Juist. Scheiden en christen-zijn gaat niet samen. Het hele evangelie draait om liefde en ootmoed, terwijl scheiden draait om niet-liefde en eigenbelang.Erasmiaan schreef:Zouden we ook niet veel meer moeten kijken naar de tekst die er boven staat;
Mozes heeft vanwege de hardigheid uwer harten u toegelaten uw vrouw te verlaten, maar alzo is het van den beginne niet geweest.
Huwelijk en scheiding en de kerken
Ik denk dat hier het verschil openbaar komt. Wat is een verlatene. Is dat iemand die verlaten wordt, of iemand die een ander verlaten heeftmemento schreef:Mja, volgens mij is de bedoeling van die tekst:Pim schreef:Memento,
Wat lees jij nou in het 2e gedeelte van de geciteerde tekst uit de KJV en SV? 'wie de verlatene trouwt doet ook overspel'
Een vrouw die door haar echtgenoot verlaten is, is de 'verlatene'. Als een andere man met haar wil trouwen, dan doet die man overspel, zo staat het er toch?
1. Een man mag zijn vrouw alleen verlaten, en als deze overspel doet
2. De verlatene (een overspeelster) mag niet getrouwd worden, want wie met haar trouwt doet overspel.
Ik denk niet dat deze tekst een uitspraak doet over een vrouw, die nooit overspel gedaan heeft, maar wél verlaten wordt.
Precies.memento schreef:Als ik kijk naar de KJV, gaat het hier duidelijk om iemand die verlaten wordt.Pim schreef:Ik denk dat hier het verschil openbaar komt. Wat is een verlatene. Is dat iemand die verlaten wordt, of iemand die een ander verlaten heeft
Dus als je trouwt met een vrouw die verlaten wordt, doe je ook overspel. En dat is volgens mij een situatie die in onze tijd in de kerken niet als overspel gezien wordt.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
In Israel was het duidelijk dat mannen een vrouw een scheidbrief konden geven (wegsturen).
De verlatene is dus verlaten omdat ze overspel gedaan heeft, anders mag ze niet verlaten worden.
In onze tijd kun je niet spreken van een verlatene. Waar 2 scheiden hebben 2 schuld. Als ze gescheiden zijn spreken we niet dat de één verlaten is door de ander. Je verlaat elkaar. En als dat niet om overspel is......
edit: ik zie nu dat Memento met andere woorden dit ook al gezegd heeft.
De verlatene is dus verlaten omdat ze overspel gedaan heeft, anders mag ze niet verlaten worden.
In onze tijd kun je niet spreken van een verlatene. Waar 2 scheiden hebben 2 schuld. Als ze gescheiden zijn spreken we niet dat de één verlaten is door de ander. Je verlaat elkaar. En als dat niet om overspel is......
edit: ik zie nu dat Memento met andere woorden dit ook al gezegd heeft.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Ik ben het met je eens. Maar wil je hier nu uit concluderen dat er geen gescheiden christenen bestaan of dat christenen nooit kunnen scheiden, ook al is er geen sprake van overspel, maar wel van afwijzing en intimidatie etc?memento schreef:Juist. Scheiden en christen-zijn gaat niet samen. Het hele evangelie draait om liefde en ootmoed, terwijl scheiden draait om niet-liefde en eigenbelang.Erasmiaan schreef:Zouden we ook niet veel meer moeten kijken naar de tekst die er boven staat;
Mozes heeft vanwege de hardigheid uwer harten u toegelaten uw vrouw te verlaten, maar alzo is het van den beginne niet geweest.
-
Petrus
-
Barryvrouw
- Berichten: 1276
- Lid geworden op: 10 mar 2004, 11:54
Hiermee ga je mijns inziens te kort door de bocht. Niemand trouwt om te gaan scheiden. Scheiden maakt enkel slachtoffers. Vraag me af of je kunt stellen dat scheiden egoistisch is en eigenbelang dient.memento schreef: Juist. Scheiden en christen-zijn gaat niet samen. Het hele evangelie draait om liefde en ootmoed, terwijl scheiden draait om niet-liefde en eigenbelang.
-
Petrus
Je gaat het huwelijk in met het rotsvaste voornemen om nimmermeer van elkaar te gaan.
Maar ook in het leven van een oprechte Christen werkt de duivel zijn werken, en somtijds heeft hij "succes"
Er kan hoe dan ook niet zomaar gesteld worden dat scheiden op het eigen IK gericht is, maar veeleer een veelvoud van factoren die werken in de tijd dat een huwelijk duurt.
