Een mens zal van nature nooit kiezen voor het goede, dat is het gevolg van de zondeval.
Een mens kan zichzelf niet overtuigen van zonde, een mens kan zelf Christus niet aannemen.
Maar de Bijbel roept wel op tot bekering, tot kiezen, tot het zien op Jezus.
Dat is een spanning die we voluit moeten laten staan. Volgens mij gaan we de mist in zodra we proberen alles met elkaar in overeenstemming te brengen.
Het één is waar en het ander. We moeten beseffen dat we maar een speldenknopje verstand hebben en dat ook ons verstand door de zondeval verduisterd is.
Kunnen we niet gewoon de Bijbel laten staan zonder alles voor honderd procent begrijpelijk voor ons verstand op een rijtje te krijgen?
Preaching and Missions without a Debilitating Offer
-
Bert Mulder
- Berichten: 9087
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
En Katie, juist die doodstaat maakt het Evangelie zo'n groot wonder. Dat terwijl wij dood in de zonden en misdaden waren, Christus voor ons gestorven is. En helemaal alleen de volle prijs betaald heeft voor onze rechtvaardigmaking. En wij hoeven, wij kunnen uit ons zelf niet eens een zucht bij dragen tot onze zaligheid nuttig.Katie schreef:Een mens zal van nature nooit kiezen voor het goede, dat is het gevolg van de zondeval.
Een mens kan zichzelf niet overtuigen van zonde, een mens kan zelf Christus niet aannemen.
Maar de Bijbel roept wel op tot bekering, tot kiezen, tot het zien op Jezus.
Dat is een spanning die we voluit moeten laten staan. Volgens mij gaan we de mist in zodra we proberen alles met elkaar in overeenstemming te brengen.
Het één is waar en het ander. We moeten beseffen dat we maar een speldenknopje verstand hebben en dat ook ons verstand door de zondeval verduisterd is.
Kunnen we niet gewoon de Bijbel laten staan zonder alles voor honderd procent begrijpelijk voor ons verstand op een rijtje te krijgen?
Moeten we wel met Paulus uitroepen:
Ik zal eeuwig zingen van Zijn goedertierenheden!31 Wat zullen wij dan81) tot deze dingen zeggen?82) Zo God voor ons is,83) wie zal tegen ons zijn?84)
32 Die ook Zijn eigen Zoon niet gespaard heeft,85) maar heeft Hem voor ons allen86) overgegeven,87) hoe zal Hij ons ook met Hem88) niet alle dingen89) schenken?90)
33 Wie zal beschuldiging inbrengen91) tegen de uitverkorenen Gods? God is het, Die rechtvaardig maakt.92)
34 Wie is het, die verdoemt?93) Christus is het, Die gestorven is;94) ja, wat meer is, Die ook opgewekt is,95) Die ook ter rechter hand Gods is,96) Die ook voor ons bidt.97)
35 Wie zal ons scheiden98) van de liefde van Christus?99) Verdrukking, of benauwdheid, of vervolging, of honger, naaktheid, of gevaar, of zwaard?
36 (Gelijk geschreven is: Want om Uwentwil worden wij den gansen dag100) gedood;101) wij zijn geacht als schapen ter slachting.)
37 Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars, door Hem, Die ons liefgehad heeft.102)
38 Want ik ben verzekerd,103) dat noch dood, noch leven, noch engelen,104) noch overheden,105) noch machten, noch tegenwoordige, noch toekomende dingen,
39 Noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods,106) welke is in Christus Jezus, onzen Heere.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
Daarin kan ik je helemaal bijvallen!Bert Mulder schreef:En Katie, juist die doodstaat maakt het Evangelie zo'n groot wonder. Dat terwijl wij dood in de zonden en misdaden waren, Christus voor ons gestorven is. En helemaal alleen de volle prijs betaald heeft voor onze rechtvaardigmaking. En wij hoeven, wij kunnen uit ons zelf niet eens een zucht bij dragen tot onze zaligheid nuttig.Katie schreef:Een mens zal van nature nooit kiezen voor het goede, dat is het gevolg van de zondeval.
Een mens kan zichzelf niet overtuigen van zonde, een mens kan zelf Christus niet aannemen.
Maar de Bijbel roept wel op tot bekering, tot kiezen, tot het zien op Jezus.
Dat is een spanning die we voluit moeten laten staan. Volgens mij gaan we de mist in zodra we proberen alles met elkaar in overeenstemming te brengen.
Het één is waar en het ander. We moeten beseffen dat we maar een speldenknopje verstand hebben en dat ook ons verstand door de zondeval verduisterd is.
Kunnen we niet gewoon de Bijbel laten staan zonder alles voor honderd procent begrijpelijk voor ons verstand op een rijtje te krijgen?
Moeten we wel met Paulus uitroepen:
Ik zal eeuwig zingen van Zijn goedertierenheden!31 Wat zullen wij dan81) tot deze dingen zeggen?82) Zo God voor ons is,83) wie zal tegen ons zijn?84)
32 Die ook Zijn eigen Zoon niet gespaard heeft,85) maar heeft Hem voor ons allen86) overgegeven,87) hoe zal Hij ons ook met Hem88) niet alle dingen89) schenken?90)
33 Wie zal beschuldiging inbrengen91) tegen de uitverkorenen Gods? God is het, Die rechtvaardig maakt.92)
34 Wie is het, die verdoemt?93) Christus is het, Die gestorven is;94) ja, wat meer is, Die ook opgewekt is,95) Die ook ter rechter hand Gods is,96) Die ook voor ons bidt.97)
35 Wie zal ons scheiden98) van de liefde van Christus?99) Verdrukking, of benauwdheid, of vervolging, of honger, naaktheid, of gevaar, of zwaard?
36 (Gelijk geschreven is: Want om Uwentwil worden wij den gansen dag100) gedood;101) wij zijn geacht als schapen ter slachting.)
37 Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars, door Hem, Die ons liefgehad heeft.102)
38 Want ik ben verzekerd,103) dat noch dood, noch leven, noch engelen,104) noch overheden,105) noch machten, noch tegenwoordige, noch toekomende dingen,
39 Noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods,106) welke is in Christus Jezus, onzen Heere.
Bert, Na alles nog eens doorgelezen te hebben merk ik dat je antwoorden alle betrekking hebben op het aannemen.
