Oorspronkelijk gepost door timo
Maar hun hebben ook hun gevoelens naar elkaar toe?
en hoe moeten ze daar dan mee omgaan buiten het huwellijk???
Nou Timo je weet echt niet waar je over praat volgens mij. Ik ben lichamelijk gehandicapt en heb ook mijn gevoelens, zoals iedere alleenstaande.
Ik wil als eerste niet bot overkomen of jullie kwetsen of beweren dat jullie niks mogen. Het lijkt me juist moeilijk om daar een antwoord op te geven? Want ik vind dat je de mensen met een handicap moet respecteren zoals ze zijn ook met hun gevoelens. Maar hoe kun je dat beargumenteren van uit de bijbel. Hoe moet je als christen daar mee omgaan?!
ik zal mij mening vertellen als zus van 4 verstandelijk gehandicapte broer/zussen. En ook in mijn opleiding heb ik er al veel discussies over gevoerd.
Ik ben er fel optegen dat mensen met een verstandelijke handicap kinderen krijgen. Waarom? omdat ze zelf vaak niet instaat zijn om al alleen zelfstandig te leven en vaak begeleiding nodig hebben. En als ze dan ook nog kinderen krijgen... betekend dat dus dat ze nog meer begeleiding nodig hebben. En op wie zal dat aankomen? Vaak op de ouders of andere mantelzorgers. Vaak is er geen geld voor extra zorg in te huren of te kopen. Nu kan je wel zeggen van als de zorg nu wel geregeld van worden, en de verstandelijk gehandicapte kan hierdoor gelukkig worden, waarom dan niet? Nou, omdat je wel een kind op de wereld zet die veel opvoeders zullen krijgen. De ouders zelf, diegene die de ouders begeleid, de grootouders van het kind. Elk van deze mensen hebben weer andere ideeen over de opvoeding, dus het kind krijgt veel verschillende regels mee. Bij de een mag dat en bij de ander weer dat. Het kind zal dus geen vaste grond hebben.
Kortom: het vergt veel inzet, van familie, verzorgers en van de personen in kwestie zelf.
In de discussies die ik hier al over gehad heb werd ook het volgende gezegd:
er zijn ook van die nepbabys. Poppen die echt gaan huilen om de zoveel uur, dat betekent dat ze honger hebben, poepen en plassen echt. Net zo als een echt baby en ook een volledige zorg nodig hebben. Je laat de personen een paar weken voor zo'n pop zorgen en je weet of ze de zorg voor een baby aankunnen.
Hier ben ik dus ook fel tegenstander van: want een kind word groter (zo'n pop niet, dus de personen weten dan alleen hoe ze een baby moeten verzorgen). En wat als het kind naar school gaat, en daar vragen krijgt over zijn/haar ouders? Want als het kind verstandelijk boven zijn ouders uitgroeit? Zouden de ouders het dan nog aankunnen? Zou het dan goed zijn voor het kind? Denk het niet.
En dan kun je ook nog aanvoeren dat het Gods Wil zou zijn, als je hen kinderen zou laten krijgen. Maar daar geloof ik eerlijk gezegd niet in, want je maakt er alleen maar mensen ongelukkig door en ik geloof niet dat God dat wil.
Mijn ouders, zullen nooit toestemming geven om mijn broer of zus(jes) met een verstandelijke handicap te laten trouwen.
Ik hoop dat jullie me zo begrijpen.
Als terugkijken pijn doet...
en vooruitkijken je bang maakt...
kijk dan naast je:
Ik ga met je mee,
Ik ben altijd bij je, alle dagen
Oorspronkelijk gepost door MW
ik zal mij mening vertellen als zus van 4 verstandelijk gehandicapte broer/zussen. En ook in mijn opleiding heb ik er al veel discussies over gevoerd.
Ik ben er fel optegen dat mensen met een verstandelijke handicap kinderen krijgen. Waarom? omdat ze zelf vaak niet instaat zijn om al alleen zelfstandig te leven en vaak begeleiding nodig hebben. En als ze dan ook nog kinderen krijgen... betekend dat dus dat ze nog meer begeleiding nodig hebben. En op wie zal dat aankomen? Vaak op de ouders of andere mantelzorgers. Vaak is er geen geld voor extra zorg in te huren of te kopen. Nu kan je wel zeggen van als de zorg nu wel geregeld van worden, en de verstandelijk gehandicapte kan hierdoor gelukkig worden, waarom dan niet? Nou, omdat je wel een kind op de wereld zet die veel opvoeders zullen krijgen. De ouders zelf, diegene die de ouders begeleid, de grootouders van het kind. Elk van deze mensen hebben weer andere ideeen over de opvoeding, dus het kind krijgt veel verschillende regels mee. Bij de een mag dat en bij de ander weer dat. Het kind zal dus geen vaste grond hebben.
