De wedergeboorte en het ware geloof

[Klaas-Jan]

Stelling:
Iemand die wedergeboren wordt, bezit aanstonds het waarzaligmakende geloof.

Kort begrip vraag 19:
Wat is een waar geloof?
Het is een stellige kennis van God, en van Zijn beloften, ons in het evangelie geopenbaard, en een hartelijke vertrouwen, dat mij al mijn zonden om Christus' wil vergeven zijn.

Vraag:
Als iemand door de Geest Gods wedergeboren wordt, gaat hij dan niet eerst de kloof zien, die er ligt? Weet de wedergeborene gelijk ook dat zijn zonden hem vergeven zijn?

Misschien eens goed om met elkaar over van gedachten te wisselen!

[Bert Mulder]

Wij geloven dat de Schrift leert, wat met een latijns woord de ordo salutis genoemd wordt:

Wedergeboorte, roeping, geloof en bekering, rechtvaardigmaking, heiligmaking, volharding, verheerlijking

Terwijl de wedergeboorte (in enge zin) in tijd samenvalt met de roeping, , is ze wel in logische volgorde voor de roeping. Daarop volgt geloof en bekering. Hoewel daar geen grote tijd tussen zal zitten, is het niet aanstonds.

[Marco]

Zo af en toe denk ik wel eens, op een evangelisch forum terecht gekomen te zijn. Daar hoor je ook alleen maar 'wedergeboren', of 'born again'. Alleen dan vaak nadat men bekeerd is.

Opvallend is dat Jezus het er bijna niet over heeft. Het bekendst komt de term naar voren in Johannes 3, en Petrus heeft het er in 1 Petrus over dat de gelovigen die verspreid in west Turkije wedergeboren zijn.

In Johannes zegt Jezus dat je, om het Koninkrijk te zien, opnieuw geboren moet worden. Nicodémus snapt dat niet, en Jezus legt daarna uit dat de Zoon des mensen verhoogd moet worden, en dat God de wereld zó lief heeft gehad, dat.. Oftewel, Hij gaat op de wedergeboorte niet echt door. Die komt kennelijk met het geloof.
Wat ook opvalt, is dat God zijn Zoon naar 'de wereld' heeft gestuurd. Niet naar hen die wedergeboren zijn of zo.

Alles bij elkaar ga ik mij dus afvragen of wij wel zoveel over de wedergeboorte moeten spreken. Wij weten dat we opnieuw van boven geboren (verwekt?) moeten worden. Dat het gaat om een wat we tegenwoordig 'total makeover' zouden noemen. En dat het Jezus uiteindelijk er om gaat dat we geloven.

Als je dat al wilt onderbrengen in een 'ordo salutis', dan vraag ik mij dus ernstig af, of de eerste drie punten wel zo nauwkeurig op volgorde te zetten zijn. Want wie geroepen is, gelooft, en geloof vergt een totale bekering, een makeover. Een wedergeboorte als je wilt.

[memento]

Iemand die wedergeboren wordt, bezit aanstonds het waarzaligmakende geloof.

Mee eens.

Wedergeboorte is te vergelijken met het planten van een zaadje. In een zaadje zit alles wat nodig is om straks tot bloeiende plant te worden. Als we het rustig laten groeien, komt er op een gegeven moment iets boven de grond, en gaat het vruchten dragen. Als we echter elke dag ons schepje pakken, het zaadje uitgraven, om te zien of er al worteltjes aanzitten, gaat het verkwijnen, en zal het nooit tot wasdom komen.

En de vruchten? Dat zijn liefde tot God (in het bijzonder tot Christus), en liefde tot de naaste.

[Marnix]

Precies. Wedergeboorte is dat je sterft en opstaat met Christus. Wie dat heeft gedaan mag zich zalig weten en weet dat ook, hij is immers met Christus gestorven en opgestaan in de wetenschap dat Hij alles betaalde en dat hij dus vergeven is. Hoe kan anders zijn oude mens met alle zonden gestorven zijn met Christus? En hoe kan zijn nieuwe mens met Hem zijn opgestaan?

Ik snap je reactie niet zo goed Bert. Wedergeboorte gaat niet aan geloof vooraf, ze kan immers niet zonder geloof. Wedergeboorte is afhankelijk van geloven en zien (zie Joh 3)

[refo]

We zijn langzamerhand van de reformatie weggedreven.

Sola Fide. En niet Sola Regeneratione.