Ik meen dat niemand bestrijdt dat voor enkel door de Geest Gods tot levendgemaakte gelovigen het aannemen van Gods genade mogelijk is.
Dan staat nog steeds overeind dat God genade aanbiedt.
Alle eerder door mij aangehaalde teksten gaan over het aanbieden en niet het aannemen.
De enige conclusie die ik meen te zien is dat aanbieden en aannemen bij elkaar horen.
Maar dat kan ik niet terugvinden in Gods Woord.
Er wordt op meerdere plaatsen geproken van het weerspanninge van mensen.
Ongehoorzaamheid is ook een bewijs van niet luisteren. Ondanks de aangeboden beloften.
Het wederstaan van Gods Geest, ook dat is een Bijbels gegeven.
De stelling dat aanbieden niet kan vanwege niet kunnen aannemen is gewoon onhoudbaar en gaat lijnrecht tegen Gods Woord in.
Dat staat boven menselijke conclusies. Ik meen dus dat redenering dat aanbieden niet mogelijk is zonder mogelijkheid van aan te nemen te menselijk gedacht is.
De voorbeelden uit de Schrift zetten een spanning, tenminste, als mensen het vanuit de uitverkiezing willen samenbrengen.
Ik ben van mening dat wij als mensen de Schrift de Schrift moeten laten en niet een filter van onze menselijke conclusies tussen moeten zetten.
Want ik meen werkelijk dat geen mens meer grond van zaligheid zou hebben als de genade niet aangeboden werd in de uitwendige roeping.
Als een verbroken zondaar in ellende over de wereld gaat en Christus nodig heeft en geen vrije genade weet aangeboden voor alle mensen zal het dragen van vruchten van bekering een voorwaarde gaan worden om te durven geloven dat de genade persoonlijk mag worden geëigend.
Zonder zekerheid van uitverkiezing zou je je kunnen vergrijpen aan genade als ik jouw visie consequent vasthoud.
Ook in de evangelisatie loop je, of je wilt of niet, vast.
Als je mensen vertelt dat ze onder de toorn van God leven door de zonden en je kunt daarbij geen Evangelie prediken die genade biedt, dan is het Evangelie krachteloos gemaakt door onze dogmatisering van de Bijbel.
Dan minachten wij de door God instelde middelijke weg van de dwaasheid der prediking.
Trek ik jouw visie door, dan mag er ook geen bekering geëist worden. Want de mens kan zich immers evenmin bekeren als genade aannemen.
De mens is dood. Hoort niets, ziet niets en wil niets. Kan dus niets. Ook zich niet bekeren. Dezelfde gedachte, en evengoed niet Bijbels.
Maar toch menen we beide dat Gods Woord ondanks onze kromme redeneringen bekering en geloof eist.
Hier laat je dus wel de spanning staan. Waarom dan niet bij het aanbod van de genade in het Evangelie?
Dezelfde redenatie wordt selectief toegepast. Bij het spreken van 'aanbod' zou het arminaans zijn (de mens biedt helemaal niets aan) terwijl het zich bekeren wel wordt geleerd.
Mijn mening is dat Arminius ten onrechte erbij wordt gehaald als zijnde een soort einde van alle tegenspraak. Je weet evengoed als ik dat Arminius heel wat anders leerde. Dat had betrekking op de vrije wil.
Ter ondersteuning van mijn poging het gedachtengoed van mijn kerkverband, waar ik me hartelijk mee verbonden weet, te verdedigen een aantal gedeeltes komende uit de reformatie.
Joh 6:40 En dit is de wil Desgenen, Die Mij gezonden heeft, dat een iegelijk, die den Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, het eeuwige leven hebbe; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.
De regel der verkrijging van de zaligheid is dat we het Evangelie van Christus gehoorzamen.
Iedereen die niet met Christus tevreden is, maar nieuwsgierig vraagt naar de eeuwige verkiezing en zoekt zalig te worden buiten de Raad van God om. Het is dwaas dat de mens de zaligheid in de doolhof van de uitverkiezing wil zoeken zonder de voorgestelde weg van het geloof vast te houden.
Door deze verkeerde beschouwing wordt een poging gedaan de kracht en de werking van de uitverkiezing te vernietigen. Want indien God de gelovigen tot dit doel heeft uitverkoren, dat zij geloven zullen, neem dan het geloof weg, en de verkiezing is verminkt.
Het is onmogelijk om de volgorde, die in Gods raad is gesteld met betrekking tot begin en einde, te verbreken.
Zoals de verkiezing van God door een onafscheidelijk band de roeping met zich brengt, zo laat dan, als God ons krachtdadig geroepen heeft tot het geloof in Christus, dit bij ons zoveel kracht hebben, alsof Hij door een ingegraveerd zegel Zijn decreet over onze zaligheid bij ons bevestigde.
Want de getuigenis van Gods Geest is niets anders dan de verzegeling van onze aanneming. Daarom is voor een ieder zijn geloof tot een overvloedige getuigenis van Gods eeuwige verkiezing, zodat het heiligschennis is wanneer men nog dieper wil onderzoeken.
Die mens doet de Heilige Geest een verschrikkelijk onrecht aan, die weigert het eenvoudige getuigenis van de Geest te onderschrijven.
Over Hebreeën 6: Ik zend de mensen in geen geval naar Gods verborgen verkiezing om vandaar hun heil begerig te verwachten, maar ik beveel hen rechtstreeks naar Christus te gaan, in Wien ons heil is voorgesteld, dat anders in God verborgen zou blijven.. Nu zou je kunnen stellen dat voorstellen wat anders is dan aanbieden, maar er staat een stukje verder "Wij moeten allerminst beginnen bij watGod voor de schepping van de wereld over ons bepaald heeft, maar bij hetgeen ons van Zijn vaderlijke liefde in Christus geopenbaard is en bij hetgeen Christus Zelf ons door het Evangelie dagelijks predikt."
W.a Brakel schrijft er dit over (Redelijke Godsdienst deel 1):"Zoekt Christus, gelooft in Hem, bidt en strijdt tegen de zonde en gelooft, dat gij zalig zult worden als gij doet volgens Gods Woord. Dit is de vaste en veilige weg"
Geen van de schrijvers die ik citeer staan bekend als armininaan. En toch leren ze het aanbod van genade binnen de middelijke, geopenbaarde weg.
Ik meen dat niemand bestrijdt dat voor enkel door de Geest Gods tot levendgemaakte gelovigen het aannemen van Gods genade mogelijk is.
