Beste 'catechisanten'.
Laat ik beginnen met een voorbeeld.
"Bij het bedrijf waar je part-time werkt wordt je op het matje geroepen. Je hebt je namelijk tijdens het werk buiten je boekje gegaan. Tijdens het gesprek met de bedrijfsleiding komt je christelijke opvoeding ter sprake. Hierop worden je ouders figuurlijk de grond ingestampt. Tja, daar zit je dan met frustratie, verdriet en ... "
Kortom, wat zou je doen wanneer geliefde personen door het slijk worden gehaald?
En nu het vloeken tegen God.
Al geruime tijd loop ik stage. Tijdens deze stageperiode komt het geregeld voor dat Gods Naam wordt gevloekt en gelasterd. Bij het horen van deze vreselijke dingen weet ik eigenlijk niet hoe ik hiertegen voor God op zou kunnen komen.
Wanneer ik niet reageer ben ik medeplichtig en als ik wel reageer is het mogelijk dat mijn reactie juist averechts werkt. Zodoende kan ik alleen God nog maar bidden om kracht.
Maar dan, wanneer het echt op de daad aankomt. Ik kan op zo'n persoon aflopen en hem/haar een vreselijke klap geven (werden in het OT vloekers en lasteraars zelfs niet gestenigd), of kan op zo'n persoon aflopen en praten over God.
In ieder geval is het de christenplicht om voor God op te komen.
Het is dus verplicht om in te gaan op het vloenen en lasteren van Gods Naam.
Maar als dit nou niet van harte gaat of met grote moeite, al hortend en stotend of gewoon afbekkend?
Bid God voor kracht en bijstand.
Hoe om te gaan met collega's die veel vloeken e.d.
-
Daan Roelofs
- Berichten: 8
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:16
-
Benjamin
Nou op mijn werk wordt dagelijks volop gevloekt, ik reageer niet. Anders zou ik de hele dag wel als politie-agent kunnen spelen. Een keer er iets van zeggen oke, gaan ze dan toch door met vloeken, dan niet meer er op reageren lijkt mij het beste. Als je niets zegt ben je echt niet medeplichtig. En geweld lost niks op, in tegendeel.
-
Daan Roelofs
- Berichten: 8
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:16
quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Als je niets zegt ben je echt niet medeplichtig.
--------------------------------------------------------------------------------
Benjamin.
Als iemand vloekt zijn we wel degelijk medeplichtig wanneer we het niet voor God opnemen. En daar zit nou juist de moeilijkheid, want hoe vaak laat het lasteren en vloeken ons niet koud.
Ik ben het met je eens dat er een grens moet zijn, maar genoeg waarschuwen is heel belangrijk! Wanneer we niet waarschuwen zijn we dan warm of koud water. Je weet, lauw water bestaat niet!
--------------------------------------------------------------------------------
Als je niets zegt ben je echt niet medeplichtig.
--------------------------------------------------------------------------------
Benjamin.
Als iemand vloekt zijn we wel degelijk medeplichtig wanneer we het niet voor God opnemen. En daar zit nou juist de moeilijkheid, want hoe vaak laat het lasteren en vloeken ons niet koud.
Ik ben het met je eens dat er een grens moet zijn, maar genoeg waarschuwen is heel belangrijk! Wanneer we niet waarschuwen zijn we dan warm of koud water. Je weet, lauw water bestaat niet!
-
ralph
Vrienden,
Wat kan het gevloek van anderen inderdaad je in gewetensnood brengen. Het snijdt door je heen, elke keer weer, als je iemand Gods Naam zo hoort misbruiken. Vooral als het ook gaat over de naam van de Heere Jezus.
Net als jou Daan weet ik hoe moeilijk het is om met iemand een gesprek te beginnen, al heb ik het grote voorrecht hoofdzakelijk in een 'reformatorische' omgeving te werken.
Maar laten we ons toch niet hinderen door ons gestotter of geaarzel. Bedenk wie de Heere Jezus is. Weet wie Hij voor jou persoonlijk is. Dat alleen kan je vrijmoedigheid geven om eens iemand aan te schieten of eens apart te roepen.
Wat ik zelf als beginzinnetje weleens gebruik, is dit: "Joh, ik wil even iets zeggen. Je doet het waarschijnlijk niet bewust, je hebt er denk ik geen erg in, maar weet je wel dat je zomaar de Naam van God noemt?" Het verloop kan ik je niet geven, dat moet je ook niet van te voren bedenken. En dan gebeurt het soms zo dat je een gesprekje kunt voeren.
