Herinnering

[gravo]

Pas las ik weer een stukje uit een preek van ds. L. Huisman. Met weemoed herinner ik me de periode, dat ik hem als mijn predikant mocht horen op de momenten, dat hij in Nederland terug was (hij was zendingspredikant in Afrika).

Nooit eerder en nooit nadien heb ik zo'n trefzekere en gedurfde prediking gehoord. Een enkel citaat mag dat duidelijk maken. De grote kracht er van was en is, dat hij onbevreesd en diepgaand de zwakke plek van de Gereformeerde Gemeente kon aanwijzen, benoemen en van een oplossing voorzien. je kan zeggen: wat is dat voor een predikant, die tegen zijn eigen kerkverband ageert? Maar dan miskennen we de roeping die een predikant heeft. Tegen de natuurlijke neiging van de mens tot ongeloof, eigenwillige godsdienst en wetsdenken in, heeft hij als taak om de zonde aan te wijzen en een uitweg te verkondigen. Dat heeft hij op uitnemende wijze gedaan. Zo zelfs, dat ik meen, dat zijn prediking zowat de enige mogelijke uitweg biedt voor de huidige impasse, waarin de Ger. Gem. op dit moment is terechtgekomen (en die ook zo duidelijk blijkt uit de steeds weerkerende worstelingen op dit forum omtrent de heilstoeeigening, een worsteling die maar niet tot een doorbraak komt). Voor iedereen die zegt: daar heb je gravo weer met z'n ds. Huisman zeg ik: inderdaad, daar ben ik weer met deze Spurgeon van de Ger. Gem..

gravo

Hierbij het citaat:

"O, hoe weinigen zijn er, die zoeken hetgeen dat van Christus is. Hoe weinigen zijn er, die op Zijn naam betrouwen. Hoe komt het toch, dat er zoveel mensen onbekeerd zijn in onze Gereformeerde Gemeenten? Wij pretenderen de waarheid te hebben, zoals geen andere kerk en als het Avondmaal bediend wordt, of als u rekenschap gevraagd wordt van uw geloof in Jezus Christus, dan is het misschien één, twee of drie op de honderd, die zeggen: Ik ben des Heeren. Moet dat zo doorgaan? Bent u dan de kerk van Christus? De Gemeente van de Levende God? Zijn er dan zo weinig, die begeren Hem te dienen? Zijn er dan zo weinig die begeren op Zijn schouders naar huis gedragen te worden ? Ziet u dan zo weinig in Zijn dienst? Is Hij dan zo onbeminnelijk en verwerpelijk? Is Hij dan niets voor u waard, dat u voortgaat u in ongeloof tegen dit woord te verharden? O, ik raad u een weg aan die beter is. Ik raad u aan dat u vandaag uw stem tot Hem opzendt en zegt: Heere, hier ben ik, ergens onder de doornhagen van mijn begeerlijkheden, of ergens in de ravijnen van mijn trots, van mijn geldzucht of van mijn ijdele eer en van alles wat ik zoek buiten God en Christus. Ik heb al tien keer geprobeerd om uit die kloof te komen, maar het is een ravijn, Heere, waar ik niet meer uit kom. Ik zie het niet meer. Ik weet het niet meer. Welnu, Hij gaat het verlorene na. Hij komt tot u. Hij reikt u de hand in de diepte van uw verlorenheid. Nee, Hij werpt u niet vanuit de verte een touw toe, dat te kort is. Hij is geen tiran. Hij gaat niet op de kant staan als u midden in het water ligt en u roept van ellende. Dan zegt Hij niet: Kom naar Mij toe, dan zal Ik je helpen, maar Hij is je nagesprongen, als ik het zo eens mag zeggen. Hij is in het ravijn van uw dood en uw verdoemenis afgedaald en Hij zit aan het water waarin u ligt om voor eeuwig te verdrinken, daar is Hij in gesprongen en het heeft Hem het leven gekost. Hij is u nagegaan, totdat Hij u vindt. Laat u dan vinden! Strek dan uw armen hulpeloos naar Hem uit en roep dan tot die God Die u genadig wil zijn. Opdat gij ook de kracht, die opbeurende kracht, die levenwekkende kracht, die vernieuwende kracht van Zijn gerechtigheid zult ervaren, wanneer gij in de armen van die grote Herder gedragen wordt."

