Hertrouwen na echtscheiding?

[GerefGemeente-lid]

Hoezo vind je dat ongelooflijk?
Je kan er toch gewoon inhoudelijk op ingaan?
Dan hoef je toch niet zo onvriendelijk te doen?

Ik denk zelfs dat je me diep van binnen gelijk moet geven, maar geen weerwoord hebt. Laat nu al die historische redeneringen eens los en laat er een Bijbelse exegese van de tekst EN de context op los.

Nee nee, begin eerst zelf eens met de uitleg van ds. Harinck na te lezen en te onderzoeken wat er niet klopt aan zijn conclusie die gewoon gebaseerd is op de gehele context van de woorden 'wie de verlatene trouwt, doet ook overspel' en de historische betekenis zoals de Farizeeën dat leerden uit de wetten van Mozes.

Dat doe je niet. Je serveert het af als een conclusie. Welnu, jouw beweringen zijn conclusies, omdat je ze niet kunt of wilt onderbouwen. Als jij het niet eens bent met ds. Harinck en je serveert dit af als een conclusie, zonder dit inhoudelijk met Schriftbewijs te staven, is dat echt te makkelijk.

Bovendien is jouw visie een redenering die absoluut niet breed geheel wordt. Dat weet je zelf ook heel erg goed. Lees er eens wat oudvaders op na. @Valcke heeft al brochures genoemd van ongeveer alle kerkverbanden uit de achterban. Waarom ga je daar niet op in en schuif je dat ook allemaal zomaar aan de kant? Dat is toch ongeloofwaardig richting je gesprekspartners?

Verder ook helemaal eens met de scherpe opmerking van @Mannetje.

[Valcke]

De vraag is natuurlijk wel waarom Jezus uitdrukkelijk de uitzondering van overspel noemt, als deze in feite geen rol speelt in de situatie. Ik voel wel veel voor de gedachte van Valcke, bij nader toezien. Daar heb je helemaal geen beroep op exegeten of exegetische regels voor nodig, dat kun je met de Bijbel in de hand gewoon uitleggen.

Dank voor deze zinvolle bijdrage. We zijn het niet altijd eens, maar je bent wel iemand die onafhankelijk denkt. Daarom ben ik des te meer blij met de simpele constatering die je doet. Zo is het inderdaad.

[Tiberius]

Hoezo vind je dat ongelooflijk?
Je kan er toch gewoon inhoudelijk op ingaan?
Dan hoef je toch niet zo onvriendelijk te doen?

Ik denk zelfs dat je me diep van binnen gelijk moet geven, maar geen weerwoord hebt. Laat nu al die historische redeneringen eens los en laat er een Bijbelse exegese van de tekst EN de context op los.

Dit is een valse debattruc. Hopelijk niet zo bedoeld.

Nee zeker niet. Ik denk echt wel dat ik wel iets bij Valcke raak, anders ga je geen twee dagen lang reageren en steeds zeggen dat je wilt stoppen.

[Tiberius]

Hoezo vind je dat ongelooflijk?

Omdat je in een artikel in Refoweb een snelle overgang ziet van exegese naar conclusie, meen je dat de conclusie niet juist is. Dat is zo irrationeel als wat. Bovendien stel je er niets tegenover.

Je kan er toch gewoon inhoudelijk op ingaan?

Nee.

Dan hoef je toch niet zo onvriendelijk te doen?

Jawel, omdat je meent dat je met enkele simpele opmerkingen wel even tot een conclusie kunt komen. Zonder een gedegen onderbouwing. Die houding stoort mij bijzonder.

Ik denk zelfs dat je me diep van binnen gelijk moet geven, maar geen weerwoord hebt. Laat nu al die historische redeneringen eens los en laat er een Bijbelse exegese van de tekst EN de context op los.

Daarin vergis je je schromelijk. Ik ben zelf vroeger met TWIJFEL begonnen. Ook ik zat met die passage over de 'verlatene' en hoe die te duiden. Ook ik dacht: zou het wel kloppen allemaal? Maar door zelf te onderzoeken, Schrift met Schrift te vergelijken, enzovoort - waarbij ik ook Engelsma gelezen heb - kwam ik op hetzelfde uit als Calvijn, Melanchton, enzovoort enzovoort. Ik heb nu dus geen enkele twijfel meer, maar dat heeft zich wel moeten vormen. De klassiek-gereformeerde visie was voor mij niet het uitgangspunt, maar uiteindelijk wel hetgeen waar ik op uitkwam.

Verder natuurlijk ook geheel eens met Mannetje.