Wat dat betreft heeft Bert gelijk. Het gaat om het geloof.
De huidige definitie van 'wedergeboorte' als geheim begin van het leven is slechts te hanteren als theologisch begrip. In de praktijk heb je er niets aan. Je kunt zolang je dat begin alleen kunt waarnemen door allerlei (eventueel op formule gezette) ervaringen ermee te verbinden je behoorlijk vergissen. Naar beide kanten.

[Afgewezen]

Uit een scriptie over de standenleer, waaraan een uitvoerige topic is gewijd:

Voor de wedergeborene kan Christus lange tijd een verborgen Persoon zijn. Daarmee komt men natuurlijk voor een moeilijkheid te staan. Kan wel van geloof gesproken worden als iemand Christus niet kent, als iemand geen dadelijke gemeenschap met de Heere Jezus oefent?
Wie hierop nee antwoordt, moet beseffen weer met een ander probleem geconfronteerd te worden. Een nieuw, levendgemaakt schepsel ben je volgens de Bijbel pas als je gelooft in de Heere Jezus. Als je in Hem bent. Wie nu gaat stellen dat iemand pas een gelovige is op het moment dat hij dadelijk gemeenschap met de Heere Jezus oefent, ontkomt er niet aan ook de wedergeboorte naar dit punt te verschuiven. Daarmee worden alle geestelijke werkzaamheden die hieraan vooraf gaan - droefheid naar God over de zonden bijvoorbeeld - werkzaamheden van een onwedergeborene, dus ... van een in geestelijk opzicht totaal dode zondaar. Kán zo iemand echter zulke vruchten voortbrengen? Dan is een mens kennelijk toch niet zo dood in de zonden en misdaden als de Bijbel leert! Waren het niet de pelagianen en remonstranten die spraken van “voorbereidende werkzaamheden”? U begrijpt dat het woord problematiek hier alleszins op z’n plaats is.

[mayflower]

Precies. Wedergeboorte is dat je sterft en opstaat met Christus. Wie dat heeft gedaan mag zich zalig weten en weet dat ook, hij is immers met Christus gestorven en opgestaan in de wetenschap dat Hij alles betaalde en dat hij dus vergeven is. Hoe kan anders zijn oude mens met alle zonden gestorven zijn met Christus? En hoe kan zijn nieuwe mens met Hem zijn opgestaan?

Ik snap je reactie niet zo goed Bert. Wedergeboorte gaat niet aan geloof vooraf, ze kan immers niet zonder geloof. Wedergeboorte is afhankelijk van geloven en zien (zie Joh 3)

Ik zou liever spreken dat geloven en zien afhankelijk is van wedergeboorte en niet anders om, omdat men eerst tot leven (wedergeboorte) moet komen voordat men geloven kan en zien kan. Voordat men wedergeboren is, is men dood in zonde en doof en blind voor het evangelie, als het leven van Gods Geest in je komt, dan zullen de ogen en oren geopend worden, en niet anders om.

[Da Capo]

Iemand die wedergeboren wordt, bezit aanstonds het waarzaligmakende geloof.

Mee eens.

Wedergeboorte is te vergelijken met het planten van een zaadje. In een zaadje zit alles wat nodig is om straks tot bloeiende plant te worden. Als we het rustig laten groeien, komt er op een gegeven moment iets boven de grond, en gaat het vruchten dragen. Als we echter elke dag ons schepje pakken, het zaadje uitgraven, om te zien of er al worteltjes aanzitten, gaat het verkwijnen, en zal het nooit tot wasdom komen.

En de vruchten? Dat zijn liefde tot God (in het bijzonder tot Christus), en liefde tot de naaste.

Mee eens. Het is ongeveer net zo als wanneer een baby geboren wordt. De baby is een echt, levend mens met alle eigenschappen van dien. Hij/zij realiseert zich dat alleen nog niet. Zo kan een mens wederomgeboren zijn, zonder zich dat te realiseren. Het waarzaligmaken geloof is er dan ook, alleen realiseert zo iemand dat nog niet.

[Marco]

omdat men eerst tot leven (wedergeboorte) moet komen voordat men geloven kan en zien kan.

Waarop baseer je dat?

Je kunt niet geloven als je niet wedergeboren bent. En je bent niet wedergeboren als je niet gelooft. Heerlijk toch, die kip-en-ei discussies.

Wat is wedergeboorte? Met Christus dood geweest zijn en deel hebben in zijn opstanding? Dan kun je toch niet stellen dat geloof op wedergeboorte volgt.

Waarom zo moeilijk? Waarom niet geloof en wedergeboorte aan elkaar verbinden, zoals Jezus dat in Johannes 3 doet?

