JolandaOudshoorn schreef:pffff lezen is echt moeilijk, he.
De stelling wordt zo verwoord: omdat Gods Woord troost biedt, is het geen troosteloze begrafenis en daarom zijn bloemen dus niet altijd niet op hun plek.
niet altijd niet op hun plek... Oh toch niet? Wanneer dan niet?
als mensen dat zelf niet willen (mensen zoals jij) en als je totaal geen zekerheid hebt over de staat van de overledene.
Oké maar over het laatste zal binnen bepaalde kringen nooit geen onzekerheid zijn dan
nooit geen onzekerheid vertaald: altijd wel zekerheid. Klopt! Telt ook voor andere kringen die noooooit weten van zekerheid. Nee das christelijk! Betekend dat in die kringen nooit God verheerlijkt is in het leven van een zondaar...
Als Gods Woord troost biedt of Gods Werk in de overledene verheerlijkt is, dan moet dat Woord maar spreken en niet de bloemen. De dood blijft toch een verschrikking en het is de bezoldiging der zonde. Al is de prikkel weg voor de overledene, de droefheid voor de nabestaanden blijft.
Want vergis je niet hoor: een uitdrukking als: "de majesteit van de dood" bestaat niet voor niets. Ieder mens zal voor de dood moeten buigen hoe sterk hij ook in dit leven was.
Waar komt die uitdrukking vandaan? Ik snap wat er mee bedoeld word, iedereen sterft, niemand komt onder de dood vandaan. Toch wil ik niet spreken van de macht of majesteit van de dood, want de dood heeft geen macht meer over ons omdat God de macht over de dood heeft en belooft dat ons sterven de doorgang is naar het eeuwig leven. De dood blijft verschrikkelijk. Toch mag er zelfs bij een begrafenis hoop, troost en zelfs diepe vreugde klinken. Het "dood waar is uw overwinning, dood, waar is uw prikkel" wordt zelfs daar gehoord en is niet slechts een overmoedige kreet van mensen die al een poos niet meer met de dood geconfronteerd zijn en daardoor zijn vergeten hoe erg het is.
Maar de dood is niet de prijs die we voor onze zonden betalen, Dat je de dood de bezoldiging der zonde noemt is in strijd met wat de catechismus zegt (en ik geloof dat die de Bijbel naspreekt).
Vr.42. Zo dan Christus voor ons gestorven is, hoe komt het dat wij ook moeten sterven? Antw. Onze dood is geen betaling voor onze zonden a, maar alleen een afsterving van de zonden en een doorgang tot het eeuwige leven b.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Als Gods Woord troost biedt of Gods Werk in de overledene verheerlijkt is, dan moet dat Woord maar spreken en niet de bloemen. De dood blijft toch een verschrikking en het is de bezoldiging der zonde. Al is de prikkel weg voor de overledene, de droefheid voor de nabestaanden blijft.
Want vergis je niet hoor: een uitdrukking als: "de majesteit van de dood" bestaat niet voor niets. Ieder mens zal voor de dood moeten buigen hoe sterk hij ook in dit leven was.
Waar komt die uitdrukking vandaan? Ik snap wat er mee bedoeld word, iedereen sterft, niemand komt onder de dood vandaan. Toch wil ik niet spreken van de macht of majesteit van de dood, want de dood heeft geen macht meer over ons omdat God de macht over de dood heeft en belooft dat ons sterven de doorgang is naar het eeuwig leven. De dood blijft verschrikkelijk. Toch mag er zelfs bij een begrafenis hoop, troost en zelfs diepe vreugde klinken. Het "dood waar is uw overwinning, dood, waar is uw prikkel" wordt zelfs daar gehoord en is niet slechts een overmoedige kreet van mensen die al een poos niet meer met de dood geconfronteerd zijn en daardoor zijn vergeten hoe erg het is.
Maar de dood is niet de prijs die we voor onze zonden betalen, Dat je de dood de bezoldiging der zonde noemt is in strijd met wat de catechismus zegt (en ik geloof dat die de Bijbel naspreekt).
Vr.42. Zo dan Christus voor ons gestorven is, hoe komt het dat wij ook moeten sterven? Antw. Onze dood is geen betaling voor onze zonden a, maar alleen een afsterving van de zonden en een doorgang tot het eeuwige leven b.
Natuurlijk is dit waar. Wij hoeven niet meer voor de zonden te betalen en misschien drukte ik me niet goed uit, maar de dood is wel een gevolg van de zonde. Want als de zonde er niet was, was de dood er niet. En voor alle onbekeerden geldt natuurlijk wel: de bezoldiging der zonde is de dood.
Maar goed, ik zie dat we er toch niet uitkomen. Je hebt zo'n totaal ander beeld van dood en eeuwigheid, zonde en genade, ik acht me niet in staat dat bij je te veranderen, ik hoop dat God dat nog eens wil doen.