[Jongere]

http://www.dshuisman.nl/PDF/BOEK4/4_Luk15_3.pdf

Die (mooie) preek is hier terug te lezen, over 'Het verloren schaap'. De preek is op diezelfde site ook terug te luisteren.

[Wilhelm]

Gravo, deze keer kan ik me vinden in je posting.
Maar het is m.i. te kort door de bocht als we zeggen dat deze prediking helemaal niet meer gevonden wordt.

In de lijn zoals jij verwoord, stelde ik mezelf de volgende vraag na het lezen van het RD zojuist:
Gelukkig mocht de ZGG weer een nieuwe evangelist aanstellen, in de persoon van Dhr J Otte afkomstig uit de gemeente Kapelle-Biezelinge, voor het werk in Albanie.
Als ik dit lees dan verbaast het me dat deze benoemingen van zendingswerkers, evangelisten etc relatief zo vaak plaatvinden binnen een bepaald aantal gemeenten die als "links" gezien en bestempeld worden.

Zou dit ook met de prediking samenhangen ?

[BJD]

Gravo, je hebt gelijk (mijns inziens) Je legt de vinger op de zere plek. Ik zeg niet dat dergelijke prediking niet meer voorkomt binnen de Ger Gem maar dit geluid hoor je te weinig. Helaas..

[gravo]

Gravo, deze keer kan ik me vinden in je posting.
Maar het is m.i. te kort door de bocht als we zeggen dat deze prediking helemaal niet meer gevonden wordt.

In de lijn zoals jij verwoord, stelde ik mezelf de volgende vraag na het lezen van het RD zojuist:
Gelukkig mocht de ZGG weer een nieuwe evangelist aanstellen, in de persoon van Dhr J Otte afkomstig uit de gemeente Kapelle-Biezelinge, voor het werk in Albanie.
Als ik dit lees dan verbaast het me dat deze benoemingen van zendingswerkers, evangelisten etc relatief zo vaak plaatvinden binnen een bepaald aantal gemeenten die als "links" gezien en bestempeld worden.

Zou dit ook met de prediking samenhangen ?

Maar natuurlijk. De prediking, die als vertrouwwekkend uitgangspunt neemt, dat ze niet tevergeefs is, maar dat die prediking vruchten van geloof en bekering zal voortbrengen, zo'n prediking leidt ook tot initiatieven. Niet alleen komen er doorbraken op het gebied van persoonlijk geloof, maar ook worden innerlijke roepingen meer bevestigd. Het is een gezond teken voor een christelijke gemeente, wanneer ze bereid en in staat is om de apostolische opdracht (Evangelie-prediking en diaconaat in de wereld) opnieuw ter hand te nemen. Wanneer er echter een levenlange twijfel en passiviteit wordt gerechtvaardigd (onder het mom dat Gods ware volk maar af en toe in de zekerheid van het geloof leeft), dan stokken alle initiatieven en ontstaat er een passieve sfeer. Op het gebied van de persoonlijke worsteling aan Gods troon, maar ook op het gebied van nieuwe, onbekend wegen. Men voelt zich niet geroepen en blijft waar men is. Het is zeer onvruchtbaar. Stel je voor, dat Abraham in Ur zou zijn gebleven, omdat hij twijfelde en omdat hij niet wist waar hij uit zou komen. Het gelovige van zijn stap was juist, dat hij het niet wist, niet zag (en het lange tijd niet bevestigd kreeg), maar toch ging en de roepsten beantwoordde. Die doorbraak, die gelukkige omkering in ons leven, die volkomen onbegrepen wending...daar gaat het om in het christelijke geloof. We kunnen heel lang discussieren over de "techniek" van bekering en wedergeboorte (over Gods aandeel en het menselijk aandeel er in bijvoorbeeld), maar al te vaak blijft men met dit soort dogmatische debatten toch stijf op de plaats staan. Onbewegelijk, onbewogen. Daar is de Geest niet. De Geest is leven. Hij is als de wind. Hij komt en gaat. Hij verplaatst zich. De Geest is rusteloos. Wanneer een gemeente slaperig wordt, tot stilstand komt en geen vreugde en vrede meer uitstraalt (vruchten van de Geest) is het voorbij.

