Herleving

[SolaGratia]

In topic wegwijs ging het over de conferenties en themaavonden van de stichting Metanoia(SRA)
Ds. Perold de Beer is dit moment in Holland, en gaf het volgende verslag van het afgelopen jeugdweekend:



Het afgelopen weekend van 14-16 oktober 2005 jl. was voor mij een onvergetelijke tijd van genade, zegen en Goddelijke ontmoeting. Ik ben opnieuw bewust geworden van de heerlijke genade van God in Christus Jezus wat een verloren zondaar kan redden, bevrijden en heiligen. Van het ogenblik af dat ik aankwam bij het conferentiecentrum ben ik bewust geworden van een diepe ernst bij de jonge mensen. Hun verlangen naar God heeft mij diep geraakt. De spontane reactie op het Woord heeft mij verstomd. Ik heb het vast geweten en ervaren, dat God tegenwoordig was.

Ik heb ervaren dat de boodschappen door God zijn gebruikt om vooral hoop te bewerken. De reactie op het Woord was spontaan. De laatste boodschap op zondagavond ging vooraf door persoonlijke getuigenissen. Ik zat vastgenageld in mijn stoel om te horen hoe de én na de ander naar voren toe kwam om te getuigen van het heerlijke bevrijdende werk van Gods genade. Tranen hebben spontaan gevloeid. Telkens hebben de personen hun getuigenis afgesloten met een appél om NU de Heere Jezus aan te nemen en Hem te gaan volgen. Hij is Redder, Verlosser, Bevrijder en Overwinnaar. Het zingen was ontroerend. Daarna is een groot getal mensen die aangeraakt waren na een ander vertrek gekomen. De én na de ander is gekomen voor gebed en pastorale counseling (raadgevende hulp). De tranen van berouw en van vreugde zal ik nooit in mijn leven kunnen vergeten. De hele nacht door tot 6.00 uur de volgende ochtend was het alsof wij ons in de hemel bevonden hebben.

In mijn nadenken over de conferentie en over de Kerk in Nederland ben ik innig dankbaar voor de voortgaande verkondiging van Gods Woord. De nadruk op het heilsfeit dat slechts Christus de mensen kan redden en dat dit niet binnen het vermogen van de mens ligt om hemzelf te redden, vind ik kostbaar. Ik denk echter dat wij ook moeten blijven beklemtonen dat alleen Christus als Redder ons kan redden; niet onze kerk en ook niet onze godsdienst. Ik hoop dat de gevestigde kerken in Nederland dat zullen verstaan. Alleen een persoonlijke liefdesverhouding met Christus Jezus redt van de dood.

De vragen die tijdens de conferentie naar voren kwamen, hebben vooral gedraaid rondom het thema "hoe een mens aan het einde van "zichzelf" (eigen-ik) komt". We hebben toen het bevrijdende antwoord mogen verkondigen. Wat een heerlijk ogenblik van Waarheid als God ons door Zijn Geest dieper overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel. We komen dan op het punt om ons hele leven aan Hem over te geven, zodat Hij Zijn heerlijke wil in ons leven zal volbrengen. Het doet me echter verdriet dat er bij de gelovigen in Nederland een negatief gevoel heerst dat ik - na wedergeboorte - een arme zondaar ben en blijf totdat we onze laatste adem uitblazen. Dat is niet Bijbels. Als het werkelijk een diep gevoel van zondebesef zou zijn, zouden meer mensen bij Jezus Christus uitkomen. Ik heb tijdens de pastorale gesprekken bemerkt dat de leerstelling dat de gelovige een arme zondaar is en blijft een onbijbels zondebesef tot gevolg heeft. Wat een wonder: Gods werk is volmaakt! Zijn werk is volkomen!

