die ander bedoelde toen ze zei dat Ruth nog niet bekeerd was...

Kijk RJ, door kenmerken prediking neemt men een bepaalde persoon in de Bijbel, en dan aan de hand van die persoons leven gaan ze uitleggen wat Gods volk moet voelen...

Het feit dat ik even moest lachen kwam omdat jou opmerking me deed denken aan die discussie over Ruth. Ik weet dat je het goed bedoeld, maar je ziet, er is een kenmerken prediking en een kenmerken prediking...

Kislev, ik kan me goed voorstellen dat je 'em niet meer snapt... Als je over Ruth preekt laat dan uit komen haar onvoorwaardelijk vertrouwen op de God van Israel en haar liefde tot het volk van Israel... Boaz zorg voor vreemden, en Ruth's zorg voor haar schoonmoeder...
Inderdaad is het beeld van de Losser een heel mooi beeld, en kan ook op die manier gebruikt worden, maar had niets te doen met Ruths geestelijke staat...

Ruth is niet het enige voorbeeld...

Begrijp je, RJ, dat sommigen van ons zich zorgen maken om dat soort preken? Zelfs ds C Harinck werd aan het twijfelen gebracht toen hij als jong bekeerde hoorde dat Jacob eerst door Bethel moest voordat hij naar Pniel mocht...want bij hem gebeurde het andersom...dus was er iets fout met zijn bevinding, en moest hij het allemaal nog maar eens nakijken...

[Refojongere]

O, dat soort kenmerkenprediking! Ben ik ook op tegen. Dat noem ik veel eerder inlegkunde dan kenmerkenprediking.

Wat jij, England zei over kenmerkenprediking bij Ruth (vertrouwen op God, liefde tot Gods volk) die kenmerken zijn Bijbels. Maar niet minder de kenmerken die in de gelijkenissen naar voren komen of in de Romeinenbrief (sterven aan de wet, je Gods vonnis waardig keuren, jezelf als onmachtig en onwillig leren kennen etc.).

[england]

Inderdaad RJ, ik ben het dit keer helemaal met je eens.
Maar wat jij en ik onder kenmerken prediking zetten houdt bij veel GGers iets anders in... Helaas..

Vaak hoor je vragen als: hebt u wel een seen nacht wakker gelegen om uw zonden? Hebt u de schuldbrief al op de mat gehad?
Ik heb nog nooit horen vragen of men al drie dagen gevast en gebeden heeft met Paulus... Blijkbaar is vasten niet zo 'in'...

Maar nee, als ze zich nou gewoon hielden aan de Bijbel, dan heeft niemand wat tegen op kenmerken... Mits men leidt tot Christus... Het probleemn is dat men met die kenmerken Christus wegschuift van de mensen... J e moet eerst nog dit voelen, en dat meemaken, en die stand bereiken, en DAN mag je beginnen met bidden tot Christus, niet dat Hij meteen hoort, want Ruth moest ook eerst nog de dorsvloer op, enzo... En zelfs PAulus moest eerst nog drie dagen bidden...

Begrijp je, en dat is wat wij bedoelen. Stelt men dat kenmerken leiden tot Christus, of volgt men een stappen plan, om te bepalen wanneer gemeente leden tot Christus mogen gaan...

[ndonselaar]

Beste nDonselaar,

Gelukkig word ik niet zo snel moe. Maar zou het ook kunnen zijn dat je van jouw kant vastzit in een methode van denken of formuleren? Zou ik eens over nadenken. Je mist het punt waar het me omging helemaal.
Vervolgens de suggestie dat ik een niet bijbelse wijze van bevragen volg komt op mij niet prettig over. Dus laten we hierover maar stoppen.

Gelijk heb je om naar een bronvermelding te vragen. Was inderdaad niet erg netjes van me. Het citaat komt uit: Úit het zieleleven' van G. Wisse.

Groet.