Kortom: het vergt veel inzet, van familie, verzorgers en van de personen in kwestie zelf.
In de discussies die ik hier al over gehad heb werd ook het volgende gezegd:
er zijn ook van die nepbabys. Poppen die echt gaan huilen om de zoveel uur, dat betekent dat ze honger hebben, poepen en plassen echt. Net zo als een echt baby en ook een volledige zorg nodig hebben. Je laat de personen een paar weken voor zo'n pop zorgen en je weet of ze de zorg voor een baby aankunnen.
Hier ben ik dus ook fel tegenstander van: want een kind word groter (zo'n pop niet, dus de personen weten dan alleen hoe ze een baby moeten verzorgen). En wat als het kind naar school gaat, en daar vragen krijgt over zijn/haar ouders? Want als het kind verstandelijk boven zijn ouders uitgroeit? Zouden de ouders het dan nog aankunnen? Zou het dan goed zijn voor het kind? Denk het niet.
En dan kun je ook nog aanvoeren dat het Gods Wil zou zijn, als je hen kinderen zou laten krijgen. Maar daar geloof ik eerlijk gezegd niet in, want je maakt er alleen maar mensen ongelukkig door en ik geloof niet dat God dat wil.
Mijn ouders, zullen nooit toestemming geven om mijn broer of zus(jes) met een verstandelijke handicap te laten trouwen.
Ik hoop dat jullie me zo begrijpen.
Ik ben het hartelijk met je eens. In de praktijk zie je dat deze mensen ontzaglijk veel hulp nodig hebben om de boel draaiend te houden en dat het dan vaak nog fout gaat. ER zijn voorbeelden waar elke twee jaar een baby weggehaald moet worden en naar een pleeggezin gebracht en waar even zo vrolijk weer een baby wordt geboren.
Niet alles wat mogelijk is, is ook goed of zelfs maar wenselijk.
Oorspronkelijk gepost door MW
ik zal mij mening vertellen als zus van 4 verstandelijk gehandicapte broer/zussen. En ook in mijn opleiding heb ik er al veel discussies over gevoerd.
Ik ben er fel optegen dat mensen met een verstandelijke handicap kinderen krijgen. Waarom? omdat ze zelf vaak niet instaat zijn om al alleen zelfstandig te leven en vaak begeleiding nodig hebben. En als ze dan ook nog kinderen krijgen... betekend dat dus dat ze nog meer begeleiding nodig hebben. En op wie zal dat aankomen? Vaak op de ouders of andere mantelzorgers. Vaak is er geen geld voor extra zorg in te huren of te kopen. Nu kan je wel zeggen van als de zorg nu wel geregeld van worden, en de verstandelijk gehandicapte kan hierdoor gelukkig worden, waarom dan niet? Nou, omdat je wel een kind op de wereld zet die veel opvoeders zullen krijgen. De ouders zelf, diegene die de ouders begeleid, de grootouders van het kind. Elk van deze mensen hebben weer andere ideeen over de opvoeding, dus het kind krijgt veel verschillende regels mee. Bij de een mag dat en bij de ander weer dat. Het kind zal dus geen vaste grond hebben.
Kortom: het vergt veel inzet, van familie, verzorgers en van de personen in kwestie zelf.
In de discussies die ik hier al over gehad heb werd ook het volgende gezegd:
er zijn ook van die nepbabys. Poppen die echt gaan huilen om de zoveel uur, dat betekent dat ze honger hebben, poepen en plassen echt. Net zo als een echt baby en ook een volledige zorg nodig hebben. Je laat de personen een paar weken voor zo'n pop zorgen en je weet of ze de zorg voor een baby aankunnen.
Hier ben ik dus ook fel tegenstander van: want een kind word groter (zo'n pop niet, dus de personen weten dan alleen hoe ze een baby moeten verzorgen). En wat als het kind naar school gaat, en daar vragen krijgt over zijn/haar ouders? Want als het kind verstandelijk boven zijn ouders uitgroeit? Zouden de ouders het dan nog aankunnen? Zou het dan goed zijn voor het kind? Denk het niet.
En dan kun je ook nog aanvoeren dat het Gods Wil zou zijn, als je hen kinderen zou laten krijgen. Maar daar geloof ik eerlijk gezegd niet in, want je maakt er alleen maar mensen ongelukkig door en ik geloof niet dat God dat wil.
Mijn ouders, zullen nooit toestemming geven om mijn broer of zus(jes) met een verstandelijke handicap te laten trouwen.
Ik hoop dat jullie me zo begrijpen.
Natuurlijk, ik begrijp het helemaal en je bent er ook heel realistisch over. Vaak kunnen die mensen geen beslissingen nemen en hebben weinig verantwoordelijkheidsgevoel. De kinderen die uit zulke huwelijken geboren worden zijn er altijd de dupe van.