Het is me ook meer dan eens gebeurd, dat ik niets zei. Wat voel je je dan ongelukkig en ellendig, nietwaar? Zo laf, zo laag, zo vleselijk, zo bang. Wat dat betreft vind ik het een ontzettend voorrecht om de geschiedenis van Petrus te lezen. Wat een wonder dat het Woord van God zo eerlijk is!
Maar wat volgt er na Petrus' verloochening een des te heerlijker wonder: Christus bleef deze visserman trouw. Dat is niet uit te spreken. Wie is toch Deze? Hij heeft Zich voor Zijn kinderen nooit geschaamd - en had Hij er niet alle reden toe?
Dit slechts als handreiking. Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de ervaring van anderen.
Groet,
Wat kan het gevloek van anderen inderdaad je in gewetensnood brengen. Het snijdt door je heen, elke keer weer, als je iemand Gods Naam zo hoort misbruiken. Vooral als het ook gaat over de naam van de Heere Jezus.
Net als jou Daan weet ik hoe moeilijk het is om met iemand een gesprek te beginnen, al heb ik het grote voorrecht hoofdzakelijk in een 'reformatorische' omgeving te werken.
Maar laten we ons toch niet hinderen door ons gestotter of geaarzel. Bedenk wie de Heere Jezus is. Weet wie Hij voor jou persoonlijk is. Dat alleen kan je vrijmoedigheid geven om eens iemand aan te schieten of eens apart te roepen.
Wat ik zelf als beginzinnetje weleens gebruik, is dit: "Joh, ik wil even iets zeggen. Je doet het waarschijnlijk niet bewust, je hebt er denk ik geen erg in, maar weet je wel dat je zomaar de Naam van God noemt?" Het verloop kan ik je niet geven, dat moet je ook niet van te voren bedenken. En dan gebeurt het soms zo dat je een gesprekje kunt voeren.
Het is me ook meer dan eens gebeurd, dat ik niets zei. Wat voel je je dan ongelukkig en ellendig, nietwaar? Zo laf, zo laag, zo vleselijk, zo bang. Wat dat betreft vind ik het een ontzettend voorrecht om de geschiedenis van Petrus te lezen. Wat een wonder dat het Woord van God zo eerlijk is!
Maar wat volgt er na Petrus' verloochening een des te heerlijker wonder: Christus bleef deze visserman trouw. Dat is niet uit te spreken. Wie is toch Deze? Hij heeft Zich voor Zijn kinderen nooit geschaamd - en had Hij er niet alle reden toe?
Dit slechts als handreiking. Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de ervaring van anderen.
Groet,
-
Benjamin
Beste Daan,
Je hebt wel een extreem onplezierige mening om mensen die vloeken in hun gezicht te slaan, om het vloeken af te leren. Bovendien je medeplichtig voelen als een ander vloekt, enjezelf de mond houd, is de grootste onzin die ik vandaag heb gelezen.
Een keer tegen iemand zeggen dat je tegen vloeken bent, oke, prima, maar als iemand dan toch doorgaat ben je niet "koud" als je zwijgt als iemand vloekt. De hele dag de ander de les leren, is fout.
[Edited on 12/17/01 by Benjamin]
Je hebt wel een extreem onplezierige mening om mensen die vloeken in hun gezicht te slaan, om het vloeken af te leren. Bovendien je medeplichtig voelen als een ander vloekt, enjezelf de mond houd, is de grootste onzin die ik vandaag heb gelezen.
Een keer tegen iemand zeggen dat je tegen vloeken bent, oke, prima, maar als iemand dan toch doorgaat ben je niet "koud" als je zwijgt als iemand vloekt. De hele dag de ander de les leren, is fout.
[Edited on 12/17/01 by Benjamin]
-
Daan Roelofs
- Berichten: 8
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:16
Beste vriend(inn)en,
Alleen al voor de tot nu toe binnengekomen reacties ben ik blij dit forum begonnen te zijn.
Laatst vroeg ik waarom het eigenlijk zo erg is dat er gevloekt wordt. Een vloeker wenst zijn eigen verdoemenis, daar heb ik dan toch niets mee te maken?
