Remonstrants of toch niet?

[Afgewezen]

Maar dat kind van God bestrijd ik.
Het kan nooit zo zijn dat een kind van God opeens geen kind van God meer is.
Er is geen afval van heiligen.
Dat kind van God is dan blijkbaar nooit kind van God geweest.

Precies! Zoals dat geloof dan ook nooit een echt geloof geweest is!

[memento]

Onze dominee zou wel zeggen: de remonstrant zit dichterbij dan je denkt. Het kan zelfs in je eigen hart zijn. Ten diepste past ons die remonstrante visie wel. Zelfs in reformatorische kerken word veel remonstrantser gedacht/geleerd is wel eens beweerd. Daarvoor is dit topic lijkt mij ook opgestart.

Ach, je kan remonstrants zijn door te zeggen dat een mens zelf Jezus moet aannemen. En je kan remonstrants zijn door te zeggen dat een mens voordat hij echt bij Jezus welkom is, eerst ellendekennis moet hebben. In beide gevallen moet de mens eerst wat doen/hebben.

Maar ellendekennis is toch noodzakelijk en heel Bijbels, dat leert HC toch ook

In de Schrift wordt een ieder tot het heil geroepen. Ook bij de Reformatoren, en veel Nadere Reformatoren en Puriteinen. Ongeacht of zij hun zonden kennen. Iedereen is bij Hem welkom.

Dat alleen zij daadwerkelijk komen die hun zonden en ellende kennen, doet daar niets toe of af. Maar ellendekennis is geen voorwaarde. De oproep komt tot iedereen, met en zonder ellendekennis, hartelijk en welgemeend. Een ieder is bij Hem welkom. En wie tot Hem komt, zal Hij geenszins uitwerpen. Wie gaat zitten afwachten tot ellendekennis hem een keer ingestort wordt, of wie andersinds meent zich eerst toe te moeten bereiden, veracht het woord van God. Slechts in het gehoorzamen aan het woord, en het gehoorzamen van de oproep tot bekering en geloof, kunnen wij Gods zegen verwachten. Om er in die weg achter te komen dat wij uit onszelf tot God niet kunnen naderen, en dat onze zonde scheiding maakt tot God en ons, en dat wij volledig afhankelijk zijn van Zijn genade, en Zijn werk in ons, en Zijn verzoening in Christus.

Maar wie meent door met zn armen over elkaar af te wachten Gode meer te behagen dan door een komen tot Christus, veracht het woord, en dus ook de God die dat woord spreekt. Elke bekering begint met gehoorzaamheid. Met het vragen: Heere, wat wilt U dat ik doe. Neem Abraham, neem Paulus tot een voorbeeld. Dat is een weg die door ellende tot God leidt. Maar het begint met een horen naar, en gehoorzamen van Gods woord. Opdat het Woord u wijs make tot zaligheid!

[Marnix]

Maar dat kind van God bestrijd ik.
Het kan nooit zo zijn dat een kind van God opeens geen kind van God meer is.
Er is geen afval van heiligen.
Dat kind van God is dan blijkbaar nooit kind van God geweest.

Precies! Zoals dat geloof dan ook nooit een echt geloof geweest is!

Klopt. Alleen wat van God komt is echt, zijn verbondsbeloften waren echte beloften, maar dat geloof was nooit echt geloof. God nodigt mensen uit op de bruiloft maar als ze niet willen zegt Hij: Ik heb u nooit gekend. God zegt tegen een kind: Je hoort er bij, je bent van mij. Maar als zo iemand niet gelooft is hij nooit echt een kind van God geweest. Lastige is dat echt geloof en tijdelijk geloof op sommige mensen niet te onderscheiden zijn.

[Johann Gottfried Walther]

Ik noemde toch echt een bijbelse notie.

Zeker, het staat ook in de bijbel!
Namelijk in de Brief van Jacobus, alleen die is door velen niet zo geliefd.

Zie Jacobus 2 vers 14-26

[freek]

Ik noemde toch echt een bijbelse notie.

Zeker, het staat ook in de bijbel!
Namelijk in de Brief van Jacobus, alleen die is door velen niet zo geliefd.

Zie Jacobus 2 vers 14-26

Zelfs niet door Luther

[jvdg]

Ik noemde toch echt een bijbelse notie.

Zeker, het staat ook in de bijbel!
Namelijk in de Brief van Jacobus, alleen die is door velen niet zo geliefd.

Zie Jacobus 2 vers 14-26

Ik ben een groot liefhebber van deze brief.
Hoe helder en scherp toont hij in deze brief het gedrag van schuldige mensen aan.

Dat kan pijn doen, maar je voelt de waarheid.

[albion]

Eehh... In de Bijbel staat niet dat de duivelen geloven. Ze geloven: Dat God de enige god is. Dat wel. Maar is dat geloof?
Dat is zelfs nog geen dood geloof. Het is namelijk een geloof dat nooit werken voort kan brengen. Hoe levend het ook wordt.