Voorbijganger, hopelijk zit ik niet vast in een methode van denken of formuleren. Ik hoop dat ik nooit val in de filosofische val, hoewel dat gevaar zeker aanwezig is. Dat het soms lijkt alsof ik vastzit kan enerzijds komen door het ontbreken van een bepaald denknivo, anderzijds spreekt het veel makkelijker vanuit de gevestigde ‘orde’. Dit bedoel ik absoluut niet denigrerend maar het is wel zo.

Na het stukje van Prof Wisse te hebben gelezen, zou ik niet weten waarom ik het daar niet mee eens zou zijn. Nogmaals Voorbijgangers, nergens wijs ik af dat de geestelijke mens onderwezen dient te worden uit Gods Woord, wel wijs ik af om geestelijk te veronderstellen zonder dat diegene in Christus is.

Beste ndonselaar,

Ik moet zeggen dat ik er zeer mee instem wat voorbijganger schreef. Het onderwerpelijke, de beschrijving is zeker nodig om zielen te leiden. Hun ziel moet toch 'verklaard' worden om zodoende geholpen te worden. "Je moet geloven in Christus", daar weet een ieder van, maar nu? Hoe gaat dat nu concreet? Ben je bekommerd, maar wat is dan een waar bekommerde? Hoe behoren we die te troosten en voort te leiden?

Ja, ik vond voorbijganger's stukje zeer treffend en eigenlijk veel beter dan mijn 'verdediging' van de onderwerpelijke prediking.

Zie het schrijven aan voorbijganger. Ik stem zeker in met het leiden van zielen in hun geloofsleven, maar ja dan kom je met de kardinale vraag, wie is er nu bekommerd? Hierop is maar één antwoord mogelijk, nl. het volk wat in Christus is, maar geschud en aangevochten wordt, dat is het bekommerde volk. Dezen horen getroost te worden vanuit Gods Woord.
We behoren die te troosten met de vele voorbeelden uit Gods Woord zoals de Psalmen. Nogmaals let wel op! Het bekommerde volk is in Christus en weet al ligt het nog zo bedekt van het geloofsleven met Hem.

Aan de kant van de jongerenavonden (wat ik net zo waardeer als het kerkverband der Geref. Gemeenten) en zeker proef ik daar ook wat van bij jou Lecram en bij ndonselaar, wordt door het afzetten tegen de prediking van het "verkrampte aanbod der genade" weer voor een deel het kind met het badwater weggegooid.
Kenmerkenprediking: Bah
Onderwerpelijke prediking: onbetrouwbaar, subjectief, niet nodig
Ellendekennis voor verlossingskennis: Wie zegt dat dat altijd zo is?

Tegen deze geluiden verzet ik me eenvoudigweg, omdat ik van betrouwbare predikanten anders hoor en ook in de HC anders hoor en ik persoonlijk het waardevolle ervan ervaren mag in mijn leven!

Misschien heb je wel gelijk RJ in je verwijt richting mij. Misschien ben ik weleens te scherp, maar laten we elkaar toch blijvend opscherpen aan Gods Woord, want we spreken in deze zaken niet over een tijdelijk goed, nee het gaat om ons eeuwig wel of wee.
Kenmerkenprediking: Bah nou nee RJ, maar wel ware geloofskenmerken. Hiermee bedoel ik wat ik hierboven schreef het leven van Gods volk verwoordt in de Psalmen!

Onderwerpelijke prediking: onbetrouwbaar, subjectief, niet nodig Deze prediking is juist wel nodig, alleen dat is het werk van Gods Geest. Dat is nou het grote geheim van God Drie-Enig. Door de ‘dwaasheid der prediking’ wil Gods Geest werken. Dus onderwerpelijk? Ja graag, hierom hoort ook een predikant te bidden, nl. om de opening van Gods Woord. Met subjectief bedoel ik dit, nl. een beschrijvende kenmerkenprediking hoe een mens bekeerd wordt voor de geloofsdaad. Dit is in strijd met Gods Woord. De prediking dient ‘scherp’ en ‘vertroostend’ en aan de andere kant ‘vertroostend’ te zijn. Uitleg? Met ‘scherp en vertroostend’ bedoel ik Wet en Evangelie en met ‘vertroostend’ het vertroosten van Gods volk, let wel diegenen die het Evangelie hebben liefgekregen.

