voor een deel is het wennen denk ik. het ligt er ook aan waar en met wie....saphira schreef:Ik heb een paar keer een gebedskring meegemaakt.
Maar ik ervaar het persoonlijk niet als 'fijn'.
Ik heb moeite om mijn aandacht op God te richten; en niet op degenen die om mij heen staan. Daarbij heb ik ontzettend last van prikkels.
Ik hoor stemmen, kuchjes, geschuivel etc, ruik luchtjes en ben bezorgd en zenuwachtig als iemand niet uit zijn woorden kan komen, voel dan zijn zenuwen waardoor ik ook zenuwachtig wordt.
Nee...gebedskring is mooi.
Maar geen optie voor mij om, zo op deze manier, mijn hart voor God uit te storten.
Gebedskringen, waarbij meerdere kringen in een zaal door elkaar heen bidden vind ik zelf een beetje oneerbiedig.
als je een kleine groep hebt, elkaar kent en vertrouwt, is haperen helemaal niet meer erg, mag je zelf ook haperen. Zelfs een huilbui tussendoor kan. Maar dan moet er wel vertrouwen zijn ja. Voor een deel ligt het ook aan je eigen karakter enzo. Hoe verantwoordelijk voel je je. Hoe ben je in een gesprek als er stiltes vallen, of op een verjaardag... Voel je je gespannen door stiltes? zoek je krampachtig naar iets om te zeggen? Dan zul je tijdens het bidden je ook veel verantwoordelijker voeler voor gehakkel. Als je dat los kan laten en de ander de ruimte kan geven om te hakkelen en er zo toch uit te komen, zonder je verantwoordelijk te voelen voor wat die ander doet en zegt, dan zul je zelf je ook meer kunnen concentreren op het gebed. Ik denk dat het veel te maken heeft met een teveel aan verantwoordelijkheidsgevoel (bij mij was dat tenminste zo).
met mijn gemekker.
volgens mij weet ik het inmiddels, als ik tenminste de juiste conclusies trek bij het topic "opbouwende muziek-kritiek gevraagd".........
Goed research gedaan 
