Beste mensen,
Geloven jullie dat er standen in het genadeleven zijn? Volgens mij is dit een onbijbels standpunt. Ik hou het liever bij een opwas in de kennis van de genade. Lijkt mij een betere benaming.
Graag reacties.
Groeten,
Jan
Standen, staten en opwas
-
de Paus
-
Refojongere
Er zijn twee staten: bekeerd of onbekeerd.
Er zijn dan meerdere standen in het genadeleven: kind of volmaakte. Dat leid ik af uit Hebreen 5:13,14: "Want een ieder die der melk deelachtig is, die is onervaren in het woord der gerechtigheid; want hij is een kind. Maar der volmaakten is de vaste spijze, die door de gewoonheid de zinnen geoefend hebben, tot onderscheiding beide des goeds en des kwaads."
Ook in Efeze 4:13 wordt daarover gesproken en in Johannes 21 waar Jezus tegen Petrus zegt: Weid Mijn schapen, en later: Weid Mijn lammeren.
Het ene kind Gods heeft een volle verzekerdheid dat hij het eigendom van God is, de ander is nog niet tot die klaarheid gekomen door onkunde of aanvechtingen van de satan.
Wat dat betreft gaan dus de standen samen met opwas: ben je nog kind of volmaakte (volwassene) in het geloof?
Er zijn dan meerdere standen in het genadeleven: kind of volmaakte. Dat leid ik af uit Hebreen 5:13,14: "Want een ieder die der melk deelachtig is, die is onervaren in het woord der gerechtigheid; want hij is een kind. Maar der volmaakten is de vaste spijze, die door de gewoonheid de zinnen geoefend hebben, tot onderscheiding beide des goeds en des kwaads."
Ook in Efeze 4:13 wordt daarover gesproken en in Johannes 21 waar Jezus tegen Petrus zegt: Weid Mijn schapen, en later: Weid Mijn lammeren.
Het ene kind Gods heeft een volle verzekerdheid dat hij het eigendom van God is, de ander is nog niet tot die klaarheid gekomen door onkunde of aanvechtingen van de satan.
Wat dat betreft gaan dus de standen samen met opwas: ben je nog kind of volmaakte (volwassene) in het geloof?
-
PeterB
Totdat ook de volwassene zich opnieuw moet verlagen tot kind, telkens weer opnieuw.Origineel geplaatst door Refojongere
Er zijn twee staten: bekeerd of onbekeerd.
Er zijn dan meerdere standen in het genadeleven: kind of volmaakte. Dat leid ik af uit Hebreen 5:13,14: "Want een ieder die der melk deelachtig is, die is onervaren in het woord der gerechtigheid; want hij is een kind. Maar der volmaakten is de vaste spijze, die door de gewoonheid de zinnen geoefend hebben, tot onderscheiding beide des goeds en des kwaads."
Ook in Efeze 4:13 wordt daarover gesproken en in Johannes 21 waar Jezus tegen Petrus zegt: Weid Mijn schapen, en later: Weid Mijn lammeren.
Het ene kind Gods heeft een volle verzekerdheid dat hij het eigendom van God is, de ander is nog niet tot die klaarheid gekomen door onkunde of aanvechtingen van de satan.
Wat dat betreft gaan dus de standen samen met opwas: ben je nog kind of volmaakte (volwassene) in het geloof?
groot voorbeeld: David.
Op aarde zal er altijd de aanvechting van Satan en de oude "ik" blijven. Let maar eens op de gang van Christen in het boek van Bunyan "De christenreis".
Zelfs bij de laatste oversteek drijgt hij nog te verdrinken. Maar "de hoop" blijft hem nabij. Die zal nooit wegtrekken. Dit leven zal nooit volmaakt zijn. En dat hebben we aan onszelf te danken.