Ellendekennis voor verlossingskennis: Wie zegt dat dat altijd zo is? Daar gaan we weer. Nergens ontken ik de ellende voorafgaand aan de verlossing. Beste RJ, als Gods kind door de Wet is overtuigd van zijn zonde. Hij staat doodschuldig aan de wet, dacht je dat daar enige liefde in meekomt? Nee! Deze Wet verdoemt! Deze Wet vertelt u en mij: doodschuldig! Als jij dit ellendekennis wilt noemen, goed. Echter deze doodgeslagen zondaar gaat vluchten, vluchten naar de vrijstad, vluchten naar Christus. Dachten wij dat God een half werk doet? God doorwondt met Zijn heilige Wet de zondaar en toont hem ook Zijn lieflijk Evangelie. Dan druipt de lieflijke zalf van Jezus Christus in het hart van die doorwonde zondaar. Hierop gaat Gods volk de geestelijke strijd in, dan moeten we leren wie we gebleven zijn, ook na ontvangen genade, echter God zal Zijn kinderen nooit meer vertoornen (dat deed de Wet wel!). God kastijd Zijn kinderen uit liefde. Waarom? Om ze meer en meer uit te drijven naar Christus. ‘Hij moet wassen en ik moet minder worden’. Deze ellendekennis, zelfkennis is geheel anders dan de ellendekennis die we ook overtuiging noemen.
Ik hoop oprecht dat ik nu wat misverstanden uit de weg geruimd heb.

Beste ndonselaar,

Ik hoop dat er van jouw kant nog wat meer reactie mag komen op mijn stukje van 1/11/02 16:03 uur. Ook zie ik uit naar je uitleg van Comrie's onderscheiding tussen de hebbelijkheid van het geloof en de beoefening. En waartoe dit onderscheid?

RJ, het heeft wat langer geduurd voordat ik reageerde, als er na de verschillende beantwoordingen nog vragen zijn, stel ze dan.
Tja en dan Comrie. Eerlijk gezegd kan ik dat beter aan Zeeuw vragen, die is beter in Comrie thuis dan ik. Maar goed, ik probeer het, als ik het fout doe, corrigeer me dan maar.
Comrie zag dat het geloof in de mens ahw ingestort werd. Vanuit deze ingestorte geloofsdaad ging de mens zijn geloof oefenen. Comrie ontmoette veel mensen in zijn gemeente die worstelden met de vraag ‘is het ook voor mij’ Deze mensen hadden wezenlijke geloofsvragen. Zij misten de zekerheid van het geloof. Toen heeft Comrie, door zijn filosofische achtergrond?, een onderscheid gemaakt tussen de hebbelijkheid en de daad van het geloof. Terwijl van der Groe de zekerheid zag in het wezen van het geloof (Zondag 7) zag Comrie deze meer in het verlengde van het geloofsleven. Vergelijk het met een brief, je hebt wel de brief maar je hebt er nog geen zegel op. Het is nog niet verzegeld! Als dit goed gebruikt wordt is daar niets mis mee, maar tegenwoordig laten ze Comrie buikspreken (zie bv. Ruth/Boaz maar ook Bethel/Pniel). Wat hiervan het resultaat is, heb ik al genoeg herhaald.

Over mijn reactie dat kenmerken van iemand die door Gods Geest getrokken mag worden ook naar voren moeten komen antwoordde je dat een mens niet moet gewezen worden op wat deze mens beleefd heeft, maar de mens moet gewezen worden op de vrijstad: Christus' bloed.

Ben ik het mee eens. Alleen beschrijf dan ook meteen wat de kenmerken zijn van wanneer een mens tot God bekeerd wordt, wat hij of zij meemaakt.

RJ, wat wil je nu? Wat is het kenmerk van een mens die tot God bekeerd wordt? Deze mens bevindt zich onder een rokende en bevende Sinai die hem verteld: Doodschuldig! Wat beleeft deze mens? Dat hij of zij vloek en doemwaardig is. Deze mens dient toch gewezen te worden op de vrijstad Christus? Wat wil je dan nog meer horen?