Voor de duidelijkheid: ik ben geen lid meer van de GG, maar nu PKN-lid. Toch blijft mij altijd die beloftevolle boodschap van ds. Huisman nog in de oren klinken. Ook al zijn de preken nu enigszins ouderwets (qua taalgebruik ed.), onverminderd klinkt er de enorme verwachting in door, dat God de prediking zegent en krachtig gebruikt om mensen van dood levend te maken. Als dat wegvalt uit de prediking, wat blijft er dan nog van over? Verworden we dan niet tot een vereniging van mensen, die vooral worden gestuurd door eigen gewoonten, afspraken en belangen, die de gemeenschap aangaan? Is er dan nog ooit sprake of mogelijkheid van verandering? Het grote thema van het christelijk geloof is toch de omkering, toewending, wedergeboorte uit God, tot God? Het is toch de overweldigende ontdekking van Gods genadevolle en barmhartige toewending naar de mens. Dat valt niet te rijmen met een passieve, stilstaande gemeente, die wacht op de dingen die (misschien) komen gaan, maar er heimelijk geen vertrouwen meer in heeft, omdat er al zoveel mensen begraven werden, van wie (officieus) min of meer vaststond, dat men hem of haar niet als een wedergeboren kind van God kon aanmerken.

We hebben grote behoefte aan predikanten, die alle geschreven en ongeschreven voorwaarden om tot God te gaan krachtig uit de weg ruimen en de deuren van Gods overstelpende genade barmhartig openen. Die deuren zijn geopend in de gestalte van Christus, gekruisigd, gestorven als het centrale verzoeningsoffer. Maar ook opgestaan als teken, dat het offer niet tevergeefs is. Als Hij niet zou zijn opgestaan had de gemeente van Jeruzalem moeten blijven rouwen. Maar het hart van het christendom is niet de kruisiging, hoewel daar verzoening wordt gebracht. het hart van het christendom is de Verrezen Heer. Dan pas wordt het de discipelen duidelijk, wie en wat Hij was en is. Dan gaat men prediken. Dan onstaat de kerk. Wie predikt zonder deze Opstandingskracht te kennen of te willen noemen, is als de discipelen, die treurden om het verlies van Jezus. Zij waren toen niet in staat om een kerk te beginnen. Het zou een passieve boel blijven, zonder toekomst, groei, bekering en leven. De drijfveer van elke predikant moet zijn: de werkelijkheid van het nieuwe leven door de Opstanding van Jezus. En daar komt Pinksteren dan nog eens overheen: nu gaan de deuren open voor alle talen, volken, natien en tongen.

groet,

gravo

[BJD]

inderdaad, daar ben ik weer met deze Spurgeon van de Ger. Gem..

Gelukkig zijn er nog van zulke Spurgeon's in de Ger Gem. Wat is er dan ook een verschil. Laatst een preek gehoord van Ds G.J. Baan en Ds c van Krimpen gehoord, beiden over Jesaja 55:1. Dat verschil in uitleg... of de een legt veel te veel in de tekst of de ander echt veel te weinig.

[Wilma van den Berg]

inderdaad, daar ben ik weer met deze Spurgeon van de Ger. Gem..