Dan staat nog steeds overeind dat God genade aanbiedt.
Alle eerder door mij aangehaalde teksten gaan over het aanbieden en niet het aannemen.
De enige conclusie die ik meen te zien is dat aanbieden en aannemen bij elkaar horen.
Maar dat kan ik niet terugvinden in Gods Woord.
Er wordt op meerdere plaatsen geproken van het weerspanninge van mensen.
Ongehoorzaamheid is ook een bewijs van niet luisteren. Ondanks de aangeboden beloften.
Het wederstaan van Gods Geest, ook dat is een Bijbels gegeven.
De stelling dat aanbieden niet kan vanwege niet kunnen aannemen is gewoon onhoudbaar en gaat lijnrecht tegen Gods Woord in.
Dat staat boven menselijke conclusies. Ik meen dus dat redenering dat aanbieden niet mogelijk is zonder mogelijkheid van aan te nemen te menselijk gedacht is.
De voorbeelden uit de Schrift zetten een spanning, tenminste, als mensen het vanuit de uitverkiezing willen samenbrengen.
Ik ben van mening dat wij als mensen de Schrift de Schrift moeten laten en niet een filter van onze menselijke conclusies tussen moeten zetten.
Want ik meen werkelijk dat geen mens meer grond van zaligheid zou hebben als de genade niet aangeboden werd in de uitwendige roeping.
Als een verbroken zondaar in ellende over de wereld gaat en Christus nodig heeft en geen vrije genade weet aangeboden voor alle mensen zal het dragen van vruchten van bekering een voorwaarde gaan worden om te durven geloven dat de genade persoonlijk mag worden geëigend.
Zonder zekerheid van uitverkiezing zou je je kunnen vergrijpen aan genade als ik jouw visie consequent vasthoud.
Ook in de evangelisatie loop je, of je wilt of niet, vast.
Als je mensen vertelt dat ze onder de toorn van God leven door de zonden en je kunt daarbij geen Evangelie prediken die genade biedt, dan is het Evangelie krachteloos gemaakt door onze dogmatisering van de Bijbel.
Dan minachten wij de door God instelde middelijke weg van de dwaasheid der prediking.
Trek ik jouw visie door, dan mag er ook geen bekering geëist worden. Want de mens kan zich immers evenmin bekeren als genade aannemen.
De mens is dood. Hoort niets, ziet niets en wil niets. Kan dus niets. Ook zich niet bekeren. Dezelfde gedachte, en evengoed niet Bijbels.
Maar toch menen we beide dat Gods Woord ondanks onze kromme redeneringen bekering en geloof eist.
Hier laat je dus wel de spanning staan. Waarom dan niet bij het aanbod van de genade in het Evangelie?
Dezelfde redenatie wordt selectief toegepast. Bij het spreken van 'aanbod' zou het arminaans zijn (de mens biedt helemaal niets aan) terwijl het zich bekeren wel wordt geleerd.
Mijn mening is dat Arminius ten onrechte erbij wordt gehaald als zijnde een soort einde van alle tegenspraak. Je weet evengoed als ik dat Arminius heel wat anders leerde. Dat had betrekking op de vrije wil.
Ter ondersteuning van mijn poging het gedachtengoed van mijn kerkverband, waar ik me hartelijk mee verbonden weet, te verdedigen een aantal gedeeltes komende uit de reformatie.
Joh 6:40 En dit is de wil Desgenen, Die Mij gezonden heeft, dat een iegelijk, die den Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, het eeuwige leven hebbe; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.
De regel der verkrijging van de zaligheid is dat we het Evangelie van Christus gehoorzamen.
Iedereen die niet met Christus tevreden is, maar nieuwsgierig vraagt naar de eeuwige verkiezing en zoekt zalig te worden buiten de Raad van God om. Het is dwaas dat de mens de zaligheid in de doolhof van de uitverkiezing wil zoeken zonder de voorgestelde weg van het geloof vast te houden.
Door deze verkeerde beschouwing wordt een poging gedaan de kracht en de werking van de uitverkiezing te vernietigen. Want indien God de gelovigen tot dit doel heeft uitverkoren, dat zij geloven zullen, neem dan het geloof weg, en de verkiezing is verminkt.
Het is onmogelijk om de volgorde, die in Gods raad is gesteld met betrekking tot begin en einde, te verbreken.
Zoals de verkiezing van God door een onafscheidelijk band de roeping met zich brengt, zo laat dan, als God ons krachtdadig geroepen heeft tot het geloof in Christus, dit bij ons zoveel kracht hebben, alsof Hij door een ingegraveerd zegel Zijn decreet over onze zaligheid bij ons bevestigde.
Want de getuigenis van Gods Geest is niets anders dan de verzegeling van onze aanneming. Daarom is voor een ieder zijn geloof tot een overvloedige getuigenis van Gods eeuwige verkiezing, zodat het heiligschennis is wanneer men nog dieper wil onderzoeken.
Die mens doet de Heilige Geest een verschrikkelijk onrecht aan, die weigert het eenvoudige getuigenis van de Geest te onderschrijven.
Over Hebreeën 6: Ik zend de mensen in geen geval naar Gods verborgen verkiezing om vandaar hun heil begerig te verwachten, maar ik beveel hen rechtstreeks naar Christus te gaan, in Wien ons heil is voorgesteld, dat anders in God verborgen zou blijven.. Nu zou je kunnen stellen dat voorstellen wat anders is dan aanbieden, maar er staat een stukje verder "Wij moeten allerminst beginnen bij watGod voor de schepping van de wereld over ons bepaald heeft, maar bij hetgeen ons van Zijn vaderlijke liefde in Christus geopenbaard is en bij hetgeen Christus Zelf ons door het Evangelie dagelijks predikt."
W.a Brakel schrijft er dit over (Redelijke Godsdienst deel 1):"Zoekt Christus, gelooft in Hem, bidt en strijdt tegen de zonde en gelooft, dat gij zalig zult worden als gij doet volgens Gods Woord. Dit is de vaste en veilige weg"
Geen van de schrijvers die ik citeer staan bekend als armininaan. En toch leren ze het aanbod van genade binnen de middelijke, geopenbaarde weg.