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
ik ga geen link leggen tussen dit onderwerp en de dag waarop het topic geopend is. TOch?.... nee.
Het lijkt me praktisch onmogelijk om op deze vraag een eensluidend antwoord te geven, om dat de stelling zo hopeloos generaliserend is. Er zijn heel verschillende verstandelijke beperkingen en/of handicaps. Officieel valt bijv. Autisme daar dacht ik ook onder.
Ik denk dat de voorwaarde voor een gezonde relatie is dat je allereerst voor jezelf moet kunnen zorgen, en jezelf moet begrijpen, voordat je de (gedeelde) zorg voor elkaar aankunt.
Trouwen is meer dan samen in 1 huis wonen en met elkaar naar bed gaan: Trouwen is samen één worden, geestelijk, lichamelijk en maatschappelijk. Trouwen is samen met God je leven inrichten. Liefde is allereerst geven. Als je daartoe niet in staat bent, vraag ik me af waarop een huwelijk gebaseerd moet zijn.
Nogmaals, een absoluut 'voor' of 'tegen' is niet mogelijk. e.e.a. is ook afhankelijke van de duur en vorm van een voorafgaande verkering. Ik zou het vreselijk moeilijk vinden om de keuze voor een verstandelijk gehandicapt kind te moeten maken. Maar een onvoorwaardelijk ja, dat lijkt me niet de bedoeling.
NB & overigens: het is in forumland een goed gebruik dat de starter van een topic zelf ook met inhoud en een stellingname voor de discussie komt. Deze mis ik sowieso in de openingspost.
NB & overigens: het is in forumland een goed gebruik dat de starter van een topic zelf ook met inhoud en een stellingname voor de discussie komt. Deze mis ik sowieso in de openingspost.
Dat heb ik dus ook al gezegd!! Onderbouw iets als je, zeker zo'n beladen onderwerp, opent. :t
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
In de politiek zijn ze er ook over bezig. Mijn mening is dat iemand met een verstadelijke handicap die licht is met een goed voor traject en begeleiding daarna kunt trouwen en evt een kind mag krijgen. Maar niet iedereen het moet per ipersoon gekeken worden
en wat versta je dan onder licht??? tot hoeverre kun je bepalen of iemand 'licht'verstandelijk gehandicpat genoeg is om te mogen trouwen, om een kind te mogen opvoeden?
Als terugkijken pijn doet...
en vooruitkijken je bang maakt...
kijk dan naast je:
Ik ga met je mee,
Ik ben altijd bij je, alle dagen
Oorspronkelijk gepost door MW
en wat versta je dan onder licht??? tot hoeverre kun je bepalen of iemand 'licht'verstandelijk gehandicpat genoeg is om te mogen trouwen, om een kind te mogen opvoeden?
Je kunt hier haast geen criteria voor opstellen. Ik ken meisjes die een zwak iq hebben maar de een kan zich prima redden in de maatschappij en kan voor zover ik het kan zien later ook best trouwen en voor kinderen zorgen omdat ze een open instelling heeft, sociaal gezien, en omdat ze praktisch inzicht heeft. Een ander meisje heeft wel een beter iq maar is in de sociale contacten belemmerd en is onhandig is praktische dingen.
Leg dat maar eens vast in regels.
Ik vraag me af of je iemand met een lager IQ wel verstandelijk gehandicapt kan noemen. Handicap betekend belemmering, maar een lager IQ hoeft geen belemmering te zijn.
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
Oorspronkelijk gepost door Lizzy
Ik vraag me af of je iemand met een lager IQ wel verstandelijk gehandicapt kan noemen. Handicap betekend belemmering, maar een lager IQ hoeft geen belemmering te zijn.
:u:u:u
Helemaal mee eens.
Bij ons in de kerk zit ook een stel. Hij is in staat om op zichzelf te wonen met wat begeleiding. Wel is het voor hem moeilijk om in te schatten wat zij zou willen, of behoefte aan heeft. Zij woont in GVT. Is absoluuut niet instaat om zelfstandig huishouden draaiend te houden.
Ik ga niet beordelen daar ken ik ze te weinig voor, maar zo voor het oog, kunnen ze elkaar aanvullen op huishoudenlijk gebied, maar qua maatschappelijke problemen en eventueel het krijgen van kinderen weet ik niet of dit verstandig zou zijn. Wel is het aandoenlijk lief als je ziet hoe lief ze elkaar aankijken........
Dan denk je: iedereen kijkt naar ze van: owow hoe moet dat?? terwijl hun gelukkig zijn......
Oorspronkelijk gepost door Lizzy
Ik vraag me af of je iemand met een lager IQ wel verstandelijk gehandicapt kan noemen. Handicap betekend belemmering, maar een lager IQ hoeft geen belemmering te zijn.
de mediche wereld hanteren een aantal criteria en die gebruik ik om een paalt beeld te schetsen