Nou, ik zit al bijna een half jaar te luisteren naar de manier waarop Ruth bekeerd zou zijn (en hoe Gods volk dat dan ook moet meemaken) en hoe dat allemaal gaat. Toch kan ik er geen vijf minuten over praten. In ieder geval wordt alles wat Ruth maakt vergeestelijkt en dient een stap in je bekering te zijn. Er is iets met de dorsvloer, `s nachts bij Boaz en de vrijspraak in de poort. Maar wat precies...? Ik reken mezelf toch niet tot de domsten, sluit me ook niet af voor de prediking, probeer het zelfs te begrijpen maar is snap er werkelijk tótaal hélemaal níéts van!!!! En dan wordt tegen de kinderen gezegd dat ze maar moeten vragen of de Heere ze net zo wil bekeren als Ruth.....

Wie het snapt mag het me uitleggen (graag!)

Is ook niet uit te leggen Kislev. Aan deze prediking gaat één ding mank, namelijk dat Christus er is voor zondaren. Welke zondaren? Zondaren. Wat heeft die zondaar nodig? De bloedgerechtigheid van Jezus Christus. Zonder dat kleed mogen we niet binnen, zonder dat kleed zal het ook tot ons klinken ‘Vriend, waartoe zijt gij hier geen bruiloftskleed aanhebbende’ Deze vriend, die meende zonder de klederen van Christus’ gerechtigheid binnen te gaan en hij werd geworpen in de buitenste duisternis. Deze prediking heeft niet wat Paulus drong nl. en terstond predikte hij de Christus.
Natuurlijk heeft het lossersschap diepere geestelijke betekenis, maar wel typologisch! Dat deed Christus ook toen Hij zei ‘meer als Jona is hier!’ Echter dit nooit betrekken op één persoon en hier een systeem van maken. Dan ontkrachtig je de prediking.
Daarom blijft mijn stelling ook: Ruth geloofde in Moab en oefende dat geloof aan de grenzen van Moab.

Groeten,

[Refojongere]

Beste ndonselaar,

maar ja dan kom je met de kardinale vraag, wie is er nu bekommerd? Hierop is maar één antwoord mogelijk, nl. het volk wat in Christus is, maar geschud en aangevochten wordt, dat is het bekommerde volk. Dezen horen getroost te worden vanuit Gods Woord.

Wat is Bijbelse bekommering? Terug naar de Bron: de Bijbel, waar in Psalm 38:19 staat: ik ben bekommerd vanwege mijn zonde.
Valt deze bekommering ook te ontdekken die door Gods Wet overtuigd worden van zonden? Ja! Mogen we dus van een bekommerd volk spreken voor de geloofsomhelzing met Christus. Ja! Mogen we hen zalig spreken? Nee, zolang ze nog buiten Christus zijn niet.
Mogen we hen wijzen op Christus? Ja! Maar als ze nu geen armen hebben om Hem aan te grijpen, als ze zich nu zo'n huichelaar gevoelen die met een 'te' grote schuld beladen zijn. Mogen we dezen dan niet vertroosten met hen te zeggen dat God in hen aan het werk is? Dat dat juist de kenmerken zijn van het werk van Gods Geest in hun leven. Zullen ze dan niet meer vrijmoedigheid ontvangen om aan te houden bij God. Dat Hij genadig is om alle dingen te schenken als wij onze mond maar openen om te pleiten op Zijn trouwverbond!
Geen kenmerken om er in te rusten, maar om er werkzaam mee te zijn. Als iemand een belofte krijgt, gaat deze er ook niet in rusten, maar gaat bidden om de vervulling.
Wat een geweldige bemoediging mag het zijn te ontdekken dat God in je aan het werk is. O, juist die bekommerden, de ongetroosten, de door onweder voortgedrevenen, die geen weg meer zien. Mogen we hen niet bemoedigen.