Valcke, je weet dat ik gerust van mening verander onder invloed van de juiste argumenten. Dat heb ik al eerder gedaan.
Maar nu overtuigen je argumenten me niet, omdat je de pointe van mijn berichten niet raakt.
Morgen hoop ik er nog eens op in te gaan.

[GerefGemeente-lid]

Hoezo vind je dat ongelooflijk?
Je kan er toch gewoon inhoudelijk op ingaan?
Dan hoef je toch niet zo onvriendelijk te doen?

Ik denk zelfs dat je me diep van binnen gelijk moet geven, maar geen weerwoord hebt. Laat nu al die historische redeneringen eens los en laat er een Bijbelse exegese van de tekst EN de context op los.

Dit is een valse debattruc. Hopelijk niet zo bedoeld.

Nee zeker niet. Ik denk echt wel dat ik wel iets bij Valcke raak, anders ga je geen twee dagen lang reageren en steeds zeggen dat je wilt stoppen.

Het raakt mij ook heel erg, omdat ik overtuigd ben van de Bijbelse visie die ik heb.

Jouw toon en jouw visie hebben als conclusie dat er heel veel mensen zijn, die je lijkt te veroordelen, omdat hun partner overspel pleegde, van hen scheidde en zij toch opnieuw, niet zelfden in afhankelijkheid des Heeren opnieuw een huwelijk mochten aangaan. En als Jezus deze mensen niet veroordeelde, maar juist expliciet noemde als degenen waarvoor de regel van het niet mogen hertrouwen niet gold, raakt mij dat zeer.

Ik herinner me het voorbeeld van een man, wiens vrouw overspel had gepleegd, door met een andere man geslachtsgemeenschap te hebben. Later bleken er nog veel meer seksuele problemen te spelen bij deze vrouw. Omdat zij hierin bleef volharden, scheidde hij van haar. Later kreeg hij opnieuw een vriendin. Ze geloofden vast en zeker dat God hen had samengebracht en daar waren ook kenbaar en merkbaar bewijzen en aanknopingspunten voor.
Tot men de predikant (uit onze gezindte) vroeg om hun huwelijk te bevestigen. Hij waarschuwde hen ernstig dat als zij zouden trouwen ze een verschrikkelijke zonde zouden plegen. Uiteindelijk durfden ze niet meer te trouwen. Of ze later alsnog zijn getrouwd, weet ik niet.

Ik heb de hardheid, de veroordeling en de kilheid in het pastoraat in deze casus altijd ontzettend aangrijpend gevonden. Jouw manier van discussiëren roept bij mij dezelfde gevoelens op, vandaar mijn toonzetting.

[Ambtenaar]

Jouw toon en jouw visie hebben als conclusie dat er heel veel mensen zijn, die je lijkt te veroordelen, omdat hun partner overspel pleegde, van hen scheidde en zij toch opnieuw, niet zelfden in afhankelijkheid des Heeren opnieuw een huwelijk mochten aangaan. En als Jezus deze mensen niet veroordeelde, maar juist expliciet noemde als degenen waarvoor de regel van het niet mogen hertrouwen niet gold, raakt mij dat zeer.

Tenzij het je zelf of een naaste betreft is deze emotie buiten alle proporties. Op dit forum (en in kerken) worden met minder woorden hele volksstammen de verdoemenis in geschreven op basis van interpretatie van teksten.

[Valcke]

Voor alle duidelijkheid (en "verwachtingsmanagement"): ik heb hier afgelopen week geen grondig exposé gegeven van het onderwerp 'hertrouwen na echtscheiding'. Dat was ook allerminst mijn bedoeling. Ik heb alleen gereageerd op een aantal tegenargumenten die geen hout snijden en enkele hints gegeven wat betreft de uitleg van Bijbelplaatsen die naar voren werden gebracht (die soms precies het tegenovergestelde zeggen van wat mensen menen). Daarnaast heb ik naar enkele bronnen verwezen. Meer heb ik niet gedaan. Verwacht van mij dus op dit moment geen volledige uitwerking.

[Valcke]

Het voorbeeld van GG-lid herken ik overigens ook. Ik ken ook twee gevallen van jonge mensen waarbij de vrouw kort na het begin van het huwelijk in eigen huis "hoereerde" toen haar man aan het werk was (en dat niet één keer). - Andersom komt natuurlijk ook voor - In het ene geval is de situatie overigens kerkelijk beoordeeld (Geref. Gem.) en kon de achtergebleven man ook hertrouwen: burgerlijk en kerkelijk.

