Graag zou ik jullie mening hier over willen horen.
Alvast bedankt voor de moeite.
mvg
Vraag: is er een toeleidende weg voor de wedergeboorte?
-
jacob
Re: Vraag: is er een toeleidende weg voor de wedergeboorte?
Daar is al eens uitvoerig o.a. door afgewezen over gesproken. Ik vond haar toen de beste argumenten hebben.vreedzaam schreef:Graag zou ik jullie mening hier over willen horen.
Alvast bedankt voor de moeite.
mvg
Ik vind het een verschrikkelijk moeilijk onderwerp. Cruciaal is daarom dat je verder uitwerkt wat jij precies onder een toeleidende weg verstaat.
Re: Vraag: is er een toeleidende weg voor de wedergeboorte?
Ds Harinck heeft er hele mooie boeken over geschrevenvreedzaam schreef:Graag zou ik jullie mening hier over willen horen.
Alvast bedankt voor de moeite.
mvg
Dat kun je pas achteraf bekijken. Als je wedergeboren bent. Dan is er dus een toeleidende weg geweest. Als je dacht dat je op een toeleidende weg was, en je bent nog niet wedergeboren, dan zou het een toeleidende weg kunnen zijn, maar ga daar maar niet van uit, want dat is gevaarlijk! Dan geldt alleen maar: "buiten Christus is geen leven maar een eeuwig zielsverderf!"
Ik denk dat er wel een toeleidende weg is...
Soms is die weg kort....
Soms is die weg lang...
Cruciaal is inderdaad hoe je die weg ziet.
Het gevaar is dat we die weg teveel gaan begrenzen, in een systeem zetten... Hoe die weg zou moeten gaan.... en daaraan wedergeboorte toetsen. Toch is er denk ik wel wat van te zeggen:
Het evangelie houdt in dat je zondig bent. Dat is het eerste wat je moet beseffen. (zonde)
Het tweede is dat je door die zonde verloren gaat als er niets verandert. (zonde = Schuld)
Het derde is dat God dit wist en daarom Jezus naar de aarde stuurde om de schuld die we hebben te betalen. (Jezus = Verlosser)
Het vierde is dat wie in Hem gelooft daardoor niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft. (geloof in de Verlosser)
Het vijfde is dat je dankbaar bent, Hem erdoor lief gaat hebben... en ook je naaste. Dat je Hem volgt en wil dienen en niet meer van de wereld bent, maar van Hem, en in dienst van Hem wil leven. (Geest = wedergeboorte = heiliging / dankbaarheid)
Bij de Moorman ging dit in een dagje. Bij een ander duurt het veel langer.... maar dat is volgens mij de weg naar wedergeboorte.
Soms is die weg kort....
Soms is die weg lang...
Cruciaal is inderdaad hoe je die weg ziet.
Het gevaar is dat we die weg teveel gaan begrenzen, in een systeem zetten... Hoe die weg zou moeten gaan.... en daaraan wedergeboorte toetsen. Toch is er denk ik wel wat van te zeggen:
Het evangelie houdt in dat je zondig bent. Dat is het eerste wat je moet beseffen. (zonde)
Het tweede is dat je door die zonde verloren gaat als er niets verandert. (zonde = Schuld)
Het derde is dat God dit wist en daarom Jezus naar de aarde stuurde om de schuld die we hebben te betalen. (Jezus = Verlosser)
Het vierde is dat wie in Hem gelooft daardoor niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft. (geloof in de Verlosser)
Het vijfde is dat je dankbaar bent, Hem erdoor lief gaat hebben... en ook je naaste. Dat je Hem volgt en wil dienen en niet meer van de wereld bent, maar van Hem, en in dienst van Hem wil leven. (Geest = wedergeboorte = heiliging / dankbaarheid)
Bij de Moorman ging dit in een dagje. Bij een ander duurt het veel langer.... maar dat is volgens mij de weg naar wedergeboorte.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Zie deze topic, vreedzaam:
http://www.refoforum.nl/viewtopic.php?t=4406
http://www.refoforum.nl/viewtopic.php?t=4406
Ik denk dat het goed is om te spreken over een toeleidende weg. En wel omdat we anders kunnen spreken over bekeerde mensen die nog buiten Christus zijn. Zoals Calvijn stelt in hoofdstuk 1 van zn institutie, gaat de kennis van God, en de zelfkennis, altijd samen.
Anderszijds is het gevaar dat we de toeleiding als noodzakelijk gaan benoemen, in de zin van: Maar als ik niet eerst dat-en-dat heb meegemaakt, kan of mag ik niet naar Christus.
Kortom, het maakt mij niet uit welke visie iemand erop na houdt, maar wát hij ermee doet. Als het een belemmering wordt om tot Christus te gaan: Weg ermee!
Nee, laten we ons niet teveel bezig houden met hoe een zondaar tot Christus komt, maar meer met het feit dat hij naar Christus toe moet! Strijd om in te gaan.
Anderszijds is het gevaar dat we de toeleiding als noodzakelijk gaan benoemen, in de zin van: Maar als ik niet eerst dat-en-dat heb meegemaakt, kan of mag ik niet naar Christus.
