een klein maar mooi gedicht dat ik ergens tegenkwam vanmorgen:
Soms troost de hemel in een klein gebaar
en stelt ons moeizaam leven in het licht,
't was in 't verpleeghuis en wij zaten daar
gedrieen op jouw kamer bij elkaar,
wij zongen psalmen en hoe wonderbaar,
jij neuriede, zong woorden zelfs een paar,
soms troost de hemel in een klein gebaar
en stelt ons moeizaam leven in het licht,
emotie op je lief betraand gezicht,
beeld dat ik koester en voorgoed bewaar,
je huilde voor het eerst sinds vorig jaar,
soms troost de hemel in een klein gebaar.
Geschreven door een zekere dhr Jan Mul in januari 2007.