-
lejo
-
Christina
Onvolwassenheid in de Bijbel o.a. in de teksten die je noemde hebben m.i. niet in de eerste plaats met onklaarheid of onkunde over je staat te maken. In Heb. gaat het b.v. over onderscheid tussen goed en kwaad, niet of over zekerheid van het geloof. Als ik deze tekst lees denk ik aan iemand die rauw uit de wereld pas tot het geloof gekomen is en nog heel veel van zijn oude leven met zich meebrengt zoals grove taal om nu maar eens iets te noemen. Zo iemand moet nog leren wat kan en wat niet kan. Dat is onvolwassenheid in het geloof en kun je vergelijken met een kind dat nog niet zindelijk is. Daarmee heeft het kind niet het gevoel dat hij misschien geen kind van zijn ouder is! Of hij moet bijzonder erg gepest worden door zijn broers en zussen, in de zin van, "Als je er nog zo'n puinhoop van maakt, dan hoor je er niet bij". Gebeurt dit in geestelijke zin niet ook weleens?Origineel geplaatst door Refojongere
Het ene kind Gods heeft een volle verzekerdheid dat hij het eigendom van God is, de ander is nog niet tot die klaarheid gekomen door onkunde of aanvechtingen van de satan.
In Ef 4 gaat het ook niet over de zekerheid van het geloof. Het gedeelte begint met :6 Een God en Vader van allen, Die daar is boven allen, en door allen, en in u allen.
Dat staat dus voor alles vast. Daarna pas komt het onderscheid:
7 Maar aan elkeen van ons is de genade gegeven, naar de maat der gave van Christus.
De bedoeling is :13 Totdat wij allen zullen komen tot de enigheid des geloofs en der kennis van den Zoon Gods, tot een volkomen man, tot de mate van de grootte der volheid van Christus;
Wat die volwassenheid inhoudt kun je verder in Ef. 4 lezen.
-
de Paus
Dit doet mij denken aan zondag 1 van de HC. Sommigen kunnen hier vrijmoedig hun handtekening onder zetten: Jezus, wiens eigendom ik ben. Anderen kunnen dit niet: ze hebben wat hulp nodig bij het schrijven van hun handtekening.... dat is niet erg. Absoluut niet..... Je mag zelfs een kruisje zetten: dat is: stamelend antwoord geven op dat aanbod wat Jezus ons doet.Origineel geplaatst door RefojongereHet ene kind Gods heeft een volle verzekerdheid dat hij het eigendom van God is, de ander is nog niet tot die klaarheid gekomen door onkunde of aanvechtingen van de satan.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Weid Mijn lammeren, Hoed Mijn schapen, Weid Mijn schapen.
Hoe graag zou ik mijn handtekening zetten onder een bijbelse verwoording van een standenleer. Echter ik ben bang dat het gemis aan geestelijke vrijheid bij sommige mensen zelf, zich uit in het onderstrepen van een onbijbelse standenleer.
Als we de synoptis raadplegen vinden we in Matth. 10:16 het volgende Ziet, Ik zend u als schapen in het midden der wolven; en vervolgens vinden we in Lukas 10:3 Gaat henen; ziet, Ik zend u als lammeren in het midden der wolven
Blijkbaar wordt het soms weergegeven als schapen, en soms als lammeren.
Beste RJ, er is slechts één stand in het genadeleven en dat is de volledige uitzetting van de mens zelf. Dat vinden we in Johannes als de Doper zegt: 'Hij moet wassen en ik minder worden'. Dat is steeds meer leren rusten op de beloften Gods in het Woord.
Jij spreekt over 'volwassen' of nog zwaarder de 'volmaakte' in het geloof. Dit doet me denken aan sommige uitdrukkingen als 'hoogbekeerde mensen'. Dit is verwerpelijke terminologie. Nooit wordt een mens hier op aarde volwassen in het geloof. Hij moet iedere keer weer belijden met Paulus: Het goede wat ik wil dat doe ik niet. Daarom mag hij soms ook hijgen met Paulus: 'Ik wenste wel ontbonden te zijn met Christus'. Dan mag de strijdkroon neergelegd worden. Dan is ons zondig vlees afgelegd. Dan hebben we niet meer te strijden tegen de satan en ons vlees. Dan is hij volmaakt zalig in Christus in Jezus. Daar mag hij zich verlustigen in die Drie-Ene God die hem zonder oorzaak uit zichzelf gezaligd heeft. Nooit hoeft dan meer gezegd te worden als de bruid uit het Hooglied 'waar is mijn Liefste?'