Erasmiaan schreef:
Maar goed, ik zie dat we er toch niet uitkomen. Je hebt zo'n totaal ander beeld van dood en eeuwigheid, zonde en genade, ik acht me niet in staat dat bij je te veranderen, ik hoop dat God dat nog eens wil doen.
Als Gods Woord troost biedt of Gods Werk in de overledene verheerlijkt is, dan moet dat Woord maar spreken en niet de bloemen. De dood blijft toch een verschrikking en het is de bezoldiging der zonde. Al is de prikkel weg voor de overledene, de droefheid voor de nabestaanden blijft.
Want vergis je niet hoor: een uitdrukking als: "de majesteit van de dood" bestaat niet voor niets. Ieder mens zal voor de dood moeten buigen hoe sterk hij ook in dit leven was.
Waar komt die uitdrukking vandaan? Ik snap wat er mee bedoeld word, iedereen sterft, niemand komt onder de dood vandaan. Toch wil ik niet spreken van de macht of majesteit van de dood, want de dood heeft geen macht meer over ons omdat God de macht over de dood heeft en belooft dat ons sterven de doorgang is naar het eeuwig leven. De dood blijft verschrikkelijk. Toch mag er zelfs bij een begrafenis hoop, troost en zelfs diepe vreugde klinken. Het "dood waar is uw overwinning, dood, waar is uw prikkel" wordt zelfs daar gehoord en is niet slechts een overmoedige kreet van mensen die al een poos niet meer met de dood geconfronteerd zijn en daardoor zijn vergeten hoe erg het is.
Maar de dood is niet de prijs die we voor onze zonden betalen, Dat je de dood de bezoldiging der zonde noemt is in strijd met wat de catechismus zegt (en ik geloof dat die de Bijbel naspreekt).
Vr.42. Zo dan Christus voor ons gestorven is, hoe komt het dat wij ook moeten sterven? Antw. Onze dood is geen betaling voor onze zonden a, maar alleen een afsterving van de zonden en een doorgang tot het eeuwige leven b.
Natuurlijk is dit waar. Wij hoeven niet meer voor de zonden te betalen en misschien drukte ik me niet goed uit, maar de dood is wel een gevolg van de zonde. Want als de zonde er niet was, was de dood er niet. En voor alle onbekeerden geldt natuurlijk wel: de bezoldiging der zonde is de dood.
Maar goed, ik zie dat we er toch niet uitkomen. Je hebt zo'n totaal ander beeld van dood en eeuwigheid, zonde en genade, ik acht me niet in staat dat bij je te veranderen, ik hoop dat God dat nog eens wil doen.
Tjonge, het enige wat ik hier heb gedaan is getuigen van mijn geloof in Hem, die de dood heeft overwonnen en dat we door die overwinning de dood niet meer hoeven te vrezen. Paulus zegt dit ook: Naar Hem gaan is waar ik naar verlang, dat is verreweg het beste. En jij hoopt dat God dat geloof en vertrouwen in me nog eens zal veranderen? Ik weet wel dat die vervloekte satan dat graag wil... maar van jou had ik het niet verwacht.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Dit las ik pas ergens en lijkt me toepasselijk in dit verband
De dood is uwe. De dood wordt in de Heilige Schrift een vijand genoemd. En toch staat ze hier tevens op de inventaris van een christen opgetekend: "de dood is uwe". De dood is een vijand voor het sterfelijke, maar een vriend voor het geestelijke deel. Naast Christus is ze een van onze beste vrienden. Toen Mozes' staf in een slang veranderd werd, schrok hij hen vluchtte weg. Maar toen God hem gelastte om die slang vast te grijpen, bemerkte hij dat ze door haar wonderlijke uitwerking hem en het volk Israël veel goeds deed. Zo is ook de dood op het eerste gezicht verschrikkelijk, zoals de staf, toen in een slang veranderd was. Maar wanneer we ze door het geloof vastgrijpen, dan vinden wij veel troost en voordeel erin. Zoals Mozes' staf de wateren vanéénscheidde en zo een open doorgang aan Israël bereidde naar het beloofde Kanaän, even zo scheidt de dood de wateren van verdrukking, het maakt ons een doorgang naar het land der belofte. De dood heet de 'koning der verschrikking', maar ze kan een kind van God geen schade aandoen. Deze slang moge om het lichaam kruipen en kronkelen, maar ze heeft haar prikkel verloren. Wanneer de bij steekt, verliest hij zijn angel. Toen de dood Christus aan het kruis de doodsteek gaf, verloor ze haar prikkel ten opzichte van de gelovigen. Ze kan de ziel niet meer schade toebrengen, dan David koning Saul deed, toen hij hem de slip van zijn mantel afsneed. De dood is voor een kind van God niets anders dan een arrest voor een reeds voldane schuld. De dood moge ons als een sergeant van God arresteren en voor Gods gericht brengen, maar Christus zal onze kwijtschelding tonen. Wat het schuldenboek is in zijn bloed doorgehaald.