God is een goed God en is uit op ons leven. Hoe kunnen wij dan van Hem smeken ons te verdoemen?! Nee! God wil ons eeuwig behoud. En daarom, als gevloekt wordt is dit zo erg omdat God wordt tegengehouden te redden datgene wat verloren is. Maar er is hoop! Er is maar één fatale zonde en dat is de vloek tegen de Heilige Geest, het bewust en weldoordacht verjagen van de Geest Gods.
Daarom (al ben je zelf misschien ook wel zo'n vloeker) val voor Hem neer en bid of Hij je in plaats van een Godvloeker een Goddiener mag worden. Ja, en bid ook voor de mensen (al dan niet door jou benaderd) in je omgeving die nog in het duister leven. Want (en zeker met de komende kerst) voor elk die in het duister dwaalt verstrekt deze Zon een helder licht die hem in het schaduw des doods bestraalt en op het vredepad Zijn voeten richt.
Ralph, bedankt.
Alleen al voor de tot nu toe binnengekomen reacties ben ik blij dit forum begonnen te zijn.
Laatst vroeg ik waarom het eigenlijk zo erg is dat er gevloekt wordt. Een vloeker wenst zijn eigen verdoemenis, daar heb ik dan toch niets mee te maken?
God is een goed God en is uit op ons leven. Hoe kunnen wij dan van Hem smeken ons te verdoemen?! Nee! God wil ons eeuwig behoud. En daarom, als gevloekt wordt is dit zo erg omdat God wordt tegengehouden te redden datgene wat verloren is. Maar er is hoop! Er is maar één fatale zonde en dat is de vloek tegen de Heilige Geest, het bewust en weldoordacht verjagen van de Geest Gods.
Daarom (al ben je zelf misschien ook wel zo'n vloeker) val voor Hem neer en bid of Hij je in plaats van een Godvloeker een Goddiener mag worden. Ja, en bid ook voor de mensen (al dan niet door jou benaderd) in je omgeving die nog in het duister leven. Want (en zeker met de komende kerst) voor elk die in het duister dwaalt verstrekt deze Zon een helder licht die hem in het schaduw des doods bestraalt en op het vredepad Zijn voeten richt.
Ralph, bedankt.
-
Mirror
Hoi,
Gisteren las ik een stukje van Spurgeon over vloeken. Bij deze:
"En ach! mijne hoorders, ik moet thans nog een zeer ernstig punt aanroeren, als ik er u op wijs, dat velen, hier tegenwoordig, zich wellicht schuldig hebben gemaakt aan zeer Godtergende zonden. Sommige overtredingen tergen God veel meer dan anderen - ik geloof, dat dit b.v. met vloeken het geval is, want dat is de moedwillige onbeschoftheid, waarmee men niets wint. Dat is gans en al de moedwillige belediging van God. Den vloek Gods in te roepen over iemands lichaam of ziel is een onnodige, overtollige zonde. Er kan geen genot steken in vloeken. Het is omdat de mens zijn Maker wil haten en tergen, dat hij dit doet. O zondaar, hebt gij God ooit gevraagd u te verdoemen, en zijt gij er dan niet van verbaasd, dat Hij het niet gedaan heeft? Hebt gij ooit begeerd, dat het verderf over komen zou, en verwondert het u dan niet, dat Hij u niet reeds voor lang weggeslingerd heeft naar de plaats, waar Zijn toorn u aan altijdurend verderving overgeeft? Vloeken is een zonde, die den Allerhoogste tergt. O zondaar, verafschuw deze verachtelijkste van alle zonden."
Ik vind het erg moeilijk om mensen aan te spreken als zij vloeken. Vaak doe ik het niet, dan wacht ik op een betere gelegenheid om het te zeggen. Ik weet dat dit niet altijd een eerlijk en terecht argument is.
Het is goed om aan te geven dat vloeken jou pijn doet, vooral als je uitlegt wie God is en wat Hij voor jou betekent dan ontvang je meestal begrip. Het kan ook helpen als je uitlegt dat vloeken eigenlijk bidden is, een vreselijk gebed. Of meer in de persoonlijke sfeer: "Jij gelooft niet in God, maar waarom bidt je wel steeds tot Hem?"