Bekend is ook de nood in de gemeenten van de kerk van ds. Engelsma. Mensen die door hun echtgenoot of echtgenote evident bedrogen zijn met een ander, wordt een levenslang celibaat opgelegd. Vaak zijn dit jonge mensen. Soms met jonge kinderen. Hun wordt een juk opgelegd dat volstrekt ingaat tegen de Schrift en het onderwijs dat Christus Zelf gegeven heeft. Met alle gevolgen van dien, zoals het vallen in grote verzoekingen wanneer men - hoewel men volgens de Schrift volstrekt vrij is - toch (volgens de leer van de kerk) niet trouwen mag.

[Ambtenaar]

Het voorbeeld van GG-lid herken ik overigens ook. Ik ken ook twee gevallen van jonge mensen waarbij de vrouw kort na het begin van het huwelijk in eigen huis "hoereerde" toen haar man aan het werk was (en dat niet één keer). - Andersom komt natuurlijk ook voor - In het ene geval is de situatie overigens kerkelijk beoordeeld (Geref. Gem.) en kon de achtergebleven man ook hertrouwen: burgerlijk en kerkelijk.

Bekend is ook de nood in de gemeenten van de kerk van ds. Engelsma. Mensen die door hun echtgenoot of echtgenote evident bedrogen zijn met een ander, wordt een levenslang celibaat opgelegd. Vaak zijn dit jonge mensen. Soms met jonge kinderen. Hun wordt een juk opgelegd dat volstrekt ingaat tegen de Schrift en het onderwijs dat Christus Zelf gegeven heeft. Met alle gevolgen van dien, zoals het vallen in grote verzoekingen wanneer men - hoewel men volgens de Schrift volstrekt vrij is - toch (volgens de leer van de kerk) niet trouwen mag.

Ik deel jouw visie. Wat ik me echter slecht kan voorstellen is dat in een dergelijke situatie je als volwassen nadenkend persoon je laat afhouden van een huwelijk omdat een willekeurige predikant van mening is dat je dan een zonde begaat. Op zijn minst zou je een second opinion kunnen vragen.

[J.C. Philpot]

Bekend is ook de nood in de gemeenten van de kerk van ds. Engelsma. Mensen die door hun echtgenoot of echtgenote evident bedrogen zijn met een ander, wordt een levenslang celibaat opgelegd. Vaak zijn dit jonge mensen. Soms met jonge kinderen. Hun wordt een juk opgelegd dat volstrekt ingaat tegen de Schrift en het onderwijs dat Christus Zelf gegeven heeft. Met alle gevolgen van dien, zoals het vallen in grote verzoekingen wanneer men - hoewel men volgens de Schrift volstrekt vrij is - toch (volgens de leer van de kerk) niet trouwen mag.

Dat is inderdaad de droevige consequentie van het standpunt van ds. Engelsma. Als dat schriftuurlijk zou zijn, dan zei het zo. Maar ik geloof niet dat ds. Engelsma de schrift recht heeft gedaan. We mogen niet van de schrift afdoen, maar ook niet aan de schrift toedoen.

[Tiberius]

Hoezo vind je dat ongelooflijk?
Je kan er toch gewoon inhoudelijk op ingaan?
Dan hoef je toch niet zo onvriendelijk te doen?

Ik denk zelfs dat je me diep van binnen gelijk moet geven, maar geen weerwoord hebt. Laat nu al die historische redeneringen eens los en laat er een Bijbelse exegese van de tekst EN de context op los.

Dit is een valse debattruc. Hopelijk niet zo bedoeld.

Nee zeker niet. Ik denk echt wel dat ik wel iets bij Valcke raak, anders ga je geen twee dagen lang reageren en steeds zeggen dat je wilt stoppen.

Het raakt mij ook heel erg, omdat ik overtuigd ben van de Bijbelse visie die ik heb.

Jouw toon en jouw visie hebben als conclusie dat er heel veel mensen zijn, die je lijkt te veroordelen, omdat hun partner overspel pleegde, van hen scheidde en zij toch opnieuw, niet zelfden in afhankelijkheid des Heeren opnieuw een huwelijk mochten aangaan. En als Jezus deze mensen niet veroordeelde, maar juist expliciet noemde als degenen waarvoor de regel van het niet mogen hertrouwen niet gold, raakt mij dat zeer.