Ziet, ik zeg u een verborgenheid: wij zullen wel niet allen ontslapen, maar wij zullen allen veranderd worden; In een punt des tijds, in een ogenblik, met de laatste bazuin; want de bazuin zal slaan, en de doden zullen onverderfelijk opgewekt worden, en wij zullen veranderd worden. Want dit verderfelijke moet onverderfelijkheid aandoen, en dit sterfelijke moet onsterfelijkheid aandoen. En wanneer dit verderfelijke zal onverderfelijkheid aangedaan hebben, en dit sterfelijke zal onsterfelijkheid aangedaan hebben, alsdan zal het woord geschieden, dat geschreven is: De dood is verslonden tot verwinning. Dood, waar is uw prikkel? Hel, waar is uw overwinning? De prikkel nu des doods is de zonde; en de kracht der zonde is de wet. Maar Gode zij dank, Die ons de overwinning geeft door onzen Heere Jezus Christus. Zo dan, mijn geliefde broeders! Zijt standvastig, onbewegelijk, altijd overvloedig zijnde in het werk des Heeren, als die weet, dat uw arbeid niet ijdel is in den Heere.
De dood
Dit wordt verstaan van den tijdelijken dood, ten aanzien van de gelovigen; en kan ook verstaan worden van den eeuwigen dood. Doch de apostel past dit hier op den tijdelijken dood, gelijk uit het voorgaande blijkt.
is verslonden
Namelijk van Christus, 1 Cor. 15:57. Dat is, ganselijk weggenomen, dat er geen dood of sterven meer onder de mensen zal wezen. Zie dergelijke wijze van spreken 2 Cor. 5:4.
tot overwinning.
Dat is, dat Hij gans overwonnen, weggenomen en teniet gedaan is; Openb. 21:4. Het Hebreeuwse woord, dat Jesaja hier gebruikt kan ook overgezet worden in eeuwigheid.
Dood, waar is uw
Dat is als een triomflied, dat de apostel zingt over de overwinning van den dood, genomen, zo het schijnt, uit den profeet Hosea, Hos. 13:14, hoewel met enige verandering en bijvoeging van woorden
Het ware geloof oefent met de kanttekenaren het triomflied van Paulus.
Opvallend is eigenlijk dat er hier alleen maar wordt geroepen troost, troost, troost! Dat er zijn die alleen maar zoeken naar teksten die het gemoed kunnen sussen.
We moeten niet proberen de waarheid te ontlopen, de dood is de koning der verschrikking, ook voor Gods kinderen. Ze mogen er ook weleens overheen blikken, gelukkig wel anders zouden ze wegkwijnen. Maar laten we ook eens luisteren wat David riep: Mijn hart smart in het binnenste van mij, en verschrikkingen des doods zijn op mij gevallen... Ik denk dat dit vaker de praktijk is en dan is er meer plaats voor troost want dan zegt hij later: Mij aangaande, ik zal tot God roepen, en de Heere zal mij verlossen. Zonder de verschrikking te doorleven is er ook geen ware behoefte aan troost.
artistiek schreef: Mij aangaande, ik zal tot God roepen, en de Heere zal mij verlossen. Zonder de verschrikking te doorleven is er ook geen ware behoefte aan troost.
Och, de verschrikking van de dood is al heel wat. Theodorus van der Groe rekende dat echter tot een algemene voorafgaande overtuiging. Het is groot om dat te kennen, maar het is niet genoeg. De troost wordt niet alleen behoefd, maar ook gegeven aan Gods ware volk.
Beste Artistiek, wat heeft Gods Woord u nog te zeggen als u uw eigen gevoel gebruikt als leesregel? Wilt u dan met een half geloof het ware geloof bestrijden? Wilt u de gestalte van een wegzinkende Petrus hoger achten dan die van de Petrus die aan de hand van Jezus over de golven wandelt?
Wat het ook moge zijn, ook een ware gelovige kan nog veel te leren hebben en het ongeloof bestrijden. Ook ik zaken als de dood. O laat het toch ons aller verzuchting te zijn te mogen weten naar een beter vaderland te reizen en ondanks alle verschrikkingen die de dood met zich meebrengt verder te mogen zien. Gods Woord getuigt van een God die dat schenken wil in Zijn Zoon. Wie Hem heeft, zal met Hem opstaan. Met die geloofsogen zijn mensen in de reformatie de brandstapel opgegaan. Met psalmen op de lippen. Laten we dat nooit vergeten. Het bloed van die martelaren heeft ons het reformatorische belijden gebracht.