Kortom, het maakt mij niet uit welke visie iemand erop na houdt, maar wát hij ermee doet. Als het een belemmering wordt om tot Christus te gaan: Weg ermee!
Nee, laten we ons niet teveel bezig houden met hoe een zondaar tot Christus komt, maar meer met het feit dat hij naar Christus toe moet! Strijd om in te gaan.
-
Oude Paden
[quote="memento"]Ik denk dat het goed is om te spreken over een toeleidende weg. En wel omdat we anders kunnen spreken over bekeerde mensen die nog buiten Christus zijn. Zoals Calvijn stelt in hoofdstuk 1 van zn institutie, gaat de kennis van God, en de zelfkennis, altijd samen.
Anderszijds is het gevaar dat we de toeleiding als noodzakelijk gaan benoemen, in de zin van: Maar als ik niet eerst dat-en-dat heb meegemaakt, kan of mag ik niet naar Christus.
Kortom, het maakt mij niet uit welke visie iemand erop na houdt, maar wát hij ermee doet. Als het een belemmering wordt om tot Christus te gaan: Weg ermee!
Nee, laten we ons niet teveel bezig houden met hoe een zondaar tot Christus komt, maar meer met het feit dat hij naar Christus toe moet! Strijd om in te gaan.[/quote
Als je bedoeld dat de weg van ontdekking voor sommigen de toeleidende weg is denk ik dat je op een verkeerd spoor zit.
Lees hiervoor het heldere boek van Sheppard: De gezonde gelovige.
Als een mens wordt stilgezet op zijn weg en zijn schuld leert zien en dat de schuld hem overtuigd dat hij helwaardig is en dat hij de rechtvaardigheid van de straf ziet, en ook het Godonterende van de zonde, dan is God met de mens begonnen en is er geen sprake van een toeleidende weg die nog overal op kan uitlopen. (aldus Sheppard)
Anderszijds is het gevaar dat we de toeleiding als noodzakelijk gaan benoemen, in de zin van: Maar als ik niet eerst dat-en-dat heb meegemaakt, kan of mag ik niet naar Christus.
Kortom, het maakt mij niet uit welke visie iemand erop na houdt, maar wát hij ermee doet. Als het een belemmering wordt om tot Christus te gaan: Weg ermee!
Nee, laten we ons niet teveel bezig houden met hoe een zondaar tot Christus komt, maar meer met het feit dat hij naar Christus toe moet! Strijd om in te gaan.[/quote
Als je bedoeld dat de weg van ontdekking voor sommigen de toeleidende weg is denk ik dat je op een verkeerd spoor zit.
Lees hiervoor het heldere boek van Sheppard: De gezonde gelovige.
Als een mens wordt stilgezet op zijn weg en zijn schuld leert zien en dat de schuld hem overtuigd dat hij helwaardig is en dat hij de rechtvaardigheid van de straf ziet, en ook het Godonterende van de zonde, dan is God met de mens begonnen en is er geen sprake van een toeleidende weg die nog overal op kan uitlopen. (aldus Sheppard)
-
jacob
Judas zag ook dat hij helwaardig was. Hij had ook schuld. Ik ben het hier maar ten dele mee eens. Ik zie hierin mijn weg. Maar weet inmiddels dat het ook op een evangelische manier kan.Oude Paden schreef:memento schreef:Ik denk dat het goed is om te spreken over een toeleidende weg. En wel omdat we anders kunnen spreken over bekeerde mensen die nog buiten Christus zijn. Zoals Calvijn stelt in hoofdstuk 1 van zn institutie, gaat de kennis van God, en de zelfkennis, altijd samen.
Anderszijds is het gevaar dat we de toeleiding als noodzakelijk gaan benoemen, in de zin van: Maar als ik niet eerst dat-en-dat heb meegemaakt, kan of mag ik niet naar Christus.
Kortom, het maakt mij niet uit welke visie iemand erop na houdt, maar wát hij ermee doet. Als het een belemmering wordt om tot Christus te gaan: Weg ermee!
Nee, laten we ons niet teveel bezig houden met hoe een zondaar tot Christus komt, maar meer met het feit dat hij naar Christus toe moet! Strijd om in te gaan.[/quote
Als je bedoeld dat de weg van ontdekking voor sommigen de toeleidende weg is denk ik dat je op een verkeerd spoor zit.
Lees hiervoor het heldere boek van Sheppard: De gezonde gelovige.
Als een mens wordt stilgezet op zijn weg en zijn schuld leert zien en dat de schuld hem overtuigd dat hij helwaardig is en dat hij de rechtvaardigheid van de straf ziet, en ook het Godonterende van de zonde, dan is God met de mens begonnen en is er geen sprake van een toeleidende weg die nog overal op kan uitlopen. (aldus Sheppard)
Pim heeft vroeger wel eens Brakel hierover geciteerd.
Verder blijft het levensgevaarlijk om je zelft te toetsen aan deze weg en daarmee een voorschot te nemen op de toekomst.