Ik herinner me het voorbeeld van een man, wiens vrouw overspel had gepleegd, door met een andere man geslachtsgemeenschap te hebben. Later bleken er nog veel meer seksuele problemen te spelen bij deze vrouw. Omdat zij hierin bleef volharden, scheidde hij van haar. Later kreeg hij opnieuw een vriendin. Ze geloofden vast en zeker dat God hen had samengebracht en daar waren ook kenbaar en merkbaar bewijzen en aanknopingspunten voor.
Tot men de predikant (uit onze gezindte) vroeg om hun huwelijk te bevestigen. Hij waarschuwde hen ernstig dat als zij zouden trouwen ze een verschrikkelijke zonde zouden plegen. Uiteindelijk durfden ze niet meer te trouwen. Of ze later alsnog zijn getrouwd, weet ik niet.

Ik heb de hardheid, de veroordeling en de kilheid in het pastoraat in deze casus altijd ontzettend aangrijpend gevonden. Jouw manier van discussiëren roept bij mij dezelfde gevoelens op, vandaar mijn toonzetting.

Aha, nou begrijp ik je houding beter.
Het is verstandig om je emoties buiten een discussie te houden; dat vertroebelt te veel.

Ik kan er een paar dingen over zeggen.

In de eerste plaats zei je eerder, dat iedereen, allerlei mensen en boekjes, het standpunt van Calvijn had.
Blijkbaar valt daar nog wel wat van af te dingen, nu je zelf ook al iemand zegt te kennen, die dat standpunt niet deelt.

Verder is wat je noemt een privé-mening van die predikant.
Een kerkenraad zal een aanvraag voor huwelijk volgens het vastgestelde kerkrecht (bij de GG inclusief het boekje 'de heilige huwelijkse staat') beoordelen, al dan niet na een gewogen bezwaar van gemeentelid, ambtsdrager of predikant.
En volgens dat kerkrecht staat de weg naar een huwelijk gewoon open.
Hooguit heeft zo'n predikant gewetensbezwaren, maar dat hoeft m.i. niet bij een huwelijksbevestiging: daar is de kerkenraad voor verantwoordelijk. Wanneer het voor hem toch onoverkomelijk is, zij dat zo; in de GG (en andere gereformeerde kerken) kan de consulent of iemand anders dat dan wel doen.

Het derde wat ik er van kan zeggen: zo'n aanstaand echtpaar zal echt niet tegen jou het achterste van hun tong laten zien. Wellicht spelen er meer zaken, waardoor zo'n predikant er moeite mee had. En de predikant kán niets toelichten krachtens zijn ambtsgeheim.

Daarnaast: als ze werkelijk geloven dat God hen heeft samengebracht en daar 'bewijzen' voor waren, begrijp ik niet dat ze niet meer durfden te trouwen. Het woord van God is toch vele malen belangrijker dan de mening van (al is het) 10 predikanten.

Wat pastoraat in die casus betreft, kan ik niet beoordelen. Het is inderdaad niet verstandig om pastoraat bij mensen te verlenen, met wie je een diepgaand meningsverschil hebt. Dan kan beter een andere predikant of ouderling het pastoraat verlenen.

Tenslotte nog iets over veroordeling.
Iets als zonde benoemen is iets heel anders dan iemand veroordelen. (Nog los van het feit dat wij slechts ten dele kennen, blijkt ook weer uit deze discussie).
Het beste voorbeeld is daarvan de Heere Jezus Zelf.
Hij zegt, dat Hij niet gekomen is om de wet te ontbinden maar om te vervullen.
Toch zegt Hij in Johannes 8 tegen die vrouw: Zo veroordeel Ik u ook niet; ga heen en zondig niet meer.
Met andere woorden: wat u gedaan hebt, is weliswaar zonde, maar Ik veroordeel u niet.

[Tiberius]

Ik zal proberen zo zakelijk mogelijk mijn punt uiteen te zetten; hoop dat het niet weer in je emoties schiet.

Voor alle duidelijkheid (en "verwachtingsmanagement"): ik heb hier afgelopen week geen grondig exposé gegeven van het onderwerp 'hertrouwen na echtscheiding'.

Zo kwam het op mij ook niet over, en zo had ik het ook niet verwacht.
Ik ga dat evenmin doen.

Ik heb alleen gereageerd op een aantal tegenargumenten die geen hout snijden en enkele hints gegeven wat betreft de uitleg van Bijbelplaatsen die naar voren werden gebracht (die soms precies het tegenovergestelde zeggen van wat mensen menen). Daarnaast heb ik naar enkele bronnen verwezen. Meer heb ik niet gedaan. Verwacht van mij dus op dit moment geen volledige uitwerking.

Of ze hout snijden, betwijfel ik.