-
Bert Mulder
- Berichten: 9087
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Broeder Klavier:
Gezien dat je zegt dat iemand die niet eerst levend gemaakt is God's genade kan aannemen, zie ik je toch een stuk dichter bij onze positie staat dan je wel denkt. Want de mens die levendgemaakt is, die kan niet alleen gelovig aannemen, die zal het ook gelovig aannemen.(3/4-8)
Maar we moeten wel de onderscheiding tussen de uitwendige en de inwendige roeping onderhouden. Dus pas als de mens inwendig geroepen is, kan de mens gelovig aannemen.
En we zijn het goed eens dat het boven menselijke redenatie is.(3/4-13)
En wij mogen niet uit de uitverkiezing redeneren. Maar ook weer niet zeggen dat er maar niet over de uitverkiezing (en verwerping) mag gepreekt worden. Want het staat toch in de Schrift, heel veel zelfs, vooral door Paulus, en het leerstuk uitverkiezing werkt toch (in elk geval voor mij) een ontzaglijke Troost. Want als ik niet verkoren was, dan was ik verloren.(DL1-6, 1-13)
Zo 'bied' God niet iedereen genade aan. Wel moeten wij aan iedereen het volle Evangelie prediken, ook aan dengenen die God nooit lief gehad heeft, en nooit zal liefhebben.(DL 1-2, 1-3, 2-5, 2-6)
Wat betreft de doodstaat gaat jouw redenering wel fout. Want in de staat der rechtheid kon de mens wel. Maar hij heeft die goede gaven van God verspeeld. Dus God mag rechtvaardig van ons eisen wat we niet (meer) kunnen. (DL 1-1, 1-15, 1-18, 2-1, 3/4-1)
En ik gebruik geen kromme redenering. Ik, en de Bijbel, zeggen nooit dat we onszelf kunnen bekeren, zonder dat we wedergeboren worden.
En ik haalde Arminius er niet bij, wat betreft het aanbod. Heb ik ook niemand van betigd arminiaans te zijn. Dit heb ik gezegd:
Ik zal je nooit kwalijk nemen je kerkverband te ondersteunen. Ook vecht ik je kerkverband niet aan. Er zijn te veel mensen in je kerkverband waar ik, zoals je wel weet, hoge achting voor hebt. Zoals Ds. G.H. Kersten. Wat ik wel graag van je wou zien, is als je citaten aanhaald, dat je ook even er bijzet waar het staat. Zal ik waarschijnlijk het boek niet hebben, maar weet ik toch wel even wie wat zegt, en waar. En als het in de Dogmatiek van Ds. Kersten staat, kan ik het even opzoeken. Net zoals met Calvijn, of Ursinus, bijvoorbeeld. Wat je ook aanhaald van W.a Brakel kan ik ook goed in meestemmen.
Gezien dat je zegt dat iemand die niet eerst levend gemaakt is God's genade kan aannemen, zie ik je toch een stuk dichter bij onze positie staat dan je wel denkt. Want de mens die levendgemaakt is, die kan niet alleen gelovig aannemen, die zal het ook gelovig aannemen.(3/4-8)
Maar we moeten wel de onderscheiding tussen de uitwendige en de inwendige roeping onderhouden. Dus pas als de mens inwendig geroepen is, kan de mens gelovig aannemen.
En we zijn het goed eens dat het boven menselijke redenatie is.(3/4-13)
En wij mogen niet uit de uitverkiezing redeneren. Maar ook weer niet zeggen dat er maar niet over de uitverkiezing (en verwerping) mag gepreekt worden. Want het staat toch in de Schrift, heel veel zelfs, vooral door Paulus, en het leerstuk uitverkiezing werkt toch (in elk geval voor mij) een ontzaglijke Troost. Want als ik niet verkoren was, dan was ik verloren.(DL1-6, 1-13)
Zo 'bied' God niet iedereen genade aan. Wel moeten wij aan iedereen het volle Evangelie prediken, ook aan dengenen die God nooit lief gehad heeft, en nooit zal liefhebben.(DL 1-2, 1-3, 2-5, 2-6)
Wat betreft de doodstaat gaat jouw redenering wel fout. Want in de staat der rechtheid kon de mens wel. Maar hij heeft die goede gaven van God verspeeld. Dus God mag rechtvaardig van ons eisen wat we niet (meer) kunnen. (DL 1-1, 1-15, 1-18, 2-1, 3/4-1)
En ik gebruik geen kromme redenering. Ik, en de Bijbel, zeggen nooit dat we onszelf kunnen bekeren, zonder dat we wedergeboren worden.
En ik haalde Arminius er niet bij, wat betreft het aanbod. Heb ik ook niemand van betigd arminiaans te zijn. Dit heb ik gezegd:
En daar wil ik mee zeggen dat we voorzichtig in onze redenatie moeten zijn. Hoewel het waar is dat de arminianen leren dat de mens zelf kan kiezen voor het goede en het kwade. Net zoals Pelagius dat leerde. De keuze vloeit uit van de vrije wil. Zonder een vrije wil kun je niet kiezen.(3/4-14)Als dat waar zou zijn, hoe kan iemand die dood in de zonde een keuze maken? Sorry, ik meen te weten dat je niet arminiaans bent, maar dat klinkt toch wel even arminiaans
Ik zal je nooit kwalijk nemen je kerkverband te ondersteunen. Ook vecht ik je kerkverband niet aan. Er zijn te veel mensen in je kerkverband waar ik, zoals je wel weet, hoge achting voor hebt. Zoals Ds. G.H. Kersten. Wat ik wel graag van je wou zien, is als je citaten aanhaald, dat je ook even er bijzet waar het staat. Zal ik waarschijnlijk het boek niet hebben, maar weet ik toch wel even wie wat zegt, en waar. En als het in de Dogmatiek van Ds. Kersten staat, kan ik het even opzoeken. Net zoals met Calvijn, of Ursinus, bijvoorbeeld. Wat je ook aanhaald van W.a Brakel kan ik ook goed in meestemmen.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
-
Bert Mulder
- Berichten: 9087
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Yes, this is an english language topic. And we have really, really broken the rules here. Since we are having, I hope, a profitable discussion, I ask the moderators to bear with us, in both languages.