Verder zijn er ook bekommerden die van zichzelf zeggen onbekeerd te zijn, maar in waarheid toch bekeerd zijn. Hun geloofje houden ze niet voor een waar geloof. Dezen bedoel jij ndonselaar. O, zeker, deze moeten bemoedigd worden dat ze het ware geloof HEBBEN. En dat is het verschil met die andere groep.


"Deze Wet vertelt u en mij: doodschuldig! Als jij dit ellendekennis wilt noemen, goed."
De Catechismus noemt dat ellendekennis. Deze ellendekennis behoort dus bij de drieslag: EVD. Wat jij ervan zegt is: De ellendekennis vanuit de overtuiging is anders dan die na de Christuskennis.
Waarom zeg je dat volgens mij? Omdat je anders een volk kweekt dat rustig is omdat het kennis heeft aan het stuk der ellende.
Is een mens dan zalig als hij een van die stukken kent? NEE, een mens is pas zalig als hij alle drie stukken kent in zijn leven.

RJ: "Alleen beschrijf dan ook meteen wat de kenmerken zijn van wanneer een mens tot God bekeerd wordt, wat hij of zij meemaakt."
"RJ, wat wil je nu? Wat is het kenmerk van een mens die tot God bekeerd wordt? Deze mens bevindt zich onder een rokende en bevende Sinai die hem verteld: Doodschuldig! Wat beleeft deze mens? Dat hij of zij vloek en doemwaardig is."

Heel treffend ndonselaar, dat is wat ik bedoelde met kenmerken van een mens die tot God bekeerd wordt! Waar deze kenmerken dus niet verkondigd worden, kweek je grond voor een oppervlakkig geloof.
Nu begrijpen we elkaar. Maar nu, ndonselaar, wanneer we dus een zondaarsvolk in de kerk hebben die zich doemwaardig gevoelen, die moeten we wijzen op Christus. Dit is een bekommerd volk vanwege hun zonden

[england]

Mogen we hen wijzen op Christus? Ja! Maar als ze nu geen armen hebben om Hem aan te grijpen, als ze zich nu zo'n huichelaar gevoelen die met een 'te' grote schuld beladen zijn. Mogen we dezen dan niet vertroosten met hen te zeggen dat God in hen aan het werk is? Dat dat juist de kenmerken zijn van het werk van Gods Geest in hun leven. Zullen ze dan niet meer vrijmoedigheid ontvangen om aan te houden bij God. Dat Hij genadig is om alle dingen te schenken als wij onze mond maar openen om te pleiten op Zijn trouwverbond!

Heb net naar een bandje geluisterd over de 'marrow controversy' oftwel Boston, Erskines etc hadden een heel probleem in Scotland. Ik wil daar nu niet op ingaan, maar het heeft me wel een beetje het gevaar getoond van deze opmerking, RJ! Op zich ben ik het met je eens, in die zin dat men getroost en gesterkt dient te worden, MAAR .... moet men een 'bekommerde' troosten door te wijzen op de vele kenmerken die men heeft, en dus tot de conclusie komen dat ze in elk geval op 'de weg' zijn...? OF ligt de 'warrant' (hoe heet dat in het Hollands? Garantie?) BUITEN hun, in Christus...? Moet je juist dezulken niet wijzen op Christus werk, en het feit dat de belofte in HEM ligt, en dat het recht om te komen tot Hem zoals we zijn, arm, en blind en naakt, omdat Hij nou alles vervult heeft?

Zie je, anders loop je het gevaar om dezelfde fout te maken als waar Boston en anderen tegen te keer gingen: Christus en Zijn weldaden zijn voor de uitverkorenen, wij weten niet wie dat zijn, en dus bieden we alleen Christus en Zijn weldeaden aan aan degenen die de eerste tekenen van genade vertonen... Ik weet dat je dit niet bedoelt, RJ, maar zie je het gevaar als je het op die manier stelt? God is een ONvoorwaardelijk God, zouden wij dan voorwaarden aanbrengen? Want die bekomerden, de volgende dag voelen ze zich misschien minder bekommerd, dus gold de preek dan wel voor hun...Zie je, op die manier maak je ze nog meer aan het twijfelen dan ze al zijn... Maar wijs ze op Christus, die nu alles volbract heeft, zelfs voor de grootste der zondaren! Hij is de ONveranderlijke, en dus niet afhankelijk van hun stemming en gevoelens...