Groeten, Mirror
Gisteren las ik een stukje van Spurgeon over vloeken. Bij deze:
"En ach! mijne hoorders, ik moet thans nog een zeer ernstig punt aanroeren, als ik er u op wijs, dat velen, hier tegenwoordig, zich wellicht schuldig hebben gemaakt aan zeer Godtergende zonden. Sommige overtredingen tergen God veel meer dan anderen - ik geloof, dat dit b.v. met vloeken het geval is, want dat is de moedwillige onbeschoftheid, waarmee men niets wint. Dat is gans en al de moedwillige belediging van God. Den vloek Gods in te roepen over iemands lichaam of ziel is een onnodige, overtollige zonde. Er kan geen genot steken in vloeken. Het is omdat de mens zijn Maker wil haten en tergen, dat hij dit doet. O zondaar, hebt gij God ooit gevraagd u te verdoemen, en zijt gij er dan niet van verbaasd, dat Hij het niet gedaan heeft? Hebt gij ooit begeerd, dat het verderf over komen zou, en verwondert het u dan niet, dat Hij u niet reeds voor lang weggeslingerd heeft naar de plaats, waar Zijn toorn u aan altijdurend verderving overgeeft? Vloeken is een zonde, die den Allerhoogste tergt. O zondaar, verafschuw deze verachtelijkste van alle zonden."
Ik vind het erg moeilijk om mensen aan te spreken als zij vloeken. Vaak doe ik het niet, dan wacht ik op een betere gelegenheid om het te zeggen. Ik weet dat dit niet altijd een eerlijk en terecht argument is.
Het is goed om aan te geven dat vloeken jou pijn doet, vooral als je uitlegt wie God is en wat Hij voor jou betekent dan ontvang je meestal begrip. Het kan ook helpen als je uitlegt dat vloeken eigenlijk bidden is, een vreselijk gebed. Of meer in de persoonlijke sfeer: "Jij gelooft niet in God, maar waarom bidt je wel steeds tot Hem?"
Groeten, Mirror
-
Rinie
Beste Daan,
Het door jou aangesneden onderwerp is iets, waar ik zelf ook mee zit. Ik studeer in een behoorlijk onchristelijke omgeving, en hoor daar ook geregeld vloeken. Dat doet altijd pijn. Voor God, voor die ander, voor jezelf. Voor God, omdat Hij op zo'n verkeerde manier aangebeden wordt, omdat Zijn grote, heilige Naam door het slijk gehaald wordt. Voor die ander, omdat Hij blijkbaar zo'n verkeerd beeld heeft van God, van eeuwigheidszaken, omdat hij ook een ziel te verliezen heeft. Voor jezelf, omdat het jouw God is, omdat je weet dat God zoveel groter is, maar ook omdat je dan telkens weer laf bent, niet op durft te komen voor Hem die het zo waard is.
Want dat moet ik erkennen. Ik durf zo vaak mijn mond niet open te trekken, zeker in een grotere groep. In kleiner verband (bijvoorbeeld projectgroep, met wie je vaker optrekt) ligt dat iets anders, en om stilte vragen om te bidden in een grotere groep durf ik nog wel, omdat je dat niet kunt missen, en omdat je dan verder niets hoeft te zeggen, maar in andere gevallen kruip ik zo vaak in mijn schulp. En dan zit ik daar met wroeging, maar kijk veel te veel op mezelf, en niet op Hem, Die Mij zo uitnemend heeft liefgehad, en Die het daarom zo waard is, dat ik voor Zijn grote Naam opkom.
Ach, en soms doe je het ook geheel verkeerd. Ik weet nog van een keer (een jaar of tien geleden), dat ik langs de weg stond, en dat er toen een fietser langskwam die ook zomaar Gods Naam noemde. Toen zei ik: "Hé joh, je mag niet vloeken," waarna ik een hele rits vloeken aan moest horen. Ik was helemaal overstuur (ik had mijn plicht toch gedaan, en toch gaat het dan zo), maar had niet in de gaten dat het (deels) aan mezelf lag.
Verder wil ik nog opmerken (vooral richting Benjamin), dat je zeker wel medeverantwoordelijk bent als je een ander niet aanspreekt op zijn Godonterende taalgebruik. Wie niet voor Mij is, die is tegen Mij, en dus ook: Wie niet iets goeds van Mij zegt, zegt kwaad van Mij. Beschamend, toch?
Het door jou aangesneden onderwerp is iets, waar ik zelf ook mee zit. Ik studeer in een behoorlijk onchristelijke omgeving, en hoor daar ook geregeld vloeken. Dat doet altijd pijn. Voor God, voor die ander, voor jezelf. Voor God, omdat Hij op zo'n verkeerde manier aangebeden wordt, omdat Zijn grote, heilige Naam door het slijk gehaald wordt. Voor die ander, omdat Hij blijkbaar zo'n verkeerd beeld heeft van God, van eeuwigheidszaken, omdat hij ook een ziel te verliezen heeft. Voor jezelf, omdat het jouw God is, omdat je weet dat God zoveel groter is, maar ook omdat je dan telkens weer laf bent, niet op durft te komen voor Hem die het zo waard is.