De Engelse vertaling is dan wat duidelijker:

Thou believest that there is one God: thou doest well: the devils also believe, and tremble.

En hoe kunnen duivelen niet geloven terwijl juist zij de schepping van zo dichtbij meegemaakt hebben (maar dat is weer een andere discussie dus )

Geloof je nu echt dat de duivel niet in God geloofd, terwijl hij zelf gevallen is?

[Jongere]

Je hebt geloof en geloof. De definitie van Spurgeon die ik hieronder citeerde: geloof is vertrouwen op Jezus Christus en Zijn werk - dat zullen de duivelen nooit doen.

[Lapressa]

Daar kan ik mij helemaal in vinden, in de uitspraak van Spurgeon.

[caprice]

Lees het artikel van ds B. van der Heiden in de krant eens.

[caprice]

Maar ellendekennis is toch noodzakelijk en heel Bijbels, dat leert HC toch ook

In de Schrift wordt een ieder tot het heil geroepen. Ook bij de Reformatoren, en veel Nadere Reformatoren en Puriteinen. Ongeacht of zij hun zonden kennen. Iedereen is bij Hem welkom.

Dat alleen zij daadwerkelijk komen die hun zonden en ellende kennen, doet daar niets toe of af. Maar ellendekennis is geen voorwaarde. De oproep komt tot iedereen, met en zonder ellendekennis, hartelijk en welgemeend. Een ieder is bij Hem welkom. En wie tot Hem komt, zal Hij geenszins uitwerpen. Wie gaat zitten afwachten tot ellendekennis hem een keer ingestort wordt, of wie andersinds meent zich eerst toe te moeten bereiden, veracht het woord van God. Slechts in het gehoorzamen aan het woord, en het gehoorzamen van de oproep tot bekering en geloof, kunnen wij Gods zegen verwachten. Om er in die weg achter te komen dat wij uit onszelf tot God niet kunnen naderen, en dat onze zonde scheiding maakt tot God en ons, en dat wij volledig afhankelijk zijn van Zijn genade, en Zijn werk in ons, en Zijn verzoening in Christus.

Maar wie meent door met zn armen over elkaar af te wachten Gode meer te behagen dan door een komen tot Christus, veracht het woord, en dus ook de God die dat woord spreekt. Elke bekering begint met gehoorzaamheid. Met het vragen: Heere, wat wilt U dat ik doe. Neem Abraham, neem Paulus tot een voorbeeld. Dat is een weg die door ellende tot God leidt. Maar het begint met een horen naar, en gehoorzamen van Gods woord. Opdat het Woord u wijs make tot zaligheid!

Het is absoluut geen zaak van met de armen over elkaar zitten en wachten, maar met de zielsgestalte zoals die verwoordt wordt in Psalm 42 vers 3: Mijn ziel dorst naar God, naar den levenden God; wanneer zal ik ingaan, en voor Gods aangezicht verschijnen?
Als de dichter spreekt over dat dorsten, gaat het over dat diepe verlangen. De kanttekening zegt over dorsten: Dat is, verlangt uitermate zeer.

Juist zij zijn het ook die genodigd worden in Jesaja 55 vers 1: O alle gij dorstigen, komt tot de wateren, en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet, ja, komt, koopt zonder geld en zonder prijs, wijn en melk.

Hier staat toch duidelijk wie er genodigd worden tot de Fontein. De Heere werkt het bij Zijn volk in het hart op Zijn tijd en wijzen. Voor hen die er niets van kennen is het noodzaak om de Heere er over aan te roepen; ach Heere, dat dorstig zijn, dat mis ik. Ik moet gewaar worden dat ik dat niet heb, en dat is zo erg, want daardoor veracht ik die Fontein. Schenk me er ook wat van.

Ellendekennis is dus wel een voorwaarde, ofwel, ontdekt te worden aan die dorst, want anders zul je dat levende water ook nooit benodigen.

[refo]

Juist zij zijn het ook die genodigd worden in Jesaja 55 vers 1: O alle gij dorstigen, komt tot de wateren, en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet, ja, komt, koopt zonder geld en zonder prijs, wijn en melk.

Hier staat toch duidelijk wie er genodigd worden tot de Fontein. De Heere werkt het bij Zijn volk in het hart op Zijn tijd en wijzen. Voor hen die er niets van kennen is het noodzaak om de Heere er over aan te roepen; ach Heere, dat dorstig zijn, dat mis ik. Ik moet gewaar worden dat ik dat niet heb, en dat is zo erg, want daardoor veracht ik die Fontein. Schenk me er ook wat van.

Ellendekennis is dus wel een voorwaarde, ofwel, ontdekt te worden aan die dorst, want anders zul je dat levende water ook nooit benodigen.

Dit is je reinste Schriftvervalsing.