Kennen jullie niet de waarschuwende woorden: "het zevende huwelijksjaar is het crisisjaar"? Mocht het je gegeven zijn om die periode zonder kleerscheuren door te komen dan gaat het meestal, menselijk gezien, verder wel goed.
Maar gaat het écht fout, dan probeert men tóch, over het algemeen, ook in het belang van eventuele kinderen, de crisis te bezweren. Soms, (modern) met behulp van een mediator, soms met behulp van de kerkenraad, soms met hulp van andere mensen of instanties.
Tóch kán er zich een situatie voordoen dat het in het belang van de kinderen in om uiteen te gaan. Zo'n situatie behelst dan een ondragelijke spanning thuis die kinderen zwaar beschadigen kunnen.
Dan is het beter uiteen te gaan. Dat kan zich ook voordoen als één der partijen zich willens en wetens onttrekt aan welke therapie dan ook.
Ook in andere gevallen, denk daarbij aan meervoudig overspel, is het uiteen gaan een onvermijdelijke zaak (ik kan mij lastig voorstellen dat één partij het meervoudige overspel van de andere partij door de vingers zal kunnen zien als het al lange tijd voortduurt)
Maar ook in het leven van een oprechte Christen werkt de duivel zijn werken, en somtijds heeft hij "succes"
Er kan hoe dan ook niet zomaar gesteld worden dat scheiden op het eigen IK gericht is, maar veeleer een veelvoud van factoren die werken in de tijd dat een huwelijk duurt.
Kennen jullie niet de waarschuwende woorden: "het zevende huwelijksjaar is het crisisjaar"? Mocht het je gegeven zijn om die periode zonder kleerscheuren door te komen dan gaat het meestal, menselijk gezien, verder wel goed.
Maar gaat het écht fout, dan probeert men tóch, over het algemeen, ook in het belang van eventuele kinderen, de crisis te bezweren. Soms, (modern) met behulp van een mediator, soms met behulp van de kerkenraad, soms met hulp van andere mensen of instanties.
Tóch kán er zich een situatie voordoen dat het in het belang van de kinderen in om uiteen te gaan. Zo'n situatie behelst dan een ondragelijke spanning thuis die kinderen zwaar beschadigen kunnen.
Dan is het beter uiteen te gaan. Dat kan zich ook voordoen als één der partijen zich willens en wetens onttrekt aan welke therapie dan ook.
Ook in andere gevallen, denk daarbij aan meervoudig overspel, is het uiteen gaan een onvermijdelijke zaak (ik kan mij lastig voorstellen dat één partij het meervoudige overspel van de andere partij door de vingers zal kunnen zien als het al lange tijd voortduurt)
En waar is de bijbelse onderbouwing, die zulke redenering ondersteunt? De Schrift is op dit punt erg duidelijk: Scheiden mag niet. Hoe begrijpelijk scheiden soms kan zijn, moeten we Gode niet meer gehoorzaam zijn onze melevende gevoelens?Maar gaat het écht fout, dan probeert men tóch, over het algemeen, ook in het belang van eventuele kinderen, de crisis te bezweren. Soms, (modern) met behulp van een mediator, soms met behulp van de kerkenraad, soms met hulp van andere mensen of instanties.
Tóch kán er zich een situatie voordoen dat het in het belang van de kinderen in om uiteen te gaan. Zo'n situatie behelst dan een ondragelijke spanning thuis die kinderen zwaar beschadigen kunnen.
Daarbij, ik ken een aantal mensen (refo's) die gescheiden zijn in mijn naaste omgeving. En wat me opvalt is dat ze allemaal binnen een jaar roepen dat ze enorme spijt hebben van hun scheiding. Men scheidt vaak omdat er problemen zijn, maar vergeet dat scheiden ook een hele hoop nieuwe problemen met zich mee brengt.
En als laatste: Waar is de ootmoed? Waar is de acceptatie van een kruis dat God oplegt? Ik las eens een verhaal van een vrouw die dagelijks door haar wrede man, als hij weer eens teveel op had, werd geslagen. En toch ging ze niet bij m weg, dat wou ze ook niet, want ze zag het als een kruis door God haar opgelegd. En als ik boeken lees als 'de navolging van Christus' en andere literatuur over de praktische heiligmaking, dan kom ik overal hetzelfde tegen: Draag de moeilijkheden die God op je weg brengt met vrolijkheid. Dat is een levenswijze die mij veel meer aanspreekt dan het slappe gedoe van vandaag de dag, waar ons tijdelijke geluk hoger staat aangeschreven dan Gods geboden.