[ndonselaar]

Wat is Bijbelse bekommering? Terug naar de Bron: de Bijbel, waar in Psalm 38:19 staat: ik ben bekommerd vanwege mijn zonde.
Valt deze bekommering ook te ontdekken die door Gods Wet overtuigd worden van zonden? Ja!

RJ, David in Psalm 38 is een bekommerde die dit klaagt vanwege zijn zonde. Dit is weer niet de bekommering die jij bedoelt nl. de uitdrijvende overtuiging. Dus je vervolgconclusie mogen we dus van een bekommerd volk spreken voor de geloofsomhelzing met Christus. Ja! kan ik niet naspreken. Ik zeg niet, ik herhaal dat nog eens, dat er géén zaligmakende overtuiging kan zijn echter RJ hier is in deze psalm zeker geen sprake van. Hier smeekt David om genade na zijn zonde met Bathseba en Uria. Je vervolg daarentegen spreekt gelukkig dat je niet spreken wil van een zalig buiten Christus. Toch wil ik je eens een vraag stellen RJ. Je schrijft Mogen we hen wijzen op Christus? Ja! Maar als ze nu geen armen hebben om Hem aan te grijpen, als ze zich nu zo'n huichelaar gevoelen die met een 'te' grote schuld beladen zijn. Mogen we dezen dan niet vertroosten met hen te zeggen dat God in hen aan het werk is? Dat dat juist de kenmerken zijn van het werk van Gods Geest in hun leven. Zullen ze dan niet meer vrijmoedigheid ontvangen om aan te houden bij God. Dat Hij genadig is om alle dingen te schenken als wij onze mond maar openen om te pleiten op Zijn trouwverbond!
Geen kenmerken om er in te rusten, maar om er werkzaam mee te zijn. Als iemand een belofte krijgt, gaat deze er ook niet in rusten, maar gaat bidden om de vervulling.
Wat een geweldige bemoediging mag het zijn te ontdekken dat God in je aan het werk is. O, juist die bekommerden, de ongetroosten, de door onweder voortgedrevenen, die geen weg meer zien. Mogen we hen niet bemoedigen.
Klinkt allemaal heel pastoraal en jij zult ook zeker zo bedoelen. Je begin is goed, ja we moeten ze wijzen op Christus, zeker als ze geen handen hebben om Hem aan te grijpen, dan juist moeten we ze heenwijzen naar Christus. Toch je vervolg zint me niet. Je gaat toch weer spreken over kenmerken dat God in hen aan het werk is. Doet God dan een half werk RJ? Zou Hij die de wonde slaat door de Wet niet gereed staan met zijn zalf van het Evangelie?
Het tweede waar ik toch moeite mee blijf houden dat de heiligmaking iedere keer weer verward wordt met het overtuigende werk. Je noemt de bekommerden, de ongetroosten, de voortgedrevenen etc. Weet je RJ wie zo mogen noemen? Alleen diegenen die Christus door een waar geloof omhelsd hebben maar die bekommerd zijn vanwege hun genadeleven, ze missen de omgang, ze weten dat ze het iedere keer weer verzondigen, ze wantrouwen Gods beloften iedere keer weer. Als ze dan weer onwaardig waardig gemaakt mogen worden in Christus dan leren ze weer verstaan dat de goddeloze gerechtvaardigd wordt en niet de vrome. Goddeloos in zichzelf doch rechtvaardig in Christus. Dit afstervend werk is het werk van een bekommerde etc. Dit bedoelde ik ook in mijn opmerking die jezelf aanhaalt: Verder zijn er ook bekommerden die van zichzelf zeggen onbekeerd te zijn, maar in waarheid toch bekeerd zijn. Hun geloofje houden ze niet voor een waar geloof. Dezen bedoel jij ndonselaar. O, zeker, deze moeten bemoedigd worden dat ze het ware geloof HEBBEN. En dat is het verschil met die andere groep.
Jij noemt ze een andere groep, beste RJ het kan niet. We zijn in Adam of we zijn in Christus. Bekommerd? Jazeker vanwege mijn zonden, maar die ware bekommering kan alleen als we in Christus zijn.