Since the reason for this topic was the question: "How can the Protestant Reformed come with the Gospel without an offer", let me offer a few sermons here, and hopefully you will see the, not the power of the offer, but the power of the Gospel:
Rev. H. Hoeksema: on Mat 28:11 (coming to find rest)
http://www.prca.org/whosoever_will/chapter3.html
http://www.prca.org/sermons/acts2.39.html
Since the reason for this topic was the question: "How can the Protestant Reformed come with the Gospel without an offer", let me offer a few sermons here, and hopefully you will see the, not the power of the offer, but the power of the Gospel:
Rev. H. Hoeksema: on Mat 28:11 (coming to find rest)
http://www.prca.org/whosoever_will/chapter3.html
And here Rev. D. Klein on Act 2:39 (the Promise to us and our children)But Christ speaks: Come! And when He speaks, who can still resist? Ah, when I speak, when mere man speaks, when a preacher begs and calls and persuades, it is of no avail. You hear with the natural ear, you see with your natural eye, you understand the meaning of the gospel, but you refuse to come, you reject the Christ, you only prove that you are blind, and deaf, and very corrupt, and aggravate your guilt. But Christ speaks! He that once stood at the open grave of Lazarus, calling: "Lazarus, come forth," and he came out, speaks. He speaks by his Spirit and Word. And through the power of His almighty Word you receive eyes to see, ears to hear, an enlightened understanding to know your misery, the longing to be delivered and to enter into the rest of God, the will to come to Christ! And whosoever will may come! The promise is yours, and it shall never fail: "Come, and I will give you rest!"
http://www.prca.org/sermons/acts2.39.html
May the Lord bless His Word to everyone's heart, and that this topic may be to the glory of His Name, and the furtherance of His Kingdom!It is important for us to know who exactly receives this promise. It may seem from what the apostle Peter says that everyone receives this promise. Peter, after all, is speaking to a whole multitude of people. And doesn't it seem as if Peter says to every one of them, "The promise is to you, to everyone of you, to all of you and to all your children?" Peter doesn't say, "The promise is just to some of you," or "to some of your children." Is this then a general promise of God?
There are some that want to explain the text that way. According to them the promise is general. The promise, they say, is for every child of believing parents. But just think of what that would mean. If God's promise was to every single child of believing parents, wouldn't we have a powerless god? Wouldn't we then have a god who promises to save every single child but cannot (because, after all, some go astray, don't they)? Wouldn't we have a powerless god who cannot save all of them, and therefore really cannot save any of them?
That's not what the text teaches. It says, "The promise is to you and to your children, and to all that are afar off" - and then this - "even as many as the Lord our God shall call."
That last clause is an important limiting clause. It governs the whole verse. When the Apostle Peter says, "even as many as the Lord our God shall call" he says, "God's promise is to those whom God calls of our children." The call of God determines who receives the promise. The call of God determines who receives the promise among the Jews. The call of God determines who receives the promise among the Gentiles. And the call of God determines who receives the promise among our children.
So God's promise is particular. It isn't for all. It is only for those whom God sovereignly calls to Himself.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
@Bert: Kun je nog even ingaan op de citaten (Calvijns commentaren op de brieven van Paulus, Redelijke Godsdienst deel 1) die ik aanhaalde en het woord 'aannemen' zoals het gebruikt wordt in Gods Woord verklaren in de praktijk van de prediking?
Ik meen zelf hierin te lezen dat de uitwendige roeping en de inwendige voor ons mensen één en dezelfde roeping is.
Onder bediening van de uitwendige roeping werkt de Heilige Geest de inwendige roeping. Net als in Ezechiël 37.
De citaten van o.a. Brákel gaan daar ook vanuit. Ik neem aan dat Brákel een zuiver gereformeerd geluid laat horen?
Het onderscheid wordt bepaald door Gods Geest, die door Zijn werking de uitwendige roeping tot een inwendige maakt door tegelijkertijd de zondaar tot leven te brengen.
Dat betekend tweeërlei effect op dezelfde prediking, zoals Calvijn dat noemt. Voor de ene hoorder het gelovig aannemen van Gods Waarheid en daarin omhelzen van de beloftes en voor de ander het afwijzen van Gods Woord en daarmee de beloftes voor onwaar verklaren. De mens in de doodstaat doet dus niets anders dan God tot een leugenaar maken, elke keer weer, als de Evangelieboodschap wordt geweigerd en niet geloofd.
De mens kan in de doodstaat niet geloven uit zichzelf, maar des te beter Gods genade verwerpen in zijn hoogmoed en verblindheid. Gods aanbieden van het Evangelie van vrije genade is niet afhankelijk van de zondaar. Anders zou er geen prediking kunnen zijn. Want alle mensen worden als zondaar in zonden ontvangen en geboren. Niemand is bij geboorte in de weet van de doodstaat en zonder dat Gods Woord dat predikt, zal de mens dat ook niet leren.
Evenals de genade die nodig is om te kunnen sterven.
Alle mensen hebben een Borg nodig. Niemand zal kunnen zeggen dat niet alle mensen de mogelijkheid hebben tot de Borg te komen.
Dan moeten we de HC aanpassen als dat zo zou zijn.
De mogelijkheid wordt geboden in de roeping van de prediking.
Door één roeping. De ene ten leven, de ander ten verderf en ter vermeerdering van zijn oordeel. Het Evangelie zal tegen de ongelovige getuigen omdat het als mogelijkheid om zalig te worden is aangeboden. Als de mogelijkheid geen mogelijk zou zijn, zou de Evangeliebelofte niet waar zijn en God liegen. Ik wens geen leer te erkennen die deze mogelijkheid als denkwijze inbrengt.
Zeker niet als het resulteert in een leidelijkheid in de prediking, iets wat maar al te veel praktijk is gebleken. Een praktijk waarin de oproep tot bekering ontbreekt vanwege dezelfde onmogelijkheid vanwege de doodstaat van de mens. Een prediking lijnrecht tegen de Schrift in. Gebaseerd op redenaties die Gods Raadsbesluiten menen te kunnen ontrafelen en de prediking daarop afstemmen. Dat is op Gods plaats gaan staan en dezelfde zonde als in het paradijs waar de mens ook als God wilde zijn. Een groter bewijs van de doodstaat is er niet!
Kortom: Het in- of uitwendig in de roeping is enkel uit het 'effect' op de prediking af te lezen. Dus het kan niet vooraf in de prediking gezet worden.
De genade is nodig voor de inwendige roeping. Als er één prediking is, dan mag deze genade ook in de uitwendige roeping worden gebracht.
Ik meen zelf hierin te lezen dat de uitwendige roeping en de inwendige voor ons mensen één en dezelfde roeping is.