Want dat moet ik erkennen. Ik durf zo vaak mijn mond niet open te trekken, zeker in een grotere groep. In kleiner verband (bijvoorbeeld projectgroep, met wie je vaker optrekt) ligt dat iets anders, en om stilte vragen om te bidden in een grotere groep durf ik nog wel, omdat je dat niet kunt missen, en omdat je dan verder niets hoeft te zeggen, maar in andere gevallen kruip ik zo vaak in mijn schulp. En dan zit ik daar met wroeging, maar kijk veel te veel op mezelf, en niet op Hem, Die Mij zo uitnemend heeft liefgehad, en Die het daarom zo waard is, dat ik voor Zijn grote Naam opkom.
Ach, en soms doe je het ook geheel verkeerd. Ik weet nog van een keer (een jaar of tien geleden), dat ik langs de weg stond, en dat er toen een fietser langskwam die ook zomaar Gods Naam noemde. Toen zei ik: "Hé joh, je mag niet vloeken," waarna ik een hele rits vloeken aan moest horen. Ik was helemaal overstuur (ik had mijn plicht toch gedaan, en toch gaat het dan zo), maar had niet in de gaten dat het (deels) aan mezelf lag.
Verder wil ik nog opmerken (vooral richting Benjamin), dat je zeker wel medeverantwoordelijk bent als je een ander niet aanspreekt op zijn Godonterende taalgebruik. Wie niet voor Mij is, die is tegen Mij, en dus ook: Wie niet iets goeds van Mij zegt, zegt kwaad van Mij. Beschamend, toch?
-
Daan Roelofs
- Berichten: 8
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:16
quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Wie niet voor Mij is, die is tegen Mij, en Wie niet iets goeds van Mij zegt, zegt kwaad van Mij.
--------------------------------------------------------------------------------
Rinie, bedankt.
Wat moet dit citaat ons allen aansporen voor die God uit te komen die in Joh. 3:16 spreekt: "Want alzo lief heeft God deze wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar het eeuwige leven hebbe". Is het niet om stil van te worden, ik bedoel in die zin, kan je nu nog zwijgen van deze Grote God?! Rinie, dan kan ik niets anders dan ja en amen zeggen op dit citaat, maar kan het alleen niet onder woorden brengen. Dan moet een vermaning samengaan met geloof, hoop en liefde. En ontbreekt het ons hieraan, dan schrijft God ook in Zijn Woord: "Opent uwe mond, eist van Mij vrijmoedig al wat u ontbreekt. Schenk Ik zo gij 't smeekt mild en overvloedig"!
Beste catechisanten, zoals in m'n eerste reply stond loop ik stage. Elke dagben ik verplicht te luisteren naar radio3fm. Het volume staat meestal aan, tenzij ik alleen ben, dan gaat het volume direct naar nul.
Nu is mijn vraag, wat kan ik doen als ik samen met anderen werk en als enige niet naar deze radiozender wil luisteren. Ik heb geprobeerd een regeling te treffen, maar dit overleg is achterafgezien funest geweest, het volume blijft altijd maximaal.
Mensen en dan zou ik graag een soort stille tijd onder werktijd willen hebben, een soort bid&werk. Gelukkig heb ik naast de werktijd ook vaak 's avonds nog wel tijd voor stille tijd, maar kan je voorstellen dat de radio in je hoofd blijft nagalmen?
Mijn vraag is: "Hoe kan ik deze duivelse muziek uit m'n geheugen wissen c.q. onder werktijd bezig zijn met de dingen van Gods Koninkrijk". Is het trouwens wel geoorloofd, of is het bid&werk onder werktijd geen volledig gebruik van m'n talenten (denk aan de gelijkenis)? Wat gaat tijdens werktijd eigenlijk voor?
Ik ben blij en opgelucht dat wij zo als reformatorische jongeren veel (alles) aan elkaar kwijt kunnen.
Graag jullie reactie.
--------------------------------------------------------------------------------
Wie niet voor Mij is, die is tegen Mij, en Wie niet iets goeds van Mij zegt, zegt kwaad van Mij.