Kanttekeningen bij het volgende vers:

Waarom
Dat is, waarom doet gij veel vergeefse kosten en moeite, drijvende uw afgoderij en bijgeloof, daar toch door zulke middelen geen leven noch vaste troost te verkrijgen is?

voor hetgeen geen brood is,
Hebreeuws, voor niet brood; aldus noemt hij de valse leer en bijgelovigheden, die het hart der mensen niet kunnen spijzigen of verzadigen; als daar was de leer schriftgeleerden en Farizeën van eigen gerechtigheid, buiten Christus en zijne gerechtigheid.

Er is nog helemaal geen sprake van 'dorst hebben' in de moderne (GG-)variant van het woord.
Iedereen heeft dorst.

[caprice]

Dit is je reinste Schriftvervalsing.

Ik ben onder de indruk van uw gefundeerde betoog.

[Erasmiaan]

Dit is je reinste Schriftvervalsing.

Een reine schriftvervalsing...

[Marco]

Maar ellendekennis is toch noodzakelijk en heel Bijbels, dat leert HC toch ook

In de Schrift wordt een ieder tot het heil geroepen. Ook bij de Reformatoren, en veel Nadere Reformatoren en Puriteinen. Ongeacht of zij hun zonden kennen. Iedereen is bij Hem welkom.

Dat alleen zij daadwerkelijk komen die hun zonden en ellende kennen, doet daar niets toe of af. Maar ellendekennis is geen voorwaarde. De oproep komt tot iedereen, met en zonder ellendekennis, hartelijk en welgemeend. Een ieder is bij Hem welkom. En wie tot Hem komt, zal Hij geenszins uitwerpen. Wie gaat zitten afwachten tot ellendekennis hem een keer ingestort wordt, of wie andersinds meent zich eerst toe te moeten bereiden, veracht het woord van God. Slechts in het gehoorzamen aan het woord, en het gehoorzamen van de oproep tot bekering en geloof, kunnen wij Gods zegen verwachten. Om er in die weg achter te komen dat wij uit onszelf tot God niet kunnen naderen, en dat onze zonde scheiding maakt tot God en ons, en dat wij volledig afhankelijk zijn van Zijn genade, en Zijn werk in ons, en Zijn verzoening in Christus.

Maar wie meent door met zn armen over elkaar af te wachten Gode meer te behagen dan door een komen tot Christus, veracht het woord, en dus ook de God die dat woord spreekt. Elke bekering begint met gehoorzaamheid. Met het vragen: Heere, wat wilt U dat ik doe. Neem Abraham, neem Paulus tot een voorbeeld. Dat is een weg die door ellende tot God leidt. Maar het begint met een horen naar, en gehoorzamen van Gods woord. Opdat het Woord u wijs make tot zaligheid!

Het is absoluut geen zaak van met de armen over elkaar zitten en wachten, maar met de zielsgestalte zoals die verwoordt wordt in Psalm 42 vers 3: Mijn ziel dorst naar God, naar den levenden God; wanneer zal ik ingaan, en voor Gods aangezicht verschijnen?
Als de dichter spreekt over dat dorsten, gaat het over dat diepe verlangen. De kanttekening zegt over dorsten: Dat is, verlangt uitermate zeer.

Juist zij zijn het ook die genodigd worden in Jesaja 55 vers 1: O alle gij dorstigen, komt tot de wateren, en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet, ja, komt, koopt zonder geld en zonder prijs, wijn en melk.

Hier staat toch duidelijk wie er genodigd worden tot de Fontein. De Heere werkt het bij Zijn volk in het hart op Zijn tijd en wijzen. Voor hen die er niets van kennen is het noodzaak om de Heere er over aan te roepen; ach Heere, dat dorstig zijn, dat mis ik. Ik moet gewaar worden dat ik dat niet heb, en dat is zo erg, want daardoor veracht ik die Fontein. Schenk me er ook wat van.

Ellendekennis is dus wel een voorwaarde, ofwel, ontdekt te worden aan die dorst, want anders zul je dat levende water ook nooit benodigen.

1. Dat neigt naar Remonstrants. God kiest zijn kinderen uit op basis van ellendekennis.
2. "ach Heere, dat dorstig zijn, dat mis ik. Ik moet gewaar worden dat ik dat niet heb, en dat is zo erg, want daardoor veracht ik die Fontein. Schenk me er ook wat van.": Wie niet dorstig is, mist niet dat hij dorstig is. Wie beseft dat hij de Fontein mist, is al dorstig, en zal dit dus niet zo bidden.

En dan weet ik wel: je moet ontdekt worden. Maar het principe dat aan een voorwaarde voldaan moet zijn voordat je tot geloof kunt komen is eng, en neigt naar Remonstrants.

Daar komt bij dat echte ellendekennis niet aan het geloof vooraf kán gaan. Wie niet gelooft, beseft niet hoe groot de liefde van God is. Hij beseft dus ook niet, hoe erg het is om die liefde te verwerpen en tegen God in te gaan. Pas wie gelooft, wie in de liefde van God staat kan beginnen te beseffen hoe erg het is om ook maar in het minste tegen die liefde in te willen gaan. En die zal dus naarmate hij groeit in het geloof ook groeien in ellendekennis.