Hoe graag zou ik mijn handtekening zetten onder een bijbelse verwoording van een standenleer. Echter ik ben bang dat het gemis aan geestelijke vrijheid bij sommige mensen zelf, zich uit in het onderstrepen van een onbijbelse standenleer.
Als we de synoptis raadplegen vinden we in Matth. 10:16 het volgende Ziet, Ik zend u als schapen in het midden der wolven; en vervolgens vinden we in Lukas 10:3 Gaat henen; ziet, Ik zend u als lammeren in het midden der wolven
Blijkbaar wordt het soms weergegeven als schapen, en soms als lammeren.
Beste RJ, er is slechts één stand in het genadeleven en dat is de volledige uitzetting van de mens zelf. Dat vinden we in Johannes als de Doper zegt: 'Hij moet wassen en ik minder worden'. Dat is steeds meer leren rusten op de beloften Gods in het Woord.
Jij spreekt over 'volwassen' of nog zwaarder de 'volmaakte' in het geloof. Dit doet me denken aan sommige uitdrukkingen als 'hoogbekeerde mensen'. Dit is verwerpelijke terminologie. Nooit wordt een mens hier op aarde volwassen in het geloof. Hij moet iedere keer weer belijden met Paulus: Het goede wat ik wil dat doe ik niet. Daarom mag hij soms ook hijgen met Paulus: 'Ik wenste wel ontbonden te zijn met Christus'. Dan mag de strijdkroon neergelegd worden. Dan is ons zondig vlees afgelegd. Dan hebben we niet meer te strijden tegen de satan en ons vlees. Dan is hij volmaakt zalig in Christus in Jezus. Daar mag hij zich verlustigen in die Drie-Ene God die hem zonder oorzaak uit zichzelf gezaligd heeft. Nooit hoeft dan meer gezegd te worden als de bruid uit het Hooglied 'waar is mijn Liefste?'
-
Refojongere
Beste ndonselaar,
Je doelt in je laatste stukje dat de allerheiligsten, zolang als zij in dit leven zijn, maar een klein beginsel hebben van de gehoorzaamheid aan Gods geboden. Natuurlijk is dat zo.
Verder stel je echter ook dat 'volmaakten' of 'volwassen' in het geloof verwerpelijke terminologie is.
Ik zou zeggen: Lees Hebr. 5:14
De kanttekeningen geven commentaar op het woord volmaakt: "Dat is, die in de zaken des geloofs meer toegenomen zijn, en nu niet meer in de eerste beginselen behoeven onderricht te worden. Zie Rom. 14:1,2, en Rom. 15:1; Filip. 3:15; Hebr. 5:14. Dezen worden bij vergelijking met anderen, volmaakten genoemd: aan de andere kant is hier niemand volmaakt in kennis zolang hij leeft."
Lees ook over deze terminologie:
1 Kor. 2:6, en 1 Kor. 14:20; Ef. 4:13.
Je doelt in je laatste stukje dat de allerheiligsten, zolang als zij in dit leven zijn, maar een klein beginsel hebben van de gehoorzaamheid aan Gods geboden. Natuurlijk is dat zo.
Verder stel je echter ook dat 'volmaakten' of 'volwassen' in het geloof verwerpelijke terminologie is.
Ik zou zeggen: Lees Hebr. 5:14
De kanttekeningen geven commentaar op het woord volmaakt: "Dat is, die in de zaken des geloofs meer toegenomen zijn, en nu niet meer in de eerste beginselen behoeven onderricht te worden. Zie Rom. 14:1,2, en Rom. 15:1; Filip. 3:15; Hebr. 5:14. Dezen worden bij vergelijking met anderen, volmaakten genoemd: aan de andere kant is hier niemand volmaakt in kennis zolang hij leeft."
Lees ook over deze terminologie:
1 Kor. 2:6, en 1 Kor. 14:20; Ef. 4:13.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Beste RJ,
Mijn opmerking was bedoeld voor 'hoogbekeerde' mensen. Dit is verwerpelijke terminologie.