Het is toch wel opmerkelijk om hier een geest waar te nemen die zich kennelijk vervreemd heeft van de Nederlandse geloofsbelijdenis.
Daar belijden we immer "Hierom bekennen wij dat Hij waar God en waar mens is: waar God, om door Zijn kracht den dood te overwinnen; en waar mens, opdat Hij voor ons zou kunnen sterven uit de zwakheid Zijns vleses. "
Bekent u ook wat Guido de Bres bekende?
Affilato schreef:Geloven is een levend, onwankelbaar vertrouwen in de genade van God; men is er dan zo zeker van, dat men daar duizend keer voor zou willen sterven. Dit soort vertrouwen in en die wetenschap van Gods genade geeft iemand vreugde, blijdschap en goede moed in de dingen van God en in alles wat Hij heeft geschapen. Dat doet de Heilige Geest voor ons door het geloof. Uit geloof doet men voor iedereen goede dingen, zonder het uit plicht te doen, men doet het met genoegen en men is blij om het te doen; men is voor iedereen een dienaar, men is bereid om alle ontberingen te lijden uit liefde en tot lof van God, die hen zoveel genade gegeven had. Het is net zo onmogelijk om werken en geloof te scheiden, als branden en licht geven te scheiden is van vuur. Wees daarom voorzichtig met eigen onjuiste denkbeelden en met de mooie woorden van mensen die menen dat ze genoeg bekwaamheid bezitten om een oordeel te kunnen vellen over geloof en goede werken, maar in werkelijkheid de grootste dwazen zijn. Bidt dat God het geloof in u werke; anders blijft men eeuwig zonder, wát men ook probeert of hoe men dat ook nabootst.
Dr. Martinus Luther
In plaats van die praatjes van speranza en artistiek leek me dat een wekome verbetering
--------------
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
refo schreef:In plaats van die praatjes van speranza en artistiek leek me dat een wekome verbetering
Geache Refo, het zal u toch niet onbekend zijn dat Luther hier spreekt over het geloof overeenkomstig de Nederlandse geloofsbelijdenis? Wat mag de verbetering dan wel zijn? We zijn zo vrij om het als aanvulling te zien.
artistiek schreef:Opvallend is eigenlijk dat er hier alleen maar wordt geroepen troost, troost, troost! Dat er zijn die alleen maar zoeken naar teksten die het gemoed kunnen sussen.
We moeten niet proberen de waarheid te ontlopen, de dood is de koning der verschrikking, ook voor Gods kinderen. Ze mogen er ook weleens overheen blikken, gelukkig wel anders zouden ze wegkwijnen. Maar laten we ook eens luisteren wat David riep: Mijn hart smart in het binnenste van mij, en verschrikkingen des doods zijn op mij gevallen... Ik denk dat dit vaker de praktijk is en dan is er meer plaats voor troost want dan zegt hij later: Mij aangaande, ik zal tot God roepen, en de Heere zal mij verlossen. Zonder de verschrikking te doorleven is er ook geen ware behoefte aan troost.
Die troost wordt geroepen door christenen die die ware troost hebben leren kennen. Wat weet jij over of ik verschrikkingen doorleefd heb of niet? Dergelijke vervolging, daar gaat de Psalm over, heb ik niet meegemaakt trouwens. Maar ik ken bijvoorbeeld wel angst voor de dood en hoe God daarin vertroosting geeft. Probeer jij nou niet die troost die Hij geeft, van me af te nemen of hem te relativeren.
Overigens ben ik wel benieuwd of je net als David, wat zou willen vertellen van hoe dat bij jou is gegaan. Welke verschrikkingen je hebt doorleefd en hoe dat je troost echt heeft gemaakt.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Lapressa schreef:Van de zomer is de opa van mijn vriend overleden. In mijn schoonfamilie is het de normaalste zaak om bloemen te leggen op de kist en bij het graf. Eigenlijk maakt het mij niet uit. het doet niets af van je verdriet. het is meer het idee dat je nog iets voor een persoon doet.
Met kerst zijn we met oma nog een kaarsje aan gaan steken op de plek waar zijn as is uitgestrooid. 'k Had hier geen moeite mee. Het is meer dat je een plek hebt waar je voor je gevoel nog even bij die persoon bent. net als bij een graf of een ander plekje.
Zulke zaken zijn puur voor rouwverwerking.
Een kaarsje aan wezen steken??? Is ze Rooms?
Moet je perse rooms zijn om op de plek waar de overledene ligt een kaarsje aan te steken?
'Wat zullen wij dan tot deze dingen zeggen? Zo God voor ons is, wie zal tegen ons zijn?'
Oh toch niet? Wanneer dan niet?