Onze volkskerk is Zuid-Afrika in rijk gezegend door de bediening van Ds. Andrew Murray. Hij verkondigde aan de ene kant verootmoediging: het belang van gebrokenheid en het beoefenen van het gekruisigde leven. Als geen ander heeft hij benadrukt dat Gods kinderen moeten leren sterven aan hun "eigen-ik". Daar waar gelovigen aan het einde van zichzelf komen, zal God Zijn overwinningsleven in hen openbaren. Een overwinningsleven in de weg van algehele overgave. Dat overwinnigsleven is een leven van vreugde en blijdschap. Een leven van heerlijkheid tot heerlijkheid. In Nederland is er een gebrekkig verstaan van dit Bijbelse overwinningsleven dat God in Christus Zijn kinderen uit genade wilt schenken. Het ontbreken van het van God gegeven overwinningsleven vind ik erg jammer. Ik ben dankbaar dat de Kerk in Nederland door Gods Geest mag verstaan dat Jezus voor zondaren aan het Kruis is gegaan. Er is echter onvoldoende kennis dat Jezus is geopenbaard met het doel dat Hij de werken van de duivel verbreken zou. Kerk van Nederland: Jezus wil ons verlossen van de slavernij van de zonde! Hij wil daadwerkelijk bevrijden van concrete zonden en van een zondig wereldgelijkvormig leven. Dat is waarlijke bevrijding en overwinning! Mag de Heere Zijn Kerk in Nederland zegenen met het volheidsleven in Christus! Dat zal 'Herleving' brengen. Dat is Gods antwoord voor Zijn Kerk in Nederland.

Dank aan God! Dank aan jullie voor het voorrecht om Zijn onnaspeurlijke liefde en kennis onder u te komen delen. Sta vast in Jezus, onze Heere tot redding van een wereld in nood. Hij is WAARLIJK Redder, Verlosser, Bevrijder!

Groeten,
Ds. Perold de Beer VDM


Ik ben er zelf niet bij geweest, maar t'moet erg Goed zijn geweest!

[Gian]

Sola Gratia,

Graag stel ik onderstaande quotte ter discussie als je het goed vind;

Het doet me echter verdriet dat er bij de gelovigen in Nederland een negatief gevoel heerst dat ik - na wedergeboorte - een arme zondaar ben en blijf totdat we onze laatste adem uitblazen. Dat is niet Bijbels.

Ik hoor Kolhbrugge (in navolging van de Romeinenbrief) iets anders zeggen.
Wat zou Ds. Perold de Beer bedoelen?

[memento]

Well Gian, voor een eerlijke discussie over dat citaat is het misschien goed om eerst eens na te denken over wat we bedoelen met 'een arme zondaar' blijven.

Als we daarmee bedoelen dat iemand na wedergeboorte, geen enkele verlossing van zijn zonde, noch enige troost in zijn ellende, mag ervaren, dan stem ik deze man van harte toe. Dan vind ik dat ook verdrietig.

Maar, als die man bedoelt dat ik, na wedergeboorte, als kind van God nooit meer mijn zonde en mijn zondige bestaan hoef te betreuren, dan kan ik het niet met hem eens zijn. Want we zijn zondig, en blijven zondigen. Bijna alle oudvaders (zowel Reformatie als Nadere Reformatie, als Puriteinen) noemen het grootste kenmerk van de ware bekering: de boetvaardigheid. En ik sluit me graag bij hen aan.

[Gabrielle]

Well Gian, voor een eerlijke discussie over dat citaat is het misschien goed om eerst eens na te denken over wat we bedoelen met 'een arme zondaar' blijven.

Als we daarmee bedoelen dat iemand na wedergeboorte, geen enkele verlossing van zijn zonde, noch enige troost in zijn ellende, mag ervaren, dan stem ik deze man van harte toe. Dan vind ik dat ook verdrietig.

.

Dat vroeg ik me ook af, ik dacht zelf ook zoiets.

als je als "ellendige zondaar " blijft, dan ben je op jezelf gericht,en straal je niet wat uit. Je blik is naar beneden.

is je blik naar Boven , en sta je in de vrijheid , dan leef je uit de overwinning. ( ondanks het feit dat het vallen en opstaan blijft )

zou hij het zo bedoeld hebben ?
misschien kunnen we het zaterdag vragen ?

[ndonselaar]

Well Gian, voor een eerlijke discussie over dat citaat is het misschien goed om eerst eens na te denken over wat we bedoelen met 'een arme zondaar' blijven.

Als we daarmee bedoelen dat iemand na wedergeboorte, geen enkele verlossing van zijn zonde, noch enige troost in zijn ellende, mag ervaren, dan stem ik deze man van harte toe. Dan vind ik dat ook verdrietig.

Maar, als die man bedoelt dat ik, na wedergeboorte, als kind van God nooit meer mijn zonde en mijn zondige bestaan hoef te betreuren, dan kan ik het niet met hem eens zijn. Want we zijn zondig, en blijven zondigen. Bijna alle oudvaders (zowel Reformatie als Nadere Reformatie, als Puriteinen) noemen het grootste kenmerk van de ware bekering: de boetvaardigheid. En ik sluit me graag bij hen aan.