Ook heb ik grote moeite met de zogeheten volmaakten. Niet dat ik moeite heb met een bijbelse verwoording van standen. Zeer zeker niet. Wel met een onbijbels gebruik. Dat laatste gebeurt heel vaak.
Als onze kanttekenaren spreken over de volmaaktheid in het geloof, zullen zij altijd bedoelen dat deze volmaaktheid in Christus Jezus ligt. Zie onze kt. op 2 Kor. 4:13 'Dat is, tot een en hetzelfde geloof en kennis of erkentenis des Zoons Gods; hetwelk hier in deze wereld wel enigszins geschiedt, maar hiernamaals ten volle geschieden zal, als God in Christus zal zijn alles in allen, 1 Cor. 13:11,12; hetwelk ook de navolgende woorden
medebrengen.
Mijn opmerking was bedoeld voor 'hoogbekeerde' mensen. Dit is verwerpelijke terminologie.
Ook heb ik grote moeite met de zogeheten volmaakten. Niet dat ik moeite heb met een bijbelse verwoording van standen. Zeer zeker niet. Wel met een onbijbels gebruik. Dat laatste gebeurt heel vaak.
Als onze kanttekenaren spreken over de volmaaktheid in het geloof, zullen zij altijd bedoelen dat deze volmaaktheid in Christus Jezus ligt. Zie onze kt. op 2 Kor. 4:13 'Dat is, tot een en hetzelfde geloof en kennis of erkentenis des Zoons Gods; hetwelk hier in deze wereld wel enigszins geschiedt, maar hiernamaals ten volle geschieden zal, als God in Christus zal zijn alles in allen, 1 Cor. 13:11,12; hetwelk ook de navolgende woorden
medebrengen.
-
Refojongere
Van ICLNET.org vond ik het volgende van ene Lambrecht Myseras, heel mooi.
Vraag: Op welke wijze wordt het geloof geoefend en welke zijn de daden en trappen van het geloof in een ziel?
Antwoord: De eerste oefening van het geloof in de laagste trap is het opzien naar boven, het bidden, begeren en dorsten naar genade. De tollenaar deed zo en bad: "O God, wees mij zondaar genadig". Door dat biddend uitzien naar genade ging hij gerechtvaardigd uit de tempel. Dat is de opziende en uitziende daad van het geloof. "Ik zal uitzien naar de Heere, ik zal wachten op de God van mijn heil."
Aan die begerige uitzienden zegt Christus de zaligheid toe: "Zalig zijn de armen van geest. Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid." De Mond der Waarheid zegt: Zij zijn zalig. Hij zegt niet dat zij het zullen wórden. Iemand die zo werkzaam is beoefent het geloof al.
De tweede oefening van het geloof is de steeds aanhoudende en worstelende daad van het geloof. Dat vond plaats bij de Kananese vrouw toen zij sprak: "De honden eten van de brokjes". Zij erkende biddend haar onwaardigheid en Christus' volheid. De Heere Jezus antwoordde haar: "Vrouw, groot is uw geloof". Dit geloof was nog geen toeëigenend steunen of vertrouwen, want het geloof in die trap had deze vrouw nog niet. Dat geloof vinden wij in vader Jacob toen hij zei: "Ik zal u niet laten gaan, tenzij Gij mij zegent".
De derde daad van het geloof is het toevlucht nemen tot God en Christus. Het wordt genoemd een komen tot Christus. Boaz sprak: "De Heere vergelde uw daad, de God van Israël tot Wie gij gekomen zijt om toevlucht te nemen." Het wordt ook een wenden naar God in Christus genoemd: "Wendt u naar Mij en wordt behouden." De vierde oefening van het geloof bestaat in de onderhandeling van een ziel met de Heere Jezus: "Heere, indien Gij wilt, Gij kunt mij reinigen." De melaatse gaf zich aan de Heere Jezus over om door Hem behouden te worden. Dan neemt de ziel de Heere Jezus aan en dat is geloven: "Zo velen Hem aangenomen hebben, die heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven". De vijfde geloofsoefening van een ziel bestaat in een steunende en vertrouwende daad van het geloof. Dat is de hoogste trap, waaruit de verzekering volgt. Wij horen dit bij Paulus: "Ik weet in Wie ik geloofd heb en ben verzekerd, dat Hij mijn pand, bij Hem weggelegd, bewaren zal."