Onder bediening van de uitwendige roeping werkt de Heilige Geest de inwendige roeping. Net als in Ezechiël 37.
De citaten van o.a. Brákel gaan daar ook vanuit. Ik neem aan dat Brákel een zuiver gereformeerd geluid laat horen?
Het onderscheid wordt bepaald door Gods Geest, die door Zijn werking de uitwendige roeping tot een inwendige maakt door tegelijkertijd de zondaar tot leven te brengen.
Dat betekend tweeërlei effect op dezelfde prediking, zoals Calvijn dat noemt. Voor de ene hoorder het gelovig aannemen van Gods Waarheid en daarin omhelzen van de beloftes en voor de ander het afwijzen van Gods Woord en daarmee de beloftes voor onwaar verklaren. De mens in de doodstaat doet dus niets anders dan God tot een leugenaar maken, elke keer weer, als de Evangelieboodschap wordt geweigerd en niet geloofd.
De mens kan in de doodstaat niet geloven uit zichzelf, maar des te beter Gods genade verwerpen in zijn hoogmoed en verblindheid. Gods aanbieden van het Evangelie van vrije genade is niet afhankelijk van de zondaar. Anders zou er geen prediking kunnen zijn. Want alle mensen worden als zondaar in zonden ontvangen en geboren. Niemand is bij geboorte in de weet van de doodstaat en zonder dat Gods Woord dat predikt, zal de mens dat ook niet leren.
Evenals de genade die nodig is om te kunnen sterven.
Alle mensen hebben een Borg nodig. Niemand zal kunnen zeggen dat niet alle mensen de mogelijkheid hebben tot de Borg te komen.
Dan moeten we de HC aanpassen als dat zo zou zijn.
De mogelijkheid wordt geboden in de roeping van de prediking.
Door één roeping. De ene ten leven, de ander ten verderf en ter vermeerdering van zijn oordeel. Het Evangelie zal tegen de ongelovige getuigen omdat het als mogelijkheid om zalig te worden is aangeboden. Als de mogelijkheid geen mogelijk zou zijn, zou de Evangeliebelofte niet waar zijn en God liegen. Ik wens geen leer te erkennen die deze mogelijkheid als denkwijze inbrengt.
Zeker niet als het resulteert in een leidelijkheid in de prediking, iets wat maar al te veel praktijk is gebleken. Een praktijk waarin de oproep tot bekering ontbreekt vanwege dezelfde onmogelijkheid vanwege de doodstaat van de mens. Een prediking lijnrecht tegen de Schrift in. Gebaseerd op redenaties die Gods Raadsbesluiten menen te kunnen ontrafelen en de prediking daarop afstemmen. Dat is op Gods plaats gaan staan en dezelfde zonde als in het paradijs waar de mens ook als God wilde zijn. Een groter bewijs van de doodstaat is er niet!
Kortom: Het in- of uitwendig in de roeping is enkel uit het 'effect' op de prediking af te lezen. Dus het kan niet vooraf in de prediking gezet worden.
De genade is nodig voor de inwendige roeping. Als er één prediking is, dan mag deze genade ook in de uitwendige roeping worden gebracht.
Laatst gewijzigd door Klavier op 17 nov 2006, 09:39, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Bert Mulder
- Berichten: 9087
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
You got it, Klavier. Dat zou ik ook zo verklaren. Daar kan ik amen op zeggen.Klavier schreef:@Bert: Kun je nog even ingaan op de citaten (Calvijns commentaren op de brieven van Paulus, Redelijke Godsdienst deel 1) die ik aanhaalde en het woord 'aannemen' zoals het gebruikt wordt in Gods Woord verklaren in de praktijk van de prediking?
Ik meen zelf hierin te lezen dat de uitwendige roeping en de inwendige voor ons mensen één en dezelfde roeping is.
Onder bediening van de uitwendige roeping werkt de Heilige Geest de inwendige roeping. Net als in Ezechiël 37.
De citaten van o.a. Brákel gaan daar ook vanuit. Ik neem aan dat Brákel een zuiver gereformeerd geluid laat horen?
Het onderscheid wordt bepaald door Gods Geest, die door Zijn werking de uitwendige roeping tot een inwendige maakt door tegelijkertijd de zondaar tot leven te brengen.
Dat betekend tweeërlei effect op dezelfde prediking, zoals Calvijn dat noemt. Voor de ene hoorder het gelovig aannemen van Gods Waarheid en daarin omhelzen van de beloftes en voor de ander het afwijzen van Gods Woord en daarmee de beloftes voor onwaar verklaren. De mens in de doodstaat doet dus niets anders dan God tot een leugenaar maken, elke keer weer, als de Evangelieboodschap wordt geweigerd en niet geloofd.
De mens kan in de doodstaat niet geloven uit zichzelf, maar des te beter Gods genade verwerpen in zijn hoogmoed en verblindheid. Gods aanbieden van het Evangelie van vrije genade is niet afhankelijk van de zondaar. Anders zou er geen prediking kunnen zijn. Want alle mensen worden als zondaar in zonden ontvangen en geboren. Niemand is bij geboorte in de weet van de doodstaat en zonder dat Gods Woord dat predikt, zal de mens dat ook niet leren.
Evenals de genade die nodig is om te kunnen sterven.
Alle mensen hebben een Borg nodig. Niemand zal kunnen zeggen dat niet alle mensen de mogelijkheid hebben tot de Borg te komen.
Dan moeten we de HC aanpassen als dat zo zou zijn.
De mogelijkheid wordt geboden in de roeping van de prediking.
Door één roeping. De ene ten leven, de ander ten verderf en ter vermeerdering van zijn oordeel. Het Evangelie zal tegen de ongelovige getuigen omdat het als mogelijkheid om zalig te worden is aangeboden. Als de mogelijkheid geen mogelijk zou zijn, zou de Evangeliebelofte niet waar zijn en God liegen. Ik wens geen leer te erkennen die deze mogelijkheid als denkwijze inbrengt.
Zeker niet als het resulteert in een leidelijkheid in de prediking, iets wat maar al te veel praktijk is gebleken. Een praktijk waarin de oproep tot bekering ontbreekt vanwege dezelfde onmogelijkheid vanwege de doodstaat van de mens. Een prediking lijnrecht tegen de Schrift in. Gebaseerd op redenaties die Gods Raadsbesluiten menen te kunnen ontrafelen en de prediking daarop afstemmen. Dat is op Gods plaats gaan staan en dezelfde zonde als in het paradijs waar de mens ook als God wilde zijn. Een groter bewijs van de doodstaat is er niet!