Dan nog even over de 'marrow controversy'. Lees allen het artikel van L.J. van Valen over 'Ralph Erskine' in het RD van vandaag. Lezenswaardig.

Groeten,

[Refojongere]

Goed goed,

Ik zal het kort houden dit keer omdat ik er weer helemaal niets van snap.

"Bekommerd? Jazeker vanwege mijn zonden, maar die ware bekommering kan alleen als we in Christus zijn."

Stel, iemand komt naar je toe en hij zegt dat hij zo bekommerd is gemaakt vanwege zijn zonden. Hij dacht aanvankelijk dat ie bekeerd was, maar heeft zichzelf leren kennen als goddeloos en rechteloos, een zondaar.

Zou jij dan zeggen: Je bent helemaal niet bekommerd!
???
Ik volg je soms niet hoor ndonselaar. Ik begrijp goed je huiverig zijn voor een bouwen op kenmerken. Maar zoals een predikant als zei: Kenmerken hebben alleen een ondersteunende rol in de prediking (alsmede in de Bijbel), onze grond moet te allen tijde Christus zijn.

Verder ben ik het eens met england en ook met L.J. van Valen's artikel van het RD van vandaag.

Oja, verder vond ik een mooi citaat:
"Ds. Van Aalst keerde zich tegen een onbewuste wedergeboorte. „Al kun je niet aangeven wanneer je wedergeboren wordt, je weet wel dat je eerst blind was en nu ziet. Het eerste kenmerk van een wedergeborene is dat hij ziet erbuiten te staan en dat hij altijd de Heere heeft tegengestaan. Wedergeboren te zijn zonder Christus te kennen is onmogelijk. Je kunt pas weten of je wedergeboren bent door de openbaring van Christus.â€

[ndonselaar]

Stel, iemand komt naar je toe en hij zegt dat hij zo bekommerd is gemaakt vanwege zijn zonden. Hij dacht aanvankelijk dat ie bekeerd was, maar heeft zichzelf leren kennen als goddeloos en rechteloos, een zondaar.

Zou jij dan zeggen: Je bent helemaal niet bekommerd!

Dus iemand die klaagt zich aan vanwege zijn zonden? Hij dacht dat hij bekeerd was en hij kent zich nu als een rechteloze. RJ, als je hier spreekt van een zondaar die zich na de wedergeboorte opnieuw leert kennen als een rechteloze omdat hij het iedere keer weer verzondigt. Dan RJ dienen we zo één te wijzen op de volmaaktheid die in Christus is, we dienen hem te wijzen op Hem die alles waardig is. God wordt het meest verheerlijkt in een rechteloze zondaar. Daar kan Hij genade aan kwijt.
Ik spreek niet tegen zo iemand, jij bent bekommerd, nee wijs alleen op Christus.

Groeten,

[ndonselaar]

RJ en anderen, hierbij een citaat uit een brief van een predikant:

. Het ware geloof waarbuiten geen geestelijk leven is, ontstaat in de diepte. Om de mens aan schuld te ontdekken en zo uit te drijven tot Christus gebruikt God vele wegen en middelen. Zo kan ik over een toeleidende weg spreken. De uitdrukking als zodanig blijft wat ongelukkig. Er is pas geestelijk leven als er sprake is van kennis van God in Zijn heiligheid, van Christus in Zijn dierbaarheid en onszelf in onze verlorenheid. zo schrijft Hellenbroek over de inwendige roeping. Ongetwijfeld kan het geloof zeer zwak of zeer bedekt zijn, maar het is binnen of buiten en dan is een zaak van het geloof als gave van God. In Romeinen 7 gaat het over de ervaring van Paulus na zijn bekering. Ook na de bekering blijft een mens in het leven der heiligmaking voor eigen gevoel een mislukkeling. De hoogste volkomenheid is het diepste gevoel van eigen onvolkomenheid.