Mijn standpunt is vooralsnog:
- De hele lijn van de Bijbel is: één man en één vrouw voor het leven. 'Tot de dood ons scheidt'.
- Het huwelijk is een afschaduwing van God/Christus met Zijn bruidskerk.
- Hij laat nooit los wat Zijn hand begon, en Zijn beloften zijn onberouwelijk. (De huwelijksbeloften zijn dat voor mij ook).
- Er zijn een aantal Bijbelse scheidingsgronden, waaronder overspel
- Op basis van Matt 5:32 (of 19: 9) is het verlaten van de vrouw vanwege overspel Bijbels gezien toegestaan is.

Tot zover ben je het denk ik wel met me eens (hooguit wat tussen haakjes staat).

Nu komt de vervolgstap: op basis van die (inderdaad geoorloofde) verlating, concludeer jij (in navolging van Calvijn), dat een nieuwe relatie voor die verlatene openstaat.
Die conclusie deel ik niet, gebaseerd op de bovengenoemde punten, én op Romeinen 7.
2 Want een vrouw die onder den man staat, is aan den levenden man verbonden door de wet; maar indien de man gestorven is, zo is zij vrijgemaakt van de wet des mans.
3 Daarom dan, indien zij eens anderen mans wordt terwijl de man leeft, zo zal zij een overspeelster genaamd worden; maar indien de man gestorven is, zo is zij vrij van de wet, alzo dat zij geen overspeelster is als zij eens anderen mans wordt.

Even los van alle verbale geweld, geef jij argumenten voor jouw conclusie, en vind je dat Romeinen 7 anders gelezen moet worden.
Die argumenten overtuigen mij niet, om redenen hierboven genoemd (zal ik niet herhalen om je emotie niet aan te raken).

Daarnaast zie ik in de praktijk dat het meestal ook niet werkt, zo'n tweede huwelijk, met exen, ex-schoonouders, gemengde gezinnen op de achtergrond.

Tegelijkertijd veroordeel ik mensen die tot een ander standpunt komen niet, en ik zal hen ook rustig in het huwelijk bevestigen, als zij en de verantwoordelijke kerkenraad daarmee akkoord zijn.
Waarom zou je in een kerkelijke gemeente precies hetzelfde moeten denken en handelen?

[Terri]

Ik ben het volledig met Tiberius eens.
Overigens een compliment voor je manier van discussiëren!

[DDD]

Ik vind het vooral heel sterk dat je je eigen prive-mening ondergeschikt maakt aan de verantwoordelijkheidsverdeling in de gemeente van Christus. Ik denk dat dat bijbels is.

En verder kan ik ook niet zo goed volgen waarom uit het recht om te verlaten automatisch ook het recht om te trouwen volgt. Maar ik zou zulke eisen niet opleggen.

[HersteldHervormd]

Je beloofd elkaar trouw, in voor- en tegenspoed, tot de dood ons scheidt. Dit lijkt me een Bijbels principe:

Mattheus 19:

3 En de Farizeën kwamen tot Hem, verzoekende Hem, en zeggende tot Hem: Is het een mens geoorloofd zijn vrouw te verlaten, om allerlei oorzaak?
4 Doch Hij, antwoordende, zeide tot hen: Hebt gij niet gelezen, Die van den beginne den mens gemaakt heeft, dat Hij ze gemaakt heeft man en vrouw?
5 En gezegd heeft: Daarom zal een mens vader en moeder verlaten, en zal zijn vrouw aanhangen, en die twee zullen tot een vlees zijn;
6 Alzo dat zij niet meer twee zijn, maar een vlees. Hetgeen dan God samengevoegd heeft, scheide de mens niet.
7 Zij zeiden tot hem: Waarom heeft dan Mozes geboden een scheidbrief te geven en haar te verlaten?
8 Hij zeide tot hen: Mozes heeft vanwege de hardigheid uwer harten u toegelaten uw vrouwen te verlaten; maar van den beginne is het alzo niet geweest.
9 Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaat, anders dan om hoererij, en een andere trouwt, die doet overspel, en die de verlatene trouwt, doet ook overspel.
10 Zijn discipelen zeiden tot Hem: Indien de zaak des mensen met de vrouw alzo staat, zo is het niet oorbaar te trouwen.

Let op vers 9, daar staat dat je je vrouw (of man natuurlijk) mag verlaten als die andere overspel heeft gepleegd. Dat is volgens mij heel evident. Ik snap alleen de redenatie van Valcke niet dat dit dan automatisch zou betekenen dat de ander dan opnieuw, schuldloos, zou mogen trouwen.