Kortom: Het in- of uitwendig in de roeping is enkel uit het 'effect' op de prediking af te lezen. Dus het kan niet vooraf in de prediking gezet worden.
De genade is nodig voor de inwendige roeping. Als er één prediking is, dan mag deze genade ook in de uitwendige roeping worden gebracht.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
-
Bert Mulder
- Berichten: 9087
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Zolang je van een 'aanbod van genade' spreekt zoals ook Calvijn, Ds. Brakel, Ds. Kersten over een aanbod spraken dan heb ik er geen probleem mee, behalve dat het wel verwarrend werkt. Is het waarschijnlijk beter het woord voorstellen te gebruiken, want zo bedoelden zij het woord 'aanbod'.Klavier schreef:Ok, so we can free speak about 'aanbod van genade' like the Erskines?
:wink:
Wij moeten oppassen niet slordig te zijn met de dogmatiek.
En het fundamentele is, dat als de prediking tot ons komt, wij zelf in de prediking Christus moeten horen. Zoals de Schrift ons zegt in Romeinen 10:
Hoe zullen wij in Hem geloven, Welken wij niet gehoord hebben? Het woordje van staat niet in de grondtekst. De predikant functioneert dus als ambassadeur of heraut. Sprekende de Woorden van de Koning. Dus een predikant mag nooit met zijn eigen ideen komen. Dus Christus, in de prediking, spreekt genade tot zijn volk, zijn Kerk. En datzelfde Woord voor de verworpenen is wel een beval tot geloof en bekering, maar geen genade en alleen een verzwaring van het oordeel. Want het Woord is een tweesnijdend zwaard.14 Hoe zullen zij dan Hem aanroepen,22) in Welken zij niet geloofd hebben? En hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben?23) En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt?24)
15 En hoe zullen zij prediken,25) indien zij niet gezonden worden?26) Gelijk geschreven is: Hoe liefelijk zijn de voeten27) dergenen, die vrede verkondigen,28) dergenen, die het goede verkondigen!
En de Erskines is weer een heel ander onderwerp.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
-
Bert Mulder
- Berichten: 9087
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Kwam dit tegen, weet niet wie het geschreven heeft. Weet iemand hier het soms?
Het aanbod van genade
Komt het aanbod alleen tot de ontdekte zondaar (zoals wordt geleerd in de Gereformeerde Gemeente in Nederland) of tot iedereen die onder de woordverkondiging zit?
Het woord 'aanbod' of wat ermee samenhangt (aanbieden) komt in de Bijbel niet voor. De vraag is dus, wat er door de vraagsteller mee wordt bedoeld. Het is mij namelijk opgevallen dat sommige predikanten het woord veelvuldig gebruiken, terwijl anderen het bewust en beslist vermijden, omdat ze ontkennen dat het Bijbels is. Dan vraag je je af, waarom zou dat zijn? Betekent het dat de één zo'n ander zicht op deze zaak heeft dan de ander of betekent het dat mensen hetzelfde woord verschillend gebruiken? Bedoelt de één met het woord aanbod wat de ander met andere woorden zegt? En bedoelt de ander met datzelfde woord iets anders, namelijk wat beiden ontkennen?
Ik denk aan de remonstrantse opvatting achter het aanbod. Wanneer sommige rechtzinnige predikanten het woord aanbod afwijzen, doen ze dat omdat ze bij dat woord altijd die remonstrantse betekenis denken en omdat ze die remonstrantse betekenis van het woord aanbod terecht afwijzen. Anderen, even rechtzinnig, gebruiken het woord aanbod wel, maar niet op de manier van de remonstranten. Ze denken er heel iets anders bij en ze bedoelen er heel iets anders mee. En daar vandaan kan een misverstand groeien.
Daarom is van belang te weten, wat het betekent wanneer iemand zegt: het aanbod van genade komt alleen tot ontdekte zondaren. En wat een ander bedoelt wanneer hij zegt: nee, het aanbod van genade komt tot allen die onder de verkondiging van het Woord zitten?
Wanneer voorstanders van dit woord wat betreft de niet-ontdekte zondaren, en tegenstanders ervan goed zouden uitleggen wat ze bedoelen en goed naar elkaar zouden luisteren om precies te begrijpen wat de anderen bedoelen, dan kon het wel eens zijn dat het verschil heel niet zo groot is als het soms lijkt.
Ik voor mij gebruik het woord aanbod weinig. Als ik het gebruik, bedoel ik wat de kanttekeningen op de Statenvertaling bedoelen. Wat zeggen die dan? In Lukas 19 vers 44 weent Jezus over de hardheid van de inwoners van Jeruzalem en zegt dat zij de tijd van hun bezoeking niet bekend hebben. Deze uitdrukking verklaren onze vertalers in de kant, nummer 41, als volgt: Namelijk, waarin u door de prediking van het Evangelie de genade van God nu wordt aangeboden. Wat zouden onze statenvertalers bedoelen? Toch niets anders, dan dat de inwoners van Jeruzalem, die nu nog op het spoor van zonde en ongeloof zijn, Gods genade mochten aannemen!
Of zoals zij het schrijven in de kant op Openbaring 16 vers 9, waar staat, dat de mensen zich niet bekeren om aan God heerlijkheid te geven. Kanttekening 13 op 'om Hem heerlijkheid te geven' luidt: Namelijk, in het bekennen van Zijn rechtvaardigheid en het aannemen van Zijn barmhartigheid en genade, die hun wordt aangeboden. Met deze opmerking wordt hetzelfde bedoeld.
En in Jesaja 8 vers 15 staat, dat de inwoners van Jeruzalem zullen struikelen, vallen en verbroken worden. Kanttekening 58 bij het woord 'vallen' luidt: Omdat zij de aangeboden genade des Heeren door ongeloof zouden verwerpen, zou die hun tot grotere verdoemenis strekken.
In deze betekenis kunnen we het woord aanbod laten staan en we zien dat het zich uitstrekt tot onbekeerden, die onbekeerd zullen sterven en verloren gaan. Dus niet alleen tot ontdekte zondaren. Maar daarmee hebben onze getrouwe statenvertalers niet het woord aanbod op een remonstrantse manier gebruiken.
