Pim schreef:Kaw schreef:Pim schreef:behoefte aan familyplanning, gebruik van voorbehoedsmiddelen, financiële draagkracht
Tja zoek eerst het koninkrijk van God en de rest zal u gegeven worden? De musjes hoeven zich ook niet druk te maken over wat ze de volgende dag eten? Zal God dan niet beter voor ons zorgen dan voor die musjes?
Misschien wel een beetje te eenvoudig gesteld, maar ik zie in mijn omgeving naar mijn mening een wel erg grote bewustwording omtrent financiele draagkracht dat van zichzelf natuurlijk een erg relatief begrip is. We (G en ik) wilden al wel na een jaar trouwen. Ik zal eerlijk zeggen dat het maar goed is dat dat niet gebeurd is, want wat waren we naief over alles! Maar er is echt ook een andere kant waar doorgespaard wordt voor een volledig Mart Kleppe ingerichte tweeverdienershypotheekhuis.
We hebben nu een flatje gekocht dat gunstig genoeg al behoorlijk gestoffeerd is en waar we niet veel aan hoeven te doen. En wat van de zus van mijn vriendin is, waardoor we een vriendenprijsje kregen.
En in mijn omgeving toch van die steekjes onder water... Een flatje? Geen nieuwe keuken? Ah, dat bed dat jullie via marktplaats hebben gekocht... Je gaat daar echt op slapen?
Volgens mij ga je maar op 1 punt van de 6 in, en dan nog wel een van de minst belangrijke.
Verder. Denk jij dat zorgen omtrent financiele draagkracht ophoudt bij de trouwdag? Hoe gaat het verder als er kinderen komen en 1 van de ouders misschien stopt met werken of minder gaat werken, etc.?
Inderdaad een beetje te eenvoudig gesteld, dus ik zie geen reden om de stelling te heroverwegen.
Ik geloof niet dat ik ergens beweer dat je financiele draagkracht ophoudt bij je trouwdag. En wij proberen onze uitgavepatronen zo te stroomlijnen dat een kind krijgen geen probleem is. Dat kind krijgen is misschien idd wel een probleem wanneer je als student trouwt, maar als je als kerk een regel hebt dat trouwen ook betekent dat je kiest voor het openstellen van kinderen... Dan moet er ook gesproken kunnen worden over de problemen die je krijgt wanneer je een kind krijgt in je studententijd. De GKV bijv. helpt je financieel een beetje, maar je kunt ook andere dingen in samenspraak met de gemeenschap vaak wel voor elkaar krijgen zoals dat het kind een ochtendje bij een gemeentelid kan verkeren. (Terwijl het in die kerk helemaal niet zo sterk is dat je na het trouwen gelijk kinderen hoort te krijgen.)
Overigens over de financiele draagkracht... Is het vaak niet het probleem dat de grens gelegt wordt door de bank en het stelletje zelf niet goed genoeg nadenkt over de maandlasten? Bij ons was de bank behoorlijk verbaast dat we niet het maximum wilde lenen. Dat was tegenwoordig vrij ongebruikelijk.
Mja, zelfontplooing vind ik een goed punt. Iets waar nog te weinig vrouwen een kans toe krijgen. Maar aan de andere kant? Hoe ver ga je er in en wanneer nader je het punt dat je het punt cariëre te ver doorvoerd?
Gebrek aan levenswijsheid vind ik een zwakpunt. Iedereen heeft een gebrek aan levenswijsheid en volgens mij is er in een huwelijk in elk geval te zeggen dat er nog heel wat levenswijsheid te ontdekken valt.
Het zwaartepunt van de verantwoordelijkheid voor opvoeden zou ik niet zo zeer op een financieel zwaartepunt leggen (tenzij het welzijn van het kind er zwaar onder lijdt), maar meer op een "hoe-staan-we-in-het-geloof"-zwaartepunt, wat nu haast niet lijkt te gebeuren. Je kunt na een belijdenis van de leer trouwen met een ja-woord zonder God en dan kinderen krijgen die gedoopt worden uit gewoonte. Vervolgens worden die kinderen opgevoed met een gewoontegeloof waarin ouders moreel weinig uit te dragen hebben. Dan is het echt een wonder als de kinderen dan nog lid blijven van de kerk. Maar ook het huwelijk is niet zoals ze wel eens zeggen een drievoudig snoer en komen er sneller scheidingen. Ik ben het eens met ds. Pieters (heb het artikel niet gezien, maar mijn schoonmoeder was er zeer lovend over) die hierop ook wijst.
Familyplanning dat in mijn ogen inclussief niet abortieve voorbehoedsmiddelen is, zal biddend moeten uitgevoerd worden. Als je het niet kan doen met God, dan zit je fout. Eigenlijk begint familyplanning al voor het huwelijk. Feitelijk is wachten met trouwen ook een voorbehoedsmiddel. Je kunt voor je trouwen ook op een gegeven moment hebben dat je gewoon bikkelhard voelt dat je met je besluitvoering niet voor God kan verschijnen, al zijn het voor de mensen prima geaccepteerde redenen.