Ook deze predikant spreekt duidelijk over de overtuiging vóóraf en het geestelijk leven na de bekering. Dit onderscheid dienen we toch te blijven maken.

Groeten,

[Refojongere]

ndonselaar,

Ik begaf me met mijn vorige bericht op glad ijs. Ik ging namelijk praten over zaken waar ik weinig zicht op heb. Het werk der wedergeboorte is ondoorgrondelijk en het buigen van de wil gaat niet in een moment. Daar behoort de zaligmakende overtuiging wel toe. Het buigen van de wil van een mens gaat samen met het trekken van de Heilige Geest uit de duisternis tot het licht.

Eens?

Nu, tijdens dat trekken en voor het bewuste aannemen van Christus, wordt Christus dierbaarder, gaat de zondaar zien dat hij de wereld niet moet dienen, wordt hij bekommerd over zijn zonden.

Maar u dan die gelooft, is Hij dierbaar! Dus Christus wordt nooit recht dierbaar voor onbekeerlijken! Toch?
Eens?

Ik zou willen stellen: Het dierbaar worden van Christus, het zich bekommeren over de zonden, het gaan vlieden van de zonden, het hoort allemaal bij de wedergeboren mens en niet bij de onbekeerde.
Maar, en daar verschillen wij eenvoudigweg in: Deze zaken komen ook voor bij de mens die getrokken wordt door Gods Geest.

Is die dan bekeerd? Is die dan onbekeerd? Wat dan? Wat dan? Is een mens die door Gods Geest getrokken wordt nou bekeerd of niet?
Ik weet het niet. Ik kan en mag denk ik alleen maar zeggen: Hij is bezig bekeerd te worden. Hij is met Paulus aan het sterven aan de wet. Hij moet geheel sterven om in Christus op te staan.

Wat is dan sterven aan de wet (Rom. 7:6) verklaard door de kanttekeningen? Dat is, overmits de heersende macht der wet en der zonde door Christus' dood en Geest in ons is teniet gedaan.

[ndonselaar]

Ons verschil RJ zit in dit zinnetje 'Hij is bezig bekeerd te worden.'

Je schrijft zelf in het begin:Het buigen van de wil van een mens gaat samen met het trekken van de Heilige Geest uit de duisternis tot het licht.

Eens?

Roerend mee eens, immers de Schrift zelf getuigt: Uw volk zal zeer gewillig zijn op den dag Uwer heirkracht, in heilig sieraad; uit de baarmoeder des dageraads zal U de dauw Uwer jeugd zijn.

Ik schreef doet God dan een half werk? Hij slaat de zondaar neer door de vloek van de Wet en Hij giet de zalf van het Evangelie in de wond. Dan zijn ze zo gewillig, dan belijden ze met de dichter 'trek mij en ik zal U nalopen'.

Jij, en ook anderen, veronderstellen tussen deze twee zaken Wet en Evangelie nog een tijdspad, daarom schreef je ook 'bezig bekeerd te worden'. Dit is ook geheel in strijd met wat ik zoveel hier heb aangehaald wat Ralph Erskine schreef 'de naald van de wet, wordt gevolgd door de draad van het Evangelie'. Ze zitten aan elkaar verbonden. Nu kan er zeker onderscheid zitten bij de een of de ander, dat wel en ook kan het zo zijn dat iemand die deze zaken beleefd heeft moet belijden dat hij voordien ook betrekking had op het Woord, maar we moeten zuiver houden dat als God komt met Zijn donderende Wet, Hij ook Zijn Evangelie schenkt.

Als het mankeert aan een zuiver Evangelie dan kunnen veel zielen in verwarring komen. Hierover moet je maar eens het boekje lezen van Mary Winslow 'Leven met Christus'. Op het moment dat ze naar een zuivere prediking ging, dus waar het Evangelie werd gepredikt, ging het licht hierover op en mocht ze Christus omhelzen in Zijn Woord.

Groeten,