Gelukkig zijn er nog van zulke Spurgeon's in de Ger Gem. Wat is er dan ook een verschil. Laatst een preek gehoord van Ds G.J. Baan en Ds c van Krimpen gehoord, beiden over Jesaja 55:1. Dat verschil in uitleg... of de een legt veel te veel in de tekst of de ander echt veel te weinig.

Verschil blijf je houden....en komt in alle kerkverbanden voor (al is het bij de een iets meer dan bij de ander)

[vlinder]

inderdaad, daar ben ik weer met deze Spurgeon van de Ger. Gem..

Gelukkig zijn er nog van zulke Spurgeon's in de Ger Gem. Wat is er dan ook een verschil. Laatst een preek gehoord van Ds G.J. Baan en Ds c van Krimpen gehoord, beiden over Jesaja 55:1. Dat verschil in uitleg... of de een legt veel te veel in de tekst of de ander echt veel te weinig.

Door deze tekst, door dezelfde dominee aan te halen bij een belijdenisgesprek bij mijn predikant zijn we op een verschillende denkniveau terecht gekomen. Ik vroeg vanwaar het verschil. I.p.v. antwoord geven zegt deze beste predikant: dan kan ik niet met die collega door één deur. Dat deed voor mij de deur dicht....

[freek]

inderdaad, daar ben ik weer met deze Spurgeon van de Ger. Gem..

Gelukkig zijn er nog van zulke Spurgeon's in de Ger Gem. Wat is er dan ook een verschil. Laatst een preek gehoord van Ds G.J. Baan en Ds c van Krimpen gehoord, beiden over Jesaja 55:1. Dat verschil in uitleg... of de een legt veel te veel in de tekst of de ander echt veel te weinig.

Verschil blijf je houden....en komt in alle kerkverbanden voor (al is het bij de een iets meer dan bij de ander)

Tja, dat zal wel waar zijn, maar deze opmerking voegt niet zoveel toe. Het hangt er maar vanaf welk verschil je blijft houden. Soms blijkt een verschil heel wezenlijk te zijn, en juist deze tekst (Jes. 55:1) geeft wel aanleiding tot zeer uiteenlopende theologieën.

[helma]

ach, het zijn alleen maar accentsverschilletjes

[Jongere]

"Jongeling," zei Hij, "sta op!" en Hij sprak alsof de man levend was geweest. Dit is de weg van het evangelie. Hij wachtte niet tot Hij tekenen van leven zag, voor Hij hem beval op te staan; maar tot de dode zei Hij: "Sta op!" Dit is het voorbeeld van het prediken van het evangelie; in de naam van de Heere Jezus spreken Zijn uitgezonden dienstknechten tot de doden alsof zij levend waren. Sommigen van mijn broederen maken daar aanmerking op, en zeggen, dat dit ongerijmd en dwaas is; maar het gehele Nieuwe Testament door wordt alzo gehandeld. Daar lezen wij: "Staat op van de doden, en Christus zal over u lichten." Ik doe geen pogingen om dit met elkaar overeen te brengen; het is meer dan genoeg voor mij, dat ik zo het Woord van God lees. Wij moeten de mensen uitnodigen om te geloven in de Heere Jezus Christus, ofschoon wij zeer wel weten, dat zij dood zijn in de zonde en dat het geloof het werk is van de Geest van God. Ons geloof stelt ons in staat in Gods naam aan dode mensen te bevelen, dat zij moeten leven, en zij leven werkelijk. Wij zeggen tot ongelovige mensen, dat zij moeten geloven in Jezus, het woord gaat met kracht vergezeld, en Gods uitverkorenen geloven. Het is door dit woord van het geloof, hetwelk wij prediken, dat de stem van Jezus door de mensen gehoord wordt.