-
Oude Paden
Sheppard zegt hiervan dat God wel vrij is in de weg die Hij houdt, maar dat we ons te houden hebben aan de meest gewone weg die Hij in Zijn Woord openbaart (in de meer of mindere mate van overtuiging)jacob schreef:Oude Paden schreef:Judas zag ook dat hij helwaardig was. Hij had ook schuld. Ik ben het hier maar ten dele mee eens. Ik zie hierin mijn weg. Maar weet inmiddels dat het ook op een evangelische manier kan.memento schreef:Ik denk dat het goed is om te spreken over een toeleidende weg. En wel omdat we anders kunnen spreken over bekeerde mensen die nog buiten Christus zijn. Zoals Calvijn stelt in hoofdstuk 1 van zn institutie, gaat de kennis van God, en de zelfkennis, altijd samen.
Anderszijds is het gevaar dat we de toeleiding als noodzakelijk gaan benoemen, in de zin van: Maar als ik niet eerst dat-en-dat heb meegemaakt, kan of mag ik niet naar Christus.
Kortom, het maakt mij niet uit welke visie iemand erop na houdt, maar wát hij ermee doet. Als het een belemmering wordt om tot Christus te gaan: Weg ermee!
Nee, laten we ons niet teveel bezig houden met hoe een zondaar tot Christus komt, maar meer met het feit dat hij naar Christus toe moet! Strijd om in te gaan.[/quote
Als je bedoeld dat de weg van ontdekking voor sommigen de toeleidende weg is denk ik dat je op een verkeerd spoor zit.
Lees hiervoor het heldere boek van Sheppard: De gezonde gelovige.
Als een mens wordt stilgezet op zijn weg en zijn schuld leert zien en dat de schuld hem overtuigd dat hij helwaardig is en dat hij de rechtvaardigheid van de straf ziet, en ook het Godonterende van de zonde, dan is God met de mens begonnen en is er geen sprake van een toeleidende weg die nog overal op kan uitlopen. (aldus Sheppard)
Pim heeft vroeger wel eens Brakel hierover geciteerd.
Ik heb zijn boek niet binnen handbereik maar uit mijn hoofd zegt hij van de zondekennis:
Hoe diep moet zondekennis zijn? Het moet zo diep gaan dat de mens erover verslagen en verbroken wordt. Anders ziet hij niet de ware aard van zijn natuur en niet de ware heiligheid van God.
En ook al is het een bekering met de trekking van de liefde Gods, toch komt de zondaar op dat punt dat hij leert zien EN overnemen wie hij is: een verderfelijke zondaar!
En:
Judas had geen smart over de zonde dat hij God vertoornd had!
Laatst gewijzigd door Oude Paden op 08 aug 2006, 08:51, 1 keer totaal gewijzigd.
Well, we kunnen achteraf pas bezien of het God was die met de mens begonnen is. Waaraan? Aan de vruchten van geloof en bekering.Als je bedoeld dat de weg van ontdekking voor sommigen de toeleidende weg is denk ik dat je op een verkeerd spoor zit.
Lees hiervoor het heldere boek van Sheppard: De gezonde gelovige.
Als een mens wordt stilgezet op zijn weg en zijn schuld leert zien en dat de schuld hem overtuigd dat hij helwaardig is en dat hij de rechtvaardigheid van de straf ziet, en ook het Godonterende van de zonde, dan is God met de mens begonnen en is er geen sprake van een toeleidende weg die nog overal op kan uitlopen. (aldus Sheppard)
Ik zie namelijk een groot gevaar in de visie die jij noemt* dat men kenmerken gaat opsommen van wat nu een ware ontdekking is, en dat dat de toetsteen word van iemands zaligheid. Hier heb ik grote moeite mee, om 2 redenen:
1. God handelt niet volgens vaste wegen (alhoewel er wel overeenkomsten zijn). Het gevaar is dat iemand zich niet herkent in (al) de kenmerken, waarin God toch een goed werk begonnen is
2. Het gevaar is dat iemand, die door een depressieve geest, of door een tijdelijke indruk, slecht over zichzelf denkt, zichzelf herkent in de kenmerken, terwijl later blijkt dat het niet is uitgelopen tot geloof en bekering.
Misschien is dat bezwaar niet terecht, daar je met die visie die je noemt ook de goede kant op kunt. Ik signaleer alleen een groot gevaar, wat helaas in onze kringen zijn duizenden verslaat....
-
MBE
Maar als je de twaalf bijlslagen van Boston leest kan het nog wel alle kanten op. Wat is er nu waar?Oude Paden schreef:Als je bedoeld dat de weg van ontdekking voor sommigen de toeleidende weg is denk ik dat je op een verkeerd spoor zit.
Lees hiervoor het heldere boek van Sheppard: De gezonde gelovige.
Als een mens wordt stilgezet op zijn weg en zijn schuld leert zien en dat de schuld hem overtuigd dat hij helwaardig is en dat hij de rechtvaardigheid van de straf ziet, en ook het Godonterende van de zonde, dan is God met de mens begonnen en is er geen sprake van een toeleidende weg die nog overal op kan uitlopen. (aldus Sheppard)