Memento, ik ben bang voor het laatste. Zijn aanhaling van Murray duidt daar ook op en het volgende citaat:

Het ontbreken van het van God gegeven overwinningsleven vind ik erg jammer. Ik ben dankbaar dat de Kerk in Nederland door Gods Geest mag verstaan dat Jezus voor zondaren aan het Kruis is gegaan. Er is echter onvoldoende kennis dat Jezus is geopenbaard met het doel dat Hij de werken van de duivel verbreken zou. Kerk van Nederland: Jezus wil ons verlossen van de slavernij van de zonde! Hij wil daadwerkelijk bevrijden van concrete zonden en van een zondig wereldgelijkvormig leven. Dat is waarlijke bevrijding en overwinning![/i] Mag de Heere Zijn Kerk in Nederland zegenen met het volheidsleven in Christus! Dat zal 'Herleving' brengen. Dat is Gods antwoord voor Zijn Kerk in Nederland.

Ik zou graag willen weten van hem hoe hij Romeinen 7 leest.

[memento]

Als we daarmee bedoelen dat iemand na wedergeboorte, geen enkele verlossing van zijn zonde, noch enige troost in zijn ellende, mag ervaren, dan stem ik deze man van harte toe. Dan vind ik dat ook verdrietig.

Maar, als die man bedoelt dat ik, na wedergeboorte, als kind van God nooit meer mijn zonde en mijn zondige bestaan hoef te betreuren, dan kan ik het niet met hem eens zijn. Want we zijn zondig, en blijven zondigen. Bijna alle oudvaders (zowel Reformatie als Nadere Reformatie, als Puriteinen) noemen het grootste kenmerk van de ware bekering: de boetvaardigheid. En ik sluit me graag bij hen aan.

Ds. de Beer bedoelt wat je als eerste zegt. Hij leert niet dat we hier op aarde volmaakt zullen worden. Wel dat we daar zoals Paulus naar behoren te streven. En dat Christus werkelijk overwinning kan schenken over bepaalde zonden. Christus Zelf zei toch: ga heen en zondig niet meer!

Well, mijn ervaring is dat hoe harder je tegen de zonde strijd, des te meer je je eigen ellende ziet. Want misschien kan je een zonde overwinnen, tegelijkertijd gaan je ogen voor 10 andere zondes, die je tevoren misschien geeneens als zonde zag. Kortom, hoe meer ik overwin, hoe kleiner ik wordt, en hoe groter zondaar.

Nee, mijn ervaring is dat je alleen maar in jezelf ellendiger wordt. En hoe ellendiger in jezelf, des te meer je Christus nodig hebt, des te groter de dankbaarheid dat hij je wilt zaligen, ondanks al jouw zonden, ondanks dat jezelf één en al zonde bent.

Maargoed, misschien is dat ouderwets. Misschien wil men een overwinnend christen zijn, ipv alsmaar ellendiger in jezelf met een overwinnende Christus. Ik kan met dat eerste niets...

[Ar-Jan]

Christus Zelf zei toch: ga heen en zondig niet meer!

Dat is toch een onmogelijke opgave van de kant van de mensen? en aangezien wij op aarde (ondanks ontvangen genade) nooit volledige vrij zijn van ons zelf(als mens)??!

[Arrow]

Christus Zelf zei toch: ga heen en zondig niet meer!

Dat is toch een onmogelijke opgave van de kant van de mensen? en aangezien wij op aarde (ondanks ontvangen genade) nooit volledige vrij zijn van ons zelf(als mens)??!

Dus Christus stuurt je met een kluitje in het riet? Wil jij Hem antwoorden: "Hoe kunt U dat nu zeggen, U weet toch Zelf ook wel dat we dat niet kunnen? Nee, U zegt het fout, U moet zeggen: Blijf rondwentelen in je zondekennis, opdat je jezelf meer en meer als waarlijk zondaar leert zien, en pas dan krijg je Mij echt nodig."

[Arrow]

Well, mijn ervaring is dat hoe harder je tegen de zonde strijd, des te meer je je eigen ellende ziet. Want misschien kan je een zonde overwinnen, tegelijkertijd gaan je ogen voor 10 andere zondes, die je tevoren misschien geeneens als zonde zag. Kortom, hoe meer ik overwin, hoe kleiner ik wordt, en hoe groter zondaar.