De jongeling, die niet kon opstaan, want hij was dood, stond nochtans op, toen Jezus het hem gelastte. Evenzo wordt, wanneer de Heere door Zijn dienaren spreekt, het bevel van het evangelie: "Gelooft en gij zult leven," gehoorzaamd, en de mensen leven. Maar de Zaligmaker, zoals gij opmerkt, sprak met Zijn eigen gezag: "Jongeling, Ik zeg u, sta op!" Noch Elia, noch Elisa konden aldus uitgesproken hebben; maar Hij, Die aldus sprak, was waarlijk God uit God. Ofschoon in het menselijk vlees gehuld en met nederigheid bekleed, was Hij diezelfde God, Die zei: "Er zij licht," en daar was licht. Indien iemand van ons door het geloof kan zeggen; "Jongeling sta op!" kunnen wij het alleen zeggen in Zijn naam. Wij hebben geen gezag dan wat wij aan Hem ontlenen. Jongeling, de stem van Jezus kan doen wat uw moeder niet kan. Hoe dikwijls heeft haar zoete stem u vriendelijk uitgelokt om tot Jezus te komen, maar tevergeefs. O dat de Heere Jezus inwendig tot u mocht spreken! O dat Hij mocht zeggen: "Jongeling, sta op!" Ik vertrouw, dat terwijl ik spreek, de Heere in stilte in uw hart spreekt door Zijn Heilige Geest. Ik gevoel mij er zeker van, dat dit zo is. Indien het zo is, doet een zachte beweging van de Geest u overhellen tot berouw en wordt gij over gebogen om uw hart aan Jezus te geven. Deze dag zal een gezegende dag zijn voor de geestelijk dode jongeling, indien hij nu zijn Zaligmaker aanneemt en zich overgeeft om door genade vernieuwd te worden. Neen, mijn arme broeder, zij zullen u niet begraven! Ik weet dat gij zeer slecht geweest zijt en er is wel reden om aan u te wanhopen, maar zolang Jezus leeft, kunnen wij u niet opgeven.

Citaat van Spurgeon kwam ik tegen als het gaat over de prediking. Uit een mooie preek overigens, over de jongeling te Naïn. Weet niet waar het past, dus maar in dit topic geplaatst.

[Mariaa]

Schitterende citaten! Hoop de preek van ds. Huisman ook te lezen, dankje voor deze herinnering zoals je die noemt!

Ik vind het trouwens ontzettend jammer dat er zovelen, die zien waar de gemeente in tekortschiet, vertrekken. Die mensen hebben we zo hard nodig om samen te vechten voor een zuivere leer! Gravo, ik bedoel dit niet zozeer naar jou toe, want ik weet helemaal niets van jouw redenen daartoe. Maar ik zie een vertrek van mensen die de dwalingen in een bepaald kerkverband scherp zien. Toen ik jouw posting las, moest ik het toch even kwijt.

[Afgewezen]

Die mensen hebben we zo hard nodig om samen te vechten voor een zuivere leer!

Vechten voor een zuivere leer... Wat moet ik me hierbij voorstellen?

[Mariaa]

Mja.. misschien inderdaad niet helemaal goed verwoord. Want aan de zuiverheid van de leer ligt het niet. We weten precies of de preek zuiver was, we weten precies hoe een mens bekeerd moet worden.
Maar ondanks dat we dat weten, zijn we in slaap gevallen. We hóren, maar we verstaan niet; we zien, maar we bemerken het niet. We leven met een verstandstheologie. Liefst blijven we urenlang discusieren of geloof aan wedergeboorte vooraf gaat of dat het andersom is, of de beloften van God in de Doop ook voor de niet-uitverkorenen zijn of niet, enz.
Maar de eis van bekering en geloof, zover die nog doorklinkt, schuiven we opzij met een dooddoenertje: "God moet het doen".

Laten zij die wél ontwaakt zijn niet anders doen dan de slapenden wakker te schudden. Niet dat zij dat zelf kunnen, maar omdat zij dat door de Geest die in hen is kunnen doen!

[Marco]

Dat is een beetje flauw, dat 'dooddoenertje'. Want veel mensen zitten er echt mee, en voor hen is het echt geen dooddoenertje.