[jmpavo]

Vrienden, lees de bijdrage van Marco nog eens.

Opvallend is dat Jezus het er bijna niet over heeft. Het bekendst komt de term naar voren in Johannes 3, en Petrus heeft het er in 1 Petrus over dat de gelovigen die verspreid in west Turkije wedergeboren zijn.
(...)
Alles bij elkaar ga ik mij dus afvragen of wij wel zoveel over de wedergeboorte moeten spreken.

Sommige mensen houden er een hele wedergeboorte-theologie op na, terwijl de Bijbel er nauwelijks over spreekt. Sterker nog: in zulke wedergeboorte-theologieën krijgt het geloof vaak nauwelijks plaats, terwijl dat in de Bijbel een enorm grote plaats krijgt!

Overigens vind ik de Dordtse Leerregels in dit verband heel erg verhelderend. Zij stellen dat de wedergeboorte een (o.a. verborgen!) verandering van de wil inhoudt, waardoor een mens daadwerkelijk gaat geloven.
Logisch gezien gaat de wedergeboorte dus aan het geloof vooraf, omdat in de wedergeboorte de wil wordt vernieuwd, waardoor de mens in staat gesteld wordt om te geloven.

Dordtse Leerregels, h. 3/4, art. 12

[Erasmiaan]

Zucht. Klaas Jan, heb je niets beters te doen? Je hebt nog pagina's forum om door te spitten.

[Bert Mulder]

Iemand die wedergeboren wordt, bezit aanstonds het waarzaligmakende geloof.

Mee eens.

Wedergeboorte is te vergelijken met het planten van een zaadje. In een zaadje zit alles wat nodig is om straks tot bloeiende plant te worden. Als we het rustig laten groeien, komt er op een gegeven moment iets boven de grond, en gaat het vruchten dragen. Als we echter elke dag ons schepje pakken, het zaadje uitgraven, om te zien of er al worteltjes aanzitten, gaat het verkwijnen, en zal het nooit tot wasdom komen.

En de vruchten? Dat zijn liefde tot God (in het bijzonder tot Christus), en liefde tot de naaste.

Zo ver wel mee eens.

Meende echter dat hij meende de daden des geloofs.

[Bert Mulder]

Precies. Wedergeboorte is dat je sterft en opstaat met Christus. Wie dat heeft gedaan mag zich zalig weten en weet dat ook, hij is immers met Christus gestorven en opgestaan in de wetenschap dat Hij alles betaalde en dat hij dus vergeven is. Hoe kan anders zijn oude mens met alle zonden gestorven zijn met Christus? En hoe kan zijn nieuwe mens met Hem zijn opgestaan?

Ik snap je reactie niet zo goed Bert. Wedergeboorte gaat niet aan geloof vooraf, ze kan immers niet zonder geloof. Wedergeboorte is afhankelijk van geloven en zien (zie Joh 3)

Meende toch dat dat over duidelijk was, vooral in Joh. 3:

Jezus antwoordde en3) zeide tot hem: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Tenzij dat iemand wederom4) geboren worde,5) hij kan het Koninkrijk Gods niet zien.6)
4 Nicodemus zeide tot Hem: Hoe kan een mens geboren worden, nu oud zijnde? Kan hij ook andermaal in zijner moeders buik ingaan, en geboren worden?
5 Jezus antwoordde: Voorwaar, voorwaar7) zeg Ik u: Zo iemand niet geboren wordt uit water en Geest,8) hij kan in het Koninkrijk Gods niet ingaan.
6 Hetgeen uit het vlees geboren9) is, dat is vlees; en10) hetgeen uit den Geest geboren is, dat is geest.11)
7 Verwonder u niet, dat Ik u gezegd heb: Gijlieden moet wederom geboren worden.12)
8 De wind13) blaast, waarheen14) hij wil, en gij hoort zijn geluid; maar15) gij weet niet, van waar hij16) komt, en waar hij heen gaat; alzo is een iegelijk,17) die uit den Geest geboren is.

Zonder de wedergeboorte kan men het Koninkrijk Gods niet zien. Zonder wederom geboren te worden zijn we dus geestelijk dood, de straf op de zondeval. Dus zonder levend te zijn hebben we geen geestelijk verstand, en zoals Paulus dat uitdrukt, worden deze dingen geestelijk verstaan. Dus zonder wedergeboorte, en hiermee bedoel ik de levendmaking, zal men de roeping zelf niet eens horen, laat staan dat men geloof kan oefenen.

[Mister]

Zou de levendmaking niet beginnen met het verstaan van die roeping?