Op al deze manieren beoefent een wedergeboren ziel het geloof door heel het genadeleven heen. Dat is geloven en daarop volgt, in de een meer en in de andere minder, de verzekering. Als een vrucht van het geloof volgt daarop: "In dewelke gij, nadat gij geloofd hebt, zijt verzegeld geworden met de Geest der belofte." Niet vele vromen geraken in dit leven tot die hoogste trap.
Vraag: Wanneer dit geloof volgens Gods Woord is en ook in de praktijk ondervonden wordt, is het dan niet wenselijk dat gelovigen die in het donker leven zich eens ernstig onderzoeken wat betreft de kenmerken van het geloof?
Antwoord: Ja, ik heb eens iemand ontmoet, die zei:"Ik heb het geloof niet". Maar toen haar werd gezegd dat het uitzien, het aanhoudend bidden en het toevlucht nemen tot God geloven was, werd het anders. Het behaagde de Heere haar zoveel licht te geven, dat zij in verwondering en blijdschap uitriep: "Is dat geloof? Dan heb ik wel duizend maal geloofd en ik doe het nog elke dag. Ik heb al jaren lang genade gehad en heb het niet gezien en niet kunnen geloven." Moge de Heere meerdere mensen die in duisternis leven en die dit ooit zullen lezen, de genade ook geven! God zou verheerlijkt worden en het Koninkrijk van de Heere Jezus zou worden opgebouwd, tot blijdschap van Zijn volk.
Vraag: Op welke wijze wordt het geloof geoefend en welke zijn de daden en trappen van het geloof in een ziel?
Antwoord: De eerste oefening van het geloof in de laagste trap is het opzien naar boven, het bidden, begeren en dorsten naar genade. De tollenaar deed zo en bad: "O God, wees mij zondaar genadig". Door dat biddend uitzien naar genade ging hij gerechtvaardigd uit de tempel. Dat is de opziende en uitziende daad van het geloof. "Ik zal uitzien naar de Heere, ik zal wachten op de God van mijn heil."
Aan die begerige uitzienden zegt Christus de zaligheid toe: "Zalig zijn de armen van geest. Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid." De Mond der Waarheid zegt: Zij zijn zalig. Hij zegt niet dat zij het zullen wórden. Iemand die zo werkzaam is beoefent het geloof al.
De tweede oefening van het geloof is de steeds aanhoudende en worstelende daad van het geloof. Dat vond plaats bij de Kananese vrouw toen zij sprak: "De honden eten van de brokjes". Zij erkende biddend haar onwaardigheid en Christus' volheid. De Heere Jezus antwoordde haar: "Vrouw, groot is uw geloof". Dit geloof was nog geen toeëigenend steunen of vertrouwen, want het geloof in die trap had deze vrouw nog niet. Dat geloof vinden wij in vader Jacob toen hij zei: "Ik zal u niet laten gaan, tenzij Gij mij zegent".
De derde daad van het geloof is het toevlucht nemen tot God en Christus. Het wordt genoemd een komen tot Christus. Boaz sprak: "De Heere vergelde uw daad, de God van Israël tot Wie gij gekomen zijt om toevlucht te nemen." Het wordt ook een wenden naar God in Christus genoemd: "Wendt u naar Mij en wordt behouden." De vierde oefening van het geloof bestaat in de onderhandeling van een ziel met de Heere Jezus: "Heere, indien Gij wilt, Gij kunt mij reinigen." De melaatse gaf zich aan de Heere Jezus over om door Hem behouden te worden. Dan neemt de ziel de Heere Jezus aan en dat is geloven: "Zo velen Hem aangenomen hebben, die heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven". De vijfde geloofsoefening van een ziel bestaat in een steunende en vertrouwende daad van het geloof. Dat is de hoogste trap, waaruit de verzekering volgt. Wij horen dit bij Paulus: "Ik weet in Wie ik geloofd heb en ben verzekerd, dat Hij mijn pand, bij Hem weggelegd, bewaren zal."