Wat betekent het dan? Dat een ieder mag komen tot Christus. Dat een ieder van de luisteraars van Hem gelovig gebruik mag maken. En dat geldt van ongelovigen in zekere zin ook. Maar in bijzondere zin geldt het wel van ontdekte zondaren. Zij mogen tot Jezus komen en van Hem gebruik maken.
Het is belangrijk dat we ons voor het remonstrantse gebruik van het aanbod hoeden. Zij bedoelen te zeggen: God wil iedereen zalig maken, en Hij biedt de zaligheid aan allen aan, maar nu ligt het in de macht van mensen om op dit aanbod in te gaan of om het af te wijzen. Wil God iemand wel zalig maken, maar die mens wil niet, dan gaat het niet door! God is dus afhankelijk van de keuze en gewilligheid van mensen. Dat houdt in dat uw zaligheid wel voor het grootste deel steunt op God en Zijn werk in Christus en door de Geest, maar dat uw zaligheid tegelijk toch uiteindelijk geheel en al afhankelijk is van uw eigen goede wil!
Als ik zo had moeten zalig worden en zo zal moeten zalig worden, was het voor mij een volstrekt onmogelijke en dus een voor eeuwig verloren zaak geweest en zal het ook een volstrekt onmogelijke en voor eeuwig verloren zaak zijn!
Zo'n godbeledigende en onterende leer verwerpen wij van ganser harte. Als het aanbod dit moet betekenen, zijn we het volkomen met hen eens, die het niet wensen te gebruiken.
Maar omdat onze contra-remonstrantse statenvertalers in hun kanttekeningen het woord toch gebruiken, mogen we voorzichtig stellen: al komt het woord 'aanbod' in de Bijbel niet voor en al is het dus niet verkeerd om dit woord niet te gebruiken, toch is het goed mogelijk om op een rechtzinnige manier over 'aanbod van genade' te spreken, zelfs aan niet-ontdekte zondaren.
Laat de vraagstelling over wel of niet algemeen, onvoorwaardelijk en welmenend aanbod van genade voor ons niet een verstandelijke zaak zijn, maar laten we onszelf onderzoeken of we er eerlijk belang bij hebben.
Ik vraag u: wat maakt het u nu wezenlijk uit, of Christus u wel of niet wordt aangeboden? En of de genade alleen voor een ontdekte zondaar is of niet? Bent u er in uw nood bij betrokken? Dan leert de Schrift ons - op het standpunt van zowel voor- als tegenstanders - dat een ieder die deze Christus niet meer missen kan en die het zonder deze genade niet meer stellen kan, komen mag! Nu! En ook geldt vanuit voor- en tegenstanders: als we er niet werkelijk belang in stellen om met God verzoend te zijn, wat bekommeren we ons dan over zulke vraagstellingen? Onderzoek uzelf nauwgezet en vraag om genade tot waarachtige bekering.
Is er echter iemand die zich afvraagt: mag ik wel tot de Zaligmaker der wereld komen? Want misschien is het aanbod niet voor mij?! Dan zeg ik u: als de nood in uw ziel nog zó klein is dat u het zich nog kunt permitteren om over het aanbod van genade uw hoofd te breken, vraag dan of u een even grote nood mag hebben als de Kananese vrouw, die ook geen algemeen aanbod van genade in haar jas had, maar die wel goede gedachten van Jezus Christus de Zoon van David in haar hart had en die met haar nood het niet kon laten om Hem 'lastig te vallen'. Nu, doet u het dan ook maar! Of de genade u nu wordt aangeboden of niet..., laat dat onderwerp gerust zitten en laten daar de heren theologen zich maar mee bemoeien, maar laat niet af hand en oog op te heffen naar omhoog!
Het onderwerp van het aanbod van genade is uiteindelijk alleen van belang, als het gaat om bezwaren in het komen tot Christus te voorkomen of op te lossen. Dan zeg ik u: bent u verlangend om uw nood aan Hem kwijt te raken en om uw schuld aan Hem over te doen? Anders gezegd: hebt u er een sterke begeerte naar dat Christus Zijn Naam en Ambt aan uw ziel zal bekendmaken...? Laat dan vanuit het waarachtige Woord des HEEREN duidelijk zijn dat u niet zult worden afgewezen, maar bij Hem Goddelijk welkom bent. Neem de proef, onderzoek het persoonlijk. Het zal niet tegenvallen! Zelfs al moet u Hem klagen: ik ben vast nog geen ontdekte zondaar...!
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Hoe kan een dode horen?Bert Mulder schreef:[...] Want, hoe kan een dode zondaar Christus aannemen?
Amen, amen, Ik zeg u: De ure komt, en is nu, wanneer de doden zullen horen de stem des Zoons Gods, en die ze gehoord hebben, zullen leven.
Een ander aspect wat hier naar voren komt is de Woordprediking. Het Woord is een tweesnijdend zwaard en zo valt het onderscheid dan tussen de verworpenen en de uitverkorenen.
Het Woord is ten alle tijde hetzelfde. Het Woord is onveranderlijk, want het is Gods Woord. Het Woord komt tot iedereen in de prediking van Wet en Evangelie [cf. de gelijkenis van de Zaaier], het onderscheid is: wat doen we met dat Woord. Geloven of volharden in ongeloof.
Bang zijn voor dwalingen mag, maar het moet niet doorslaan.
-
Bert Mulder
- Berichten: 9087
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Amenndonselaar schreef:Hoe kan een dode horen?Bert Mulder schreef:[...] Want, hoe kan een dode zondaar Christus aannemen?
Amen, amen, Ik zeg u: De ure komt, en is nu, wanneer de doden zullen horen de stem des Zoons Gods, en die ze gehoord hebben, zullen leven.
Een ander aspect wat hier naar voren komt is de Woordprediking. Het Woord is een tweesnijdend zwaard en zo valt het onderscheid dan tussen de verworpenen en de uitverkorenen.
Het Woord is ten alle tijde hetzelfde. Het Woord is onveranderlijk, want het is Gods Woord. Het Woord komt tot iedereen in de prediking van Wet en Evangelie [cf. de gelijkenis van de Zaaier], het onderscheid is: wat doen we met dat Woord. Geloven of volharden in ongeloof.
Bang zijn voor dwalingen mag, maar het moet niet doorslaan.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.