--------------------------------------------------------------------------------
Rinie, bedankt.
Wat moet dit citaat ons allen aansporen voor die God uit te komen die in Joh. 3:16 spreekt: "Want alzo lief heeft God deze wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar het eeuwige leven hebbe". Is het niet om stil van te worden, ik bedoel in die zin, kan je nu nog zwijgen van deze Grote God?! Rinie, dan kan ik niets anders dan ja en amen zeggen op dit citaat, maar kan het alleen niet onder woorden brengen. Dan moet een vermaning samengaan met geloof, hoop en liefde. En ontbreekt het ons hieraan, dan schrijft God ook in Zijn Woord: "Opent uwe mond, eist van Mij vrijmoedig al wat u ontbreekt. Schenk Ik zo gij 't smeekt mild en overvloedig"!
Beste catechisanten, zoals in m'n eerste reply stond loop ik stage. Elke dagben ik verplicht te luisteren naar radio3fm. Het volume staat meestal aan, tenzij ik alleen ben, dan gaat het volume direct naar nul.
Nu is mijn vraag, wat kan ik doen als ik samen met anderen werk en als enige niet naar deze radiozender wil luisteren. Ik heb geprobeerd een regeling te treffen, maar dit overleg is achterafgezien funest geweest, het volume blijft altijd maximaal.
Mensen en dan zou ik graag een soort stille tijd onder werktijd willen hebben, een soort bid&werk. Gelukkig heb ik naast de werktijd ook vaak 's avonds nog wel tijd voor stille tijd, maar kan je voorstellen dat de radio in je hoofd blijft nagalmen?
Mijn vraag is: "Hoe kan ik deze duivelse muziek uit m'n geheugen wissen c.q. onder werktijd bezig zijn met de dingen van Gods Koninkrijk". Is het trouwens wel geoorloofd, of is het bid&werk onder werktijd geen volledig gebruik van m'n talenten (denk aan de gelijkenis)? Wat gaat tijdens werktijd eigenlijk voor?
Ik ben blij en opgelucht dat wij zo als reformatorische jongeren veel (alles) aan elkaar kwijt kunnen.
Graag jullie reactie.
-
Adje
Ha Daan,
Ik herken helemaal wat je zegt. Ik had zoiets op m'n zaterdagsbaantje (geen echt werk dus, maar toch). Bij mij werd het zelfs zo, dat ik de muziek ook leuk ging vinden. Juist omdat alles elke keer terug kwam, ging je het herkennen, en op een gegeven moment werd het zelfs leuk om dat bekende wijsje weer te luisteren. Een kwalijke zaak, zeg ik nu!
Kan je niet met dopjes in je oren gaan lopen, of is daar de aard van het werk niet naar? Of een walkman op ofzo? Als dat niet gaat, moet je je tijd daar maar uitzitten. Naar ik begreep was het een stage, en dat is wellicht niet zo heel lang. Succes!
Ik herken helemaal wat je zegt. Ik had zoiets op m'n zaterdagsbaantje (geen echt werk dus, maar toch). Bij mij werd het zelfs zo, dat ik de muziek ook leuk ging vinden. Juist omdat alles elke keer terug kwam, ging je het herkennen, en op een gegeven moment werd het zelfs leuk om dat bekende wijsje weer te luisteren. Een kwalijke zaak, zeg ik nu!
Kan je niet met dopjes in je oren gaan lopen, of is daar de aard van het werk niet naar? Of een walkman op ofzo? Als dat niet gaat, moet je je tijd daar maar uitzitten. Naar ik begreep was het een stage, en dat is wellicht niet zo heel lang. Succes!
-
Daan Roelofs
- Berichten: 8
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:16
Weet je wat ik nou zo vreselijk vind?