-
Petrus
Memento,
ik bidt dat jij in je verdere leven gespaard mag blijven voor situaties waar het in deze topic zo ruim over gaat.
Vergeet niet: ook JIJ bent slechts een mens van vlees en bloed, geneigd tot alle kwaad. Dus ook tot het kwaad dat scheiden heet.
Je kunt in principe wel hele karrevrachten aan bijbelteksten gaan debiteren, waar het om gaat is of je volgens Gods inzettingen, Jezus' zienswijze daarbij nemende, gehouden bent tot het in standhouden van een huwelijk.
Er zijn hoe dan ook situaties waarin zélfs een kerkenraad van een "zware" gemeente tot de slotsom moet komen dat alles bijeengenomen niet anders dan tot scheiding kón worden besloten en dat daarmee akkoord gegaan moet/kon worden.
Zulke zware mannenbroeders duiden zoiets niet bepaald lichtzinning, of weet jij het beter dan een kerkenraad???
ik bidt dat jij in je verdere leven gespaard mag blijven voor situaties waar het in deze topic zo ruim over gaat.
Vergeet niet: ook JIJ bent slechts een mens van vlees en bloed, geneigd tot alle kwaad. Dus ook tot het kwaad dat scheiden heet.
Je kunt in principe wel hele karrevrachten aan bijbelteksten gaan debiteren, waar het om gaat is of je volgens Gods inzettingen, Jezus' zienswijze daarbij nemende, gehouden bent tot het in standhouden van een huwelijk.
Er zijn hoe dan ook situaties waarin zélfs een kerkenraad van een "zware" gemeente tot de slotsom moet komen dat alles bijeengenomen niet anders dan tot scheiding kón worden besloten en dat daarmee akkoord gegaan moet/kon worden.
Zulke zware mannenbroeders duiden zoiets niet bepaald lichtzinning, of weet jij het beter dan een kerkenraad???
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Je zegt hier meer dan de Heere Jezus.memento schreef:Juist. Scheiden en christen-zijn gaat niet samen. Het hele evangelie draait om liefde en ootmoed, terwijl scheiden draait om niet-liefde en eigenbelang.
het is wel duidelijk dat jij een man van de theorie bent en niet zo van de praktijk. Daarnaast heeft Memento vlinders in zijn buik.... dus we kunnen hem dat nu niet zo aanrekenen
Memento,memento schreef:En waar is de bijbelse onderbouwing, die zulke redenering ondersteunt? De Schrift is op dit punt erg duidelijk: Scheiden mag niet. Hoe begrijpelijk scheiden soms kan zijn, moeten we Gode niet meer gehoorzaam zijn onze melevende gevoelens?Maar gaat het écht fout, dan probeert men tóch, over het algemeen, ook in het belang van eventuele kinderen, de crisis te bezweren. Soms, (modern) met behulp van een mediator, soms met behulp van de kerkenraad, soms met hulp van andere mensen of instanties.
Tóch kán er zich een situatie voordoen dat het in het belang van de kinderen in om uiteen te gaan. Zo'n situatie behelst dan een ondragelijke spanning thuis die kinderen zwaar beschadigen kunnen.
Daarbij, ik ken een aantal mensen (refo's) die gescheiden zijn in mijn naaste omgeving. En wat me opvalt is dat ze allemaal binnen een jaar roepen dat ze enorme spijt hebben van hun scheiding. Men scheidt vaak omdat er problemen zijn, maar vergeet dat scheiden ook een hele hoop nieuwe problemen met zich mee brengt.
En als laatste: Waar is de ootmoed? Waar is de acceptatie van een kruis dat God oplegt? Ik las eens een verhaal van een vrouw die dagelijks door haar wrede man, als hij weer eens teveel op had, werd geslagen. En toch ging ze niet bij m weg, dat wou ze ook niet, want ze zag het als een kruis door God haar opgelegd. En als ik boeken lees als 'de navolging van Christus' en andere literatuur over de praktische heiligmaking, dan kom ik overal hetzelfde tegen: Draag de moeilijkheden die God op je weg brengt met vrolijkheid. Dat is een levenswijze die mij veel meer aanspreekt dan het slappe gedoe van vandaag de dag, waar ons tijdelijke geluk hoger staat aangeschreven dan Gods geboden.
Dingen die tegen Gods Wet ingaan vallen m.i. niet onder het kruis van Christus. Mishandeling, etc moeten we nooit goedkeuren of gedogen.
-
Petrus