Op al deze manieren beoefent een wedergeboren ziel het geloof door heel het genadeleven heen. Dat is geloven en daarop volgt, in de een meer en in de andere minder, de verzekering. Als een vrucht van het geloof volgt daarop: "In dewelke gij, nadat gij geloofd hebt, zijt verzegeld geworden met de Geest der belofte." Niet vele vromen geraken in dit leven tot die hoogste trap.
Vraag: Wanneer dit geloof volgens Gods Woord is en ook in de praktijk ondervonden wordt, is het dan niet wenselijk dat gelovigen die in het donker leven zich eens ernstig onderzoeken wat betreft de kenmerken van het geloof?
Antwoord: Ja, ik heb eens iemand ontmoet, die zei:"Ik heb het geloof niet". Maar toen haar werd gezegd dat het uitzien, het aanhoudend bidden en het toevlucht nemen tot God geloven was, werd het anders. Het behaagde de Heere haar zoveel licht te geven, dat zij in verwondering en blijdschap uitriep: "Is dat geloof? Dan heb ik wel duizend maal geloofd en ik doe het nog elke dag. Ik heb al jaren lang genade gehad en heb het niet gezien en niet kunnen geloven." Moge de Heere meerdere mensen die in duisternis leven en die dit ooit zullen lezen, de genade ook geven! God zou verheerlijkt worden en het Koninkrijk van de Heere Jezus zou worden opgebouwd, tot blijdschap van Zijn volk.
-
Gerrie
Heel helder RJ.Oorspronkelijk gepost door Refojongere
De eerste oefening van het geloof in de laagste trap is het opzien naar boven, het bidden, begeren en dorsten naar genade. De tollenaar deed zo en bad: "O God, wees mij zondaar genadig". Door dat biddend uitzien naar genade ging hij gerechtvaardigd uit de tempel. Dat is de opziende en uitziende daad van het geloof. "Ik zal uitzien naar de Heere, ik zal wachten op de God van mijn heil."
Aan die begerige uitzienden zegt Christus de zaligheid toe: "Zalig zijn de armen van geest. Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid." De Mond der Waarheid zegt: Zij zijn zalig. Hij zegt niet dat zij het zullen wórden. Iemand die zo werkzaam is beoefent het geloof al.
Het stuk Van Rhode vind ik minder helder.
Daar gaat het over overwinnen, en dat is m.i. niet de laagste trap.
-
jacob
Ik heb eff zitten nadenken wat Rhode hierboven zegt. Ik kan er vrede mee hebben dat hij het niet zo zinvol vind om de mate van geloof te kwalificeren. Dat wil niet zeggen dat ik niet geloof dat er standen zijn overigens.
Hij zegt wel iets anders heel belangrijks. We hebben het bijna altijd over de persoonlijke ervaring van het volk. Missen we in onze gezindte niet schromlijk de discussie over deze 2 dingen.
1. Wat betekent ons Christen zijn (een waar gelovige) in de praktijk. Hebben we wel de zichtbare vruchten voor de buiten wereld. En is dat erg als er vruchten worden gemist.
2. Komt God aan Zijn eer? (Hoe komt God aan Zijn eer.)
wat is de verhouding van deze 3 zaken;
als je maar voldoende gegroeid bent zit het met de 2 andere aspecten ook wel goed?
[Aangepast op 17/6/04 door jacob]
Hij zegt wel iets anders heel belangrijks. We hebben het bijna altijd over de persoonlijke ervaring van het volk. Missen we in onze gezindte niet schromlijk de discussie over deze 2 dingen.
1. Wat betekent ons Christen zijn (een waar gelovige) in de praktijk. Hebben we wel de zichtbare vruchten voor de buiten wereld. En is dat erg als er vruchten worden gemist.
2. Komt God aan Zijn eer? (Hoe komt God aan Zijn eer.)
wat is de verhouding van deze 3 zaken;
als je maar voldoende gegroeid bent zit het met de 2 andere aspecten ook wel goed?
[Aangepast op 17/6/04 door jacob]