Nee, mijn ervaring is dat je alleen maar in jezelf ellendiger wordt. En hoe ellendiger in jezelf, des te meer je Christus nodig hebt, des te groter de dankbaarheid dat hij je wilt zaligen, ondanks al jouw zonden, ondanks dat jezelf één en al zonde bent.

Maargoed, misschien is dat ouderwets. Misschien wil men een overwinnend christen zijn, ipv alsmaar ellendiger in jezelf met een overwinnende Christus. Ik kan met dat eerste niets...

Het altijd maar naar onszelf en onze ervaring staren is niet de bedoeling van een christelijk leven. We mogen toch leven vanuit de dankbaarheid dat Christus ons gered heeft? Ik deel je ervaring, maar het gevaar is zo groot om altijd maar in droefheid en ellende te blijven hangen. Christus heeft voor jou overwonnen.

Denk je dat de grote veldheren uit het verleden met een zuur gezicht terugkeerden naar de hoofdstad na een glorieuze overwinning op de vijand? Natuurlijk, er waren er van de vijand ontkomen, en die vormen nu nog kleine guerilla-groepjes en blijven het land aanvallen, maar de vijand is een vernietigende slag toegebracht. En dan maar treuren? Is dat niet heel ondankbaar naar de soldaten toe, die hun leven gegeven hebben in de strijd? Natuurlijk, het beeld is zwak etc. maar zijn wij niet ondankbaar richting Christus die alle zonden overwonnen heeft, en in de strijd Zijn leven heeft gegeven, als we alleen maar op onszelf gericht zijn en zo bezig zijn met de zonden, die allang vergeven zijn? Mogen, ja moeten, wij niet in blijdschap en dankbaarheid leven?

[memento]

Well, mijn ervaring is dat hoe harder je tegen de zonde strijd, des te meer je je eigen ellende ziet. Want misschien kan je een zonde overwinnen, tegelijkertijd gaan je ogen voor 10 andere zondes, die je tevoren misschien geeneens als zonde zag. Kortom, hoe meer ik overwin, hoe kleiner ik wordt, en hoe groter zondaar.

Nee, mijn ervaring is dat je alleen maar in jezelf ellendiger wordt. En hoe ellendiger in jezelf, des te meer je Christus nodig hebt, des te groter de dankbaarheid dat hij je wilt zaligen, ondanks al jouw zonden, ondanks dat jezelf één en al zonde bent.

Maargoed, misschien is dat ouderwets. Misschien wil men een overwinnend christen zijn, ipv alsmaar ellendiger in jezelf met een overwinnende Christus. Ik kan met dat eerste niets...

Het altijd maar naar onszelf en onze ervaring staren is niet de bedoeling van een christelijk leven. We mogen toch leven vanuit de dankbaarheid dat Christus ons gered heeft? Ik deel je ervaring, maar het gevaar is zo groot om altijd maar in droefheid en ellende te blijven hangen. Christus heeft voor jou overwonnen.

Denk je dat de grote veldheren uit het verleden met een zuur gezicht terugkeerden naar de hoofdstad na een glorieuze overwinning op de vijand? Natuurlijk, er waren er van de vijand ontkomen, en die vormen nu nog kleine guerilla-groepjes en blijven het land aanvallen, maar de vijand is een vernietigende slag toegebracht. En dan maar treuren? Is dat niet heel ondankbaar naar de soldaten toe, die hun leven gegeven hebben in de strijd? Natuurlijk, het beeld is zwak etc. maar zijn wij niet ondankbaar richting Christus die alle zonden overwonnen heeft, en in de strijd Zijn leven heeft gegeven, als we alleen maar op onszelf gericht zijn en zo bezig zijn met de zonden, die allang vergeven zijn? Mogen, ja moeten, wij niet in blijdschap en dankbaarheid leven?

Well, gaat echte dankbaarheid niet met tranen gepaard?

[Arrow]

Well, gaat echte dankbaarheid niet met tranen gepaard?

Ja, vreugdetranen.

[Gabrielle]

In topic wegwijs ging het over de conferenties en themaavonden van de stichting Metanoia(SRA)
Ds. Perold de Beer is dit moment in Holland,!

afgelopen zaterdag hebben we hem horen spreken en ook vele broeders en zusters mogen onmoeten.
het was goed om samen te zijn, en Gods Woord te openen, samen te bidden en te zingen.
maar ook om getuigenissen van anderen te horen.
God is groot en Hij werkt nog steeds !

In DV juni is er weer een dergelijke conferentie, echt van harte aanbevolen.