God wordt gevloekt en Jezus' naam wordt misbruikt en weet je wat ik bij mezelf merk?! Ik verhard! Ik vertik het gewoon om het ook maar één keer voor God op te nemen, terwijl Hij mij de laatste tijd zo goed is geweest. Mag dit tot steun zijn voor allen die gewoonweg niet durfen de zijde van God te kiezen wanneer zij voor de keuze gesteld worden: Niet of wel reageren. Zonder de Heilige Geest zijn we nergens en helpt niet één vermaning. Mag ik daarom vragen voor mij te bidden, dan zal ik op mijn beurt voor jullie bidden. Immers, alles is bij God bekend. Ja, dan bid ik of Hij voor ons wil spreken wanneer wij voor Zijn eer opkomen. Dan denk ik aan de geschiedenis van Mozes die niet durft te spreken tegen de farao en God die uitkomst biedt, nota bene door een andere mens, Aaron. Dus met de Heilige Geest kunnen we alles, want wat zal een nietig mens mij doen. Maar de confrontatie dan met de vloeker en/of lasteraar? Ook daar zal God zorg voor dragen. Hij heeft toch immers de mens Zelf geschapen?! Ja, schrijven gaat nog wel, maar nu het spreken. Eigenlijk zou het eerst daden moeten zijn en dan pas woorden. Denk ook aan wat Paulus zegt: "Als ik zwak ben, dan ben ik machtig". Ja, dat zo God Zijn volk niet alleen zal laten (dat zou Hij trouwens nooit doen, want God blijft altijd en eeuwig Dezelfde!!) maar ondersteunen en schragen.
Adje, bedankt.
Zien jullie trouwens ook zo uit naar Kerst?
Ja, dan wordt herdacht dat Christus 2001 jaar geleden is geboren om te sterven en zalig te maken datgene wat verloren was!
Mag ik trouwens even neerleggen wat mij afgelopen zaterdagavond tijdens de uitvoering in de St. Joriskerk te Amersfoort in het hart is gelegt. Christus Jezus is van Zijn Troon afgedaald om geboren te worden in een kribbe, in het bijzijn van de os en de ezel. Vraag me niet waarom, maar deze dieren worden in de oosterse wereld schorriemorrie genoemd. En dat deze dieren bij Christus mochten zijn. En nu wij, zijn wij beter? Nee, en daarom is het zo'n wonder dat Christus op aarde is gekomen voor slechte mensen, nee, niet voor mensen die het wel zonder God en gebod kunnen redden, maar voor schorriemorrie, uitschot, verloren zonen en dochters die niet meer waardig zijn kinderen van God genaamd te worden! Ja, voor schurftige schapen! Godzoekende lezer, kniel voor Hem neer, Hij is het waard! Laat God je Werkgever zijn! Ten alle tijde, door de verleidingen en verzoekingen van deze wereld heen. Lopen, de loopbaan zoals die is voorgesteld (Paulus) en ziende op de finish, dat is Jezus Christus.
Wat zal ik nog meer schrijven, pak de Bijbel, lees en blijf lezen. Dan mag het best drie, vier, vijf uur in de morgen worden. Is God het niet waard en kan Hij de slaapkracht die je dan mist niet vervullen met Zichzelf.
Ja, kijk door deze donkere wolken heen naar het Huis Met Vele Woningen waar God is, Hij Die is en Die was en Die komen zal, ja, Hij die altijd Dezelfde was, is en blijft tot in der eeuwigheid!
God wordt gevloekt en Jezus' naam wordt misbruikt en weet je wat ik bij mezelf merk?! Ik verhard! Ik vertik het gewoon om het ook maar één keer voor God op te nemen, terwijl Hij mij de laatste tijd zo goed is geweest. Mag dit tot steun zijn voor allen die gewoonweg niet durfen de zijde van God te kiezen wanneer zij voor de keuze gesteld worden: Niet of wel reageren. Zonder de Heilige Geest zijn we nergens en helpt niet één vermaning. Mag ik daarom vragen voor mij te bidden, dan zal ik op mijn beurt voor jullie bidden. Immers, alles is bij God bekend. Ja, dan bid ik of Hij voor ons wil spreken wanneer wij voor Zijn eer opkomen. Dan denk ik aan de geschiedenis van Mozes die niet durft te spreken tegen de farao en God die uitkomst biedt, nota bene door een andere mens, Aaron. Dus met de Heilige Geest kunnen we alles, want wat zal een nietig mens mij doen. Maar de confrontatie dan met de vloeker en/of lasteraar? Ook daar zal God zorg voor dragen. Hij heeft toch immers de mens Zelf geschapen?! Ja, schrijven gaat nog wel, maar nu het spreken. Eigenlijk zou het eerst daden moeten zijn en dan pas woorden. Denk ook aan wat Paulus zegt: "Als ik zwak ben, dan ben ik machtig". Ja, dat zo God Zijn volk niet alleen zal laten (dat zou Hij trouwens nooit doen, want God blijft altijd en eeuwig Dezelfde!!) maar ondersteunen en schragen.
Adje, bedankt.
Zien jullie trouwens ook zo uit naar Kerst?
Ja, dan wordt herdacht dat Christus 2001 jaar geleden is geboren om te sterven en zalig te maken datgene wat verloren was!
Mag ik trouwens even neerleggen wat mij afgelopen zaterdagavond tijdens de uitvoering in de St. Joriskerk te Amersfoort in het hart is gelegt. Christus Jezus is van Zijn Troon afgedaald om geboren te worden in een kribbe, in het bijzijn van de os en de ezel. Vraag me niet waarom, maar deze dieren worden in de oosterse wereld schorriemorrie genoemd. En dat deze dieren bij Christus mochten zijn. En nu wij, zijn wij beter? Nee, en daarom is het zo'n wonder dat Christus op aarde is gekomen voor slechte mensen, nee, niet voor mensen die het wel zonder God en gebod kunnen redden, maar voor schorriemorrie, uitschot, verloren zonen en dochters die niet meer waardig zijn kinderen van God genaamd te worden! Ja, voor schurftige schapen! Godzoekende lezer, kniel voor Hem neer, Hij is het waard! Laat God je Werkgever zijn! Ten alle tijde, door de verleidingen en verzoekingen van deze wereld heen. Lopen, de loopbaan zoals die is voorgesteld (Paulus) en ziende op de finish, dat is Jezus Christus.
Wat zal ik nog meer schrijven, pak de Bijbel, lees en blijf lezen. Dan mag het best drie, vier, vijf uur in de morgen worden. Is God het niet waard en kan Hij de slaapkracht die je dan mist niet vervullen met Zichzelf.
Ja, kijk door deze donkere wolken heen naar het Huis Met Vele Woningen waar God is, Hij Die is en Die was en Die komen zal, ja, Hij die altijd Dezelfde was, is en blijft tot in der eeuwigheid!
Beste Daan Roelofs,
Nu, iemand een klap in het gezicht te gaan geven is denk ik niet wat God van ons verlangd! Het grote gebod is niet voor niets heb uw naaste lief als u zelf.
En je moet altijd maar bedenken dat je er voor gespaard wordt dat je zelf niet zo zit te vloeken.
Luister maar naar Paulus er geen groter zondaar als ik zelf.
Als we dat gaan belijden gaan we anders met een spotter om.
Een mens kan geen rechter gaan spelen over Goddelijke zaken door iemand pijn te doen.
Maar wat hij wel kan doen is praten! Dat is namelijk je plicht!
Jezus sprak ook de mensen aan die Zijn vader beledigde.
Je mond houden is geenszins goed te keuren hoe moeilijk het ook is (zelf maak ik het ook regelmatig mee).
Wat we moeten doen is het maar aan God’s Genade troon neerleggen of Hij je nog wat wijsheid zou willen geven en de juiste woorden om tot betreffende te spreken.
Wat wij maar nooit moeten doen is met eigen woorden iemand terecht wijzen dit doet meestal niet zoveel goeds nee doe dit dan maar vanuit de Schrift wat daar staat is waar Deze is eerlijk en recht.
Verder wens ik je God’s kracht toe om er recht en eerlijk mee te handelen.
Groeten Hans,
Nu, iemand een klap in het gezicht te gaan geven is denk ik niet wat God van ons verlangd! Het grote gebod is niet voor niets heb uw naaste lief als u zelf.
En je moet altijd maar bedenken dat je er voor gespaard wordt dat je zelf niet zo zit te vloeken.
Luister maar naar Paulus er geen groter zondaar als ik zelf.
Als we dat gaan belijden gaan we anders met een spotter om.
Een mens kan geen rechter gaan spelen over Goddelijke zaken door iemand pijn te doen.
Maar wat hij wel kan doen is praten! Dat is namelijk je plicht!
Jezus sprak ook de mensen aan die Zijn vader beledigde.
Je mond houden is geenszins goed te keuren hoe moeilijk het ook is (zelf maak ik het ook regelmatig mee).
Wat we moeten doen is het maar aan God’s Genade troon neerleggen of Hij je nog wat wijsheid zou willen geven en de juiste woorden om tot betreffende te spreken.
Wat wij maar nooit moeten doen is met eigen woorden iemand terecht wijzen dit doet meestal niet zoveel goeds nee doe dit dan maar vanuit de Schrift wat daar staat is waar Deze is eerlijk en recht.
Verder wens ik je God’s kracht toe om er recht en eerlijk mee te handelen.
Groeten Hans,